Zamknij ten odtwarzacz wideo
Wczesne użycie terminu „psychopatologia” sięga 1913 r., kiedy Karl Jaspers, niemiecko-szwajcarski filozof i psychiatra, po raz pierwszy przedstawił książkę Psychopathology . Te nowe ramy rozumienia doświadczeń psychicznych jednostek były następstwem długiej historii zróżnicowanych prób nadania znaczenia „doświadczeniom anormalnym”.
Spis treści
Czym jest psychopatologia?
Jak obecnie definiujemy psychopatologię? Krótko mówiąc, tę dyscyplinę można rozumieć jako dogłębne badanie problemów związanych ze zdrowiem psychicznym. Podobnie jak patologia jest badaniem natury choroby (w tym przyczyn, rozwoju i skutków), psychopatologia jest badaniem tych samych pojęć w zakresie zdrowia psychicznego (lub choroby).
Badanie choroby psychicznej może obejmować długą listę elementów: objawy, zachowania, przyczyny ( genetyczne , biologiczne, społeczne, psychologiczne), przebieg, rozwój, kategoryzację, metody leczenia, strategie i wiele innych.
W ten sposób psychopatologia zajmuje się badaniem problemów związanych ze zdrowiem psychicznym: jak je zrozumieć, jak je klasyfikować i jak je naprawiać. Z tego powodu temat psychopatologii rozciąga się od badań do leczenia i obejmuje każdy krok pomiędzy. Im lepiej zrozumiemy, dlaczego rozwija się zaburzenie psychiczne, tym łatwiej będzie znaleźć skuteczne metody leczenia.
Bardzo dobrze / Brianna Gilmartin
Objawy psychopatologii
Objawy psychopatologii różnią się w zależności od charakteru schorzenia. Niektóre z objawów, że dana osoba może doświadczać jakiejś formy psychopatologii, obejmują:
- Zmiany w nawykach żywieniowych
- Zmiany nastroju
- Nadmierne zmartwienie, lęk lub strach
- Uczucia niepokoju
- Niezdolność do koncentracji
- Drażliwość lub gniew
- Niski poziom energii lub uczucie zmęczenia
- Zaburzenia snu
- Myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie
- Problemy z radzeniem sobie z codziennym życiem
- Wycofanie się z aktywności i przyjaciół
Systemy diagnostyczne
Specjaliści zajmujący się badaniami i leczeniem psychopatologii muszą korzystać z systemów, aby dojść do wniosków dotyczących najlepszego sposobu postępowania w leczeniu. Systemy te są wykorzystywane do klasyfikowania tego, co uważa się za zaburzenia zdrowia psychicznego. Obecnie najszerzej stosowanymi systemami klasyfikacji chorób psychicznych w Stanach Zjednoczonych są następujące.
Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM)
Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM) został stworzony przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) jako system oceny chorób psychicznych. DSM-5-TR (wersja poprawiona) opublikowany w 2022 r. to aktualne wydanie, które zawiera identyfikowalne kryteria, których specjaliści zdrowia psychicznego używają do postawienia konkretnej diagnozy.
Kryteria i lista zaburzeń czasami ulegają zmianie w miarę pojawiania się nowych badań. Niektóre przykłady zaburzeń wymienionych w DSM-5-TR obejmują ciężkie zaburzenie depresyjne, chorobę afektywną dwubiegunową , schizofrenię, paranoidalne zaburzenie osobowości i zaburzenie lękowe społeczne .
Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (ICD)
ICD to system podobny do DSM. Obecnie w swojej jedenastej wersji, ICD został opracowany ponad sto lat temu i został przejęty przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), gdy została założona w 1948 roku. Czym zatem ICD-11 różni się od DSM-5-TR?
Po pierwsze, ICD-11 jest tworzony przez globalną agencję (Światową Organizację Zdrowia), podczas gdy DSM-5-TR jest tworzony przez krajowe stowarzyszenie zawodowe (Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne). ICD-11 jest zatwierdzany przez Światowe Zgromadzenie Zdrowia, w którego skład wchodzą ministrowie zdrowia ze 193 krajów członkowskich WHO.
Po drugie, celem ICD-11 jest zmniejszenie obciążenia chorobami na całym świecie. Obejmuje diagnozy medyczne i dotyczące zdrowia psychicznego. Po trzecie, ICD-11 jest bezpłatnie dostępny w Internecie. Natomiast DSM musi zostać zakupiony, a Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne czerpie dochody ze sprzedaży książki i powiązanych produktów.
