Als jongere door de Fentanylcrisis navigeren

Reed McCaskill was 15 toen hij voor het eerst naar een behandeling ging voor drugsverslaving , veroorzaakt door pijnstillers na meerdere ernstige sportblessures. Daarna stapte hij over op heroïne en vervolgens op fentanyl. 

“Op dat punt maakte het me niet meer uit om andere drugs en andere substanties te gebruiken. Ik dacht: ‘Ja, fentanyl is wat ik wil doen’… Alles was oké, want ik voelde me alsof ik op een roze wolk zat en toen, vrij snel, begonnen de dingen te veranderen.” 

Maak je geen zorgen, dit verhaal eindigt niet in een tragedie. Hij is inmiddels 25 en bezig met het afronden van een opleiding maatschappelijk werk. Daarnaast werkt hij in het behandelcentrum Back2Basics Outdoor Adventure Recovery, dat hem op het pad naar herstel heeft gezet. Maar hij is een van de duizenden jongeren die getroffen zijn door een fentanylepidemie, waar het Amerikaanse zorgstelsel moeite mee heeft.

Het probleem is vooral ernstig bij jongeren en jongvolwassenen en heeft een ernstige impact op de geestelijke gezondheid van de mensen die dit meemaken. 

Waarom is Fentanyl zo dodelijk?

Overdoses van drugs zijn een steeds vaker voorkomend fenomeen en de groeiende aanwezigheid van fentanyl in de drugsvoorraad. Gegevens die door het Center for National Health Statistics zijn gedeeld, tonen aan dat sterfgevallen door overdoses met 30% zijn gestegen van 2019 tot 2020 en vervolgens met 15% van 2020 tot 2021. Deskundigen wijzen er snel op dat het de kracht van fentanyl in kleine doses is die het risiconiveau zo hoog maakt. 

Fentanyl heeft een buitensporige rol gespeeld bij deze sterfgevallen. Dit komt omdat fentanyl een synthetische opioïde is die 50-100 keer sterker is dan heroïne, dus er is een kleine hoeveelheid nodig om een ​​overdosis te veroorzaken. “Fentanyl is een krachtige opioïde,” zegt Eric Collins (MD), universitair hoofddocent psychiatrie aan de Columbia University en medisch hoofd van RecoveryEducation.com , “Met krachtig bedoelen we meestal dat er kleine microgrammen nodig zijn om een ​​significant effect te produceren. Minder krachtige opioïden, zoals morfine, vereisen milligrammen.”

Voordat we dieper ingaan op de mentale gezondheidseffecten van fentanyl, is het belangrijk om de signalen van een overdosis te kennen. De Centers for Disease Control (CDC) heeft een bron die symptomen opsomt, waaronder oppervlakkige ademhaling en kleine pupillen. Collins zegt dat het probleem zo wijdverbreid is dat het in sommige gevallen rationeel is dat een overdosis een standaardoverweging is.

“Als je ziet dat iemand helemaal niet meer ademt, vooral tegenwoordig, moet je je altijd afvragen of er sprake is van een overdosis fentanyl”, zegt hij. 

China Brezner (LMFT), klinisch directeur bij Clear Recovery, is van mening dat een deel van het probleem voor drugsgebruikers is dat veel van haar cliënten zich er niet van bewust zijn hoe vaak andere drugs met fentanyl worden vermengd. 

“Wat ik ook zie, vooral bij detoxen, is dat mensen binnenkomen en zeggen: ‘Ik ben gewoon een cocaïnegebruiker’, maar dan blijkt fentanyl bij hun drugstest te zitten. Ze realiseren zich dus niet eens dat het in de drugs zit die ze gebruiken.”

Collins zegt dat psychisch trauma vaak kan ontstaan ​​wanneer iemand getuige is van een overdosis en dat preventie een belangrijk instrument is om zowel het fysieke als mentale welzijn van mensen die met een verslaving kampen, te ondersteunen. Met andere woorden: de gevolgen van een verslaving reiken veel verder dan de verslaafde zelf.

“Ik denk dat dit een echt significant traumaprobleem creëert voor mensen die zelfs maar één overdosis hebben meegemaakt, zich hulpeloos voelden en niet wisten wat ze moesten doen, of geen Naloxon hadden en iemand voor hun ogen zagen doodgaan. Ik bedoel, het is verschrikkelijk,” zegt Collins.

Onderwijs is cruciaal op het kruispunt tussen geestelijke gezondheid, verslavingsbehandeling en de opkomst van fentanyl, aldus McCaskill.

“Ik had het gevoel dat ik in het duister tastte en dat ik niet dat soort vooropleiding had. En toen ik eenmaal in behandelcentra en dergelijke terechtkwam, begon ik meer te leren,” zegt Collins.

De helende kracht van gemeenschapswerk

William Perry is een van de mensen die ter plekke werken om fentanyl-gerelateerde sterfgevallen te verminderen. Hij was medeoprichter van This Must Be the Place , een non-profitorganisatie in Ohio die Naloxon (algemeen bekend als Narcan) verstrekt aan mensen in het hele land en tegelijkertijd voorlichting geeft over de impact van fentanyl en andere opioïden. Perry zegt dat wat hem tot verslaving leidde, deels het resultaat was van zijn gebrek aan zelfvertrouwen in zijn jeugd.

