Internationale Overdosis Bewustwordingsdag Geld Bevorderen

International Overdose Awareness Day werd voor het eerst gevierd in 2001 door maatschappelijk werker Sally J. Finn in Melbourne, Australië. Sinds 2012 wordt dit internationale evenement gecoördineerd door het Penington Institute.

Twintig jaar later wordt de Internationale Dag van de Overdosis over de hele wereld herdacht, onder meer in steden als Kisumu in Kenia, Glasgow in Schotland, Pune in India en San Juan in Puerto Rico.

Door persoonlijke verhalen over de impact van een overdosis te delen zonder stigma, komen individuen en organisaties bijeen om dit dringende probleem aan te pakken.

Volgens het Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zijn er sinds 1999 helaas meer dan 932.000 mensen overleden aan een overdosis.

Om het risico op overdosering te beheersen, hebben veel individuen en organisaties gewerkt aan het vergroten van het bewustzijn in hun gemeenschappen over hoe ze individuen die omgaan met middelenmisbruik beter kunnen ondersteunen. Dit artikel is een getuigenis van hun verhalen en inspanningen.

Belangenbehartiging na overdosis van haar zoon

Kim Lacey woont in San Luis Obispo, het traditionele gebied van het Salinan-volk, in het koloniale gebied Atascadero, Californië. Vorig jaar organiseerde ze daar het SLO Overdose Awareness Day-evenement.

Hoewel Lacey in 2020 geen evenement kon houden vanwege de pandemie, wilde ze veilig zijn. “In 2021 hebben we het evenement verplaatst van onze binnenlocatie naar buiten, wat een positieve zet lijkt te zijn geweest”, zegt ze. 

Normaal gesproken wordt een lokaal evenement over overdosisbewustzijn gecoördineerd met een bronnenbeurs waaraan een tiental lokale organisaties deelnemen, gratis NARCAN-training en -distributie, knutselactiviteiten zoals het beschilderen van rotsen om levens te herdenken of eren die door een overdosis zijn getroffen, panelleden die hun ervaringen delen, een kaarsenceremonie, een injectiespuitenruil, enzovoort.

Lacey legt uit: “Overdoses discrimineren niet en kunnen alle soorten mensen overkomen (ras, leeftijd, inkomen en ongeacht verslavingsproblemen). Dode mensen hebben geen kans om te herstellen en positieve veranderingen in hun leven aan te brengen. Het probleem wordt erger, niet beter en het is tijd om nieuwe manieren te proberen om dit groeiende probleem aan te pakken.”

Het verlies heeft een enorme impact op de geliefden van degenen die een overdosis niet overleven, zoals Lacey weet van de dood van haar eigen zoon. “Het beëindigen van het stigma maakt het makkelijker voor mensen met middelenmisbruikproblemen, maar ook voor getroffen families en vrienden, om hulp te zoeken en zich niet langer alleen te voelen,” zegt ze.

Aanpak van overdosisrisico in Illinois

Deb Beckmann, MA , Community Health Specialist III van de Take Action Coalition van Clinton County, vertelt dat ze lezingen hebben gegeven aan bedrijven en scholen in de gemeenschap. 

Beckmann merkt op dat ze e-mailberichten versturen om verschillende segmenten van de gemeenschap te bereiken. “We hebben materialen ontwikkeld over lokale bronnen, informatie over het verminderen van stigma’s, hoe je een opioïdenoverdosis kunt herkennen, etc.”, zegt ze.

Beckman begon in 2021 met werken, toen face-to-face contact niet was toegestaan. Ze besteedde tijd aan het posten op sociale media, het versturen van e-mails en het bijwonen van Zoom-vergaderingen. “Overdoses zijn te voorkomen”, zegt ze. 

Beckmann benadrukt: “Houd NARCAN bij de hand. Elke plek met een openbaar toilet zou [Naloxon] moeten hebben en werknemers die getraind zijn in het gebruik ervan. En gebruik het niet alleen. En praat ten slotte met uw kinderen over middelen. U denkt misschien dat het niet in uw gemeenschap voorkomt, maar u zou het mis hebben.” 

