Koh Sze Kiat / Getty Images
Sluit deze videospeler
Openlijk racistische opmerkingen zijn vrij gemakkelijk te herkennen. Ze kunnen bijvoorbeeld zijn dat je een bepaalde baan niet hebt gekregen vanwege je geslacht, of dat het om openlijke opmerkingen en beledigingen gaat die je uiterlijk of cultuur kleineren.
Microagressies kunnen daarentegen subtieler zijn, maar zijn nog steeds vormen van vooroordelen . Ze kunnen vergelijkbare gevoelens oproepen als racistische beledigingen, waardoor u zich angstig, verward, boos, gemanipuleerd, ongewenst of beoordeeld voelt vanwege uw uiterlijk, cultuur, seksuele geaardheid of een ander kenmerk dat verband houdt met de gemarginaliseerde groep waartoe u zich misschien rekent.
Inhoudsopgave
Wat zijn microagressies?
Microagressies worden gedefinieerd als “subtiel verbaal of non-verbaal gedrag, bewust of onbewust gepleegd, dat gericht is op een lid van een gemarginaliseerde groep en een schadelijk, denigrerend effect heeft.”
Het belangrijkste verschil tussen een microagressie en een ander type opmerking is dat de microagressie specifiek gericht is op de gemarginaliseerde groep of gemeenschap van een slachtoffer. Ze komen vaak vrij subtiel en frequent voor – in feite heeft de persoon die de microagressie uitspreekt in veel gevallen geen idee dat zijn woorden of gedrag vijandig, denigrerend, bevooroordeeld of beledigend zijn. Microagressies kunnen verbaal of non-verbaal zijn en zijn vaak automatisch en onbewust, volgens onderzoek.
Geschiedenis van microagressies jegens de AAPI-gemeenschap
Racisme en onverdraagzaamheid tegen de AAPI-gemeenschap vinden al bijna 200 jaar plaats, sinds de eerste Aziatische immigranten naar de Verenigde Staten kwamen, terwijl de term “microagressies” voor het eerst in de jaren 70 op de voorgrond trad door onderzoekers van Harvard. De eerste golf van Oost-Aziatische immigratie vond plaats in de jaren 1850, die, na jaren van discriminatie en openlijk racisme (d.w.z. op ras gebaseerde massale lynchpartijen en moorden, het in brand steken van hun huizen, interneringskampen, het weren van hen van scholen en banen, enz.), leidde tot anti-Chinese immigratieverboden die in een of andere vorm tot 1943 bleven bestaan.
Momenteel zijn er nog steeds wetten die massale deportaties van immigranten toestaan (en zelfs aanmoedigen), wat een doelwit kan zijn voor de AAPI-gemeenschap. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de massaschietpartijen , raciale agressie en haatmisdrijven waar Aziatische Amerikanen mee te maken hebben gehad tijdens de COVID-19-pandemie.
De eerste onderzoeken naar microagressies dateren uit het begin van de jaren 2000. Hieruit blijkt dat de meeste Aziatische Amerikanen (ongeveer 80%) op enig moment in hun leven te maken hebben gehad met microagressies en dat deze al op de kleuterschool kunnen beginnen.
Herkennen van microagressies richting AAPI
Microagressies kunnen veel verschillende vormen aannemen richting AAPI. Ze hebben een negatieve impact op de fysieke, emotionele en mentale gezondheid en het welzijn van hun doelwitten en kunnen gevoelens van schaamte, verwarring, verlegenheid, stress, woede en verdriet oproepen. Hieronder staan enkele voorbeelden van veelvoorkomende raciale microagressies richting leden van de AAPI-gemeenschap. Let op dat microagressies verbaal of non-verbaal kunnen zijn.
Vreemdeling in eigen land
Dit type raciale microagressie gaat ervan uit dat AAPI, die er anders uitzien of anders heten dan de dominante cultuur, in het buitenland geboren zijn of ‘niet thuishoren’ in Amerika.
