Collectieve actie kan klimaatangst verlichten

Er wordt al lang over opwarming van de aarde gesproken, maar de hittegolf in de VS van 2021 heeft onze angst voor klimaatverandering veel urgenter gemaakt. Een nieuwe studie gepubliceerd in Current Psychology ontdekte dat collectieve actie klimaatangst kan verlichten.

Uit een onderzoek onder 284 studenten aan Amerikaanse universiteiten bleek dat angst gerelateerd aan klimaatverandering alleen in verband stond met depressie bij studenten die niet deelnamen aan groepsactiviteiten gericht op het aanpakken van klimaatverandering.

Deze bevindingen zijn veelbelovend voor de manier waarop peer education en groepsdeelname zowel het klimaat als de individuele geestelijke gezondheidsbehoeften kunnen verbeteren.

De voordelen van samenwerken

Dit onderzoek werd uitgevoerd onder 284 studenten aan universiteiten in het hele land en toonde aan dat collectieve actie in het milieu, maar niet individuele acties, verband hield met minder depressieve symptomen onder de deelnemers.

Onderzoekers merken op dat deze webgebaseerde enquêtes zijn verzameld tussen oktober en december 2020, toen de meeste universiteiten vanwege COVID-19 aan afstandsonderwijs deden. Mogelijk was er zelfs sprake van toegenomen politieke angst vanwege de presidentsverkiezingen van november 2020.

Qua kwalitatieve feedback schreef geen enkele deelnemer over acties om klimaatverandering aan te pakken zonder ook zijn zorgen te beschrijven. Wat betreft klimaatangst, omvatten de thema’s milieuschade, collectieve inactiviteit, wereldwijd menselijk lijden en individueel lijden.

Uit het onderzoek bleek dat hogere niveaus van individuele klimaatactie verband hielden met hogere niveaus van collectief klimaatactivisme. Een sterk punt van dit onderzoek was de opname van 3 geslachtsopties, aangezien dat vaak een beperking van het onderzoek is.

Toepasbare push voor collectieve actie

Julian Lagoy, MD , psychiater bij  Mindpath Health , zegt: “Het mooie aan deze studie over klimaatangst is dat we dit allemaal in ons leven kunnen toepassen. De conclusie van de studie is dat alles wat we collectief doen, zal helpen om angst of depressie die we hebben te verlichten.”

Dr. Lagoy legt uit: “Klimaatverandering is een geweldig voorbeeld van hoe collectieve actie kan helpen deze angst te verlichten. Het komt erop neer dat wanneer je dingen collectief of sociaal met andere mensen doet, het een veel sterker effect heeft op je mentale gezondheid dan wanneer je dingen onafhankelijk doet.”

Hoewel dit onderzoek specifiek gericht was op de voordelen voor de geestelijke gezondheid van collectieve actie, met name met betrekking tot klimaatverandering, merkt Dr. Lagoy op dat het uitgebreid zou kunnen worden naar de mate waarin acties die collectief worden ondernomen in plaats van onafhankelijk, een sterker positief effect op de geestelijke gezondheid zullen hebben.

Dr. Lagoy benadrukt: “Deze studie bewijst opnieuw dat mensen sociale wezens zijn. Wanneer we dingen met andere mensen en in een sociaal verband doen, is dat beter voor ons dan wanneer we dingen alleen in afzondering doen. 

Mensen floreren meer door collectieve actie te ondernemen dan door onafhankelijk en alleen maar zelfzuchtig te zijn, aldus Dr. Lagoy. “Uit mijn ervaring blijkt dat de patiënten die ik zie die veel sociale steun hebben en sterke, positieve familie- en vriendenrelaties hebben, doorgaans gelukkiger zijn dan de patiënten die ik zie die geïsoleerd en minder sociaal zijn,” zegt hij. 

Klimaatverandering treft onderdrukte groepen het meest

Psychotherapeut  Matt Glowiak, PhD, LCPC , zegt: “Een van de grootste angsten van de menselijke beschaving is de angst voor het onbekende.”

Glowiak legt uit dat wanneer mensen onzeker zijn over wat er gaat gebeuren, er zorgen kunnen ontstaan. Klimaatangst past perfect in deze context,” zegt hij.

Door de stijgende temperaturen op aarde, hevige stormen, erosie, bosbranden, overvolle vuilstortplaatsen, olielozingen, giftige emissies, het smelten van grote ijskappen, enzovoort, merkt Glowiak op dat een groot deel van deze toekomst nog onbekend is.

Glowiak benadrukt: “Hoewel collectieve inspanningen enige verlichting kunnen bieden, is de enige waarheid die hier bekend is dat we niet veel langer op ons huidige pad kunnen blijven. De belangrijkste les die lezers uit dit artikel kunnen trekken, is dat we te maken hebben met een groot wereldwijd probleem dat aandacht verdient.”

Naast complicaties die voortkomen uit het onbekende, benadrukt Glowiak dat mensen ook worstelen met een gebrek aan controle. “Ons huidige klimaat ligt ver buiten de controle van één persoon, wat leidt tot gevoelens van hulpeloosheid, wat verder bijdraagt ​​aan angst,” zegt hij.

Glowiak merkt op: “Hoewel er veel informatie beschikbaar is, wordt er nog lang niet genoeg gesproken over de ongelijkheden waarmee verarmde gemeenschappen, waartoe veel onderdrukte bevolkingsgroepen behoren, worden geconfronteerd.”

Terwijl er in rijkere gemeenschappen pogingen worden gedaan om een ​​oplosbaar probleem aan te pakken, benadrukt Glowiak hoe gebieden met een lager inkomen vaak dienen als stortplaats. “Flint, Michigan is een perfect voorbeeld,” zegt hij.

Glowiak legt uit: “Bedrog, dwang en dollars zorgen voor ongelijkheid in een institutioneel onrechtvaardige samenleving. We kunnen ons niet alleen richten op bevoorrechte gemeenschappen. We moeten pleiten voor collectieve actie die iedereen ten goede komt.”

Omdat klimaatangst geen formele klinische diagnose is, merkt Glowiak op dat er in de medische gemeenschap weinig aandacht aan wordt besteed, wat een probleem kan zijn.

Glowiak benadrukt: “Zonder meer voorlichting en belangenbehartiging over dit onderwerp zijn veel mensen die klimaatangst ervaren zich niet bewust van de onderliggende oorzaak. Ze internaliseren het probleem en denken dat er iets mis met ze is.”

Ondanks hoe zulke mensen beïnvloed kunnen worden, merkt Glowiak op dat de maatschappij de schuld draagt ​​door dit te negeren met catastrofale gevolgen. “Door over het probleem te praten, wordt de ervaring genormaliseerd en kunnen velen zich op hun gemak voelen,” zegt hij.