Kobus Louw / Getty Images
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Niepełnosprawności rozwojowe odnoszą się do grupy stanów, które są obecne od urodzenia i wpływają na zdolności intelektualne, zdolności fizyczne, język i zachowanie. Niepełnosprawności te są zwykle identyfikowane w dzieciństwie i wpływają na osobę przez całe jej życie. Przykłady niepełnosprawności rozwojowych obejmują ADHD , autyzm, trudności w uczeniu się i porażenie mózgowe. Niepełnosprawności rozwojowe są powszechne i dotyczą około 1 na 6 dzieci.
W tym artykule przyjrzymy się najczęstszym zaburzeniom rozwojowym, ich przyczynom, sposobom diagnozowania i leczenia.
Spis treści
Najczęstsze zaburzenia rozwojowe
Istnieje wiele różnych rodzajów niepełnosprawności rozwojowych. Niepełnosprawności wpływają na osobę na różne sposoby i w różnym stopniu. Niektóre niepełnosprawności rozwojowe są bardziej powszechne niż inne.
Badanie z 2019 r. opublikowane w czasopiśmie Pediatrics przyjrzało się częstości występowania różnych niepełnosprawności wśród dzieci w wieku 3–17 lat w latach 2015–2017. Stwierdzono, że ogółem 17,8% dzieci miało niepełnosprawność rozwojową.
Według badania dziesięć najczęściej występujących zaburzeń rozwojowych, w kolejności występowania, to:
- ADHD
- Trudności w uczeniu się
- Różne inne opóźnienia rozwojowe
- Autyzm
- Zaburzenia mowy, takie jak jąkanie i zacinanie się
- Niepełnosprawność intelektualna
- Zaburzenia napadowe
- Utrata słuchu (średnia i głęboka)
- Mózgowe porażenie dziecięce
- Ślepota
Niepełnosprawność rozwojowa a niepełnosprawność intelektualna
Wiele osób jest zrozumiałe zdezorientowanych różnicą między niepełnosprawnością rozwojową a niepełnosprawnością intelektualną. Rozpakujmy to.
Niepełnosprawność intelektualna obejmuje każdą niepełnosprawność, która wpływa na funkcjonowanie mózgu lub inteligencję, w tym zdolność do uczenia się nowych pojęć, używania logicznego rozumowania, rozwiązywania problemów i używania innych umiejętności umysłowych. Odnoszą się również do umiejętności socjalizacyjnych i adaptacyjnych, które wymagają zdolności umysłowych i intelektualnych.
Niepełnosprawność intelektualna mieści się w kategorii niepełnosprawności rozwojowych, ale nie wszystkie niepełnosprawności rozwojowe są niepełnosprawnościami intelektualnymi. Na przykład niepełnosprawności fizyczne same w sobie, takie jak ślepota i niedosłuch, nie są niepełnosprawnościami intelektualnymi.
Przyczyny niepełnosprawności rozwojowej
Przyczyna konkretnej niepełnosprawności rozwojowej zależy od samej niepełnosprawności. Każda niepełnosprawność rozwojowa ma różne przyczyny, a niektóre niepełnosprawności mają więcej niż jedną przyczynę. Ponadto przyczyny mogą się różnić u poszczególnych osób.
Przyjrzyjmy się bliżej najczęstszym zaburzeniom rozwojowym oraz ich szczególnym przyczynom i czynnikom ryzyka.
ADHD
Dokładna przyczyna ADHD nie jest jeszcze jasna, ale eksperci uważają, że w grę wchodzą prawdopodobnie czynniki genetyczne. Inne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia ADHD to: uraz mózgu w wywiadzie, narażenie na ołów w czasie ciąży lub wczesnego dzieciństwa, wcześniactwo lub niska masa urodzeniowa oraz posiadanie rodzica, który spożywał alkohol lub palił w czasie ciąży.
Autyzm
Uważa się, że autyzm ma więcej niż jedną przyczynę i jest bardziej prawdopodobny, jeśli masz wiele czynników ryzyka. Niektóre z czynników ryzyka autyzmu to posiadanie rodzeństwa z autyzmem, predyspozycje genetyczne, doświadczenie urazu okołoporodowego i urodzenie się starszym rodzicom.
