Rosnąca popularność ustawodawstwa antytranspłciowego odbija się na zdrowiu psychicznym

Temat transpłciowości i praw osób transpłciowych w Stanach Zjednoczonych był w ciągu ostatnich kilku lat kwestią bardzo dzielącą. Prawa osób transpłciowych są prawami człowieka, ale ciągły brak zrozumienia i tolerancji doprowadził do powstania wielu ustaw antytrans.

Począwszy od uchwalonego na początku tego roku na Florydzie tzw. projektu ustawy „Don’t Say Gay”, poprzez sprzeciw wobec opieki afirmującej płeć, aż po próby stanowe zakazania dziewczynkom transpłciowym gry w żeńskich drużynach sportowych, prawa osób LGBTQIA+ dominują w „wojnie kulturowej”, a Stany Zjednoczone pozostają podzielone.

Według Human Rights Campaign rok 2021 był najgorszym rokiem w najnowszej historii pod względem ustawodawstwa anty-LGBTQ+. Ale czy rok 2022 był gorszy? 

Choć ustawa gubernatora Rona DeSantisa trafiła na pierwsze strony gazet, to jest tylko wierzchołkiem góry lodowej. Freedom for All Americans śledzi ustawodawstwo antytranspłciowe w całych Stanach Zjednoczonych i według ich mapy gęstości zaludnienia jest tylko 16 stanów, w których nie rozważa się obecnie żadnego ustawodawstwa antytranspłciowego. 

Celowanie w jakąkolwiek grupę mniejszościową przez organ zarządzający ma poważne konsekwencje dla zdrowia psychicznego, a osoby trans nie są wyjątkiem. Wielu kandydatów, którzy startowali w wyborach lub reelekcji w trakcie Midterms, popiera tego typu ustawodawstwo, więc aby walczyć z tymi środkami, konieczne jest budowanie empatii i zwiększanie świadomości.

Ocena wpływu na zdrowie psychiczne

Badanie US Transgender Survey z 2015 r. może mieć już kilka lat, ale nadal jest największym badaniem dotyczącym doświadczeń osób transpłciowych w całym kraju. Obecnie zbierane są odpowiedzi na badanie z 2022 r., które po opublikowaniu zapewni bardziej aktualny przegląd, ale tymczasem USTS z 2015 r. daje pewne cenne spostrzeżenia. 

Respondenci zgłaszali wysoki poziom nękania, przemocy i złego traktowania. Ponad połowa respondentów (54%), którzy byli „jawni” lub postrzegani jako osoby transseksualne w szkole, doświadczyła słownego nękania, podczas gdy w roku poprzedzającym wypełnienie ankiety trzech na dziesięciu respondentów zgłosiło, że odmówiono im awansu, zostali zwolnieni lub doświadczyli jakiejś formy złego traktowania w szkole. 

39% respondentów zgłosiło „poważne cierpienie psychiczne” w miesiącu poprzedzającym wypełnienie ankiety, w porównaniu do 5% w populacji ogólnej, podczas gdy 40% podjęło próbę samobójczą — wskaźnik prób samobójczych w populacji ogólnej wyniósł 4,6%. 

A zdrowie psychiczne młodych osób transseksualnych

W Wielkiej Brytanii, w raporcie szkolnym Stonewall z 2017 r., stwierdzono, że 84% młodych osób transseksualnych dopuściło się samookaleczenia, a 45% z nich podjęło próbę samobójczą.

Badania z 2016 r. wykazały, że ponad 40% młodych kobiet transpłciowych doświadczyło dyskryminacji ze względu na płeć, a dyskryminacja ta wiązała się z dwukrotnie większym ryzykiem depresji, trzykrotnie większym ryzykiem zespołu stresu pourazowego (PTSD) i ośmiokrotnie większym ryzykiem myśli samobójczych.

Niedawno przeprowadzone badanie skupione na młodych ludziach w Kolorado wykazało, że młodzież transpłciowa i o zróżnicowanej płci jest dwa do trzech razy bardziej narażona na problemy ze zdrowiem psychicznym w porównaniu do swoich rówieśników.

„Przepisy antytrans mają ogromny negatywny wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne młodzieży trans i niebinarnej” — mówi Kyleigh Klein, MA LMHC NCC, terapeutka behawioralna w Brightline . „Nawet jeśli nie zostaną uchwalone, wykazano, że dyskryminujące przepisy zwiększają poczucie izolacji, beznadziei i rozpaczy z powodu ciągłej marginalizacji i stygmatyzacji.

