Cavan-afbeeldingen / Getty Images
Sluit deze videospeler
Zoals de naam al doet vermoeden, omvat ervaringsgericht leren leren van ervaring. De theorie werd voorgesteld door psycholoog David Kolb, die werd beïnvloed door het werk van andere theoretici, waaronder John Dewey , Kurt Lewin en Jean Piaget .
Volgens Kolb kan dit type leren worden gedefinieerd als “het proces waarbij kennis wordt gecreëerd door de transformatie van ervaring. Kennis is het resultaat van de combinaties van het begrijpen en transformeren van de ervaring.”
De theorie van ervaringsgericht leren verschilt van cognitieve en gedragsmatige theorieën doordat cognitieve theorieën de nadruk leggen op de rol van mentale processen, terwijl gedragsmatige theorieën de mogelijke rol van subjectieve ervaring in het leerproces negeren.
De ervaringsgerichte theorie van Kolb hanteert een holistischer benadering en benadrukt hoe ervaringen, waaronder cognitie, omgevingsfactoren en emoties, het leerproces beïnvloeden.
Inhoudsopgave
Theorie van het ervaringsgerichte model
In het ervaringsgerichte model beschreef Kolb twee verschillende manieren om ervaring
te begrijpen :
- Abstracte conceptualisatie
- Concrete ervaring
Hij identificeerde ook twee manieren om ervaringen te transformeren :
- Actieve experimenten
- Reflectieve observatie
Deze vier manieren van leren worden vaak afgebeeld als een cyclus . Volgens Kolb biedt concrete ervaring informatie die dient als basis voor reflectie. Vanuit deze reflecties assimileren we de informatie en vormen we abstracte concepten.
Mensen gebruiken deze concepten vervolgens om nieuwe theorieën over de wereld te ontwikkelen, die ze vervolgens actief testen.
Door het testen van onze ideeën verzamelen we opnieuw informatie door ervaring, en keren we terug naar het begin van het proces. Het proces begint echter niet per se met ervaring. In plaats daarvan moet elke persoon kiezen welke leermodus het beste werkt op basis van de specifieke situatie.
Stel je bijvoorbeeld voor dat je gaat leren autorijden:
- Iemand kan ervoor kiezen om te beginnen met leren door te reflecteren, door andere mensen te observeren terwijl ze rijden.
- Een ander begint misschien liever abstracter, door een rij-instructieboek te lezen en te analyseren.
- Maar iemand anders zou er ook voor kunnen kiezen om meteen in de auto te stappen en op een testcircuit te oefenen met autorijden.
Voorkeuren spelen een rol
Hoe bepalen we welke vorm van ervaringsgericht leren het beste werkt? Hoewel situationele variabelen belangrijk zijn, spelen onze eigen voorkeuren een grote rol. Kolb merkt op dat mensen die als “kijkers” worden beschouwd, de voorkeur geven aan reflectieve observatie, terwijl degenen die “doeners” zijn, eerder geneigd zijn om actief te experimenteren.
“Vanwege onze erfelijke eigenschappen, onze specifieke ervaringen in vorige levens en de eisen van onze omgeving, ontwikkelen we een voorkeursmanier van kiezen”, legt Kolb uit.
Deze voorkeuren dienen ook als basis voor Kolb’s leerstijlen . In dit leerstijlmodel heeft elk van de vier typen dominante leervaardigheden op twee gebieden. Mensen met de divergerende leerstijl zijn bijvoorbeeld dominant op de gebieden van concrete ervaring en reflectieve observatie.
Factoren die leerstijlen beïnvloeden
Kolb suggereert dat een aantal verschillende factoren de voorkeursleerstijlen kunnen beïnvloeden. Enkele van de factoren die hij heeft geïdentificeerd, zijn:
- Adaptieve competenties
- Carrièrekeuze
- Huidige functie
- Onderwijsspecialisatie
- Persoonlijkheidstype
Ondersteuning en kritiek op de theorie van ervaringsgericht leren
Hoewel de theorie van Kolb een van de meest gebruikte leermodellen in het onderwijs is, is er om een aantal redenen veel kritiek op gekomen.
Ondersteuning voor de theorie van ervaringsgericht leren
Kolbs eigen onderzoek suggereert dat er een correlatie is tussen de leerstijlen van studenten en hun gekozen hoofdvakken. Mensen die kiezen voor een universitair hoofdvak en beroepen die goed aansluiten bij hun leerstijlen, zijn doorgaans meer toegewijd aan hun vakgebied.
Ervaringsgericht leren kan goed zijn om mensen te helpen hun eigen sterke punten te ontdekken bij het leren van nieuwe dingen. De theorie richt zich op hoe leerlingen hun eigen sterke punten kunnen benutten en ook de gebieden kunnen ontwikkelen waarin ze het zwakst zijn.
Kritiek op de theorie van ervaringsgericht leren
De theorie van ervaringsgericht leren gaat niet adequaat in op de rol die niet-reflectieve ervaring speelt in het leerproces. Hoewel de theorie goed is in het analyseren van hoe leren plaatsvindt voor individuen, doet het weinig om te kijken naar leren dat plaatsvindt in grotere sociale groepen. Hoe beïnvloedt de interactie van het individu met een grotere groep het ervaringsgerichte leerproces?
Leerstijlen zijn mogelijk niet stabiel in de loop van de tijd. Een onderzoek dat in 1999 werd gepubliceerd, toonde bijvoorbeeld aan dat volwassenen ouder dan 65 jaar de neiging hebben om oplettender en reflectiever te worden tijdens het leren. Andere critici suggereren dat de theorie te nauw gericht en beperkend is.
Het kan nuttig zijn om inzicht te hebben in uw eigen leervoorkeuren, maar dat betekent niet per se dat u niet op andere manieren kunt leren of dat uw voorkeursstijl altijd hetzelfde zal blijven.