Voorbeelden: “Wow, wat spreek jij goed Engels!” en “Waar kom je echt vandaan?”
Toeschrijving van intelligentie
Deze microagressie schrijft iemand intelligentie toe op basis van zijn of haar ras. Het bevestigt vooral het stereotype dat Aziatische Amerikanen intelligenter zijn in vakken als wiskunde of wetenschap.
Voorbeeld: “Oh, kun je me hiermee helpen? Je lijkt goed in wiskunde.”
Kleurenblindheid of ontkenning van cultuur
Deze raciale microagressies ontkennen of weigeren de erkenning van cultureel erfgoed of ras, alsof dat niet bestaat. Hierdoor worden de geldige raciale en etnische ervaringen en geschiedenis van mensen van kleur uitgewist.
Voorbeeld: “Ik zie geen kleur.”
Mythe van meritocratie
De microagressor suggereert hier dat ras geen rol speelt als het gaat om succes of falen in het leven.
Bijvoorbeeld: “Je krijgt de baan, ongeacht je ras.”
Pathologiseren van culturele waarden of communicatiestijlen
Deze microagressie veronderstelt de gedachte dat de enige ‘juiste’ culturele waarden of communicatiestijlen die van de dominante cultuur in dat land zijn.
Voorbeelden: “Je bent veel te stil” en “Je krijgt die promotie niet, want je bent niet assertief genoeg.”
Burger van de tweede klasse
Dit type microagressie ontstaat doorgaans wanneer de persoon uit de niet-dominante groep een behandeling van de dominante groep ontvangt die erop wijst dat de dominante groep over het algemeen de voorkeur krijgt.
Voorbeelden: Een gekleurde persoon wordt aangezien voor een dienstverlener en wordt als zodanig behandeld, een verkoper negeert hem als hij een blanke persoon achter zich aanspreekt en hij wordt aangesproken met ‘jullie’.
Oorzaken van microagressies
Hoewel de exacte oorzaken van microagressies onbekend zijn, is gesuggereerd dat ze ontstaan door aangeleerd gedrag dat is aangeleerd door observatie of sociale mechanismen vanaf jonge leeftijd. Dus zelfs als het geen expliciete vooringenomenheid is, kan impliciete vooringenomenheid nog steeds onbewust bestaan. Dit zorgt ervoor dat microagressies ontstaan, zelfs als de persoon in kwestie er niet mee instemt.
Enkele veelvoorkomende oorzaken van microagressie kunnen zijn: het kijken naar televisieprogramma’s of het lezen van boeken die de AAPI-gemeenschap in een negatief daglicht stellen of stereotypen propageren , het hebben van jeugdvrienden of ouders die leden van de AAPI-gemeenschap discrimineren of hen ‘anders’ noemen, of het op een verbloemde manier leren over geschiedenis op school.
Copingstrategieën voor microagressies
Hoewel microagressies heel subtiel kunnen zijn, heeft onderzoek uitgewezen dat het cumulatieve effect van microagressies in de loop van de tijd een aanzienlijk negatief effect kan hebben op de mentale gezondheid . Als u het doelwit bent van een microagressie, zijn hier een paar dingen die kunnen helpen:
Bepaal eerst of het de moeite waard is om erop te reageren. Dr. Kevin Nadal, hoogleraar psychologie aan het John Jay College, heeft een checklist met vijf vragen die je kan helpen bepalen of je op een microagressie moet reageren of niet.
- Als ik reageer, kan mijn fysieke veiligheid dan in gevaar komen?
- Als ik antwoord, wordt de persoon dan defensief en ontstaat er een discussie?
- Als ik reageer, welke invloed heeft dit dan op mijn relatie met deze persoon (bijvoorbeeld een collega, familielid, etc.)?
- Als ik niet reageer, krijg ik dan spijt dat ik niets heb gezegd?
