Tim Robberts / Getty Images
Sluit deze videospeler
Lachstoornissen, ook wel pseudobulbaire affecten genoemd, omvatten episodes van oncontroleerbaar lachen of huilen in situaties waarin deze reactie niet gerechtvaardigd is.
Deze episodes zijn vaak intens en kunnen ongepast of overdreven zijn in de sociale setting. Andere termen om lachstoornissen te beschrijven zijn onder meer onvrijwillige emotionele expressiestoornis, emotionele labiliteit , pathologisch lachen, huilen of emotionele incontinentie.
Deze aandoening komt meestal voor bij mensen die al neurologische aandoeningen hebben . Naar schatting hebben 1,8 tot 7 miljoen mensen in de Verenigde Staten er last van. Het wordt echter vaak verkeerd begrepen door dierbaren en niet herkend door medische experts.
Voor mensen die regelmatig en ernstig last hebben van onbedaarlijk lachen of huilen, kunnen deze gebeurtenissen een enorme verstoring van het dagelijks functioneren betekenen.
Inhoudsopgave
Symptomen van lachstoornissen
Wanneer iemand met pseudobulbaire affectie leeft, is het niet ongewoon dat hij of zij onverwachts in lachen of huilen uitbarst.
Deze incidenten vinden doorgaans plaats zonder enige relatie met hun huidige stemming . Deze tranen of dit lachen kan een aanzienlijke tijd duren, waarbij de getroffen persoon zijn reactie niet kan onderdrukken. De gebeurtenis is doorgaans pijnlijk voor de getroffen persoon.
In andere gevallen kan een persoon reden hebben om te lachen of te huilen om een opmerking of gebeurtenis. Deze uiting van humor of verdriet is echter meestal extreem en weerspiegelt niet hun ware ervaring van de gebeurtenis.
Pathologisch lachen of huilen kan ook leiden tot frequentere en extremere emotionele uitbarstingen. Deze kunnen op hun beurt woede- of frustratieaanvallen vergroten.
Hoewel emotionele incontinentie gepaard kan gaan met lachen en/of huilen, komt huilen vaker voor bij mensen die met deze aandoening leven.
Diagnose van lachstoornis
Pseudobulbaire affect wordt heel vaak niet gediagnosticeerd, ondergediagnosticeerd of verkeerd gediagnosticeerd als een stemmingsstoornis zoals depressie. Dit wordt met name waargenomen wanneer huilen de dominante uiting van de aandoening is.
Voor een correcte beoordeling zullen clinici het gedrag van de persoon met een vermoeden van een lachstoornis beoordelen.
Deze beoordeling kan worden bepaald aan de hand van de volgende criteria:
- Een ongepaste emotionele reactie
- Een verschil tussen de gevoelens van het individu en de manier waarop hij of zij op een situatie reageert
- De tijdsduur van de reactie en de ernst van de reactie zijn oncontroleerbaar
- De emotionele reactie brengt geen verlichting
- Het antwoord komt niet overeen met de stemming van het individu
- De reactie is niet afhankelijk van een prompt
- De reactie is groter dan de stimulatie
- De reactie is niet te danken aan een medicijn
- Er is geen medische aandoening verantwoordelijk voor de reactie
- Het lachen of huilen veroorzaakt leed
Pseudobulbaire affect kan ook worden gemeten met behulp van schalen of vragenlijsten. De Center for Neurologic Study—Lability Scale (CNS-LS) en de Pathological Laughter and Crying Scale worden aan patiënten toegediend om de reden achter de emotionele uitbarstingen te bepalen .
Oorzaken van pseudobulbaire affect
Er moet nog een definitieve oorzaak van lachstoornis worden vastgesteld. Deze stoornis wordt echter vaak waargenomen bij mensen met neurologische aandoeningen. Afhankelijk van diagnostische kaders en andere factoren, leeft naar schatting 5% tot 50% van de mensen met neurologische aandoeningen met pseudobulbaire affect.
Hieronder vallen aandoeningen zoals:
- Amyotrofische laterale sclerose
- Cerebellaire aandoeningen
- Multiple sclerose
- Traumatisch hersenletsel
- Ziekte van Alzheimer
- Hartinfarct
- Hersentumor
- Epilepsie
- Ziekte van Parkinson
- Beroerte
Een gebrek aan vrijwillige controle over emoties is waarschijnlijk verantwoordelijk voor lachstoornissen. Een sleutelrol hierin speelt het cerebellum. Dit deel van de hersenen reguleert emotionele reacties om te corresponderen met sociale situaties en stemming.
Wanneer er sprake is van een verstoring in de cerebellum-circuits, kan dit de vrijwillige controle over emoties beïnvloeden
Op dezelfde manier kunnen neurotransmitters zoals serotonine en glutamaat de ontwikkeling van emotionele incontinentie beïnvloeden. Dit komt door de vitale rol die ze spelen in cerebellaire paden in de hersenen.
Behandeling van lachstoornis
De behandeling van lachstoornissen is gericht op het verminderen van de ernst en frequentie van oncontroleerbare uitbarstingen. Om dit te bereiken, worden orale medicijnen vaak aanbevolen.
Antidepressiva
Het belangrijkste doel van deze medicijnen is het verbeteren van de serotoninespiegels in de hersenen. Dit wordt bereikt met behulp van selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) zoals citalopram , fluoxetine en sertraline .
Op dezelfde manier kunnen tricyclische antidepressiva (TCA’s) zoals amitriptyline en nortriptyline, of noradrenaline/serotonineheropnameremmers zoals venlafaxine of duloxetine de intensiteit van deze episodes verminderen.
SSRI’s en TCA’s kunnen effectief zijn bij het beheersen van pseudobulbaire effecten vanwege de serotonineboost die ze geven.
Dextromethorfan
De combinatie van dextromethorfan(merknaam: Nuedexta) en kinidinezijn de enige door de FDA goedgekeurde medicijnen voor de behandeling van pseudobulbaire aandoeningen. Terwijl dextromethorfan tot een klasse medicijnen behoort die middelen voor het centrale zenuwstelsel worden genoemd , wordt kinidine gegroepeerd onder antiaritmica.
De combinatie van deze medicijnen kan de hoeveelheid dextromethorfan in het lichaam verhogen. Deze combinatie helpt bij het beheersen van lachstoornissen.
Een woord van Verywell
In oncontroleerbare tranen uitbarsten of in lachen uitbarsten bij licht verdrietige/grappige scènes kan stressvol zijn. Pseudobulbaire affect kan dagelijkse interacties beïnvloeden en normale communicatie bemoeilijken. Ondanks de moeilijkheden die deze aandoening veroorzaakt, is het echter beheersbaar met de juiste behandelmethode. Nadat u een juiste diagnose van een professional hebt gekregen , is het belangrijk om de juiste richtlijnen te volgen bij het gebruik van medicatie om deze aandoening te behandelen.