Carmen MartA-nez BanAs / Getty Images
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Specjalizacja psychologii klinicznej integruje naukę psychologii z leczeniem złożonych problemów ludzkich. Oprócz kierowania leczeniem ludzi z problemami zdrowia psychicznego, dziedzina psychologii klinicznej wspiera również społeczności, prowadzi badania i oferuje szkolenia w celu promowania zdrowia psychicznego osób w każdym wieku i o różnym pochodzeniu.
W tym artykule omówiono pracę psychologów klinicznych, historię tej dyscypliny oraz różne podejścia stosowane obecnie w leczeniu zaburzeń psychicznych.
Spis treści
Czym jest psychologia kliniczna?
Psychologia kliniczna to gałąź psychologii zajmująca się oceną i leczeniem chorób psychicznych, zachowań nieprawidłowych i problemów psychiatrycznych. Ta specjalizacja psychologiczna zapewnia kompleksową opiekę i leczenie złożonych problemów ze zdrowiem psychicznym. Oprócz leczenia jednostek, psychologia kliniczna koncentruje się również na parach, rodzinach i grupach.
Historia psychologii klinicznej
Wczesne wpływy na dziedzinę psychologii klinicznej obejmują prace austriackiego psychoanalityka Sigmunda Freuda . Był jednym z pierwszych, który skupił się na idei, że choroba psychiczna jest czymś, co można leczyć poprzez rozmowę z pacjentem, a to właśnie rozwój jego podejścia terapii rozmownej jest często cytowany jako najwcześniejsze naukowe zastosowanie psychologii klinicznej.
Amerykański psycholog Lightner Witmer otworzył pierwszą klinikę psychologiczną w 1896 r., której celem była pomoc dzieciom z trudnościami w uczeniu się. To właśnie Witmer jako pierwszy wprowadził termin „psychologia kliniczna” w artykule z 1907 r.
Witmer, były uczeń Wilhelma Wundta , zdefiniował psychologię kliniczną jako „badanie jednostek poprzez obserwację lub eksperymentowanie w celu promowania zmian”.
Do 1914 r. w Stanach Zjednoczonych powstało 26 innych klinik poświęconych psychologii klinicznej. Obecnie psychologia kliniczna jest jedną z najpopularniejszych dziedzin i największym obszarem zatrudnienia w psychologii.
Ewolucja w czasie wojen światowych
Psychologia kliniczna stała się bardziej ugruntowana w okresie I wojny światowej, gdy praktycy wykazali przydatność ocen psychologicznych. W 1917 r. powstało Amerykańskie Stowarzyszenie Psychologii Klinicznej, chociaż zostało zastąpione zaledwie dwa lata później przez utworzenie Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychologicznego (APA).
Podczas II wojny światowej psychologowie kliniczni byli wzywani do pomocy w leczeniu stanu znanego wówczas jako szok pourazowy, określanego obecnie jako zespół stresu pourazowego (PTSD).
Zapotrzebowanie na specjalistów zajmujących się leczeniem licznych powracających weteranów, którzy potrzebowali opieki, przyczyniło się do rozwoju psychologii klinicznej w tym okresie.
W latach 40. w Stanach Zjednoczonych nie było programów oferujących formalny stopień naukowy z psychologii klinicznej. US Veterans Administration utworzyła kilka programów szkoleniowych na poziomie doktoranckim i do 1950 r. ponad połowa wszystkich stopni naukowych na poziomie doktora filozofii (PhD) z psychologii była przyznawana w obszarze psychologii klinicznej.
Zmiany w skupieniu uwagi
Podczas gdy wczesna psychologia kliniczna koncentrowała się głównie na nauce i badaniach, programy studiów podyplomowych zaczęły kłaść dodatkowy nacisk na psychoterapię . W programach doktoranckich z psychologii klinicznej podejście to jest dziś określane jako naukowiec-praktyk lub model Boulder.
Później pojawiła się opcja stopnia doktora psychologii (PsyD), która kładła większy nacisk na praktykę zawodową niż badania. Ten zorientowany na praktykę stopień doktora psychologii klinicznej jest znany jako model praktyka-uczonego lub Vail.
Ta dziedzina nadal rozwija się w ogromnym tempie, a zapotrzebowanie na psychologów klinicznych jest nadal duże. Jedno z badań wykazało, że odsetek kobiet i mniejszości w programach psychologii klinicznej wzrósł w ciągu ostatnich dwóch dekad. Obecnie około dwie trzecie stażystów psychologii klinicznej to kobiety, a jedna czwarta to mniejszości etniczne.
Podejścia terapeutyczne w psychologii klinicznej
Psychologowie kliniczni, którzy pracują jako psychoterapeuci, często stosują różne podejścia terapeutyczne podczas pracy z klientami. Podczas gdy niektórzy klinicyści skupiają się na bardzo specyficznym podejściu terapeutycznym, wielu stosuje to, co nazywa się podejściem eklektycznym. Polega ono na wykorzystaniu różnych metod teoretycznych w celu opracowania najlepszego planu leczenia dla każdego indywidualnego klienta.
Do najważniejszych perspektyw teoretycznych psychologii klinicznej zalicza się:
Podejście psychodynamiczne
Ta perspektywa wyrosła z prac Zygmunta Freuda; uważał on, że nieświadomy umysł odgrywa kluczową rolę w naszym zachowaniu. Psychologowie, którzy stosują psychoanalityczną terapię, mogą używać technik takich jak wolne skojarzenia, aby zbadać ukryte nieświadome motywacje klienta.
