Czym jest depresja kliniczna?

Depresja jest jednym z najczęstszych zaburzeń zdrowia psychicznego. Szacuje się, że 1 na 5 dorosłych w Stanach Zjednoczonych otrzymało diagnozę depresji w ciągu swojego życia.

Depresja występuje na kontinuum nasilenia, od stosunkowo łagodnych, przejściowych stanów obniżonego nastroju do poważnych, długotrwałych objawów, które mają duży wpływ na jakość życia danej osoby. Depresję często opisuje się jako łagodną , ​​umiarkowaną lub ciężką. Kiedy objawy danej osoby osiągną przewlekły koniec spektrum i wymagają profesjonalnego leczenia, jest to zazwyczaj określane jako depresja kliniczna.

Chociaż depresja może przybierać różne formy i można ją klasyfikować na kilka różnych sposobów, istnieją dwa główne typy depresji klinicznej, zgodnie z definicją Podręcznika diagnostyczno-statystycznego zaburzeń psychicznych (DSM-5): duże zaburzenie depresyjne (depresja jednobiegunowa) oraz faza depresyjna zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.

Objawy depresji klinicznej

Ludzie doświadczają depresji na różne sposoby. Niektórzy mają tylko kilka objawów, podczas gdy inni mają ich wiele. Niektóre objawy mogą się z czasem poprawiać, podczas gdy inne mogą się pogarszać.

Ważne jest, aby współpracować z zespołem opieki nad zdrowiem psychicznym, aby zidentyfikować objawy depresji, których doświadczasz, i ustalić najlepsze podejście do ich leczenia. Dla każdego rodzaju depresji klinicznej, jak również różnych podtypów, istnieją pewne objawy lub cechy, które są powszechne u osób, które jej doświadczają. 

Ciężka depresja

Znana również jako duże zaburzenie depresyjne lub depresja jednobiegunowa, ta forma jest tym, co większość ludzi myśli, gdy słyszy „depresja”. Duże zaburzenie depresyjne charakteryzuje się zazwyczaj następującymi objawami:

• Smutek, uczucie pustki
• Utrata radości z hobby, pracy, innych zajęć
• Zmiany apetytu, utrata lub przybieranie na wadze
• Problemy ze snem (za dużo lub za mało)
• Odczuwanie „spowolnienia” lub nadmiernego pobudzenia
• Zmęczenie, osłabienie, brak energii
• Objawy fizyczne i ból (takie jak bóle ciała, rozstrój żołądka, bóle głowy)
• Poczucie bezwartościowości i winy
• Problemy z koncentracją lub skupieniem
• Niezdolność do podejmowania decyzji lub podejmowanie złych decyzji
• Myślenie o śmierci lub umieraniu ; planowanie lub próba popełnienia samobójstwa

Depresja psychotyczna

Depresja psychotyczna jest uważana za część spektrum depresji jednobiegunowej w jej najcięższym stadium, a nie za odrębną formę depresji. Osoby, które mają problemy ze zdrowiem psychicznym powodujące halucynacje lub urojenia, mogą również mieć formę depresji.

Depresja psychotyczna może objawiać się halucynacjami, które są skupione na śmierci lub ciężkiej chorobie. Urojenia mogą być również związane z innymi poważnymi stresorami życiowymi, takimi jak utrata pracy lub bycie dotkniętym ubóstwem.

Faza depresyjna choroby afektywnej dwubiegunowej

Depresja kliniczna może być również cechą innego zaburzenia zdrowia psychicznego, zwanego chorobą afektywną dwubiegunową . Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mają tendencję do naprzemiennego występowania okresów depresji i okresów znacznie podwyższonego nastroju, zwanych manią . 

W fazie depresyjnej objawy mogą być bardzo podobne do depresji poważnej. W fazie maniakalnej objawy na przeciwległym końcu spektrum są bardziej prawdopodobne, takie jak:

• Zwiększona energia
• Bezsenność
• Drażliwość
• Szybka mowa
• Zachowanie hiperseksualne
• Wyścigi myśli
• Wspaniałe pomysły
• Znacznie zwiększona aktywność
• Impulsywność
• Słaba ocena sytuacji

Inne formy depresji klasyfikuje się nieco inaczej, często ze względu na występowanie w specyficznych sytuacjach lub konieczność stosowania innych metod leczenia. 

