Zuid-Aziaten zijn ook Aziaten

Aziatische identiteit omvat veel dingen. Als u deel uitmaakt van een Zuid-Aziatische gemeenschap, hebt u misschien ervaren dat u niet als Aziatisch wordt “gezien”. Uitsluiting van Zuid-Aziatische mensen kan op veel manieren tot uiting komen, waaronder onderzoek of het gevoel buitengesloten te worden van AAPI-discussies zoals de #StopAsianHate-beweging. 

Volgens de National Alliance on Mental Illness (NAMI) verwijst AAPI naar “ongeveer 50 etnische groepen die meer dan 100 talen spreken, met connecties met Chinese, Indiase, Japanse, Filipijnse, Vietnamese, Koreaanse, Hawaïaanse en andere Aziatische en Pacifische Eilandbewoners.”

Hoewel sommigen zich wellicht vertegenwoordigd voelen door de overkoepelende term AAPI, geldt dat mogelijk niet voor alle leden van de Zuid-Aziatische gemeenschappen.

Navigeren door een Zuid-Aziatische identiteit

Erkend klinisch psycholoog en medeoprichter en directeur van het Center for Cognitive Behavioral Therapy and Mindfulness,  Suraji Wagage, PhD, JD , vraagt: “Wanneer u de term ‘Aziatisch-Amerikaans’ hoort, wie ziet u dan voor u? Als u het hebt over het eten van ‘Aziatisch’ eten, wat voor soort keuken bedoelt u dan?”

Wagage verwacht dat veel mensen zich iemand met een Oost- of Zuidoost-Aziatische achtergrond eerder voorstellen dan iemand met een Zuid-Aziatische achtergrond, en dat de meesten Aziatisch eten eerder associëren met de Chinese, Japanse of Thaise keuken dan met de Indiase.

Hoewel ze Zuid-Aziatisch is, merkt Wagage op dat hoewel Zuid-Aziaten wellicht bedoeld zijn om te worden opgenomen in de term “Aziatisch”, ze grotendeels kunnen worden vergeten als subgroep. “Persoonlijk voel ik me altijd ongemakkelijk om ‘Aziatisch’ aan te vinken wanneer ik mijn etniciteit op een formulier moet selecteren,” zegt ze.

In een artikel uit 2019 in Asian American Policy Review werd de bruine Aziatisch-Amerikaanse beweging omschreven als noodzakelijk voor de Filipijnse, Zuid-Aziatische en Zuidoost-Aziatische gemeenschappen die zich mogelijk gemarginaliseerd voelen binnen AAPI-ruimtes.

Wagage legt uit: “Aziatisch-Amerikanen/de AAPI-gemeenschap vormen geen monolithisch geheel, hoewel we vaak worden beschreven met overkoepelende termen. We omvatten individuen van meer dan 50 etnische groepen uit meer dan 20 landen.”

Zuid-Aziatische, Oost-Aziatische en Zuidoost-Aziatische gemeenschappen delen wellicht bepaalde ervaringen met het leven in Amerika, zoals Wagage opmerkt. Zij worden regelmatig buitengesloten en onderworpen aan ‘ modelminderheden ‘ en andere stereotypen, maar op veel andere manieren zijn hun ervaringen verschillend.

Wagage benadrukt: “Nationale en internationale gebeurtenissen die golven van meer racisme en haatmisdrijven veroorzaken, verschillen. Zuid-Aziatische gemeenschappen zagen een toename in racisme na 9/11 en in de context van de ‘anti-moslim’- en ‘moslimban’-retoriek van de vorige regering.”

Terwijl gemeenschappen in Oost-Azië en Zuidoost-Azië tijdens de COVID-19-pandemie te maken kregen met een toename van geweld, merkt Wagage op dat gemeenschappen in Zuid-Azië mogelijk minder zijn getroffen. “#StopAsianHate is een beweging waar ik solidair mee ben, maar waar ik niet centraal in sta”, zegt ze.

