Hongyu Liu/iStock/Getty Images
Sluit deze videospeler
Inhoudsopgave
Belangrijkste punten
- Op 16 maart 2021 opende Robert Aaron Long, een blanke schutter, het vuur in drie massagesalons in Atlanta, Georgia.
- Zes van de acht slachtoffers waren Aziatische vrouwen: Soon Chung Park, Hyun Jung Grant, Suncha Kim, Yong Yue, Xiaojie Tan en Daoyou Feng.
- Deze tragedie heeft het bewustzijn van anti-Aziatische haat in dit land vergroot.
Het is meer dan een jaar geleden dat een schutter het vuur opende in drie massagesalons in Atlanta, Georgia, waarbij acht vrouwen omkwamen, van wie er zes Aziatisch waren . Deze tragedie volgde op een toename van anti-Aziatisch racisme tijdens de pandemie .
Anti-Aziatische discriminatie in de VS vindt zijn oorsprong in de Chinese Exclusion Act, die in 1882 werd aangenomen om Chinese arbeiders gedurende een periode van 10 jaar te verbieden naar het land te immigreren. Veel mensen zijn zich echter niet bewust van deze geschiedenis.
De schietpartij in Atlanta, gecombineerd met een toename van anti-Aziatisch geweld door COVID-19 en xenofobe politieke retoriek, hebben geleid tot de beweging #StopAsianHate. Er moet echter nog veel werk worden verzet om het probleem aan te pakken.
De toename van anti-Aziatisch racisme
Op 19 maart 2020 werd de Stop AAPI Hate-coalitie opgericht om gelijkheid, rechtvaardigheid en macht te bevorderen door racisme te bestrijden en een beweging op te zetten om de haat tegen Aziatisch-Amerikaanse en Pacifische eilandbewoners (AAPI) aan te pakken.
Volgens het Stop AAPI Hate Mental Health Report ervaren Aziatische Amerikanen die racisme hebben ervaren meer stress door anti-Aziatische haat dan door de COVID-19-pandemie zelf, waarbij 1 op de 5 van hen aangeeft racistisch trauma te hebben opgelopen.
Uit een onlangs gepubliceerd onderzoek in Behavioral Medicine bleek dat Aziaten meer geïnternaliseerd racisme ervoeren en een verandering in alledaagse discriminatie waarnamen tijdens de pandemie, vergeleken met Latijns-Amerikaanse deelnemers.
Solidariteit tegen onverdraagzaamheid
Victoria Huynh , Senior Vice President voor het Center for Pan Asian Community Services, Inc. (CPACS) , vertelt dat ze zich nog kan herinneren dat ze op 16 maart 2021 subsidies aanvroeg toen ze het nieuws hoorde over deze lokale haatmisdaadtragedie.
Huynh is zelf Chinees en werkt al 13 jaar voor CPACS. Ze zegt: “We waren bezorgd, boos en bang, voor onszelf en voor onze familie. Alles stond gewoon even stil omdat er veel zorgen waren.”
Huynh beschrijft hoe ze de volgende ochtend een gesprek hadden met gemeenschapsorganisatoren en dienstverleners om veiligheidsproblemen te bespreken. “Onze medewerkers waren echt overstuur. Er kwamen er een paar naar mijn kantoor en barstten in tranen uit omdat ze hun ouders, hun moeders en hun oma’s in de gezichten zagen van de slachtoffers die waren gedood.”
In het afgelopen jaar sinds deze tragedie is CPACS doorgegaan met het ondersteunen van AAPI-gemeenschappen in Atlanta, Georgia en daarbuiten, zoals Huynh uitlegt: “We gingen in de snelle-reactiemodus en hadden eerlijk gezegd niet echt tijd om te rouwen en erbij stil te staan. En zelfs een jaar later rouwen we nog steeds.”
Huynh merkt op: “Wij waren een van de vele organisaties die slachtoffers van de families direct na de schietpartij hielpen en sociale diensten aanboden, dus we kregen een aantal telefoontjes van mensen die er direct bij betrokken waren. We hebben advocaten en gemeenschapsorganisatoren die met families samenwerken om hulp te zoeken.”
Volgens Huynh biedt CPACS als organisatie een scala aan diensten aan, waaronder huursubsidie voor families van slachtoffers die hun belangrijkste bron van inkomsten zijn kwijtgeraakt en het dekken van begrafeniskosten na de schietpartij.
Huynh geeft nog meer concrete voorbeelden van hoe ondersteuning werd geboden: “We brachten mensen in contact met zorgverleners voor geestelijke gezondheidszorg, omdat veel mensen die belden echt iemand nodig hadden om mee te praten.”
Huynh benadrukt: “De haat en het geweld tegen de AAPI-gemeenschap begonnen niet pas op 16 maart in Atlanta. Op het hoogtepunt van COVID-19 waren er verhalen uit New York en Californië, dus we wilden luisteren naar onze organisatoren in de gemeenschap, religieuze leiders, bedrijfsleiders, etc.”