Depresja poporodowa

Depresja poporodowa to depresja, która pojawia się po porodzie i może trwać do pierwszego roku po porodzie. Choć jest powszechna i możliwa do leczenia, należy ją szybko i prawidłowo zdiagnozować. Podczas gdy wielu nowych rodziców doświadcza wzlotów i upadków podczas opieki nad noworodkiem (szczególnie przy małej ilości snu), typowy stres i niepokój w okresie noworodkowym zwykle trwają tylko kilka tygodni, podczas gdy depresja poporodowa jest poważniejsza i może trwać długo po urodzeniu dziecka. 

Zaburzenie dysforyczne przedmiesiączkowe (PMDD)

W przypadku PMDD osoby, które mają cykl menstruacyjny, popadają w depresję przed wystąpieniem miesiączki. Zmiany hormonalne mogą powodować łagodne objawy menstruacyjne (PMS) u każdej osoby, która ma miesiączkę, ale nie jest to to samo, co PMDD. W przypadku PMDD objawy są bardziej intensywne, uporczywe i wymagają leczenia. 

Sezonowe zaburzenie afektywne (SAD)

Niektórzy ludzie doświadczają napadów depresji w pewnych porach roku, najczęściej w ciemnych miesiącach zimowych (choć może to mieć miejsce o każdej porze roku). Jest to określane jako sezonowe zaburzenie afektywne.

Brak światła słonecznego wiąże się z obniżonym nastrojem z wielu powodów, w tym niedoboru witaminy D i zwiększonego prawdopodobieństwa, że ​​ktoś będzie spędzał więcej czasu sam lub w domu (potencjalnie z powodu chłodniejszej pogody i krótszych dni). W tym okresie roku przypada również kilka świąt i uroczystości, które mogą przyczyniać się do depresji i lęku u niektórych osób.

Dystymia (przewlekłe zaburzenie depresyjne)

Jeśli masz epizod depresji trwający dwa lata lub dłużej, możesz zostać zdiagnozowany jako dystymia . Czasami rozwija się również poważna depresja lub występują naprzemiennie z okresami uporczywej depresji. 

Depresja sytuacyjna

Wiele osób doświadczy okresu depresji w swoim życiu w odpowiedzi na konkretne wydarzenie. Utrata pracy, opieka nad chorym rodzicem lub dzieckiem, rozwód lub przeżycie traumy, takiej jak napad, wypadek samochodowy lub pożar domu, to tylko kilka przykładów czynników stresogennych, które mogą prowadzić do depresji sytuacyjnej .

W przeciwieństwie do bardziej przewlekłych form depresji, depresję sytuacyjną można zazwyczaj leczyć, a jej objawy ustępują wskutek pozytywnej zmiany sytuacji danej osoby, np. otrzymania nowej pracy i wsparcia społecznego, terapii, a w niektórych przypadkach leków. 

DSM-5 wspomina również o innych formach depresji klasyfikowanych jako atypowe . Jeśli masz objawy depresji, lekarze i specjaliści zdrowia psychicznego, z którymi współpracujesz, dokładnie ocenią Twoje objawy.

Możesz doświadczyć więcej niż jednej formy depresji w swoim życiu. Jeśli jesteś rodzicem lub młodą osobą, nowsze wpisy w DSM-5 również kategoryzują formy depresji, które są bardziej specyficzne dla dzieci i nastolatków. 

Depresja u dzieci i młodzieży

Kiedyś uważano, że dzieci nie mogą być przygnębione, ale teraz wiemy, że to nieprawda. Dzieci, nastolatki i młodzi dorośli mogą doświadczać depresji, ale może ona wyglądać inaczej niż u dorosłych. 

Objawy depresji u dzieci w wieku szkolnym i nastolatków mogą kolidować z pracą szkolną, aktywnością społeczną lub przyjaźniami. Na przykład dziecko, które jest w depresji, może zacząć mieć słabe oceny w szkole, stracić zainteresowanie zajęciami pozalekcyjnymi, takimi jak sport, lub nie chcieć już spotykać się z przyjaciółmi. 

Podobnie jak nastolatki i dorośli, dzieci cierpiące na depresję mogą mieć trudności z zasypianiem, utratę apetytu lub niewyjaśnione objawy fizyczne, takie jak bóle głowy i brzucha. 

