Kim byli neofreudyści?

Psychologowie neofreudyjscy byli myślicielami, którzy zgadzali się z wieloma podstawowymi założeniami teorii psychoanalitycznej Freuda , ale zmienili i dostosowali podejście, aby uwzględnić własne przekonania, idee i opinie. Psycholog Sigmund Freud zaproponował wiele idei, które były wysoce kontrowersyjne, ale przyciągnął też wielu zwolenników.

Wielu z tych myślicieli zgadzało się z koncepcją Freuda dotyczącą nieświadomego umysłu i znaczenia wczesnego dzieciństwa. Było jednak wiele punktów, z którymi inni naukowcy się nie zgadzali lub które wprost odrzucali. Z tego powodu osoby te zaproponowały własne unikalne teorie osobowości i poznania.

Neofreudowskie nieporozumienia

Istnieje kilka różnych powodów, dla których ci neofreudyjscy myśliciele nie zgadzali się z Freudem. Na przykład Erik Erikson uważał, że Freud nie miał racji, sądząc, że osobowość kształtowana jest niemal wyłącznie przez wydarzenia z dzieciństwa. Inne kwestie, które motywowały neofreudowskich myślicieli, obejmowały:

• Freud podkreślał, że głównym motywatorem jest popęd seksualny
• Brak u Freuda nacisku na wpływy społeczne i kulturowe na zachowanie i osobowość
• Negatywny pogląd Freuda na naturę ludzką

Wielu neofreudystów uważało, że teorie Freuda skupiają się zbyt mocno na psychopatologii , seksie i doświadczeniach z dzieciństwa. Zamiast tego wielu z nich postanowiło skupić swoje teorie na bardziej pozytywnych aspektach natury ludzkiej i wpływach społecznych, które przyczyniają się do osobowości i zachowania.

Główni myśliciele neofreudowscy

Było wielu myślicieli neofreudowskich, którzy zerwali z tradycją psychoanalizy freudowskiej, aby rozwinąć własne teorie psychodynamiczne. Niektórzy z tych ludzi byli początkowo częścią wewnętrznego kręgu Freuda, w tym Carl Jung i Alfred Adler.

Carl Jung i psychologia analityczna

Carl Jung i Freud kiedyś przyjaźnili się, jednak Jung odszedł, by stworzyć własne idee. Freud kiedyś uważał Junga za swojego protegowanego, jednak ich nieporozumienia ostatecznie doprowadziły do ​​rozpadu ich przyjaźni i relacji zawodowych.

Jung odniósł się do swojej teorii osobowości jako do psychologii analitycznej i wprowadził koncepcję nieświadomości zbiorowej . Opisał ją jako uniwersalną strukturę wspólną dla wszystkich członków tego samego gatunku, zawierającą wszystkie instynkty i archetypy , które wpływają na ludzkie zachowanie.

Podobnie jak wielu innych neofreudystów, Jung w swojej pracy skupiał się na seksie w mniejszym stopniu niż Freud.

Alfred Adler i psychologia indywidualna

Alfred Adler był jednym z pierwszych członków psychoanalitycznej grupy dyskusyjnej Freuda, która spotykała się co tydzień w domu Freuda. Odegrał istotną rolę w ustanowieniu psychoanalizy, ale ostatecznie odszedł od idei Freuda.

że teorie Freuda zbyt mocno skupiały się na seksie jako głównym czynniku motywującym ludzkie zachowanie.

Jego podejście, znane jako psychologia indywidualna, koncentrowało się na dążeniu wszystkich ludzi do kompensowania swoich uczuć niższości . Kompleks niższości, jak sugerował, to uczucia i wątpliwości danej osoby, że nie dorównuje innym ludziom lub oczekiwaniom społeczeństwa.

Erik Erikson i rozwój psychospołeczny

Podczas gdy Freud uważał, że osobowość jest w większości ustalona w okresie wczesnego dzieciństwa, Erikson uważał, że rozwój trwa przez całe życie. Uważał również, że nie wszystkie konflikty są nieświadome. Uważał, że wiele z nich jest świadomych i wynika z samego procesu rozwojowego.

Jego ośmioetapowa teoria rozwoju psychospołecznego koncentruje się na serii konfliktów rozwojowych, które występują w ciągu całego życia, od narodzin do śmierci. Na każdym etapie ludzie stają w obliczu kryzysu, który musi zostać rozwiązany, aby rozwinąć pewne psychologiczne mocne strony. 

Karen Horney i psychologia kobieca

Karen Horney była jedną z pierwszych kobiet, które przeszły szkolenie w psychoanalizie, a także jedną z pierwszych, które skrytykowały Freudowskie przedstawienie kobiet jako gorszych od mężczyzn. Horney sprzeciwiła się Freudowskiemu przedstawieniu kobiet jako cierpiących na „zazdrość o penisa”.

Zamiast tego zasugerowała, że ​​mężczyźni doświadczają „zazdrości o macicę”, ponieważ nie są w stanie mieć dzieci. Jej teoria koncentruje się na tym, jak zachowanie jest uwarunkowane przez szereg różnych potrzeb neurotycznych .

Wkład i krytyka neofreudystów

Neofreudyści przekształcili i rozszerzyli niektóre z oryginalnych psychoanalitycznych idei Freuda. Podczas gdy wielu z tych myślicieli popierało niektóre podstawowe założenia psychoanalizy, takie jak ważny wpływ wydarzeń z dzieciństwa i wpływ nieświadomości.

Jednak wielu z tych myślicieli nie zgadzało się z naciskiem Freuda na seks, jego negatywnym poglądem na naturę ludzką i naciskiem na psychopatologię. Zamiast tego wielu neofreudowskich myślicieli uważało, że wpływy społeczne i kulturowe znacząco kształtują ludzkie zachowanie i osobowość.

Wielu przyjęło wysoce filozoficzne podejście i brakowało im empirycznego, naukowego wsparcia. Teorie Junga, na przykład, były zakorzenione głównie w jego obserwacjach snów, mitologii i legend. 

Wpływ neofreudystów

Praca i teorie myślicieli neofreudowskich wywarły znaczący wpływ na dziedzinę psychologii. Na przykład praca Eriksona wpłynęła na dziedzinę psychologii rozwojowej, kładąc nacisk na to, jak czynniki społeczne i kulturowe wpływają na rozwój człowieka w całym okresie życia.

Inni neofreudyści, w tym Karen Horney, pomogli zainspirować terapię skoncentrowaną na osobie Carla Rogersa. W tej niedyrektywnej formie terapii jednostki odgrywają aktywną rolę w procesie terapii.

Adler i inni neofreudyści wywarli również wpływ na prace psychologa Abrahama Maslowa , który opracował ważną hierarchię potrzeb, mającą na celu wyjaśnienie motywacji człowieka.

Słowo od Verywell

Chociaż zarówno idee freudowskie, jak i neofreudowskie w dużej mierze wyszły z łask, odegrały one rolę w kształtowaniu dziedziny psychologii. Idee neofreudowskie przyczyniły się również do rozwoju innych teorii psychologii, które często skupiały się na takich kwestiach, jak rozwój osobisty i społeczny.