Omdat het stigma rondom middelengebruik veel mensen ervan weerhoudt om hulp te zoeken, hoopt Beckmann dat anderen een open geest houden. “Wees empathisch en veroordeel mensen niet op hun middelengebruik . Vier degenen die het hebben gehaald en blijf herstellen,” zegt ze.

Ondersteuning van inheemse jongeren in Alaska

Zoals de adjunct-directeur van Youth Services voor de Fairbanks Native Association in Alaska, Linda Setterberg, MA , zegt: “Onze diensten gingen door tijdens de pandemie en we hebben de crisisdiensten uitgebreid. We hebben een paar mogelijkheden voor gemeenschapsbereik en die nemen toe.”

Met voorlichting en training, detoxdiensten en mogelijkheden om banden met de gemeenschap op te bouwen, biedt de Fairbanks Native Association zowel poliklinische als klinische behandelprogramma’s voor jongeren van 12 jaar en ouder.

Setterberg merkt op dat hun werk is geëvolueerd in termen van hoe het voldoet aan de behoeften van inheemse gemeenschappen om het risico op overdoses van opioïden en fentanyl te beheersen. “We willen dat iedereen toegang heeft tot NARCAN en fentanyl-teststrips en weet hoe ze deze kunnen krijgen en gebruiken,” zegt ze. 

Deconstructie van hoe een verslaving werkt

Neurowetenschapper en klinisch maatschappelijk werker Renetta Weaver, LCSW-C , zegt: ” Verslaving is een ongeneeslijke hersenziekte, maar velen van ons zien het nog steeds als een gedragskeuze. Het [zo] bekijken kan een impact hebben op onze mentale gezondheid.”

Weaver legt uit: “Wanneer we de manier waarop we naar dingen kijken veranderen, veranderen de dingen waarnaar we kijken. Als je je schuldig voelt en je afvraagt ​​wat je anders had kunnen zeggen of moeten doen [met betrekking tot een overdosis], herinner jezelf dan aan de drie C’s. Je hebt het niet veroorzaakt, je kunt het niet genezen en je kunt het niet controleren.” 

Weaver merkt op dat er manieren zijn om iemand te steunen die het risico loopt op een overdosis, maar dat het er misschien anders uitziet dan gedacht. “Ik wou dat het publiek wist dat hersencellen die met elkaar verbonden zijn, samen vuren,” zegt ze.

Weaver benadrukt: “Wanneer we ons bezighouden met een substantie en/of proces dat ons oplicht, verandert het de hersenen en wordt het moeilijker voor de hersenen en ons zenuwstelsel om terug te keren naar een goed of beter dan goed gevoel zonder opnieuw bezig te zijn met diezelfde activiteit. Overdosering is meestal een onbedoeld bijproduct van het proberen dat beter-dan-goed gevoel te bereiken.” 

Weaver merkt op dat ze, door dit werk al meer dan tien jaar te doen, het principe van overgave heeft geaccepteerd. “Soms raken we gefrustreerd omdat we denken dat we weten wat het beste is voor anderen. Als iemand verandert, moet dat hun keuze zijn, op hun tijd en op hun voorwaarden. Dat accepteren kan ons innerlijke vrede brengen,” zegt ze. 

Ruimte maken voor het verdriet

MaryBeth Moore Zocco woont in Davenport, Florida, en richtte The FRoM Project Inc. op, wat staat voor Forever Ryan’s Mom, nadat haar jongste zoon Ryan op 25-jarige leeftijd
overleed aan een overdosis fentanyl .

Hoewel ze maar één persoon is, stuurt Zocco elke maand honderden handgemaakte kaarten wereldwijd naar ouders die een kind hebben verloren aan een overdosis. “We delen de gezichten van onze geliefden die veel te vroeg zijn heengegaan,” zegt ze.