Jeśli obawiasz się, że Twoje dziecko lub nastolatek cierpi na depresję, porozmawiaj z pediatrą. Istnieją pewne schorzenia, które mogą powodować depresję i które należy wykluczyć . Jeśli u Twojego dziecka zostanie zdiagnozowana depresja, znalezienie odpowiedniego leczenia jest kluczowe dla jego dobrego samopoczucia. 

Możesz pomóc, tworząc sieć specjalistów od zdrowia psychicznego, lekarzy, zespołów w szkole, a także przyjaciół i osób ze społeczności, którzy mogą wesprzeć Twoją rodzinę, gdy będziesz uczyć się, jak radzić sobie z depresją Twojego dziecka. 

Przyczyny depresji klinicznej

Przyczyny depresji nie są do końca poznane, uważa się jednak, że istnieje kilka kluczowych czynników, w tym genetyka i środowisko, które sprawiają, że dana osoba jest bardziej podatna na depresję.

Naukowcy byli szczególnie zainteresowani badaniem, czy depresja jest chorobą dziedziczną. Główna teoria głosi, że pewne zmiany genetyczne sprawiają, że neuroprzekaźniki (chemikalia regulujące nastrój w mózgu) są nieskuteczne lub występują w niedoborze. 

Innym ważnym składnikiem są czynniki środowiskowe, które mogą sprawić, że osoba genetycznie predysponowana do depresji będzie bardziej narażona na jej rozwój. Niektóre czynniki, które sprawiają, że osoba jest bardziej narażona na wystąpienie depresji klinicznej, obejmują:

• Występowanie depresji w rodzinie (szczególnie u rodzica lub rodzeństwa)
• Doświadczenie traumatycznego wydarzenia lub poważnej zmiany w życiu (np. utrata pracy, śmierć lub poważna choroba współmałżonka, rozwód)
• Problemy finansowe (takie jak zadłużenie i obawy o pokrycie dużych wydatków)
• Bycie ciężko chorym lub odniesienie obrażeń (np. w wyniku raka lub wypadku samochodowego), konieczność poddania się operacji lub leczeniu medycznemu bądź konieczność radzenia sobie z przewlekłą i/lub postępującą chorobą (np. stwardnieniem rozsianym)
• Opieka nad bliską osobą (małżonkiem, dzieckiem, rodzicem), która cierpi na poważną chorobę, uraz lub niepełnosprawność
• Przyjmowanie niektórych leków, które mogą powodować objawy związane z depresją (w tym leków stosowanych w leczeniu depresji)
• Używanie nielegalnych narkotyków i/lub nadużywanie alkoholu 

Jeżeli w przeszłości doświadczyłeś jakiejś formy depresji, istnieje większe prawdopodobieństwo, że doświadczysz jej ponownie lub rozwinie się u Ciebie inna forma depresji w reakcji na pewne czynniki stresogenne lub zmiany w życiu (np. urodzenie dziecka). 

Diagnoza depresji klinicznej

Twój lekarz może być pierwszym pracownikiem służby zdrowia, który porozmawia z Tobą o depresji. Jeśli czujesz się przygnębiony, Twój lekarz może chcieć zacząć od wykluczenia schorzeń medycznych, takich jak zaburzenia tarczycy, które mogą powodować objawy depresji. Podczas gdy Twój lekarz pierwszego kontaktu może zdiagnozować depresję kliniczną, może również chcieć, aby zbadał Cię ktoś z doświadczeniem psychologicznym.

Jeśli będziesz przyjmować leki na depresję, Twój lekarz może skierować Cię do psychiatry . Ten typ lekarza ma specjalne przeszkolenie w zakresie przepisywania i monitorowania leków stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych. Mogą się upewnić, że leki, które przyjmujesz na depresję, najlepiej pasują do Twojej postaci i że dawka jest dla Ciebie najbezpieczniejsza i najskuteczniejsza.

Współwystępujące schorzenia

Oprócz problemów zdrowotnych o podłożu fizycznym, które mogą powodować objawy depresji lub zwiększać ryzyko zapadnięcia na depresję, u osób cierpiących na depresję można zdiagnozować
również szereg innych problemów ze zdrowiem psychicznym .