Mimo to DSM-5-TR stanowi standard klasyfikacji wśród amerykańskich specjalistów zdrowia psychicznego i jest powszechnie stosowany w planowaniu leczenia oraz w celach ubezpieczeniowych.
Kryteria domeny badawczej (RDoC)
Poza tymi standardowymi systemami klasyfikacji zaburzeń psychicznych istnieje również rozwijający się obszar badań i teorii, który odchodzi od formatu listy kontrolnej stawiania diagnoz. Ponieważ możliwe jest występowanie objawów choroby psychicznej , ale niespełnianie kryteriów oficjalnej diagnozy, badania opisowej psychopatologii rokują nadzieję na lepszy system zrozumienia.
RDoC to inicjatywa badawcza National Institute of Mental Health (NIMH) oparta na badaniach translacyjnych z takich obszarów jak neuronauka, genomika i psychologia eksperymentalna . W ten sposób RDoC zajmuje się opisywaniem oznak i objawów psychopatologii, zamiast grupowania ich w zaburzenia, jak to historycznie robiono w przypadku DSM i ICD.
RDoC ma przede wszystkim na celu planowanie i finansowanie badań naukowych.
Kto zajmuje się psychopatologią?
Tak jak zakres psychopatologii jest szeroki, od badań po leczenie, tak samo szeroki jest zakres typów specjalistów, którzy zwykle są zaangażowani w tę dziedzinę. Na poziomie badawczym znajdziesz psychologów badawczych, psychiatrów, neurobiologów i innych, którzy próbują zrozumieć różne przejawy zaburzeń psychicznych obserwowane w praktyce klinicznej.
Na poziomie klinicznym znajdziesz wiele typów specjalistów próbujących stosować systemy diagnostyczne, które są na miejscu, aby zapewnić skuteczne leczenie osobom żyjącym z psychopatologią. Mogą to być następujące i więcej:
- Psychologowie kliniczni
- Doradcy
- Kryminolodzy
- Terapeuci małżeńscy i rodzinni
- Pielęgniarki
- Pielęgniarki psychiatryczne
- Psychiatrzy
- Pracownicy socjalni
- Socjologowie
Identyfikacja psychopatologii
W jaki sposób psychologowie i psychiatrzy decydują, co wykracza poza normalne zachowanie i wchodzi na terytorium „psychopatologii”? Zaburzenia psychiczne można pojmować jako odnoszące się do problemów w czterech obszarach: dewiacji, cierpienia, dysfunkcji i zagrożenia.
Na przykład, jeśli odczuwasz objawy depresji i udasz się do psychiatry, zostaniesz oceniony na podstawie listy objawów (najpewniej tych wymienionych w DSM-5-TR):
- Deviance : Termin ten odnosi się do myśli, emocji lub zachowań, które odbiegają od tego, co jest powszechne lub sprzeczne z tym, co jest uznawane za akceptowalne w społeczeństwie. W przypadku depresji możesz zgłaszać myśli o poczuciu winy lub bezwartościowości, które nie są powszechne wśród innych osób.
- Udręka : Ten objaw odnosi się do negatywnych uczuć odczuwanych przez daną osobę lub powodujących dyskomfort u innych wokół tej osoby. W przypadku depresji możesz zgłaszać skrajne uczucia udręki z powodu smutku lub poczucia winy.
- Dysfunkcja : W przypadku tego objawu specjaliści szukają niezdolności do wykonywania codziennych czynności, takich jak chodzenie do pracy. W przypadku depresji możesz zgłosić, że nie możesz wstać z łóżka rano lub że codzienne zadania zajmują Ci znacznie więcej czasu, niż powinny.
- Niebezpieczeństwo : Termin ten odnosi się do zachowania, które może narazić Ciebie lub kogoś innego na jakiś rodzaj szkodliwego ryzyka. W przypadku depresji może to obejmować zgłoszenie, że masz myśli samobójcze lub o zrobieniu sobie krzywdy.
W ten sposób możesz zobaczyć, że rozróżnienie między zachowaniem normalnym i psychopatologicznym sprowadza się do tego, jak problemy wpływają na Ciebie lub ludzi wokół Ciebie.
Często diagnozę stawia się dopiero wtedy, gdy sytuacja osiąga punkt krytyczny i ktoś zgłasza się do lekarza lub specjalisty zdrowia psychicznego
Powoduje
Nie ma jednej przyczyny psychopatologii. Istnieje szereg czynników, które mogą zwiększać ryzyko choroby psychicznej, w tym:
- Czynniki biologiczne, w tym geny i chemia mózgu
- Przewlekłe schorzenia
- Członkowie rodziny z chorobą psychiczną
- Uczucia izolacji
- Brak wsparcia społecznego
- Używanie substancji lub alkoholu
- Doświadczenia traumatyczne lub stresujące
Ważne jest również, aby zdać sobie sprawę, że zdrowie psychiczne może się zmieniać z czasem. Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) sugerują, że u 50% wszystkich ludzi w pewnym momencie życia zostanie zdiagnozowana choroba psychiczna.