In haar werk verzamelt Zocco nuttige informatie over overdoses, die ze deelt met verschillende online en face-to-face groepen. “[Deze] omvatten ondersteuningsgroepen voor rouwende ouders van een kind dat is verloren door een overdosis, groepen die [het bewustzijn van] overdoses vergroten, lokale instanties en meer,” zegt ze.

Zocco biedt zelfs een online ruimte voor dierbaren om foto’s te delen van mensen die niet meer leven na een overdosis. “Veel [families] vonden hun weg naar The FRoM Project Inc. op Facebook,” zegt ze.

Omdat veel levens werden genomen door een overdosis tijdens COVID-19, merkt Zocco op dat meer dierbaren op zoek waren naar steun tijdens de pandemie. “Ik wil dat het publiek weet dat het iedereen kan overkomen! Niemand is veilig! Zeg niet NIET MIJN KIND,” ​​zegt ze.

Peer Support Services kunnen helpen

Zoals de Chain Breakers Women’s Addiction Group Coördinator en Peer Recovery Support Specialist Supervisor bij Potomac Highlands Guild, Heather R. Bergdall, BA, NCPRSS, CPRC , zegt: “Wij koppelen mensen met een stoornis in het middelengebruik aan de benodigde hulpbronnen, zoals peer recovery support-specialistische diensten, educatie, NARCAN en Fentanyl- teststrips.”

Bergdall merkt op dat de pandemie een impact had op het toch al uitdagende werk dat haar organisatie doet. “Het maakte het zeker moeilijker voor ons, [omdat] gebruik en overdosering in deze tijd toenamen,” zegt ze.

Toen programma’s tijdens de pandemie werden stilgelegd, legt Bergdall uit hoe het voor mensen die aan het herstellen waren, moeilijker werd om steun te krijgen van herstelbijeenkomsten en persoonlijke PRSS-diensten tijdens COVID-19. 

Als iemand die al 8 jaar herstelt van 16 jaar verslaving, is Bergdall gepassioneerd over herstel. “Meerdere factoren kunnen een overdosis veroorzaken, het kan iedereen overkomen. Ondersteuning van de gemeenschap is erg belangrijk om verandering of impact teweeg te brengen,” zegt ze.

Vaak verminderde kwaliteit van leven

Een verslavingsdeskundige en psychiater bij  Mindpath Health , Dean Drosnes, MD , zegt: “Een overdosis van een familielid is een enorme stressfactor. Je kunt je afvragen: “Was het een ongeluk? Opzettelijk? Zullen ze het overleven? Zal het opnieuw gebeuren? Wat kan of moet ik doen?”

Dr. Drosnes legt uit: “Angst, bezorgdheid, de wens om het middelengebruik zo snel mogelijk op te lossen en andere zorgen kunnen de gedachten overheersen wanneer een familielid een overdosis neemt. Het onvermogen om de gebeurtenis te begrijpen resulteert vaak in wat bekend staat als een aanpassingsstoornis.”

Dr. Drosnes beschrijft op deze manier hoe het getroffen familielid last kan krijgen van slapeloosheid, veranderingen in eetlust, verstoorde zelfzorgroutines, slechte besluitvormingsvaardigheden, stemmingswisselingen, etc.

Bij het aanpakken van problematisch middelengebruik raadt Dr. Drosnes een vriendelijke, liefdevolle en zorgzame aanpak aan. “Confrontatie slaat vaak terug, dus de zachtere, vriendelijkere aanpak is nodig, vooral in het begin”, zegt hij. 

Dr. Drosnes benadrukt: “De meeste mensen die een overdosis nemen, overleven het met een resulterende verminderde kwaliteit van leven. Ze kunnen blijvend verminderde hersenfunctie, fysieke beperkingen en minder kansen hebben.”

Er kunnen gevolgen zijn die families en vrienden op verschillende, uitdagende manieren treffen, in tegenstelling tot rouwen om de dood van een geliefde, aldus Dr. Droses. “Families zijn vaak emotioneel verwoest en worden geconfronteerd met de voortdurende zorg voor de persoon”, zegt hij.