Kiedy osoba cierpiąca na depresję cierpi również na inne zaburzenie zdrowia psychicznego, mówi się o chorobie „współwystępującej”. Do typowych współwystępujących zaburzeń u osób z depresją kliniczną należą:

• Zaburzenia lękowe
• Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD)
• Zespół stresu pourazowego (PTSD)
• Fobie
• Zespół deficytu uwagi i nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)
• Zaburzenia ze spektrum autyzmu
• Zaburzenia odżywiania i dysmorfia ciała
• Zaburzenia związane z używaniem alkoholu i narkotyków

Zaburzenia snu, zespół jelita drażliwego (IBS), bóle głowy, ból przewlekły i fibromialgia to inne schorzenia, które mogą współwystępować z depresją.

Leczenie depresji klinicznej

Istnieje kilka różnych sposobów leczenia depresji . Być może będziesz musiał wypróbować różne podejścia lub połączyć więcej niż jedną metodę. To, co działa dobrze u jednej osoby z depresją, może nie działać u kogoś innego. Twój zespół opieki zdrowotnej poinformuje Cię o opcjach, które są dla Ciebie bezpieczne. 

Jeśli Twoje objawy są poważne lub zespół ds. zdrowia psychicznego uważa, że ​​istnieje ryzyko, że zrobisz krzywdę sobie lub komuś innemu, konieczne może być rozpoczęcie leczenia depresji w szpitalu, na oddziale stacjonarnym opieki psychiatrycznej i/lub wzięcie udziału w programach leczenia ambulatoryjnego.

Pamiętaj, że proces ten może zająć trochę czasu. Możesz również potrzebować dostosować sposób radzenia sobie z objawami depresji w odpowiedzi na zmiany w swoim życiu.

Lek

Jednym z pierwszych sposobów leczenia depresji klinicznej jest farmakoterapia. Istnieje kilka różnych rodzajów leków przeciwdepresyjnych , jednak te należące do klasy zwanej selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są najczęściej przepisywane. 

SSRI takie jak Prozac (fluoksetyna), Zoloft (sertralina), Lexapro (escitalopram) i Paxil (paroksetyna) są zazwyczaj preferowane zarówno przez lekarzy, jak i pacjentów, ponieważ mają tendencję do mniejszej liczby i mniej uciążliwych skutków ubocznych w porównaniu ze starszymi klasami leków przeciwdepresyjnych. Inne główne klasy leków przeciwdepresyjnych obejmują:

• Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny ( SNRI ), takie jak Effexor (wenlafaksyna), Cymbalta (duloksetyna) i Pristiq (deswenlafaksyna).
• Inhibitory monoaminooksydazy ( IMAO ), takie jak Marplan (izokarboksazyd), Nardil (fenelzyna) i Parnate (tranylcypromina). IMAO nie są bezpieczne do stosowania z SSRI.
• Nietypowe leki przeciwdepresyjne, takie jak Wellbutrin (bupropion).
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne , takie jak Tofranil (imipramina) i Elavil (amitryptylina). Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne należą do starszej klasy leków, które nie są tak często przepisywane ze względu na ich skutki uboczne.

Lekarz lub psychiatra może zalecić przyjmowanie więcej niż jednego rodzaju leku przeciwdepresyjnego lub dodać do rutynowego
leczenia inne leczenie farmakologiczne, np. leki przeciwlękowe .

Leki przeciwdepresyjne mogą pogorszyć niektóre stany zdrowia psychicznego . Z tego powodu bardzo ważne jest, aby ściśle współpracować z lekarzem i terapeutą, aby mieć pewność, że masz najdokładniejszą diagnozę i że wybrane leczenie jest bezpiecznym i skutecznym sposobem radzenia sobie z objawami.

Zanim zaczniesz przyjmować leki przeciwdepresyjne, powinieneś wiedzieć, że może minąć trochę czasu, zanim zaczną działać. Twój lekarz lub psychiatra prawdopodobnie zaleci Ci przyjmowanie leku przez pewien okres czasu — zazwyczaj kilka tygodni lub miesięcy — zanim dostosuje dawkę lub spróbuje innego leku. 

