Radykalizacja wśród młodych mężczyzn — zwiększanie świadomości i podejmowanie działań zapobiegawczych

Niedługo po masowej strzelaninie w Buffalo w zeszłym miesiącu media podały, że oskarżony, 18-letni Peyton Gendron, napisał 180-stronicowy manifest, w którym skupiał się głównie na masowej imigracji i tzw. teorii „wielkiej wymiany”, a także promował skrajnie prawicowe i antysemickie ideologie.

Gendron odwiedził forum dyskusyjne /pol/ na 4chan, które było kojarzone z rasistowskimi, seksistowskimi, antysemickimi i homofobicznymi poglądami, a także stronę internetową białej supremacji Daily Stormer. Twierdził, że jego poglądy rozwinęły się w wyniku odwiedzania tych stron. Dzienniki czatów na platformie społecznościowej Discord zawierały również dyskusje na temat planu przeprowadzenia masowej strzelaniny.

Jego historia to tylko jeden przykład tego, jak młodzi mężczyźni mogą zostać zradykalizowani w sieci, niezależnie od stanu ich zdrowia psychicznego. Mimo to osoby, które padają ofiarą brutalnej, pełnej nienawiści retoryki, są często w jakiś sposób izolowane społecznie. Rodzice i przyjaciele powinni zwrócić szczególną uwagę, jeśli podejrzewają, że ktoś, kogo kochają, wpada w króliczą norę, która może skończyć się dla nich tragicznie.

Wzory przemocy i uwikłanie w sieci

Gendron nie jest jedynym masowym strzelcem, który wyrobił sobie podobne poglądy w sieci. Sprawca zabójstw w Isla Vista w Kalifornii w 2014 r., Elliot Rodger, sam napisał manifest i był częstym gościem na wielu forach, które stanowią część „manosfery”. Odnosi się to do luźnej grupy ruchów, które obejmują promowanie pewnych ideałów męskości, a także skłanianie się ku jawnej mizoginii .

W zeszłym roku w Wielkiej Brytanii 22-letni Jake Davison zabił pięć osób, a następnie popełnił samobójstwo, a w sieci odniósł się do subkultury incel. W 2018 r. sprawca ataku furgonetką w Toronto, 25-letni Alek Minassian, opisał siebie jako incel, a atak został określony jako mizoginistyczny terroryzm.

Niewiele wiadomo o Salvadorze Ramosie, 18-letnim strzelcu, który zamordował 21 osób w Uvalde w Teksasie w maju 2022 r., ale jak dotąd relacje osób, które go znały, opisują go jako samotnika, który nie miał wielu przyjaciół . Na krótko przed popełnieniem okrucieństwa zamieścił również na Facebooku lekceważące oświadczenia o swoich brutalnych planach.

Szczególnie w ciągu ostatnich kilku lat, z uwagi na różne ograniczenia związane z COVID-19, młodzi mężczyźni mogą spędzać więcej czasu w domu — i więcej czasu online.

Szczególnie dla młodych ludzi łatwo jest wpaść w internetowe „królicze nory”. Może się to zacząć od filmu na YouTube tutaj lub posta na Reddicie tam, a algorytm poprowadzi kogoś dalej drogą do radykalizacji. Nawet coś tak nieszkodliwego jak forum kulturystyki może być siedliskiem radykalnych poglądów — w istocie Elliot Rodger odwiedzał niektóre z tych stron.

Niepewność i podatność na zranienie

Sarah Daly, doktor , adiunkt kryminologii w Saint Vincent College, mówi: „Młodzi mężczyźni, szczególnie ci, którzy są samotni lub nie mają wielu przyjaciół w prawdziwym życiu, mogą być bardziej skłonni do spędzania czasu online w celach towarzyskich. Ci chłopcy i młodzi mężczyźni zazwyczaj nie odnoszą sukcesów towarzyskich i mogą szukać konkretnych przestrzeni, które mogłyby zapewnić im wsparcie lub swoistą „odpowiedź” na temat tego, dlaczego ponieśli porażkę”.

„Często takie wyjaśnienia mogą obarczać winą innych (lub szerzej całe społeczeństwo) i tworzyć mentalność ofiary i odwetu, zamiast zachęcać jednostki do zajrzenia w głąb siebie, przeanalizowania własnych błędów i poprawienia ich” – mówi Daly.

Amy Morin, LCSW, mówi: „To normalne, że chcemy czuć przynależność. Osoby, które mają problemy z dopasowaniem się w szkole, w pracy lub w domu, mogą szukać poczucia wspólnoty na forach internetowych. Społeczności, które znajdą, mogą mieć skrajne poglądy, ale gdy zostaną przyjęte, sprawią, że ktoś poczuje się częścią grupy”.

Dr Daly opisuje radykalne lub ekstremistyczne społeczności jako mające nadzieję na „rekrutację” młodych mężczyzn, wykorzystując ich niepewność. Stąd zapewniają im wsparcie i przyjaźń, których mogli nie otrzymać w szkole lub pracy.

Czym jest manosfera?

Istnieje wiele podobieństw między manosferą a społecznościami „alt-right” i skrajnej prawicy. Do tych pierwszych zaliczają się incele (niechciani celibatariusze), aktywiści na rzecz praw mężczyzn, artyści podrywu (PUA) i mężczyźni podążający własną drogą (MGTOW).

Wiele czołowych postaci tych ruchów sprzeciwia się prawom reprodukcyjnym i wyborczym kobiet, a promuje tradycyjne role płciowe i kobiecość.