Trudności w uczeniu się
Naukowcy wciąż odkrywają, co powoduje różne zaburzenia uczenia się. Genetyka może odgrywać rolę, ponieważ wiele dzieci z zaburzeniami uczenia się ma również rodziców z zaburzeniami uczenia się. Inne czynniki mogą obejmować nadużywanie alkoholu lub substancji psychoaktywnych w czasie ciąży, nieodpowiednie odżywianie we wczesnym dzieciństwie i narażenie na ołów.
Niepełnosprawność intelektualna
Niepełnosprawność intelektualna ma różne przyczyny, ponieważ jest spowodowana różnymi schorzeniami. Schorzenia, które mogą powodować niepełnosprawność intelektualną, obejmują zespół płodowego alkoholu, zespół Downa i zespół łamliwego chromosomu X. Inne możliwe czynniki ryzyka obejmują różne schorzenia genetyczne i infekcje w czasie ciąży.
Utrata słuchu
Około połowa wszystkich niedosłuchów u niemowląt jest genetyczna. Niektóre dzieci mogą mieć schorzenie, które obejmuje niedosłuch, takie jak zespół Downa lub zespół Ushera. Inne przypadki mogą być spowodowane infekcjami nabytymi w czasie ciąży lub po urodzeniu, urazami głowy, różnicami w budowie twarzy lub głowy oraz schorzeniami neurologicznymi.
Jak diagnozuje się zaburzenia rozwojowe?
Każde dziecko rozwija się na swój własny sposób i we własnym tempie, ale istnieją pewne podstawowe wzorce i trajektorie, których można się spodziewać, gdy dzieci rosną od urodzenia do wczesnego dzieciństwa. Gdy pewne kamienie milowe nie są osiągane zgodnie z oczekiwaniami, może to spowodować, że rodzice, opiekunowie lub pediatrzy dziecka zaczną się zastanawiać, czy nie doświadcza ono niepełnosprawności rozwojowej.
W związku z tym dzieci są badane przesiewowo w kierunku oznak zaburzeń rozwojowych przez całe wczesne dzieciństwo. Akademia Pediatrii Amerykańskiej (AAP) zaproponowała harmonogram tych badań przesiewowych — w wieku 9, 18 i 30 miesięcy. Ponadto AAP zaleca badania przesiewowe w kierunku autyzmu w wieku 18 i 24 miesięcy.
Testy przesiewowe nie mogą zdiagnozować zaburzenia u Twojego dziecka. Jeśli w tych testach pojawi się czerwona flaga, prawdopodobnie zostaniesz skierowany do specjalisty ds. rozwoju w celu dokładniejszego badania i diagnozy.
Pamiętaj również, że nie musisz czekać na badanie przesiewowe, aby zgłosić pediatrze jakiekolwiek obawy. Ponadto całkiem możliwe jest zauważenie opóźnień rozwojowych u dzieci po wieku, w którym zostały przebadane. Najlepiej znasz swoje dziecko. Zawsze omawiaj wszelkie obawy, które możesz mieć, z jego pediatrą, nauczycielem lub terapeutą dziecięcym.
Radzenie sobie z zaburzeniami rozwojowymi
Istnieje wiele skutecznych metod leczenia zaburzeń rozwojowych, a te metody leczenia mogą sprawić, że Twoje dziecko będzie lepiej funkcjonować w codziennym życiu, a także pomóc mu się rozwijać i wzrastać. Generalnie, im wcześniej rozpocznie się leczenie zaburzeń rozwojowych, tym lepiej.
Usługi wczesnej interwencji są znane jako najskuteczniejszy sposób radzenia sobie z tymi schorzeniami. Wiele z tych usług jest bezpłatnych, jeśli Twoje dziecko się kwalifikuje i są obsługiwane przez agencje stanowe i lokalne.
Różne niepełnosprawności wymagają różnych planów leczenia. Leczenie może obejmować:
- Fizjoterapia
- Terapia zajęciowa
- Terapia logopedyczna
- Terapia behawioralna
- Ćwiczenia rozwijające motorykę małą i dużą
- Usługi edukacji specjalnej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną
- Operacja, np. operacja serca w przypadku zespołu Downa
- Diety specjalne, np. dla dzieci chorych na fenyloketonurię(PKU)