Po rozpoczęciu przyjmowania leków przeciwdepresyjnych może minąć kilka tygodni, zanim poczujesz różnicę w objawach. Może minąć również kilka tygodni, zanim skutki uboczne ustąpią.

Jeśli lekarz chce, abyś zmienił lek, zaleci stopniowe zmniejszanie dawki przez kilka tygodni. Stopniowe odstawianie leków przeciwdepresyjnych może pomóc zapobiec objawom odstawienia. 

W niektórych przypadkach lekarz może rozpocząć przyjmowanie nowego leku, podczas gdy Ty nadal powoli zmniejszasz dawkę starego leku. Jeśli zmieniasz leki przeciwdepresyjne lub dostosowujesz się do nowej dawki, bardzo ważne jest, abyś pozostawał w kontakcie ze swoim zespołem opieki zdrowotnej psychicznej. 

Lekarz przepisujący leki omówi z Tobą ryzyko i korzyści. Mogą istnieć pewne okoliczności, w których przyjmowanie konkretnego leku w celu leczenia depresji nie będzie zalecane lub może być konieczna modyfikacja dawki.

Na przykład, jeśli jesteś w ciąży lub karmisz piersią, Twój lekarz porozmawia z Tobą o wszelkich ryzykach związanych z przyjmowanymi przez Ciebie lekami lub rozważasz ich przyjmowanie. Pomoże Ci ocenić ryzyko i korzyści każdej decyzji.

Dzieci, nastolatki i młodzi dorośli z depresją mogą mieć poważne skutki uboczne podczas przyjmowania niektórych leków przeciwdepresyjnych. Osoby poniżej 25 roku życia przyjmujące te leki mogą być narażone na zwiększone ryzyko pogorszenia objawów, w tym myśli samobójczych.

Badania wskazują, że ryzyko próby samobójczej może być znacznie zwiększone, dlatego też leki te zostały oznaczone przez FDA czarnym znakiem zapytania. 

Psychoterapia

Psychoterapia to kolejny popularny wybór w leczeniu depresji, zarówno samodzielnie, jak i w połączeniu z lekami przeciwdepresyjnymi. Psychoterapia polega na pracy z terapeutą, samodzielnie lub w grupie, aby porozmawiać o tym, co czujesz, o swoich doświadczeniach i o tym, jak postrzegasz siebie i świat.

Razem możecie zidentyfikować pewne podstawowe przyczyny lub wyzwalacze, które wpływają na twoją depresję. Gdy już je poznasz, możesz zacząć pracować nad skutecznymi strategiami radzenia sobie. 

Jednym z przykładów jest terapia poznawczo-behawioralna , która według badań może być skuteczna w leczeniu depresji.  Inne badania wskazują, że połączenie leków i psychoterapii może być najskuteczniejszą metodą leczenia, ponieważ każda z tych metod działa na depresję w inny sposób.

Jeśli cierpisz na depresję, terapia może pomóc ci lepiej zrozumieć siebie i swoje objawy depresji. Jest to również niezbędny element twojego systemu wsparcia. Jeśli przyjmujesz leki przeciwdepresyjne, psychiatra może pomóc, monitorując twoją dawkę, aby upewnić się, że nadal działa dobrze i jest bezpieczna.

Mogą istnieć bariery w dostępie do terapii, takie jak brak dostawców w miejscu zamieszkania, brak niezawodnego transportu i koszty. Stosunkowo nową opcją, o której możesz chcieć dowiedzieć się więcej, jest korzystanie z połączenia internetowego lub telefonu komórkowego w celu komunikowania się z dostawcą usług zdrowia psychicznego. Opcje te mogą być również bardziej atrakcyjne dla nastolatków z depresją.

Terapeuci mogą używać poczty e-mail lub wiadomości tekstowych, czatów wideo lub połączeń głosowych, aby nawiązać kontakt z osobami potrzebującymi pomocy w radzeniu sobie z depresją. Możesz również pobrać aplikacje dotyczące zdrowia psychicznego na swój smartfon lub tablet, aby pomóc Ci śledzić objawy lub komunikować się ze swoim lekarzem. Istnieją nawet aplikacje, które oferują interaktywne zasoby samopomocy i gry, które pomogą Ci ćwiczyć nowe umiejętności radzenia sobie, takie jak uważność.

