Heel goed / Catherine Song
Sluit deze videospeler
Heb je ooit het gevoel gehad dat je het slachtoffer was van een subtiele vorm van vooroordeel of stereotypering? Alsof iemand net iets zei of deed waardoor je je onwelkom of beoordeeld voelde vanwege je etniciteit, geslacht, seksuele geaardheid of een andere eigenschap die verband houdt met een gemarginaliseerde groep? Als dat zo is, heb je misschien te maken gehad met wat microagressie wordt genoemd.
Inhoudsopgave
Wat zijn microagressies?
Microagressie is subtiel verbaal of non-verbaal gedrag, bewust of onbewust, gericht op een lid van een gemarginaliseerde groep en met een schadelijk, denigrerend effect.
Microagressies zijn subtiel en mogelijk minder schadelijk dan regelrechte vooroordelen of intolerantie, maar ze hebben ook een impact. Sterker nog, als u langdurig wordt blootgesteld aan microagressies, kan dat schadelijk zijn voor uw geestelijke gezondheid.
Om deze reden is het belangrijk dat we als collectief hun aanwezigheid niet negeren of doen alsof iets ons niet ongemakkelijk laat voelen. In plaats daarvan moeten we ze als maatschappij erkennen en verdergaan met een uniforme strategie om hun impact te verminderen. Hieronder staan enkele definities van microagressies en ideeën over hoe je ze kunt verminderen of hun impact kunt minimaliseren.
Geschiedenis
De term microagressies werd voor het eerst in de jaren 70 bedacht door Harvard Medical School-psycholoog Chester Pierce als reactie op het observeren van beledigingen tussen blanke en zwarte studenten. Later in 2007 populariseerde en definieerde Columbia University-psycholoog Derald Sue de term verder.
Het is belangrijk om op te merken dat de personen die microagressies uitvoeren dit misschien wel of niet expres doen. In plaats daarvan kunnen deze acties of opmerkingen de vooroordelen weerspiegelen die een bepaalde groep heeft over andere groepen mensen.
Op deze manier is microagressie weliswaar schadelijk, maar niet bedoeld om te kwetsen. Met andere woorden: mensen weten niet per se dat hun woorden en daden kwetsen.
Dit feit is belangrijk als we nadenken over een tegengif voor de epidemie van microagressies. Het suggereert namelijk dat als mensen zich bewust zouden zijn van de impact van hun woorden en daden, ze wellicht anders zouden gaan doen en zeggen.
Natuurlijk zijn er mensen die zich bewust zijn van wat ze doen, en die het misschien doen met de intentie om kwaad te doen.
Soorten microagressies
Derald Sue en collega’s gingen verder met het bespreken van verschillende subtypen van microagressies. De lijst met deze verschillende typen staat hieronder:
Micro-aanvallen
Micro-aanvallen zijn de meest openlijke vorm van microagressie. Meestal worden ze opzettelijk uitgevoerd en weet de persoon die ze uitvoert dat ze schadelijk en denigrerend zijn. Een voorbeeld hiervan is het gebruiken van een slangterm om te verwijzen naar iemand van een bepaald ras, met de wetenschap dat deze term een denigrerende betekenis heeft.
Micro-beledigingen
Micro-beledigingen zijn subtieler dan microagressies. Dit zijn meestal opmerkingen met een onderliggende betekenis of een indirect compliment. Een micro-belediging kan bijvoorbeeld inhouden dat iemand zijn baan alleen heeft gekregen dankzij affirmative action.
Micro-invalidaties
Micro-invalidaties houden in dat je een gemarginaliseerde groep vertelt dat hun ervaringen met vooroordelen er niet toe doen of dat ze overreactief of te gevoelig zijn over de dingen die worden gezegd. Met andere woorden, een micro-invalidatie kan volgen op een micro-aanval of micro-belediging.
Microagressies in het milieu
Milieu-microagressies hebben betrekking op iets in de omgeving van een persoon dat een boodschap van ongeldigverklaring van een gemarginaliseerde groep uitzendt. Bijvoorbeeld, een kind dat naar een televisieprogramma kijkt en alleen acteurs van een ander ras ziet, kan zich buitengesloten of niet vertegenwoordigd voelen vanwege de media-uitbeelding.
Naast de verschillende soorten microagressies, kunnen we ook kijken naar de verschillende soorten groepen die er in de samenleving mee te maken hebben.
Groepen die worden beïnvloed door microagressies
Welke groepen worden getroffen door microagressies? Elke gemarginaliseerde groep kan het doelwit zijn van microagressies. Historisch gezien omvat dit etnische minderheden, vrouwen, mensen met een beperking en LGBTQ , hoewel elke gemarginaliseerde groep het potentieel heeft om getroffen te worden, inclusief personen met een psychische aandoening .
Voorbeelden van microagressies
Wat zijn enkele voorbeelden van microagressies? Het zijn alledaagse situaties die een denigrerende toon aannemen door de verbale of non-verbale acties van een persoon. Hieronder staan enkele specifieke voorbeelden van verschillende soorten microagressies die u wellicht in het dagelijks leven hebt waargenomen of ervaren:
- Een patiënt wacht op een medisch professional in het ziekenhuis. Een vrouw komt de kamer binnen en de patiënt neemt aan dat ze een verpleegster is in plaats van een dokter.