Wagage legt uit: “AAPI Heritage Month biedt een kans om deze kwesties op een genuanceerde manier te bespreken. We kunnen onszelf onderwijzen, we kunnen waakzaam zijn en ons uitspreken over onze waarden om gemeenschappen te creëren die zich krachtig verzetten tegen haat, we kunnen ons uitspreken als we racisme, haat of stereotypen zien of horen, en we kunnen gesprekken beginnen met onze Aziatisch-Amerikaanse vrienden en kennissen om te luisteren en empathie te tonen.”

Terwijl mensen vaak aarzelen om gesprekken over ras en racisme te beginnen uit angst om het verkeerde te zeggen, merkt Wagage op hoe dit ervoor kan zorgen dat mensen zich nog onzichtbaarder voelen. “Je hoeft het probleem niet voor ze op te lossen, luister gewoon, valideer en laat zien dat je om ze geeft,” zegt ze.

Wie mag ‘Aziatisch’ zijn?

Psycholoog  Shamin Ladhani, PsyD , zegt: “Als je in de Verenigde Staten te maken hebt gehad met racisme, is de kans groot dat gevallen van discriminatie tegen je zusterlanden je bewuster maken van je ervaringen met racisme.”

Ladhani legt uit: “Het is belangrijk om te erkennen dat hoewel de slachtoffers van haatmisdrijven bij de schietpartij in Atlanta Oost-Aziaten waren, Zuid-Aziaten ook een geschiedenis van racisme in de Verenigde Staten hebben en helaas vaak buiten de discussie worden gelaten.”

Met onduidelijkheid over wie “Aziaten” zijn, merkt Ladhani op dat er een tendens kan zijn om groepen te contextualiseren op basis van hun land van herkomst. “Mijn dochter kwam laatst thuis en vroeg zich af wat haar eigen etniciteit was toen een klasgenoot haar vertelde dat ze niet Aziatisch was als ze van Indiase afkomst was,” zegt ze. 

Ladhani benadrukt: “De haatmisdrijven na 9/11 hebben aangetoond dat racisme tegen de Zuid-Aziatische bevolking een belangrijk onderdeel is van de geschiedenis van ons land. Dat geldt ook voor andere gevallen van haatmisdrijven onder deze bevolkingsgroep, waarbij Zuid-Aziaten doorgaans ten onrechte worden aangezien voor terroristen.”

Ladhani beschrijft bijvoorbeeld de moord op vier Sikh-Amerikanen in april 2021, toen voormalig werknemer Brandon Scott Hole het vuur opende in een FedEx Ground-vestiging in Indianapolis, Indiana, om aan te tonen dat dergelijk geweld aan de gang is. Hij merkt op dat deze personen ook Aziatisch zijn. 

Ladhani legt uit: “Als er historisch gezien haatmisdrijven plaatsvinden tegen Zuid-Aziaten, worden ze niet als Aziatisch beschouwd en worden ze grotendeels buiten beschouwing gelaten als ze wel plaatsvinden. Mijn vader was een Zuid-Aziatische vluchteling uit Oeganda die begin jaren ’70 zijn land moest ontvluchten om te ontsnappen aan moord en genocide op zijn gemeenschap omdat hij ‘Aziatisch’ was.”

Wanneer ze mensen vertelt over het verhaal van haar familie, merkt Ladhani op dat de meesten van hen nog nooit van dit deel van de geschiedenis hebben gehoord. “Deze recente gebeurtenissen herinneren mij en mijn Zuid-Aziatische patiënten eraan dat racisme niet zal verdwijnen en gevoelens van angst en bezorgdheid opnieuw kunnen aanwakkeren wanneer onze gemeenschappen discriminatie en geweld ervaren,” zegt ze. 

Ladhani legt uit: “Hoewel er studies zijn die de term Aziatisch gebruiken, verwijst dit doorgaans naar Oost-Azië, dus het is belangrijk om te kijken of de data is uitgesplitst om unieke verschillen tussen deze groepen te vertegenwoordigen. Onderzoekers moeten ervoor zorgen dat alle Aziatische groepen worden vertegenwoordigd om beter rekening te houden met deze unieke verschillen.”

Toen de COVID-19 Delta-variant India in zijn greep kreeg en reisverboden van en naar het land deed toenemen, benadrukt Ladhani hoe dit bijdroeg aan toegenomen anti-Zuid-Aziatische sentimenten. “Dit werd niet zo goed behandeld toen we de #StopAsianHate-beweging in ogenschouw namen”, zegt ze.