Leczenie alternatywne i uzupełniające

Możesz zdecydować się na zbadanie uzupełniających lub alternatywnych terapii na depresję. Jedną z najczęstszych jest suplement ziołowy o nazwie dziurawiec . 

FDA oficjalnie nie zatwierdziła dziurawca w leczeniu depresji, ale często jest on sugerowany przez alternatywnych lekarzy. Badania wykazały, że dziurawiec może być korzystny dla niektórych osób z objawami depresji.  

Suplement występuje w różnych dawkach i preparatach i można go kupić bez recepty i w większości sklepów ze zdrową żywnością. Nie ma standardowej dawki i możesz chcieć współpracować z lekarzem, podejmując „próby i błędy”, aby ustalić dawkę, która wydaje się odpowiednia dla Ciebie. 

Podobnie jak leki na receptę wpływają na poziom neuroprzekaźników, dziurawiec może wpływać na poziom określonego neuroprzekaźnika zwanego serotoniną w mózgu. Kiedy ludzie mają zbyt mało serotoniny, mogą czuć się przygnębieni. Zwiększenie ilości serotoniny może pomóc złagodzić objawy. Jednak zbyt duża ilość serotoniny może prowadzić do poważnego schorzenia zwanego zespołem serotoninowym . 

Jeśli przyjmujesz lek, który wiąże się z ryzykiem zbytniego zwiększenia poziomu serotoniny, lekarz poinformuje Cię o objawach zespołu serotoninowego, na które należy zwrócić uwagę. Lekarz będzie również chciał, abyś upewnił się, że nigdy nie przyjmujesz więcej niż jednego leku, zioła lub suplementu, które mogą podnieść poziom serotoniny w tym samym czasie (w tym dziurawca). 

Radzenie sobie z depresją kliniczną

Depresja kliniczna może być wyniszczająca i może utrudniać normalne funkcjonowanie w pracy, szkole i domu. Leki i terapia mogą być cennymi składnikami leczenia depresji, ale każda osoba z depresją będzie musiała znaleźć własne sposoby radzenia sobie z tym schorzeniem. 

Jeśli cierpisz na depresję, istnieje wiele sposobów, które możesz zbadać, aby pomóc sobie w radzeniu sobie z objawami. W zależności od stylu życia, zdrowia fizycznego i preferencji możesz współpracować z zespołem opieki nad zdrowiem psychicznym, aby opracować strategie, które działają najlepiej i wydają się odpowiednie dla Ciebie.

Aktywność fizyczna

Badania wykazały, że fizyczne i psychiczne objawy depresji mogą być korzystne, jeśli wprowadzisz ruch w swoje ciało. Kiedy ćwiczysz, twoje ciało uwalnia endorfiny, które mogą poprawić twój nastrój. Regularna aktywność fizyczna pomaga również utrzymać silne mięśnie i kości, poprawia zdrowie układu sercowo-naczyniowego i promuje zdrową wagę.

Nawet jeśli wolisz ćwiczyć sam, pójście na siłownię lub zabranie psa na spacer do parku może pomóc zmniejszyć uczucie izolacji towarzyszące depresji. Inne pomysły to dołączenie do lokalnej drużyny sportowej lub wzięcie udziału w zajęciach fitness, tańca lub jogi grupowej.

Hobby i kreatywność

Głównym objawem depresji jest utrata zainteresowania hobby lub aktywnościami, które kiedyś sprawiały przyjemność. Motywacja i koncentracja mogą być wystawione na próbę, gdy masz depresję. To nie jest łatwe, ale znalezienie sposobów na utrzymanie umysłu w ruchu jest ważną częścią nauki radzenia sobie z depresją.

Pomocne może okazać się rozpoczęcie od hobby lub aktywności, o której wiesz, że Ci się podoba, i próba wyznaczania sobie małych kamieni milowych do osiągnięcia. Chociaż możesz nie czuć się na siłach, aby nauczyć się zupełnie nowej umiejętności, jeśli jesteś w depresji, utrzymywanie umysłu w zaangażowaniu bez wywierania na siebie zbyt dużej presji może być zdrową strategią radzenia sobie . Może to również pomóc Ci na nowo nawiązać kontakt z częściami Twojego życia, które możesz czuć, że „straciłeś” z powodu depresji, a nawet znaleźć zupełnie nowe zainteresowanie lub hobby.