“Ik begon ze te gebruiken uit pure kameraadschap, maar ik realiseerde me al snel dat de drugs me konden valideren als ik me niet goed voelde over mezelf. Ik hoefde geen vriend te maken [ik realiseerde me] dat een substantie het voor me kon maken,” zegt Perry.

This Must be the Place werkte samen met Hikma Pharmaceuticals om 10.000 doses Kloxxado te verkrijgen , wat in feite een dubbele dosis Naloxon is. Hij zegt dat een groot deel van het werk is om mensen te informeren over hoe algemeen fentanyl is, een verandering ten opzichte van toen Perry halverwege de jaren 2000 voor het eerst aan nuchterheid werkte. Voor hem kwam fentanyl op een moment dat er geen toegang was tot levensreddende medicijnen zoals naloxon. 

“Als ik zeg dat ik iedereen ben verloren, is dat bijna een understatement. Ik voelde me machteloos toen ik dat hoorde”, vertelt Perry.

Perry zegt dat het stabiliseren van zijn geestelijke gezondheid en het vinden van dingen die hem voldoening gaven, uiteindelijk hebben geleid tot het werk dat hij nu doet. 

“Door aan veel van mijn mentale gezondheidsproblemen te werken, realiseerde ik me dat het helpen van anderen die met verslaving kampen, mij voldoening gaf. Dit hielp me ook om mijn eigen persoonlijke nuchterheid te behouden. Ik vind het heerlijk om te voelen dat ik hen in staat stel om mogelijk het leven van iemand van wie ze houden te redden.”

Howard Barker, directeur van community relations bij New Life House, beaamt het sentiment dat de fentanylepidemie erger wordt. In zijn ervaring was fentanyl, toen hij voor het eerst een breed scala aan medicijnen begon te gebruiken, af en toe beschikbaar, via een bron bij een hospice of een vergelijkbare instelling, maar het was lang niet zo wijdverbreid.

Hij werkt nu op dezelfde plek waar hij de tools kreeg om zijn verslaving te beheersen. In zijn rol gaat hij naar scholen en gemeenschapsevenementen om met jongeren te praten over de gevaren van fentanyl en andere opioïden.

Hij zegt dat hij, voordat hij behandeld werd, worstelde met zijn mentale gezondheid in combinatie met fysiek ziek zijn – vaak bekend als dope-ziek – door ontwenningsverschijnselen, omdat het steeds moeilijker werd om drugs te scoren.

“Er was ook een niveau van alomtegenwoordige psychose op laag niveau, bij gebrek aan een beter woord, waarbij ik echt geloofde dat ik het doelwit was van overheidsinstanties… en ik was ervan overtuigd, ik was er heel erg van overtuigd dat ik het middelpunt was van dit web van mensen die het op mij gemunt hadden.”

Volgens Barker is het vanwege de alomtegenwoordigheid van het probleem belangrijk dat de non-profitorganisaties, de publieke en private sector samenwerken om steun te krijgen. 

“Fentanyl heeft het in het nieuws gebracht omdat de drugsvoorraad vergiftigd is,” zegt Barker, “Maar ik zal je vertellen dat het niet alleen fentanyl is, het probleem is veel groter dan alleen fentanyl. En het is een te groot probleem om door slechts één sector te worden aangepakt. Dus we hebben die publieke sector nodig. We hebben toegang nodig tot hulpbronnen, we hebben plekken nodig waar mensen die echt heel erg arm zijn en echt in de problemen zitten, naartoe kunnen gaan om toegang te krijgen tot hulp.”

Advies voor ouders en verzorgers

Brezner, die ook haar eigen ervaringen met verslaving heeft, zegt dat ouders vaak coaching nodig hebben of willen over hoe ze moeten doen wat zij noemt “de lijn vasthouden” om hun kinderen het beste succes te geven in herstel. Dit betekent dat ze delen wat schadelijk kan zijn voor een jongere in herstel. 

“‘Als je van me houdt, zou je dit niet doen’ zou zeker in de nee-categorie vallen, want als liefde genoeg was om verslaving te overwinnen, zouden er veel minder mensen sterven. Liefde is niet genoeg.” Zegt Brezner, eraan toevoegend dat het stellen van aanzienlijke grenzen een goede stap kan zijn, inclusief het ervoor zorgen dat ze de verslaving niet in de hand werken.

“En ik stel niet voor dat elk gezin hun kinderen financieel moet afsnijden, maar ik heb met ouders gezeten die de mentaliteit hadden van ‘Ik ga mijn kind helpen aan drugs omdat hij ziek is.’ En je zou toch denken dat een ouder dat zou doen? Ja, echt waar.”

Volgens Perry is één manier om de fentanylepidemie te bestrijden, het aanleren van hulpmiddelen aan ouders om met hun kinderen te praten en preventieve maatregelen te nemen, zoals naloxon.  

“Ze zijn in staat om er iets aan te doen, weet je, omdat ze een heleboel andere rouwende ouders op het nieuws hebben gezien, en ze willen niet een van hen worden. Dus ze zijn, ze zijn al bang, weet je, maar misschien weten ze niet hoe ze dat gesprek met hun kinderen moeten aangaan of voeren, of misschien hebben ze dat al gedaan, en ze weten dat ze het toch gaan doen [drugs].”