Ladhani legt uit: “Verhalen over racisme tegen Zuid-Aziaten worden grotendeels onderbelicht of verdwijnen snel uit het nieuws, zoals de schietpartij bij FedEx. Deze schietpartij was slechts een maand na de schietpartij in Atlanta.” 

Ladhani legt uit: “Ik kwam in dialogen terecht waarin vrienden en collega’s mij steunden en meer inzicht wilden krijgen in hun bevoorrechte positie, maar ook in dialogen waarin het idee van racisme en discriminatie niet bestond.”

Hoewel het als eerstegeneratiedochter van een vluchteling een trigger is, merkt Ladhani op dat ze het geluk heeft om soms mensen te kunnen onderwijzen. “Sommige relaties moeten eindigen en ik weet tenminste dat ik mijn waarheid heb gesproken en ben opgekomen voor anderen zoals ik,” zegt ze. 

Ladhani benadrukt: “We moeten ons bewustzijn over discriminatie en racisme in de gemeenschap vergroten door ons bewust te zijn van onze eigen vooroordelen en open te staan ​​voor een dialoog hierover.”

Volgens Ladhani zou het niet de verantwoordelijkheid van één groep moeten zijn om te reageren op anti-Aziatische sentimenten. ” Je bewust zijn van je eigen privileges en hoe deze anderen met wie je omgaat en de maatschappij als geheel beïnvloeden, is belangrijk bij het aanpakken van racisme in je gemeenschap,” zegt ze.

Ladhani legt uit: “Als je getuige bent van racisme, spreek je dan uit en kom onmiddellijk op voor die persoon. Kom op voor de gemeenschap als geheel, doe mee aan pleitbezorgingsinspanningen en deel je eigen middelen.”

Het pad vooruit

Leela R. Magavi, MD, psychiater en regionaal medisch directeur voor Mindpath Health ,  opgeleid door Hopkins  , zegt: “Ik ben een kinder-, jeugd- en volwassenenpsychiater en identificeer mezelf als Zuid-Aziatisch-Amerikaan. Ik ben enorm gepassioneerd over het opkomen voor mijn gemeenschap en het bestrijden van de discriminatie waarmee talloze individuen te maken krijgen.”

Dr. Magavi legt uit: “Ik probeer alle Aziatisch-Amerikaanse families die ik in de kliniek evalueer en die ik ken in mijn gemeenschap te onderwijzen en anderen aan te moedigen om zich aan te sluiten bij de inspanningen voor openbaar beleid. Er zijn veel Aziatisch-Amerikaanse therapeuten en psychiaters die tweetalig en drietalig zijn.”

Hoewel psychotherapie de geestelijke gezondheid kan ondersteunen, merkt Dr. Magavi op dat online ondersteuningsgroepen, culturele fora en religieuze evenementen mensen ook kunnen helpen hun angsten met betrekking tot anti-Aziatische haat te verminderen .

Dr. Magavi legt uit: “Zuid-Aziatische Amerikanen zijn mogelijk ondervertegenwoordigd in rechtszaken, en dit is vooral zorgwekkend omdat het de mogelijkheid heeft om de ongelijkheid in de geestelijke gezondheid te vergroten . Medische scholen en opleidingsprogramma’s kunnen helpen door de relevantie van culturele competentie te benadrukken .”

Historisch gezien wordt de publieke perceptie gevormd door veel factoren, maar Dr. Magavi benadrukt: “Lokale en nationale leiders kunnen de uiteenlopende manieren waarop Aziatisch-Amerikaanse mensen op dit trauma reageren valideren. Hopelijk kunnen we zo hun vertrouwen terugwinnen en verdere stigmatisering en trauma voorkomen.”

Dr. Magavi zegt: “We moeten ons aansluiten bij de inspanningen van het publieke beleid, zodat we kunnen opleiden, vragen kunnen beantwoorden en levens kunnen redden. Het is nuttig om te luisteren en open vragen te stellen om te leren hoe we vrienden, buren en collega’s kunnen helpen.”