Jeśli lubisz być kreatywny, możesz odkryć, że te aktywności pomagają ci radzić sobie z objawami depresji. Mogą być również okazją do wyrażenia swoich uczuć w nowy sposób. Możesz nawet wykorzystać swoją kreatywność jako część terapii. 

Dzieci szczególnie korzystają z kreatywnej ekspresji, która pomaga im komunikować się i rozumieć uczucia depresji. Inne kreatywne sposoby, takie jak czytanie i tworzenie muzyki, mogą być strategiami radzenia sobie, choć trudno się ich trzymać, jeśli masz problemy z koncentracją.

Na przykład pewnego dnia możesz uznać, że spokojne popołudnie spędzone samotnie w galerii sztuki lub muzeum wydaje się wykonalne. Innego dnia możesz poczuć się na siłach, aby obejrzeć film lub pójść na koncert lub przedstawienie teatralne z przyjacielem. 

Dbanie o siebie i pozostawanie w kontakcie

Depresja może bardzo utrudniać dbanie o siebie fizycznie, emocjonalnie, psychicznie i duchowo. Jeśli masz problemy z dbaniem o siebie, np. branie prysznica lub sprzątanie domu , robienie zakupów spożywczych, praca lub inne codzienne czynności, możesz czuć się winny i zawstydzony. 

Proszenie o pomoc może wydawać się niemożliwe, ale nawet wprowadzenie małych, zdrowych zmian może sprawić, że radzenie sobie z objawami depresji stanie się łatwiejsze. Pomoc w sprzątaniu pokoju, wynoszeniu śmieci, zaopatrywaniu kuchni w łatwe do przygotowania posiłki i upewnianiu się, że możesz dotrzeć do lekarza lub na terapię, to tylko kilka pomysłów. 

Ważne jest również, aby pozostać w kontakcie z innymi . Depresja może być niesamowicie izolująca. W rzeczywistości możesz czuć, że musisz trzymać się z daleka od innych ludzi – nawet tych, których kochasz najbardziej. 

Czasami, zwłaszcza gdy po raz pierwszy zostaniesz zdiagnozowany, możesz nie czuć się gotowy, aby porozmawiać z bliskimi o swojej depresji. Na początku może być łatwiej zbadać, jak się czujesz z innymi ludźmi, którzy przechodzą przez ten sam proces. 

Zacznij od zapytania lekarza lub terapeuty o grupy wsparcia w Twojej lokalnej społeczności. Jeśli nie masz szerokiej sieci wsparcia lub nie czujesz się gotowy, aby rozmawiać z ludźmi twarzą w twarz, pomocne może okazać się poszukanie internetowych grup wsparcia dla osób z depresją .

Sieci wsparcia online mogą być nadal dla Ciebie cenne, nawet po tym, jak otworzyłeś się na temat depresji przed bliskimi i masz wsparcie swojego zespołu ds. zdrowia psychicznego. Niezależnie od tego, czy przede wszystkim łączysz się z innymi osobiście, czy rozmawiasz z nimi online, najważniejsze jest, abyś czuł się bezpiecznie, robiąc to.

Słowo od Verywell

Jeśli Ty lub ktoś Ci bliski cierpi na depresję kliniczną, możesz być przytłoczony wszystkimi różnymi aspektami życia z chorobą psychiczną, które należy wziąć pod uwagę. Podczas gdy doświadczenia każdego z depresją będą wyjątkowe, istnieją pewne wspólne cechy, jeśli chodzi o objawy, przyczyny i leczenie.

Będziesz chciał omówić swoje konkretne objawy ze swoim zespołem opieki nad zdrowiem psychicznym. Pomogą ci znaleźć najbezpieczniejsze i najskuteczniejsze leczenie dla ciebie, które może obejmować leki, terapię lub jedno i drugie.

Twoja sieć wsparcia, czy to osobiście, czy online, może być przy Tobie, gdy uczysz się radzić sobie z objawami depresji. Kiedy jesteś w depresji, trudno jest prosić innych o pomoc. Ważne jest, aby pamiętać, że nie musisz zajmować się wszystkimi różnymi aspektami życia z depresją w tym samym czasie — i nie musisz stawiać jej czoła sam.