Victoria Huynh
De haat en het geweld tegen de AAPI-gemeenschap begonnen niet pas op 16 maart in Atlanta. Op het hoogtepunt van COVID-19 waren er verhalen uit New York en Californië, dus we wilden luisteren naar onze organisatoren in de gemeenschap, religieuze leiders, bedrijfsleiders, etc.
Om hun behoeften beter te begrijpen, was CPACS al vóór de schietpartij in Atlanta begonnen met luistersessies met AAPI-studenten. Na de tragedie bleven ze hiermee doorgaan, aldus Huynh. Zo kwamen ze in contact met ongeveer 250 leden van de AAPI-gemeenschappen ter plaatse.
Hoewel Huynh in de VS is geboren en getogen, zegt ze dat er iemand was die zijn raampje naar beneden draaide en haar vertelde dat ze terug moest gaan naar haar land. Dit kwam deels doordat politici COVID-19 ‘de Chinese griep’ noemden.
Om de zorgen in AAPI-gemeenschappen weg te nemen, heeft CPACS informatiebronnen ontwikkeld met strategieën in verschillende talen. Deze strategieën beschrijven hoe AAPI-slachtoffers van haatmisdrijven, maar ook omstanders en bondgenoten, kunnen reageren na dergelijke gebeurtenissen.
Huynh benadrukt: “Dit evenement op 16 maart in Atlanta heeft de gemeenschap echt gemobiliseerd. Het was niet alleen de gemeenschap van Atlanta of Georgia die pijn had. Het was de natie, zoals AAPI-gemeenschappen en bondgenoten die de pijn voelden van alles wat er gebeurde.”
Gezien de impact van deze haatmisdaad tegen Aziaten, merkt Huynh op dat er behoefte is aan blijvende investeringen en middelen voor families en slachtoffers die nog geen melding hebben gemaakt van geweld of discriminatie.
Huynh zegt: “We hebben deze openbare infrastructuur gebouwd om onszelf te ondersteunen. We werken niet alleen in termen van de AAPI-gemeenschap. We werken in solidariteit met de Afro-Amerikaanse gemeenschappen, de Latinx-gemeenschappen, LGBTQ-gemeenschappen en vele andere gemarginaliseerde gemeenschappen.”
Culturele schaamte kan geïnternaliseerd zijn
Ariel Landrum, MA, LMFT , een erkende huwelijks- en gezinstherapeut, gecertificeerd kunsttherapeut en klinisch directeur van Guidance Teletherapy, zegt: “Volgens de American Psychological Association heeft vroeg onderzoek de toename van discriminatie tegen Aziaten in verband gebracht met een toename van angst, depressieve symptomen en slaapproblemen onder degenen die het doelwit zijn.”
Landrum verwijst naar de Chinese Exclusion Act van 1882, als ze zegt: “Ondanks een lange geschiedenis van schade aan de gemeenschap, was er openbaar geweld nodig om mensen hun ogen te laten openen voor de problemen die de AAPI-gemeenschap ervaart. Hulp krijgen is niet altijd eenvoudig.”
Helaas merkt Landrum op dat AAPI-personen minder vaak therapie krijgen. Dit komt deels door de culturele vooringenomenheid tegen het ontvangen van geestelijke gezondheidszorg, maar ook door een gebrek aan cultureel relevante benaderingen .
Landrum legt uit: “De AAPI-gemeenschap ervaart inderdaad direct geweld, maar er moet bewustwording zijn dat microagressies en systemische barrières ook een impact hebben op de gemeenschap, waardoor het geestelijk onwelzijn toeneemt.”
Een van de worstelingen die gevoelens van ontkoppeling, onbegrip en eenzaamheid vergroten, is dat AAPI-leden voortdurend als buitenstaanders worden gezien, aldus Landrum. “Doordat we worden afgebeeld met de lens dat we voor altijd vreemd zijn, neemt de ervaring van microagressies toe en ontstaat er geïnternaliseerde schaamte rondom onze cultuur,” zegt ze.
Ariel Landrum, MA, LMFT
De AAPI-gemeenschap ervaart inderdaad direct geweld, maar men moet zich ervan bewust zijn dat microagressies en systemische barrières ook een impact hebben op de gemeenschap en dat dit leidt tot een toename van geestelijk onwelzijn.
Landrum merkt bijvoorbeeld op dat dit het vaakst voorkomt als niet-AAPI-leden over hun eten praten. “Het wordt vaak verguisd, omschreven als anders, vies, te stinkend, te slijmerig, exotisch en ongewoon,” zegt ze.
Landrum benadrukt: “AAPI-leden zijn geen monoliet. Als diaspora van onze gemeenschappen zijn onze ervaringen zelfs uniek in vergelijking met degenen die leven op de landen waar onze families vandaan zijn gemigreerd.”