Subkultura incelów to taka, która zyskała znaczną uwagę mediów, szczególnie od czasu zabójstw w Isla Vista osiem lat temu. Inni inceli często chwalili Rodgersa w kolejnych latach i przedstawiali go jako męczennika. Ogółem co najmniej osiem masowych morderstw zostało dokonanych przez mężczyzn, którzy identyfikowali się jako incele lub byli związani z subkulturą.

Termin „incel”, oznaczający „niechciany celibat”, jest używany od prawie 30 lat. Jednak dopiero w ciągu ostatnich dziesięciu lub piętnastu lat stało się widoczne nakładanie się skrajnie prawicowych grup i ruchu incel.

Obok inceli istnieją społeczności takie jak artyści podrywu i mężczyźni podążający własną drogą, a także subkultury „alt-right” i skrajnie prawicowe, które są związane z samą manosferą, jeśli nie są jej częścią. 

Wygląda na to, że strzelec z Buffalo sympatyzował z poglądami skrajnej prawicy w szerszym ujęciu, promując teorię spiskową białego nacjonalisty o Wielkiej Wymianie . Istnieje jednak wiele podobieństw między skrajną prawicą a manosferą.

Choć ruchy te mogą być marginalne, możemy przyjrzeć się wzrostowi alt-prawicy pod koniec lat 2010. i poglądom wyrażanym przez wiele osób sprawujących władzę polityczną — a także wcześniej wspomnianym masowym strzelaninom — i zasugerować, że jest więcej osób podzielających te poglądy, niż moglibyśmy przypuszczać. Ale co możemy zrobić?

Na jakie oznaki należy zwrócić uwagę?

„Prosta idea, że ​​młodzi mężczyźni spędzają zbyt dużo czasu online, powinna być dla rodziców sygnałem, że może być problem… Jeśli rodzice i wychowawcy mogą ograniczyć czas, jaki dzieci spędzają online i być w pełni świadomi stron, które odwiedzają, gdy są online , mogą być bardziej skłonni zapobiegać i wychwytywać wszelkie niepokojące zachowania” — mówi dr Daly.

Inną rzeczą, na którą należy uważać, jest to, że młodzi mężczyźni obwiniają innych ludzi — lub grupy jako całość — lub swoje niedociągnięcia. „To jest to, co naukowcy nazwali ‘pokrzywdzonym roszczeniem’”, wyjaśnia dr Daly, „Nie chodzi tylko o to, że ci ludzie zostali skrzywdzeni społecznie, emocjonalnie i psychologicznie, ale o to, że mają prawo do zemsty na tych, którzy ich skrzywdzili”.

W przypadku inceli, w szczególności, istnieje pewien slang używany przez społeczność. Jednak używanie tego slangu nie oznacza koniecznie, że ktoś jest częścią subkultury; duża część slangu spopularyzowanego przez społeczność przedostała się do popularnego leksykonu.

Incele i inne osoby zaangażowane w podobne subkultury mogą opisywać innych mężczyzn jako samców alfa lub beta lub mówić o „wzięciu czerwonej pigułki” lub „czarnej pigułki”. Incele szczególnie często używają słów takich jak „femoidy”, „stacys” lub „beckys” do opisu kobiet lub „chads” do opisu konwencjonalnie atrakcyjnych mężczyzn

Co możesz zrobić, jeśli masz wątpliwości?

Jeśli martwisz się o kogoś w swoim życiu – czy to o własne dziecko, ucznia, czy nawet przyjaciela – i obawiasz się, że może on być podatny na radykalizację w Internecie, możesz podjąć pewne działania.

„Niestety, nauczyciele (w tym nauczyciele, administratorzy i doradcy) mają przytłaczające zadanie rozpoznania tych oznak pośród różnorodnych wymagań” — mówi dr Daly, który podkreśla, że ​​może to być trudne — zwłaszcza że nauczyciele mogą nie być zbyt dobrze przygotowani, aby to zrobić.

„Szkoły powinny zapewniać szkolenia dotyczące tego typu zachowań, w taki sam sposób, w jaki często wymaga się od nich szkolenia pracowników na temat zapobiegania samobójstwom i mobbingowi.

„Muszą jednak określić jasny proces lub procedurę powiadamiania, gdy pojawią się obawy, i powinni angażować psychologów szkolnych , organizacje i zasoby zdrowia psychicznego w społeczności oraz pomoc dla rodziców”.

Oprócz wychowawców, rodzice i opiekunowie również mogą odegrać ważną rolę: „Tak wiele razy rodzice mogą być zbyt zajęci lub niechętni, aby nawet rozważyć fakt, że ich dzieci mogą być podatne na radykalizację lub zdolne do przemocy . Jednak w wielu z tych przypadków istniały wyraźne sygnały ostrzegawcze, które rodzice ignorowali lub odrzucali”, wyjaśnia dr Daly.

Radykalizacja w sieci to coś, na co nie możemy przymykać oczu. Jak mówi dr Daly: „Społeczności i szkoły często chcą myśleć, że »to nie mogłoby się tu zdarzyć«, ale staje się coraz bardziej oczywiste, że może się zdarzyć. Samo zrozumienie najgorszego scenariusza i chęć zapobieżenia temu może być pomocne, szczególnie jeśli rodzice chcą chronić i pomagać swoim dzieciom, zanim będzie za późno”.

Ważne jest, aby wyrazić wszelkie obawy, które mogą Cię dręczyć — im wcześniej zostanie rozwiązany problem, taki jak radykalizacja w sieci, tym lepiej.