Klein kontynuuje: „Brak środowisk afirmujących płeć i bezpiecznych w wyniku przepisów antytransseksualnych powoduje znaczny wzrost depresji , lęku i ryzyka samobójstwa wśród młodzieży transseksualnej i niebinarnej , a zmniejszający się dostęp do ratującej życie opieki medycznej afirmującej płeć prowadzi do jeszcze większego ryzyka tych problemów. Wszystkie te problemy negatywnie wpływają na emocjonalne samopoczucie i bezpieczeństwo młodej osoby i mogą zaszkodzić jej zdolności do przetrwania, a tym bardziej do rozwoju, zarówno w domu, jak i w szkole”.

Opór przeciwko ustawodawstwu antytranspłciowemu

Ale chociaż sytuacja może wydawać się ponura, są powody do nadziei. W czerwcu prezydent Joe Biden podpisał rozporządzenie wykonawcze mające na celu ograniczenie dyskryminacji młodzieży transseksualnej i wstrzymanie federalnego finansowania terapii konwersyjnej, prosząc również federalne departamenty zdrowia i edukacji o rozszerzenie dostępu do opieki medycznej afirmującej płeć. 

Na poziomie bardziej oddolnym jest wielu aktywistów, którzy niestrudzenie zmieniają świat i zwalczają transfobię. Od TransLatina Coalition , która została założona w 2009 r. w celu „zaspokojenia szczególnych potrzeb imigrantów TGI [transpłciowych i nieprzystosowanych płciowo oraz interseksualnych] Latynosów mieszkających w Stanach Zjednoczonych”, po Brave Space Alliance, które opisuje siebie jako „pierwsze czarnoskóre, transseksualne centrum LGBTQ+ zlokalizowane w południowej części Chicago”.

Co możesz zrobić

Klein uważa, że ​​dla rodziców niezwykle ważne jest rozmawianie z dziećmi i prowadzenie otwartego dialogu, natomiast rodzice młodych osób transpłciowych i niebinarnych mogą pomóc im nawiązać kontakt z innymi młodymi osobami transpłciowymi i niebinarnymi oraz ich rodzinami. 

„Społeczność i więź są tak ważne, zwłaszcza że czasami może to być niesamowicie izolujące i przerażające” — mówi. „Bądź rzecznikiem swojego dziecka i upewnij się, że zbadałeś i poznałeś prawa swojego dziecka, zwłaszcza w szkole. Dołącz do lokalnego oddziału PFLAG (Rodzice, Rodziny i Przyjaciele Lesbijek i Gejów) i skontaktuj się z ACLU, aby uzyskać wsparcie prawne”.

Hana Patel, MBBS BSc MSc, specjalistka GP w zakresie zdrowia psychicznego i seksualnego oraz Mindset Coach, mówi: „Tak jak chronilibyśmy uczniów przed ludźmi, którzy uważają, że kary cielesne są sposobem na zdyscyplinowanie dzieci, powinniśmy również chronić ich przed ludźmi, którzy uważają, że uczniom nie powinno się pozwalać na społeczną transformację w szkołach. A te rzeczy są bezpośrednio porównywalne, ponieważ obie powodują natychmiastową, trwałą i możliwą do uniknięcia krzywdę.

„Szkoły są w stanie nie tylko wspierać młodych ludzi, ale także dorosłych w ich życiu, gdy przechodzą przez potencjalnie burzliwy okres przejściowy, często spotykając się z reakcją ze strony członków rodziny lub społeczności za wspieranie ich dziecka. Pomaganie rodzicom w byciu niezłomnymi sojusznikami dla ich dzieci to skomplikowana rola, ale twoje orędownictwo i zapewnienie może być różnicą między uczniem, który ma rodziców, którzy czują się w stanie aktywnie go wspierać, a nie”.

Tymczasem wszyscy, niezależnie od tego, czy są rodzicami, nauczycielami, czy nie, mogą „iść i głosować na liderów, którzy stawiają zdrowie i dobrostan młodzieży transseksualnej i innych queer na pierwszym miejscu.

„Bądźcie aktywni w swojej społeczności i wypowiadajcie się przeciwko ustawodawstwu antytrans lub anty-LGBTQ+. Mówcie o tym GŁOŚNO i bądźcie głośnymi zwolennikami gry młodzieży w drużynach sportowych zgodnych z ich tożsamością płciową, używania ich zidentyfikowanych imion i zaimków, naciskania na toalety uwzględniające płeć i wdrażania programów antyprzemocowych w szkołach” – mówi Klein.