Potrzeba zwiększenia polityki bezpieczeństwa publicznego dla starszych osób z mniejszości AAPI

Starsi Azjatyccy Amerykanie doświadczyli niepokojącego wzrostu dyskryminacji, niesprowokowanych ataków fizycznych i powtarzających się incydentów brutalności w ciągu ostatniego roku. Podczas gdy dyskryminacja osiągnęła niedawno nowe szczyty, dyskryminacja wobec Azjatów została wpisana w historię Ameryki na długo przed tym, jak COVID-19 podsycił ksenofobię . 

Liczne są szeroko rozpowszechnione historie przemocy wobec starszych Azjatów-Amerykanów. Wśród druzgocących incydentów są Vicha Ratanapakdee, 84-letnia imigrantka z Tajlandii, która doznała śmiertelnego ataku po tym, jak została popchnięta; Vilma Kari, 65-letnia Filipinka brutalnie napadnięta w drodze do kościoła; i Than Than Htwe, 58-letnia Birmanka, która zmarła w wyniku ciężkich obrażeń odniesionych podczas próby napadu. 

Policja Nowego Jorku odnotowała 11-procentowy wzrost incydentów na tle nienawiści wobec Azjatów powyżej 65. roku życia w latach 2019–2020, przy czym wiele spraw zamknięto bez podejmowania działań, ponieważ uznano je za wykroczenie, a nie przestępstwo. Ta rosnąca tendencja pokazuje potrzebę wprowadzenia polityk bezpieczeństwa publicznego, które będą chronić i opiekować się starszymi Azjatycko-Amerykanami przed dalszymi obrażeniami psychicznymi i fizycznymi. 

Starsi Azjatyccy Amerykanie i ich rola w społeczności AAPI

Wrogie ataki na starszych Azjatów-Amerykanów są druzgocące. W kulturze Azjatów-Amerykanów starsi zajmują szczególne miejsce w systemie rodzinnym i całej społeczności. Wielu przybyło do Ameryki w poszukiwaniu lepszego życia, by następnie stawić czoła innemu zestawowi opresyjnych i społeczno-ekonomicznych problemów. 

Starsi Azjatyccy Amerykanie są postrzegani i czczeni jako postacie czczone, zasługujące na podziw i szacunek ze względu na swoje doświadczenia życiowe i ogromne poświęcenia, których dokonali. Dla społeczności AAPI jest to przenikliwie bolesne widzieć naszych ukochanych starszych będących celem przemocy ze względu na ich krzyżującą się wrażliwość; ich wiek, status outsidera i stereotyp bezbronnych celów, mniej chętnych do walki. 

Ponieważ przestępstwa z nienawiści są zwykle niedoszacowane i niedostatecznie zgłaszane, sprawiedliwość rasowa jest rzadkością. Skutki pozostawiają trwały traumatyczny wpływ, ponieważ utrzymywanie stanu nadmiernej czujności drastycznie obniża jakość życia starszych Azjatów-Amerykanów. Wraz ze strachem przed bezpieczeństwem fizycznym ich zdrowie psychiczne może znacznie się pogorszyć, co jest dodatkowo pogłębiane przez niechęć do szukania opieki psychiatrycznej. 

Badanie z 2022 r. opublikowane w Journal of the American Board of Family Medicine objęło ankietą starszych dorosłych Azjatów-Amerykanów i wykazało, że 54% z nich było zadowolonych ze swojego życia w porównaniu z 80% przedstawicieli innych ras. W szczególności 56% starszych dorosłych Azjatów-Amerykanów zgłosiło, że zazwyczaj lub zawsze otrzymywało wsparcie społeczne i emocjonalne w porównaniu z 80% innych osób. Liczba ta obala mit o wzorcowej mniejszości, zgodnie z którym Azjaci-Amerykanie wygodnie dostosowali się do społeczeństwa. 

Polityka bezpieczeństwa publicznego i zmiany społeczne w celu zwalczania nienawiści AAPI 

Aby ograniczyć eskalację przemocy, Senat zatwierdził pierwszy w historii akt prawny mający na celu przeciwdziałanie wzrostowi przestępstw z nienawiści na tle rasowym wobec Amerykanów pochodzenia azjatyckiego. Ustawa została uchwalona zdecydowaną większością głosów w celu usprawnienia systemów raportowania gromadzenia danych na szczeblu stanowym i lokalnym, dzięki czemu organy ścigania będą mogły łatwiej badać i ścigać takie przypadki. 

Choć jest to krok we właściwym kierunku, wciąż jeszcze długa droga przed nami, jeśli chodzi o wspieranie starszych Amerykanów pochodzenia azjatyckiego i zwiększanie ich zaufania do systemów socjalnych.

Jako powody, dla których niektórzy decydują się nie zgłaszać zdarzeń, respondenci podają brak zaufania do wymiaru sprawiedliwości, strach przed odwetem, obawy przed niepożądaną uwagą skierowaną na ich rodziny oraz ograniczone pojęcie tego, co uznaje się za atak i co w konsekwencji oznacza, że ​​zdarzenia te należy zgłosić władzom. 

Z prawnego punktu widzenia prokuratorom nadal trudno jest wskazać rasizm jako przyczynę narastającej przemocy. Nawet gdy incydenty są zgłaszane, historycznie rzecz biorąc, oficjalne klasyfikowanie tych przypadków na tle rasowym jako przestępstw z nienawiści było ciężką walką.

Wymaga od przestępcy wyraźnego wskazania rasy jako motywu ataku. To unika śliskiego niuansu dyskryminacji kulturowej, która często pozostaje niewypowiedziana, ale może być odczuwana przez ofiarę.  

Jak podjąć działania

Droga naprzód wymaga wielu rozwiązań, aby naprawić szkody. Po pierwsze, wspieranie wysiłków na rzecz wzajemnej pomocy i organizacji oddolnych, aby zapewnić im zasoby potrzebne do wspierania starszych Azjatów-Amerykanów i produktywnej walki z rasizmem. Te inicjatywy na rzecz bezpieczeństwa publicznego mogłyby przybrać formę siły nabywczej na gaz pieprzowy, zajęcia z samoobrony i usługi opiekunów. 

Niezbędne jest promowanie wielorasowej solidarności z innymi grupami etnicznymi, aby wzmocnić społeczność jako całość, aby wspólnie pracować nad odrzuceniem mitu wzorcowej mniejszości, który ma na celu nastawienie ludzi kolorowych przeciwko sobie. Następnie konieczne jest wywieranie presji na ustawodawców i decydentów, aby przedstawili sensowne polityki, które wspierają społeczność, nie zachęcając do większej dysproporcji rasowej. 

Ponieważ organy ścigania represjonują społeczności czarnoskóre i brązowoskóre, kluczowe jest oparcie się na modelach sprawiedliwości naprawczej, które wzywają do odpowiedzialności i uzdrowienia, bez zwiększania działań policji, mających swoje korzenie w dominacji białych w więzieniach, której celem jest dalsza kryminalizacja społeczności mniejszościowych. 

Istnieje również pilna potrzeba przezwyciężenia przeszkód strukturalnych (barier językowych, wartości kulturowych, stygmatyzacji związanej ze zdrowiem psychicznym), które uniemożliwiają Azjatyckim Amerykanom dostęp do leczenia zdrowia psychicznego, potrzebnego do radzenia sobie z traumą i powszechnymi szkodami wynikającymi z wrogości rasowej.