Wat is emotionele arbeid?

Emotionele arbeid is onbetaald, vaak onzichtbaar werk dat iemand door anderen moet doen om zichzelf gelukkig te houden.

Het kan gaan om een ​​regel van de werkgever dat werknemers niet mogen reageren op slechte behandeling door klanten, een partner die ervan uitgaat dat de ander het huishouden en de dagelijkse gang van zaken wel zal regelen, of een kennis die een uitleg wil voor het probleemgedrag.

De oorsprong van de term

De term ’emotionele arbeid’ werd in 1983 bedacht door socioloog Arlie Hochschild in haar boek The Managed Heart: Commercialization of Human Feeling. Hochschild definieerde emotionele arbeid destijds als iets dat alleen op de werkplek plaatsvond.

Emotionele arbeid wordt vaak verward en door elkaar gebruikt met de term “emotioneel werk”, wat een term is voor de sociale taken die iemand uitvoert om anderen tevreden te stellen. Hochschild bedacht de term “emotioneel werk” in een essay in 1979.

Hoewel emotiewerk bedoeld was om te worden gebruikt voor andere situaties dan emotionele arbeid, worden de twee de laatste jaren als uitwisselbaar beschouwd. De evolutie van emotionele arbeid als term om ook eisen buiten de werkplek te omvatten, werd verstevigd met de release van Gemma Hartley’s boek Fed Up: Women, Emotional Labor, and the Way Forward in 2018.

Hoe emotionele arbeid zich manifesteert

Emotionele arbeid kan zich in meerdere settings manifesteren. De meest voorkomende staan ​​hieronder vermeld.

Werkplek

Emotionele arbeid op de werkplek bestaat uit praktijken en regels voor werknemers die worden geïmplementeerd om klanten tevreden te stellen. Ze draaien om werknemers die hun emoties moeten beheersen en deze niet aan anderen moeten uiten. Hier zijn een paar voorbeelden van emotionele arbeid op de werkplek:

• De eis dat werknemers altijd naar klanten moeten glimlachen en/of zich ‘vrolijk’ moeten gedragen
• Voorkomen dat er op een klant wordt gereageerd wanneer deze een werknemer onbeschoft of ongepast behandelt
• Straf als een werknemer reageert nadat hij oneerlijk of ongepast is behandeld

Partnerschap

In intieme settings zoals met geliefden, kan emotionele arbeid zich op stillere manieren manifesteren dan op de werkplek. Hier zijn een paar manieren waarop mensen gevraagd worden om emotionele arbeid te verrichten in intieme settings:

• Van één persoon in een relatie wordt verwacht dat hij alle huishoudelijke taken uitvoert
• Er wordt van één persoon verwacht dat hij/zij de kinderopvang en alle behoeften van het kind of de kinderen van het echtpaar regelt.
• Er wordt van één persoon verwacht dat hij het gesprek initieert, of het nu gaat om emotionele onderwerpen of levenslogistiek

Sociale netwerken

Als je tijd doorbrengt op sociale media, heb je misschien de term emotionele arbeid wel eens voorbij horen komen. Op groepsforums, in commentaarthreads of elders op zowel privé- als openbare profielen, worden de eisen van de ene persoon door de andere vaak beantwoord met een vermelding van emotionele arbeid. Hier zijn enkele voorbeelden:

• Wanneer iemand racist of seksist wordt genoemd, eist hij/zij dat degene die hem/haar beschuldigt, uitlegt waarom zijn/haar gedrag racistisch of seksistisch was.
• Wanneer iemand meer informatie over een onderwerp wil, vraagt ​​hij of zij anderen om het aan hem of haar uit te leggen.
• Nadat de persoon uitleg heeft gegeven, blijft hij of zij volhouden dat hij of zij goede bedoelingen heeft en wil hij of zij dat de persoon tegen wie hij of zij heeft gehandeld, zijn of haar bedoelingen bevestigt.

Wie draagt ​​de last van emotionele arbeid?

Het zou niet verrassend moeten zijn dat het gemarginaliseerde mensen zijn die over het algemeen de last van emotionele arbeid dragen. Mensen die het eisen, doen dat over het algemeen vanuit een positie van privilege.

BIPOC

De last om racisme en de racistische daden van blanke mensen uit te leggen, wordt vaak bij mensen van kleur gelegd. Echter, onder BIPOC , rust de last om zich te gedragen om blanke mensen te paaien het zwaarst op zwarte mensen.

Denk aan hun verhoogde risico op politiegeweld , grotere kans om slachtoffer te worden van huiselijk geweld , de ondermaatse medische zorg die ze vaak krijgen. worden zwarte mensen in deze en vele andere gevallen gedwongen zich op een manier te gedragen die ervoor zorgt dat blanke mensen hen als mens zien, bijvoorbeeld door beleefd te blijven in het licht van openlijk racisme.

Wanneer een BIPOC-persoon een blanke persoon beschuldigt van racisme, is de eis van de blanke persoon om uit te leggen hoe zijn gedrag racistisch was, een eis van emotionele arbeid. Het is het vragen van de tijd en energie van een gemarginaliseerde persoon om iemand te onderwijzen die in een meer bevoorrechte positie in de maatschappij leeft.