- Een persoon ontmoet iemand die tot een zichtbare minderheid behoort en vraagt zich af waar hij of zij ‘echt vandaan komt’.
- Iemand loopt over straat en steekt over naar de andere kant van de weg om iemand te ontwijken (uit angst) vanwege diens uiterlijk (d.w.z. een zichtbare minderheid).
- Een situatie waarin iemand tegen een LGBTQ-persoon zegt dat hij/zij er niet ‘homo uitziet’ of een soortgelijke uitspraak doet.
- Een vrouw doet tijdens een zakenvergadering haar mond open en krijgt achteraf te horen dat ze te assertief was.
- Tegen iemand die tot een zichtbare minderheid behoort, wordt gezegd dat hij of zij heel welbespraakt is.
- Tegen iemand die tot een zichtbare minderheid behoort (bijvoorbeeld iemand van Aziatische afkomst) wordt gezegd dat hij of zij goed moet zijn in wiskunde vanwege zijn of haar etniciteit.
- De voornaamwoorden die in een document of andere communicatie worden gebruikt, sluiten vrouwen of andere groepen personen (bijvoorbeeld LGBTQ) uit.
Effecten van microagressies
Wat zijn de effecten van microagressies op de mensen die het doelwit zijn? Hoewel het misschien lijkt alsof deze kleine beledigingen en beledigingen geen groot effect hebben, heeft onderzoek aangetoond dat het cumulatieve effect van microagressies in de loop van de tijd een significant effect heeft op de mentale gezondheid van de doelwitten.
Bovendien is aangetoond dat er een correlatie is tussen het aantal microagressies en de mate van mentale gezondheidsproblemen of depressie die men ervaart. Microagressies zijn ook in verband gebracht met andere psychologische beperkingen, waaronder een laag zelfbeeld en PTSS.
De voornaamste manier waarop slachtoffers stress ervaren en dit heeft gevolgen voor hun geestelijke gezondheid, is door frustratie en doordat ze niet weten hoe ze moeten reageren.
Wat zeg je als je niet zeker weet of de persoon zich bewust is van de impact van wat hij of zij heeft gezegd? Wat als het een familielid of een gezagsdrager is? Wat als niemand anders iets zegt en het lijkt alsof anderen je ervaring zullen bagatelliseren of zullen zeggen dat je overdreven reageert?
Al deze problemen verergeren de microagressies en creëren een waas van twijfel aan jezelf, wat leidt tot een slechtere mentale gezondheid. Op deze manier gaat het niet alleen om je gekwetste gevoelens. Het gaat om chronische stress die woede en angst oproept en verwoestende effecten op de lange termijn heeft. Het zijn die kleine sneers naar je die je steeds weer hoort, die uiteindelijk je mentale gezondheid kunnen ondermijnen.
Omgaan met microagressies
Hoe ga je ermee om als je het doelwit bent van microagressies? Als je het doelwit bent geweest van een micro-belediging of micro-aanval of een ander type microagressie, weet je misschien niet goed hoe je moet reageren.
Maak je geen zorgen, je bent niet de enige. Het is echter belangrijk om een of andere actie te ondernemen om je mentale gezondheid te beschermen. Zoals al eerder opgemerkt, zal je gefrustreerd voelen en niet kunnen reageren leiden tot chronische stress en je mentale gezondheid uitputten.
Het is ook belangrijk om microagressies aan het licht te brengen, want anders weten de overtreders misschien niet hoe ze je hebben laten voelen. Hoewel het natuurlijk kan voelen om geïrriteerd of boos te zijn, is het beter om rustig te zeggen hoe de situatie je heeft laten voelen , zodat de andere persoon op de hoogte is.
Hoewel het lastig kan zijn om met openlijke microagressies om te gaan (bijvoorbeeld als de persoon je opzettelijk een slecht gevoel wil geven), zijn microagressies die niet opzettelijk zijn, wellicht makkelijker te verhelpen.
Als iemand zich niet bewust is van hoe zijn woorden of gedrag jou beïnvloeden, is het hen rustig laten weten de eerste stap om hen te leren hoe hun acties andere mensen beïnvloeden. Dit is hoe we geleidelijke verandering in de wereld zien.
Voorkomen van microagressies
Hoe voorkomen we microagressies als individu, als maatschappij en als leden van de wereldwijde gemeenschap? Naast het rustig benoemen hoe microagressies jou als doelwit pijn doen, is het ook nodig om te praten over hoe je kunt voorkomen dat je zelf microagressies aangaat.
De waarheid is dat de meesten van ons graag willen geloven dat we goede mensen zijn (en dat zijn we meestal ook). Het idee dat wat we zeggen of doen beledigend is of dat we anderen niet eerlijk behandelen, vormt een bedreiging voor ons gevoel van eigenwaarde.
Op deze manier is de enige manier om microagressies te stoppen dat iedereen zijn eigen inherente vooroordelen confronteert. En om dit te doen, zul je jezelf moeten blootstellen aan een bredere verscheidenheid aan situaties en mensen en misschien dingen die je ongemakkelijk maken.