Typy
Do różnych typów psychopatologii zalicza się m.in.:
- Zaburzenia lękowe
- Zaburzenia afektywne dwubiegunowe
- Zaburzenia depresyjne
- Zaburzenia destrukcyjne, zaburzenia kontroli impulsów i zaburzenia zachowania
- Zaburzenia dysocjacyjne
- Zaburzenia odżywiania
- Zaburzenia neuropoznawcze
- Zaburzenia rozwojowe układu nerwowego
- Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne
- Zaburzenia osobowości
- Spektrum schizofrenii i inne zaburzenia psychotyczne
- Zaburzenia snu
- Zaburzenia somatyczne
- Zaburzenia związane z substancjami
- Zaburzenia związane z traumą i stresem
Definicje wymiarowe i kategoryczne
Łatwo zauważyć, że historycznie istniały pewne rozbieżności co do tego, co stanowi chorobę psychiczną. Jednocześnie, nawet w obecnej dziedzinie, istnieje rozbieżność co do tego, jak najlepiej należy pojmować chorobę psychiczną.
Czy wszystkie zaburzenia wymienione w DSM są odrębne, czy też istnieją nadrzędne czynniki, które odgrywają rolę w chorobach psychicznych i które mogłyby lepiej wyjaśnić, dlaczego u niektórych osób diagnozuje się wiele chorób (tzw. choroby współistniejące )?
Niektóre badania wskazują, że istnieją wymiary neuropsychologiczne wykraczające poza współczesne kategorie diagnostyczne, zwracając uwagę na problemy inherentne w podejściu do zdrowia psychicznego opartym na „listach kontrolnych”.
Grupowanie zaburzeń jako odrębnych może być mylące, ponieważ może istnieć tak wiele podobieństw między osobami, u których zdiagnozowano różne zaburzenia (i tak wiele różnic między osobami, u których zdiagnozowano to samo zaburzenie).
Miejmy nadzieję, że w przyszłości powstaną lepsze systemy diagnostyczne, które będą uwzględniać wszystkie te zagadnienia z zakresu psychopatologii.
Historia badań nad chorobami psychicznymi
Przebyliśmy długą drogę od najwcześniejszych początków prób zrozumienia choroby psychicznej. Chociaż osoby z problemami ze zdrowiem psychicznym nadal spotykają się ze stygmatyzacją i brakiem zrozumienia, w przeszłości sprawy wyglądały zupełnie inaczej.
Hipokrates, grecki lekarz z IV wieku p.n.e., odrzucił pojęcie złych duchów i argumentował, że choroba psychiczna jest chorobą mózgu związaną z zaburzeniami równowagi humorów cielesnych, czyli substancji chemicznych w płynach ustrojowych. W tym samym czasie filozof Platon argumentował, że cierpienie psychiczne wiąże się z kwestiami cnoty, moralności i duszy.
Gdybyś żył w XVI wieku z problemem zdrowia psychicznego, prawdopodobnie nie byłbyś traktowany zbyt dobrze. W tamtych czasach choroba psychiczna była często postrzegana z religijnego lub przesądnego punktu widzenia. W związku z tym zakładano, że osoby wykazujące dziwne zachowanie musiały zostać opętane przez złe duchy lub demony. Lekarstwo? Mogłeś zostać poddany torturom, aby przywrócić cię do zdrowia psychicznego. Jeśli to nie zadziałało? Egzekucja.
Później, w XIX wieku, wzrosło zainteresowanie rolą dzieciństwa i traumy w rozwoju choroby psychicznej. Tuż po tej epoce Sigmund Freud wprowadził terapię rozmową, aby poradzić sobie z tymi nierozwiązanymi problemami dzieciństwa.
Obecnie nasza wiedza na temat chorób psychicznych znacznie się poszerzyła, a wraz z nią, na szczęście, poszerzyły się również dostępne metody leczenia.
Słowo od Verywell
Czy jesteśmy bliżej właściwego zrozumienia psychopatologii? To pozostaje kwestią debaty. Niemniej jednak z pewnością posunęliśmy się naprzód w kierunku programu badań, który obiecuje scharakteryzowanie psychopatologii w coraz bardziej pomocny sposób.