Mensen van gemarginaliseerde geslachten

Van mensen die buiten het cisgenderlabel vallen, wordt vaak verwacht dat ze hun identiteit aan cis-mensen uitleggen. Wanneer een persoon transgender, gender non-conform of non-binair is en een cis-persoon vraagt ​​om informatie over zijn of haar identiteit, is dat een verzoek om emotionele arbeid.

Vragen om voorlichting over de reden waarom iemand bepaalde voornaamwoorden gebruikt , is een voorbeeld van de emotionele eisen die cis-mensen stellen aan mensen van gemarginaliseerde geslachten.

Vrouwen

De onuitgesproken verwachting dat in een kerngezin de vrouw alles doet, van de zorg voor de kinderen tot het beheren van de financiën en het aanschaffen van huishoudelijke spullen, is ook een vorm van emotionele arbeid.

Dit is de duidelijkste versie van wat vroeger emotiewerk werd genoemd: conformeren aan de verwachtingen van iemands rol in de maatschappij om anderen te plezieren. Ervan uitgaan dat als er een conflict is, de vrouw het gesprek eromheen zal beginnen, is een verwachting van emotionele arbeid van de kant van de vrouw.

Medewerkers

In een maatschappij die draait om klantenservice en mensen behandelt alsof “de klant altijd gelijk heeft”, lijden werknemers vaak. Dat komt omdat de focus op het rustig en lachend houden van werknemers wanneer klanten hen slecht behandelen, oneerlijk is tegenover werknemers.

Ondanks dat ze tijdens de wereldwijde COVID-19-pandemie als essentiële werknemers zijn bestempeld , zijn servicemedewerkers vaak slechtbetaalde arbeiders. Als je de moeilijkheden van het niet voor jezelf opkomen op het werk toevoegt aan fysieke arbeid en vaak onbelonende taken, kan dit het vinden van werk bijzonder moeilijk maken voor werknemers in deze sectoren.

De impact van emotionele arbeid

De meest basale impact van emotionele arbeid op de mensen die het nodig hebben, is uitputting. Het kan vermoeiend en frustrerend zijn om je op een manier te moeten gedragen die anderen tevreden stelt. Dit blijkt met name uit studies die bijhouden hoe verbaal geweld door klanten leidt tot negatieve uitkomsten, zoals uitputting en gebrek aan werktevredenheid, voor werknemers.

Voor gemarginaliseerde mensen zoals zwarte mensen zou het de moeite waard zijn om te onderzoeken wat de impact is op hun geestelijke gezondheid , maar dat is nog niet uitgebreid onderzocht.

Wat te doen in plaats van arbeid van anderen te eisen

Emotionele arbeid hoeft niet de manier te zijn waarop mensen met situaties omgaan, en degenen op wie de last wordt gelegd, zouden er beter aan doen als dat niet zo was. Dit zijn een paar manieren waarop u kunt voorkomen dat u emotionele arbeid van anderen eist.

Voer uw eigen onderzoek uit

Als een gemarginaliseerd persoon u vertelt dat uw gedrag racistisch, seksistisch, bevooroordeeld of anderszins problematisch was, doe dan zelf onderzoek om erachter te komen waarom.

Bijvoorbeeld, in een Facebookgroep voor vrouwen vroeg een vrouw: “Worden nonbinaire mensen lid van vrouwen- en mannengroepen?” In plaats van dat nonbinaire mensen moesten uitleggen wie wel en wie niet lid is van welke groepen, had de persoon in de vrouwengroep ook kunnen googelen op “op welke plekken worden nonbinaire mensen lid?” of “worden nonbinaire mensen lid van sociale groepen voor alle geslachten?”

Bekijk situaties door de ogen van anderen

Voor degenen die verwachten dat anderen onzichtbaar, onbetaald werk doen om het leven soepel te laten verlopen, kan het nuttig zijn om situaties door de ogen van de persoon te bekijken. Als u bijvoorbeeld een echtgenoot bent die verwacht dat uw vrouw kinderopvang regelt, het huis schoonmaakt en boodschappen doet, kunt u proberen om een ​​paar van die dingen op één dag te doen om te zien hoeveel energie dat kost.

Soms, als we in de schoenen van anderen stappen, kunnen we de moeilijkheden en uitdagingen zien waarmee zij te maken krijgen. Dat kan er op zijn beurt toe leiden dat we anderen meer waarderen voor het werk dat ze doen en zelfs een deel van dat werk zelf op ons nemen, zodat hun last wordt verlicht.

Beleid voor de werkplek op de Craft Fair

Hoewel het niet illegaal is om van werknemers te eisen dat ze altijd met een glimlach service verlenen of niet reageren op mishandeling, is het wel een manier om minder gelukkige werknemers te krijgen.

Als u om het welzijn van uw werknemers geeft, stel dan een beleid op dat eerlijkheid voor iedereen nastreeft, niet alleen voor klanten.

Creëer nieuwe systemen die autonomie voor werknemers mogelijk maken, zoals het niet straffen van werknemers die voor zichzelf opkomen. Dit hoeft niet te leiden tot een mêlee, maar kan op een georganiseerde, gestructureerde manier worden gedaan die is ingebouwd in werknemerscodes en richtlijnen op de werkplek. Werkgevers kunnen op hun beurt werknemers hebben die minder emotioneel uitgeput zijn.