Nowoczesna terapia psychodynamiczna wykorzystuje terapię rozmową, aby pomóc ludziom uzyskać wgląd, rozwiązać problemy i poprawić relacje. Badania wykazały, że takie podejście do leczenia może być równie skuteczne, jak inne podejścia terapeutyczne.
Podejścia poznawczo-behawioralne
To podejście do psychologii klinicznej rozwinęło się ze szkół myślenia behawioralnego i poznawczego. Psychologowie kliniczni korzystający z tej perspektywy będą przyglądać się temu, jak uczucia, zachowania i myśli klienta oddziałują na siebie.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) często koncentruje się na zmianie myśli i zachowań przyczyniających się do cierpienia psychicznego. konkretnych rodzajów terapii, które wywodzą się z CBT, to:
- Terapia akceptacji i zaangażowania
- Terapia przetwarzania poznawczego
- Terapia dialektyczno-behawioralna
- Terapia racjonalno-emotywna
- Terapia poznawczo-behawioralna skoncentrowana na traumie
- Terapia poznawcza oparta na uważności
Podejścia humanistyczne
To podejście do psychologii klinicznej wyrosło z prac humanistycznych myślicieli, takich jak Abraham Maslow i Carl Rogers . Ta perspektywa patrzy na klienta bardziej holistycznie i skupia się na takich rzeczach jak samorealizacja .
Niektóre rodzaje terapii humanistycznej , jakie może stosować psycholog kliniczny, to terapia skoncentrowana na kliencie , terapia egzystencjalna, terapia Gestalt, terapia narracyjna i logoterapia.
Jak zostać psychologiem klinicznym
W Stanach Zjednoczonych psychologowie kliniczni zazwyczaj mają doktorat z psychologii i odbywają szkolenia w warunkach klinicznych. Wymagania edukacyjne do pracy w psychologii klinicznej są dość rygorystyczne, a większość psychologów klinicznych spędza od czterech do sześciu lat na studiach podyplomowych po uzyskaniu tytułu licencjata .
Ogólnie rzecz biorąc, programy doktoranckie są skoncentrowane na badaniach, podczas gdy programy PsyD są zorientowane na praktykę. Studenci mogą również znaleźć programy magisterskie, które oferują końcowy stopień magistra w psychologii klinicznej.
Przed wyborem programu psychologii klinicznej zawsze należy sprawdzić, czy program jest akredytowany przez APA. Po ukończeniu akredytowanego programu szkolenia podyplomowego przyszli psychologowie kliniczni muszą również ukończyć okres nadzorowanego szkolenia i zdać egzamin.
Szczegółowe wymagania dotyczące licencji różnią się w zależności od stanu, dlatego warto skontaktować się z komisją ds. wydawania licencji w swoim stanie, aby dowiedzieć się więcej.
Studenci w Wielkiej Brytanii mogą kontynuować naukę na studiach doktoranckich w dziedzinie psychologii klinicznej (DClinPsychol lub ClinPsyD) w ramach programów sponsorowanych przez Narodową Służbę Zdrowia.
Te programy są zazwyczaj bardzo konkurencyjne i skupiają się zarówno na badaniach, jak i praktyce. Studenci zainteresowani zapisaniem się na jeden z tych programów muszą mieć licencjat z psychologii zatwierdzony przez British Psychological Society, oprócz wymagań dotyczących doświadczenia.
Kariera w psychologii klinicznej
Psychologowie kliniczni pracują w różnych miejscach (szpitale, kliniki, prywatna praktyka, uniwersytety, szkoły itp.) i na wielu stanowiskach. Wszyscy wymagają od tych specjalistów, aby korzystali ze swojej wiedzy specjalistycznej w szczególny sposób i w różnych celach.
Do zadań osób pracujących w psychologii klinicznej mogą należeć m.in.:
- Ocena i diagnoza zaburzeń psychicznych , np. w środowisku medycznym
- Leczenie zaburzeń psychicznych , w tym uzależnienia od narkotyków i alkoholu
- Składanie zeznań w kontekście prawnym
- Nauczanie, często na poziomie uniwersyteckim
- Prowadzenie badań
- Tworzenie i administrowanie programami leczenia i zapobiegania problemom społecznym
Niektórzy psychologowie kliniczni mogą koncentrować się na jednym z nich lub świadczyć kilka z tych usług. Na przykład ktoś może pracować bezpośrednio z klientami przyjmowanymi do szpitala z powodu zaburzeń psychicznych, a jednocześnie prowadzić prywatny gabinet terapeutyczny, który oferuje krótkoterminowe i długoterminowe usługi ambulatoryjne tym, którzy potrzebują pomocy w radzeniu sobie z cierpieniem psychicznym.
Streszczenie
Psychologia kliniczna jest jedną z najpopularniejszych dziedzin psychologii, ale ważne jest, aby ocenić swoje zainteresowania, zanim zdecydujesz, czy ta dziedzina może być dla Ciebie odpowiednia. Jeśli lubisz pracować z ludźmi i potrafisz dobrze radzić sobie ze stresem i konfliktami, psychologia kliniczna może być doskonałym wyborem.
Dziedzina psychologii klinicznej będzie się nadal rozwijać i ewoluować dzięki zmieniającym się potrzebom populacji, a także zmianom w podejściu do polityki opieki zdrowotnej. Jeśli nadal nie jesteś pewien, czy psychologia kliniczna jest dla Ciebie odpowiednia, pomocne może być wykonanie samotestu kariery psychologicznej .