Jan Hakan Dahlstrom / Getty Images
Sluit deze videospeler
Er is nog steeds een behoorlijk verhitte controverse in de psychologie over de vraag of verdrongen herinneringen kunnen of moeten worden teruggehaald, en of ze wel of niet accuraat zijn. De duidelijkste kloof lijkt te zijn tussen geestelijke gezondheidswerkers en onderzoekers.
In één onderzoek hadden clinici een veel grotere neiging om te geloven dat mensen herinneringen verdringen die in therapie kunnen worden hersteld dan de onderzoekers. Ook het grote publiek gelooft in verdrongen herinneringen. Het is duidelijk dat er meer onderzoek nodig is op het gebied van geheugen.
Inhoudsopgave
Trauma kan worden vergeten
De meeste mensen herinneren zich de slechte dingen die hen overkomen, maar soms wordt extreem trauma vergeten. Wetenschappers bestuderen dit en we beginnen te begrijpen hoe dit gebeurt.
Wanneer dit vergeten extreem wordt, ontwikkelt zich soms een dissociatieve stoornis, zoals dissociatieve amnesie, dissociatieve fugue, depersonalisatiestoornis en dissociatieve identiteitsstoornis . Deze stoornissen en hun relatie met trauma worden nog steeds bestudeerd.
Hoe geheugen werkt
Geheugen is niet als een bandrecorder. De hersenen verwerken informatie en slaan deze op verschillende manieren op. De meesten van ons hebben wel eens licht traumatische ervaringen gehad, en deze ervaringen lijken soms met veel detail in onze hersenen te zijn gebrand.
Wetenschappers bestuderen de relatie tussen twee delen van de hersenen , de amygdala en de hippocampus , om te begrijpen waarom dit zo is. Dit is wat we op dit moment weten:
- Matig trauma kan het langetermijngeheugen verbeteren . Dit is een vanzelfsprekende ervaring die de meesten van ons hebben, en het maakt het moeilijk te begrijpen hoe de herinnering aan vreselijke gebeurtenissen kan worden vergeten.
- Extreem trauma kan de lange termijn opslag verstoren en herinneringen opslaan als emoties of sensaties in plaats van als herinneringen. Onderzoek suggereert dat het meerdere dagen kan duren om een gebeurtenis volledig op te slaan in het lange termijn geheugen.
- Sensorische triggers in het heden kunnen ervoor zorgen dat vergeten materiaal naar boven komt. Dit komt doordat het materiaal via een proces dat bekend staat als “toestandsafhankelijk geheugen, leren en gedrag” aan de trigger is gekoppeld.
- In het laboratorium zijn ‘valse herinneringen’ aan licht traumatische gebeurtenissen gecreëerd. Het is onduidelijk in hoeverre dit ook in andere situaties voorkomt.
- Studies hebben gedocumenteerd dat mensen die extreme trauma’s meemaken, het trauma soms vergeten. De herinnering aan het trauma kan later in het leven terugkeren, meestal beginnend in de vorm van sensaties of emoties, soms met ” flashbacks ” waarbij de persoon het gevoel heeft dat hij/zij de herinnering opnieuw beleeft. Dit materiaal wordt geleidelijk meer geïntegreerd totdat het op andere herinneringen lijkt.
Debat over teruggevonden herinneringen
Zijn herwonnen herinneringen per definitie waar? Er is veel discussie over deze vraag. Sommige therapeuten die met trauma-overlevenden werken, geloven dat de herinneringen waar zijn omdat ze gepaard gaan met zulke extreme emoties.
Andere therapeuten hebben gemeld dat sommige van hun patiënten herinneringen hebben teruggevonden die niet waar konden zijn (bijvoorbeeld een herinnering aan onthoofding). Sommige groepen hebben beweerd dat therapeuten “herinneringen implanteren” of valse herinneringen veroorzaken bij kwetsbare patiënten door te suggereren dat ze slachtoffer zijn van misbruik, terwijl er geen misbruik heeft plaatsgevonden.
Sommige therapeuten lijken patiënten ervan te hebben overtuigd dat hun symptomen het gevolg waren van misbruik, terwijl ze niet wisten dat dit waar was. Dit werd nooit als goede therapeutische praktijk beschouwd en de meeste therapeuten zijn voorzichtig om geen oorzaak voor een symptoom te suggereren, tenzij de patiënt de oorzaak meldt.
Er is wat onderzoek dat suggereert dat valse herinneringen voor mild trauma in het laboratorium kunnen worden gecreëerd. In een onderzoek werd gesuggereerd dat kinderen verdwaald waren in een winkelcentrum. Veel van de kinderen gingen later geloven dat dit een echte herinnering was. Het is belangrijk om op te merken dat het niet ethisch is om herinneringen van ernstig trauma in een laboratoriumomgeving te suggereren.