Pracownicy niepełnosprawni często wahają się przed ujawnieniem lub prośbą o udogodnienia

Dobra wiadomość! Po latach zmagań i odkrywania, jak Twoja niepełnosprawność wpływa na Twoje ciało i umysł, w końcu zaproponowano Ci rozmowę kwalifikacyjną. To okazja, która może Cię wyrwać z ubóstwa, pozwolić Ci mieć dobre ubezpieczenie zdrowotne i pozwolić sobie na leki i nowy wózek inwalidzki.

Ale jest pewien haczyk. Po raz pierwszy musisz dowiedzieć się, jak poinformować swojego pracodawcę, że masz niepełnosprawność i że potrzebujesz udogodnień. Teraz prawo jest po Twojej stronie. Ustawa o osobach niepełnosprawnych zadbała o to w 1990 r., ale czy postrzeganie przez społeczeństwo sprawi, że zatrzymasz się, zanim jeszcze zaczniesz?

To problem, z którym wielu niepełnosprawnych pracowników mierzy się przed, w trakcie i po zatrudnieniu. Jednak specjaliści ds. zdrowia psychicznego twierdzą, że niezależnie od tego, czy Twoja niepełnosprawność jest widoczna, czy nie, możesz podjąć kroki, aby przygotować się na sukces. Październik jest Miesiącem Świadomości Zatrudnienia Osób Niepełnosprawnych i chcemy o tym porozmawiać.

Jak pracownicy postrzegają swoją niepełnosprawność

Miriam Davis, EdD, LPC, NCC , dyrektor kliniczny i terapeutka w Newport Healthcare w Wirginii, mówi, że pełniąc wiele funkcji w branży, zaczęła dostrzegać zmianę w sposobie, w jaki jej klienci postrzegają udogodnienia w miejscu pracy i swoje niepełnosprawności.

„Odkryłam, że młodsze pokolenia są o wiele bardziej otwarte na zadawanie pytań od samego początku, nawet w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej… ponieważ niekoniecznie postrzegają to jako coś złego. Mówią, że to część mnie i tego, czego potrzebuję, aby odnieść sukces, a tak naprawdę mam nadzieję, że wszyscy tak na to patrzą”.

Davis mówi, że jedną z barier, jakie dostrzega dla swoich klientów, jest to, że pracodawcy ogólnie rzecz biorąc bardziej interesują się kosztami dostosowań niż tym, w jaki sposób potrzeby związane z dostępem mogą pomóc pracownikowi pracować jak najlepiej.

„Czuję, że często nie są zbyt entuzjastycznie nastawieni do zajmowania się tym [dostosowaniami] w każdym razie. Ponieważ dla nich to zawsze jest jak koszt, koszt. I mówisz sobie: „Nie musi chodzić o koszt. Chodzi o to, aby pracownik osiągnął optymalną wydajność”. I zazwyczaj pracownik jest tak dobry w tak wielu rzeczach, że potrzebuje tylko kilku wsparcia, aby doprowadzić go do optymalnej wydajności”.

Mark Debus LCSW, MSW , który doradza firmom w zakresie dostosowań w ramach swojej roli w Sedgwick, zgadza się. Według niego firmy muszą zrozumieć wartość dostosowań, a nie postrzegać ich jako niepotrzebnych lub jako przeszkodę.

„Pracodawcy powinni zawsze szukać sposobów na zmniejszenie stresu pracowników i dostosowanie się do niepełnosprawności, nawet jeśli te niepełnosprawności mogą nie być od razu zauważalne. Menedżerowie powinni chcieć, aby pracownicy pracowali jak najlepiej i dobrze czuli się ze swoimi wynikami i pracą dla ciebie, co może oznaczać wprowadzenie dostosowań, które pomogą im osiągnąć sukces. Ostatecznie doprowadzi to do stworzenia lepszej kultury w miejscu pracy i pomoże zatrzymać dobrych pracowników, którzy będą słuchać ich potrzeb i elastycznie do nich podchodzić” – mówi Debus.

Jak poruszać się po obiektach noclegowych

Davis mówi, że pracownicy, którzy stoją przed dylematem, czy ujawnić swoją niepełnosprawność i potrzeby w zakresie dostępu, powinni zadać sobie trzy pytania.

„Czy to [Twój brak udogodnień] wpływa na Twoją pracę? Czy możesz o nie poprosić? I czy tego potrzebujesz? Zawsze bardzo ważne jest, aby zająć się tym jak najszybciej, zwłaszcza jeśli będzie to miało wpływ na Twoją wydajność w pracy”.

Davis twierdzi, że udogodnienia dla osób z ADHD mogą polegać na stosowaniu elektronicznych przypomnień lub wydzieleniu biurka w mniej chaotycznej części biura, ale ostrzega, że ​​proces ten może być czasochłonny.

Najpierw należy określić, jakie potrzeby uważasz za istotne, następnie porozmawiać z lekarzem, a na końcu z działem kadr lub podobnym podmiotem.

Mówi, że smutną rzeczywistością jest to, że wiele firm będzie musiało zostać „przekonanych” do tego, dlaczego potrzebują udogodnień, zamiast po prostu je zapewnić, ponieważ jest to uczciwe postępowanie, a z góry przyjęte poglądy na temat tego, co niepełnosprawny pracownik może, a czego nie może robić, nadal mają wpływ na obecne miejsce pracy, jeśli chodzi o proszenie o wsparcie.

„Istnieje strach, że jeśli poproszę o te [udogodnienia], to czy one wyjdą? Czy ludzie mnie o to zapytają? Czy mój szef się dowie? I czy wpłynie to na moją przyszłą karierę?”

Jak pracodawcy mogą się poprawić

Debus uważa, że ​​pracodawcy powinni postrzegać udogodnienia jako coś więcej niż tylko jednorazowe rozwiązanie, ponieważ dane demograficzne i potrzeby pracowników zmieniają się z czasem. 

„Niepełnosprawność może się zmieniać z czasem, dlatego menedżerowie powinni również starać się nawiązać otwarty dialog z pracownikami. Jeśli pracownik wraca z urlopu, proaktywne skontaktowanie się z nim, aby zapytać, czego może potrzebować, stworzy środowisko, w którym mile widziane są opinie pracowników, które pomogą im lepiej wykonywać swoją pracę”.

Według niego pracodawcy nie powinni zakładać, że osoby niepełnosprawne automatycznie będą zgłaszać swoje potrzeby.

„Nie zawsze można polegać na pracownikach, którzy podniosą rękę, gdy będą potrzebować pomocy, ale menedżerowie muszą wyciągnąć rękę i zapytać, jak mogą pomóc stworzyć najlepsze możliwe środowisko pracy dla jednostek”.

A dla Davis pytanie brzmi, jak możemy zbudować świat, w którym ludzie mogą być sobą w pracy, ze wsparciem i wszystkim, zamiast tego, co czasami widzi teraz: ludzie, którzy zmagają się z tym samym uczuciem dyskomfortu, jakie mieli w szkole średniej, gdy po raz pierwszy zdali sobie sprawę, że być może mają niepełnosprawność. 

„Masz etykietę, którą możesz lub nie być gotowy zaakceptować. I to tak, jakbyś wrócił do szkoły i powiedział: „Super. Czy mogę po prostu założyć koszulkę, która mówi, że jestem inny i mi się to nie podoba?”. A jeśli nie jesteś gotowy, żeby przez to przejść, albo nie przeszedłeś przez ten proces i nie akceptujesz tego, kim jesteś, to jest to przerażające”.