Dit betekent dat je open moet staan om vrienden te worden met mensen van andere plekken en mensen die ideeën hebben die anders zijn dan de jouwe. Nee, je hoeft je moraal en waarden niet te veranderen, maar je moet openstaan om te leren over andere mensen als individuen zonder ze meteen te zien als onderdeel van een bepaalde groep (en de vooroordelen die daarbij horen).
Bovendien, als iemand zich uitspreekt en je vertelt dat wat je hebt gezegd of gedaan kwetsend is voor diegene, is het belangrijk om te luisteren. Denk vooral na voordat je iets zegt en bedenk hoe het de mensen om je heen zal beïnvloeden.
Microagressies zorgen ervoor dat anderen zich afgewezen, vervreemd, beledigd of ongeldig verklaard voelen. Ze maken verschillen in macht en privileges duidelijker en bestendigen stereotypen en racisme. Evalueer daarom uw eigen vooroordelen, let op wat u zegt en censureer uzelf wanneer uw woorden kwetsend kunnen zijn.
Om te bepalen of microagressies direct aangepakt moeten worden, heeft professor psychologie Kevin Nadal in zijn boek ‘Guide to Responding to Microaggressions’ een lijst met vijf vragen opgesteld die je in overweging moet nemen.
- Als ik reageer, kan mijn fysieke veiligheid dan in gevaar komen?
- Als ik antwoord, wordt de persoon dan defensief en ontstaat er een discussie?
- Als ik reageer, welke invloed heeft dit dan op mijn relatie met deze persoon (bijvoorbeeld een collega, familielid, etc.)?
- Als ik niet reageer, krijg ik dan spijt dat ik niets heb gezegd?
- Als ik niet reageer, betekent dit dan dat ik het gedrag of de uitspraak accepteer?
Onderliggende oorzaken van microagressies
Wat zijn de onderliggende oorzaken van microagressies? Er is geen eenvoudig antwoord, aangezien veel van de soorten vooroordelen in kwestie gedeeltelijk het resultaat zijn van eeuwen van systemisch racisme en stereotypen die tot op de dag van vandaag voortduren, zelfs nu we zijn toegegroeid naar een meer gelijke samenleving. Problemen zoals de volgende kunnen in ons collectieve bewustzijn blijven hangen:
- Stereotiepe voorstellingen van minderheden in populaire literatuur, film en televisie
- Het witwassen of verdoezelen van bepaalde delen van onze geschiedenis
- Gesocialiseerd worden door mensen van een oudere generatie die hun opvattingen wellicht uit een meer intolerante tijd meenemen
- Het gemak waarmee we anderen tot zondebok maken in plaats van onze eigen problemen onder ogen te zien
Overwinnen van microagressies
Sommigen beweren dat de oplossing voor dit probleem niet ligt in meer politieke correctheid, maar in het aanpakken van de kern van het probleem.
Het kan bijvoorbeeld beter zijn om taalgebruik niet zo te controleren dat er meer barrières tussen mensen ontstaan. Mensen die hun inherente vooroordelen niet begrijpen, zullen hun woorden of gedrag namelijk niet snel veranderen.
Om die reden, en om te voorkomen dat de slachtoffers van microagressies het gevoel krijgen dat ze slachtoffer zijn (en geen macht hebben), zou het een betere oplossing kunnen zijn om strategieën te ontwikkelen om vooroordelen en de grotere onderliggende structurele problemen die leiden tot de vooroordelen die microagressies vaker doen voorkomen, te verminderen.
Het is duidelijk dat dit een ingewikkelde onderneming is, die al tientallen jaren aan de gang is en waarbij nog veel werk verzet moet worden.
Een woord van Verywell
Of u nu een doelwit bent van microagressies of iemand die bewust of onbewust anderen met microagressies target, u speelt een rol in de oplossing van dit probleem. Als doelwit is het belangrijk om met anderen te delen hoe microagressies u laten voelen, zodat zij meer begrip en empathie kunnen hebben.
Als agressor is het belangrijk om je inherente vooroordelen goed te overwegen, hoe je ze kunt veranderen en om je ervaringen in het proces te verbreden. Alleen door deze gezamenlijke inspanning zal er verandering zichtbaar zijn en zullen de negatieve langetermijneffecten van microagressies op de mentale gezondheid worden opgelost.
Blijf je stereotypen in stand houden of pas je je vooroordelen aan om ze beter aan te laten sluiten bij de realiteit? Laat je mensen je gefrustreerd of boos maken door hun woorden en daden zonder zelf actie te ondernemen? Of je nu een doelwit of een agressor bent, er zijn stappen die je kunt ondernemen om dit probleem in de maatschappij op te lossen.
Pas als het probleem wordt herkend, aangepakt en er stappen worden ondernomen om het probleem op te lossen, zullen we echte verandering of beweging zien als het gaat om microagressies. Doe je deel als potentieel slachtoffer en agressor om ervoor te zorgen dat je niet bijdraagt aan een verslechterde mentale gezondheid van jezelf en de mensen om je heen.