- Als ik niet reageer, betekent dit dan dat ik het gedrag of de uitspraak accepteer?
Het is belangrijk om te beseffen dat je besluit om te reageren op een microagressie ongelooflijk persoonlijk is, en dat het allemaal afhangt van hoe je je voelt als je reageert. Geen reactie is ook een volkomen acceptabele reactie.
Mocht u besluiten te reageren, dan raadt Dr. Diane Goodman, een consultant op het gebied van sociale rechtvaardigheid en diversiteit, u aan om uitspraken uit haar lijst uit uw hoofd te leren . Deze lijst bestaat uit reacties zoals het herhalen van de uitspraken, het scheiden van de intentie van de impact en het uitdrukken van hoe u zich voelde bij het incident.
De beste manier om te reageren is meestal door je emoties te uiten, omdat mensen zich er vaak niet van bewust zijn dat er in de eerste plaats sprake is van microagressie. Wees dan mild voor jezelf en je emoties, want die zullen toenemen: Zelfzorg is de sleutel.
Bel een vertrouwde vriend, geliefde of iemand uit de gemeenschap die getuige kan zijn van uw emoties en ervaringen, deze kan bevestigen en u zorg, troost en steun kan bieden.
Hoe microagressies te herkennen
Een microagressie is werkelijk alles wat vooringenomenheid suggereert, hoe impliciet ook. Als iets je ongemakkelijk of ” anders ” heeft gemaakt, zijn die gevoelens geldig en moeten ze als zodanig worden erkend.
En als jij degene bent die de microagressie levert? Begrijp de mening van de ander wanneer hij/zij ongemak uit, en let op wat je zei en hoe de persoon zich daarbij voelde. Door op natuurlijke wijze empathie en begrip te tonen, kun je een betere bondgenoot zijn voor de gemeenschap wanneer zij microagressies ervaren.
Zorg ervoor dat u zich bewuster wordt van de situatie en dat u uw gedrag in de toekomst corrigeert, zodat u niet onbedoeld nog meer schade aanricht.
Hoe je een bondgenoot voor de gemeenschap kunt zijn als je getuige bent van microagressies
Als je ziet dat iemand anders een lid van de AAPI-gemeenschap ongemakkelijk maakt vanwege microagressie, kun je het volgende doen.
- Observeer objectief wat er gebeurt . Voelt u ongemak of discreet racisme?
- Uit je emoties op een rustige manier tegenover de agressor , op een manier die niet duidt op schuld, maar gewoon op de feiten.
- Benader de persoon die de microagressie heeft ervaren en erken zijn of haar ervaring, bijvoorbeeld: “Ik zag wat er gebeurde en dat was niet oké” of “Ik wil even contact met je opnemen, want wat die persoon zei/deed was echt gestoord en het spijt me dat je dat hebt meegemaakt. Hoe gaat het met je en is er iets wat ik kan doen om te helpen?”
- Educate . Zorg ervoor dat je altijd een bron van inspiratie bent, waar je stereotypering en subtiel racisme kunt uitleggen op een manier die de wereld op de lange termijn helpt om het beter te doen.
Een woord van Verywell
Microagressies gebeuren op veel verschillende manieren bij AAPI en alle mensen van kleur. Als u in de AAPI-gemeenschap zit en microagressies ervaart, zorg er dan voor dat u uw zelfzorg prioriteert door uzelf zo fysiek, mentaal en emotioneel veilig mogelijk te houden. Dit kan inhouden dat u met een professional in de geestelijke gezondheidszorg praat om alle gevoelens die naar boven komen te verwerken.
Om microagressies en de schade die ze veroorzaken aan te pakken, kunnen we allemaal ons steentje bijdragen door te leren hoe we vooroordelen internaliseren en deze af te leren, door te luisteren naar mensen van kleur als ze over hun ervaringen praten en door ons in te zetten om elkaar te steunen op onze reis naar antiracisme en samen te genezen.