Verlagsgruppe Random House / Wikimedia Commons / Creative Commons
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Erich Fromm był niemieckim psychologiem społecznym i psychoanalitykiem związanym z frankfurcką szkołą teorii krytycznej. Był znany z rozwijania koncepcji, że wolność jest fundamentalna dla natury ludzkiej i z kwestionowania teorii Zygmunta Freuda. Przez całe życie Fromm prowadził intensywną karierę, która obejmowała liczne stanowiska nauczycielskie, a także publikowanie wielu książek i prowadzenie własnej praktyki klinicznej.
Spis treści
Wczesne życie
Fromm był jedynym dzieckiem urodzonym 23 marca 1900 roku we Frankfurcie nad Menem w rodzinie ortodoksyjnych Żydów. Później opisał swoją rodzinę jako „bardzo neurotyczną”.
Na Fromma ogromny wpływ wywarł początek I wojny światowej, a w wieku 14 lat rozwinął on silne zainteresowanie zachowaniem grupowym . Zaczął szukać odpowiedzi na swoje pytania w pismach myślicieli, w tym Sigmunda Freuda i Karla Marksa.
Studiował socjologię na Uniwersytecie w Heidelbergu, uzyskując doktorat w 1922 r. pod kierunkiem Alfreda Webera. W 1924 r. rozpoczął studia psychoanalizy na Uniwersytecie we Frankfurcie, zanim przeniósł się do Berlińskiego Instytutu Psychoanalizy.
W 1926 roku poślubił Freidę Reichmann, kobietę starszą o 10 lat, która kiedyś była psychoanalitykiem Fromma. Małżeństwo rozpadło się po czterech latach.
Kariera
Fromm pomógł założyć Instytut Psychoanalityczny we Frankfurcie, gdzie wykładał w latach 1929–1932. Po dojściu nazistów do władzy Instytut przeniesiono do Genewy w Szwajcarii, a później na Uniwersytet Columbia w Nowym Jorku.
Po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych Fromm wykładał w wielu szkołach, m.in. w New School for Social Research na uniwersytecie Columbia i Yale.
Krytyka teorii Zygmunta Freuda przez Fromma zaczęła powodować jego konflikty z innymi psychoanalitykami. W 1944 roku Nowojorski Instytut Psychoanalityczny zawiesił go w prawach opiekuna studentów.
Fromm ożenił się ponownie w 1944 r., został obywatelem USA i przeprowadził się do Meksyku, mając nadzieję na złagodzenie choroby swojej drugiej żony. Zaczął nauczać na Narodowym Autonomicznym Uniwersytecie Meksyku w 1949 r. i kontynuował tam pracę aż do przejścia na emeryturę w 1965 r. Po śmierci żony w 1952 r. Fromm założył Meksykański Instytut Psychoanalizy i pełnił funkcję jego dyrektora do 1976 r.
Ożenił się ponownie w 1953 r. i kontynuował nauczanie w Meksyku. Uczył również w innych szkołach, w tym na Michigan State University i New York University. Fromm przeprowadził się z Mexico City do Muralto w Szwajcarii w 1974 r., gdzie mieszkał aż do swojej śmierci w 1980 r.
Wkład w psychologię
Obecnie Erich Fromm jest powszechnie uważany za jednego z najważniejszych psychoanalityków XX wieku. Podczas gdy Freud miał na niego wczesny wpływ, Fromm później stał się częścią grupy znanej jako neofreudyści, do której należeli Karen Horney i Carl Jung .
Fromm był krytyczny wobec wielu idei Freuda, w tym kompleksu Edypa , instynktów życia i śmierci oraz teorii libido . Oddzielał się również od Freuda, wierząc, że społeczeństwo i kultura odgrywają znaczącą rolę w indywidualnym rozwoju człowieka.
Głównym zadaniem człowieka w życiu jest urodzenie siebie, stanie się tym, kim potencjalnie jest. Najważniejszym produktem jego wysiłku jest jego własna osobowość.
ERICH FROMM, „CZŁOWIEK SAM DLA SIEBIE”, 1947.
Fromm miał również duży wpływ na psychologię humanistyczną . Uważał, że życie jest sprzecznością, ponieważ ludzie są zarówno częścią natury, jak i od niej oddzieleni. Z tego konfliktu wynikają podstawowe potrzeby egzystencjalne, w tym pokrewieństwo, kreatywność, zakorzenienie, tożsamość i ramy orientacji , według Fromma.
O swojej pracy Fromm później wyjaśnił: „Chciałem zrozumieć prawa rządzące życiem jednostki i prawa społeczeństwa — to znaczy ludzi w ich społecznym istnieniu. Próbowałem dostrzec trwałą prawdę w koncepcjach Freuda w opozycji do założeń, które wymagały rewizji. Próbowałem zrobić to samo z teorią Marksa i ostatecznie próbowałem dojść do syntezy, która wynikała ze zrozumienia i krytyki obu myślicieli”. — Beyond the Chains of Illusion , 1962.
Wybrane publikacje
- Ucieczka z wolności, 1941
- Człowiek dla siebie, 1947
- Psychoanaliza i religia, 1950
- Zdrowe Towarzystwo, 1955
- Sztuka kochania, 1956
- Serce człowieka, 1964
- Natura człowieka, 1968
- Anatomia destrukcyjności człowieka, 1973
- Sztuka bycia, 1993
- O byciu człowiekiem, 1994