Reklama Catherine Falls / Getty Images
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Tożsamość społeczna stanowi część obrazu samego siebie danej osoby, która wynika ze świadomości przynależności do określonej grupy.
Teoria tożsamości społecznej opisuje okoliczności, w których tożsamość społeczna jest ważniejsza niż tożsamość osobista, oraz sposoby, w jakie tożsamość społeczna może wpływać na zachowanie. Teoria została zapoczątkowana przez Henriego Tajfela i jego ucznia, Johna Turnera, w 1979 r.
Spis treści
Historia teorii tożsamości społecznej
Teoria tożsamości społecznej wyrosła z wczesnych prac Tajfela nad grupami społecznymi. Wraz ze swoimi współpracownikami Tajfel przeprowadził serię badań na początku lat 70., które badały sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje w grupach z różnicami, które były tak bezsensowne, jak to tylko możliwe.
Badania w grupach minimalnych
Badania te nazwano badaniami grup minimalnych. Tajfel odkrył, że uczestnicy przyznawali więcej punktów członkom grupy wewnętrznej niż zewnętrznej, mimo że nie odnieśli żadnych bezpośrednich korzyści z tej sytuacji i nie identyfikowali się osobiście ani nie mieli historii z członkami grupy.
Pokazało to, że samo kategoryzowanie jednostek do grup wystarcza, aby ludzie zaczęli myśleć o sobie w kategoriach grup własnych i grup obcych.
Następnie w 1979 roku Tajfel i Turner dodali do teorii komponent poznawczy, który określa procesy poznawcze prowadzące do przynależności do grupy i motywacje behawioralne, które umożliwiają ludziom utrzymanie pozytywnej tożsamości społecznej.
„To [teoria tożsamości społecznej] teoria europejska… [i] tak naprawdę społeczna odpowiedź na zindywidualizowaną koncepcję tożsamości w amerykańskiej psychologii społecznej” – mówi dr Regina Tuma, wykładowczyni doktorancka i kierownik Katedry Psychologii Mediów na Uniwersytecie Fielding Graduate.
Tożsamość społeczna kontra tożsamość własna
Podczas gdy tożsamość własna, lub tożsamość osobista, odnosi się do samowiedzy na temat unikalnych cech osobistych i indywidualnych, tożsamość społeczna ma związek z przynależnością do grupy .
Jakie są główne różnice między nimi?
- Twoja tożsamość może powodować, że będziesz koncentrować się na tym, co odróżnia Cię od innych, np. na hobby, wykształceniu i cechach osobowości .
- Twoja tożsamość społeczna sprawi, że skupisz się na tym, co sprawia, że jesteś podobny do grup, do których należysz, i co różni cię od tych, do których nie należysz (np. rasa, klasa społeczna, płeć, religia i orientacja seksualna).
Na przykład Twoja tożsamość osobista pozwoli Ci określić się jako najstarsze dziecko w rodzinie, ale tożsamość społeczna może oznaczać, że utożsamisz się z innymi kobietami z klasy średniej.
„[Teoria tożsamości społecznej]”, wyjaśnia Tuma, „stanowi wyzwanie dla idei, że tożsamość jest czymś zamkniętym w sobie, odizolowanym i istniejącym bez odniesienia do szerszego społeczeństwa, do którego należymy”.
Procesy poznawcze teorii tożsamości społecznej
Istnieją trzy procesy poznawcze, które są kluczowe dla wyjaśnienia, w jaki sposób ludzie definiują swoje grupy wewnętrzne i zewnętrzne:
- Kategoryzacja społeczna : Kategoryzacja społeczna to tendencja ludzi do odnoszenia się do siebie i innych jako do członków określonych kategorii społecznych. „Nasze społeczeństwo jest zbudowane wokół grup” — mówi Tuma. „Dzielimy świat na kategorie społeczne, abyśmy mogli tworzyć trafne spostrzeżenia”. Pozwala nam to opisywać ludzi na podstawie ich przynależności do grup, a nie ich indywidualnych cech.
- Porównanie społeczne: Porównanie społeczne to proces, w którym jednostka porównuje swoją grupę z innymi pod względem wartości lub pozycji społecznej. Na przykład prawnik może uważać, że ma wyższy status społeczny niż sekretarz prawny, ale niższy niż sędzia. Aby utrzymać poczucie własnej wartości , jednostka będzie chciała porównać swoją grupę wewnętrzną z grupą zewnętrzną o niższym statusie społecznym.
- Identyfikacja społeczna: Identyfikacja społeczna ma związek ze sposobem, w jaki ludzie przyjmują tożsamość swoich grup. Tak więc jeśli identyfikują się społecznie z jedną grupą, będą zachowywać się zgodnie ze sposobem, w jaki ich zdaniem działa grupa wewnętrzna. Na przykład, jeśli dana osoba definiuje siebie jako aktywistkę na rzecz praw zwierząt, będzie podpisywać petycje, ratować zwierzęta i mieć własną menażerię zwierząt. W tym procesie stanie się emocjonalnie zaangażowana w swoje członkostwo w społeczności aktywistów na rzecz praw zwierząt.
Co to wszystko oznacza?
W rezultacie tych trzech procesów teorię tożsamości społecznej można postrzegać jako wiedzę jednostki na temat przynależności do określonych grup (kategoryzacja społeczna), statusu społecznego (porównanie społeczne) i znaczenia emocjonalnego (identyfikacja społeczna) tych grup.
Korzyści ze wspólnej tożsamości społecznej
Istnieje wiele pozytywnych aspektów wspólnej tożsamości społecznej, w tym:
- Samoocena : Kiedy ludzie utożsamiają się z konkretną grupą, zyskują samoocenę z jej sukcesów, nawet jeśli nie mają one nic wspólnego z osiągnięciami grupy. Tak więc samoocena wewnątrz grupy może wykraczać poza osiągnięcia jednostki. Na przykład, jeśli jesteś fanem drużyny sportowej, możesz nie mieć nic wspólnego z jej ostatnim zwycięstwem, ale to zwycięstwo może mimo wszystko poprawić twoją samoocenę.
- Redukcja niepewności : przynależność do grupy spełnia podstawowe potrzeby redukcji niepewności i osiągania sensu w sytuacjach społecznych. Szczególnie w niejednoznacznych kontekstach przynależność do grupy może służyć jako przewodnik do samookreślenia i zachowania.
- Bezpieczeństwo i przynależność : Potrzeba poczucia integracji i odrębności w grupie, a także potrzeba odróżnienia się od grup zewnętrznych, zwana teorią optymalnej odrębności, zapewnia nam bezpieczeństwo i przynależność , jednocześnie pozwalając nam wybierać członkostwo w grupie, które zaspokaja nasze potrzeby.
Problemy z teorią tożsamości społecznej
Pomimo popularności jako teoria, istnieje kilka problemów i ograniczeń teorii tożsamości społecznej. Należą do nich:
- Niektórzy twierdzą, że teoria tożsamości społecznej kładzie nacisk na brak wpływu ludzi na kształtowanie własnej tożsamości.
- Zakres teorii jest ograniczony, gdyż skupia się na tym, w jaki sposób przynależność do grupy kształtuje obraz samego siebie i poczucie własnej wartości, nie zajmując się innymi czynnikami kształtującymi tożsamość, takimi jak kultura i doświadczenia osobiste.
- Istnieje ograniczone empiryczne wsparcie dla teorii tożsamości społecznej, pomimo jej popularności. Niektóre badania wykazały, że nie wyjaśnia ona sytuacji w świecie rzeczywistym.