Hoe meer culturele gebruiken en tradities worden gevierd, merkt Landrum op dat dit de zelfwaardering en validatie van identiteit kan vergroten. “Het ontwikkelen van ondersteuningsnetwerken met anderen in onze gemeenschap is ook noodzakelijk om verbinding en begrip te voelen,” zegt ze.
Landrum raadt aan om te doneren aan AAPI-gemeenschappen, Aziatische bedrijven te steunen en je te laten informeren over het huidige klimaat van AAPI-haat. “Wees een aanwezige en vocale bondgenoot door bewust te delen en bewustzijn te creëren. Neem openlijk stelling tegen haat en racisme in alle vormen,” zegt ze.
Er zijn inspanningen nodig op het gebied van overheidsbeleid
Leela R. Magavi, MD, psychiater en regionaal medisch directeur voor Mindpath Health , opgeleid in Hopkins , zegt: “Ik heb Aziatisch-Amerikaanse kinderen en adolescenten onderzocht die aangaven dat ze meer te maken hebben met pesten op school.”
Magavi merkt op dat sommige kinderen vertellen dat hen is verteld dat ze terug moesten naar hun land, ondanks dat ze uit de VS komen, of dat ze hebben gehoord dat ze het land hebben geruïneerd. Volwassenen vertellen daarentegen over hun ervaringen met discriminatie op de werkvloer.
Modelminderheidsstereotypen en stereotypen in het algemeen kunnen leiden tot verlammende angst en perfectionisme, aldus Magavi. “Het kan gevoelens van het imposter-syndroom verergeren ,” zegt ze.
Magavi legt uit: “Het imposter-syndroom kan minderheidsgroepen onevenredig hard treffen. Stereotypen kunnen demoralisatie veroorzaken en stemmings- en angstsymptomen verergeren. Het kan ook leiden tot verhoogde cortisolniveaus, die het lichaam op veel schadelijke manieren beïnvloeden.”
Online supportgroepen, culturele fora en religieuze evenementen stellen individuen in staat hun angsten te sussen en elkaar op een cultureel gevoelige manier te onderwijzen, aldus Magavi. “Ik probeer alle Aziatisch-Amerikaanse families die ik in de kliniek evalueer en die ik in mijn gemeenschap ken, te onderwijzen en anderen aan te moedigen zich aan te sluiten bij inspanningen voor openbaar beleid,” zegt ze.
Leela R. Magavi, MD
Lokale en nationale leiders kunnen de uiteenlopende manieren waarop Aziatisch-Amerikaanse mensen met dit trauma omgaan, valideren. Hopelijk kunnen we zo hun vertrouwen terugwinnen en verdere stigmatisering en trauma voorkomen.
Magavi merkt op: “Er zijn veel Aziatisch-Amerikaanse therapeuten en psychiaters die tweetalig en drietalig zijn. Mensen kunnen deze clinici vinden door hun verzekering te bellen of een online therapiegids te gebruiken.”
In haar praktijk behandelt Magavi patiënten die mogelijk getraumatiseerd zijn en antidepressiva nodig hebben om comorbide angst- en depressieve symptomen te behandelen. “Ik vraag mijn patiënten om hun verschillende emoties te differentiëren; dagboekschrijven kan deze vaak moeilijke activiteit vereenvoudigen,” zegt ze.
Positieve affirmaties en dankbaarheidsbrieven aan jezelf kunnen zelfcompassie versterken, aldus Magavi. “Succes visualiseren en je overwinningen voorstellen kan anticiperende angst verlichten,” zegt ze.
Magavi legt uit: “Therapie kan helpen om negatieve denk- en gedragspatronen ongedaan te maken. Praten met lotgenoten in ondersteuningsgroepen kan ook veel mensen helpen hun ervaringen te normaliseren en hun gevoelens te verwerken.”
Medische scholen en opleidingsprogramma’s kunnen helpen door culturele competentie te promoten, aldus Magavi. “Minderheidsgroepen zijn vaak ondervertegenwoordigd in trials, dus we hebben meer studies nodig om ons op deze individuen te richten,” zegt ze.
Magavi legt uit: “Lokale en nationale leiders kunnen de uiteenlopende manieren waarop Aziatisch-Amerikaanse mensen met dit trauma omgaan, valideren. Hopelijk kunnen we zo hun vertrouwen terugwinnen en verdere stigmatisering en trauma voorkomen.”
Wat dit voor u betekent
Als u lid bent van de AAPI-community, kunt u overwegen of mentale gezondheidsondersteuning u kan helpen om enkele van de gevolgen van anti-Aziatische haat te beheersen. Als u er zelf niet door wordt getroffen, kunt u de AAPI-community’s mogelijk ondersteunen om deze problemen aan te pakken.