Tom M Johnson / Getty Images
Sluit deze videospeler
De Diagnostic &; Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) van de American Psychiatric Association wordt beschouwd als de “bijbel” van de psychiatrische en geestelijke gezondheidswereld en stelt de criteria vast die nodig zijn om bepaalde psychische stoornissen te diagnosticeren. Diagnostische veranderingen in nieuwe edities wegen zwaar voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg en met de release van de vijfde editie (DSM-V) ondergingen de criteria voor eetstoornissen grote veranderingen.
In verschillende gevallen is het nu makkelijker voor clinici om iemand met een eetstoornis te diagnosticeren vergeleken met de eerdere editie DSM-IV-TR, die in 2000 werd gepubliceerd en meer beperkte definities had. Hier is een korte samenvatting van de wijzigingen in de DSM-V voor het diagnosticeren van eetstoornissen.
Inhoudsopgave
Eetbuistoornis
Voor het eerst omvat de DSM-V eetbuienstoornis als een volledig erkende en diagnosticeerbare stoornis. De DSM-IV-TR had eetbuienstoornis eerder opgenomen als een voorlopige lijst met criteria “voor onderzoeksdoeleinden.” In wezen had de vorige editie eetbuienstoornis als te nieuw beschouwd om de juiste criteria te ontcijferen. BED werd alleen vermeld in de appendix en moest worden gediagnosticeerd met de niet-specifieke “EDNOS” (Eating Disorder Not Otherwise Specified).
Idealiter zou deze verandering meer validiteit moeten bieden aan degenen die worstelen met eetbuien, waarbij mensen doorgaans sneller eten dan normaal, eten tot ze ongemakkelijk vol zitten of uit schaamte minstens één keer per week eten gedurende meer dan drie maanden. BED wordt ook gekenmerkt door een gevoel van controleverlies tijdens de eetbui, evenals het ervaren van schaamte, stress of schuldgevoelens daarna. Er is doorgaans geen purgeren om de eetbuien tegen te gaan. Hopelijk biedt het hen ook meer dekking en behandelingsopties.
Anorexia Nervosa
De DSM-V heeft twee belangrijke wijzigingen aangebracht in de manier waarop anorexia nervosa, een aandoening die gepaard gaat met beperkte voedselinname, angst voor gewichtstoename en een verstoord lichaamsbeeld, wordt gediagnosticeerd, waardoor de definitie ervan is verruimd:
- Lichaamsgewicht: In de DSM-IV-TR moest het gewicht van een persoon 85% of minder zijn van het ideale lichaamsgewicht (volgens de body mass index, of BMI) om de diagnose anorexia nervosa te krijgen, waardoor degenen die leden maar nog niet genoeg gewicht hadden verloren om officieel te worden gediagnosticeerd, werden uitgesloten. In de update kwalificeert DSM-V de diagnose als de persoon een “significant laag gewicht” heeft bereikt, waardoor behandelprofessionals de autonomie hebben om de ernst van de stoornis te specificeren.
- Menstruatie: Voorheen moesten vrouwen drie of meer menstruaties overslaan om de diagnose anorexia nervosa te krijgen. Nu hoeven tienermeisjes en vrouwen niet langer hun menstruatie te hebben gemist (een aandoening die technisch amenorroe wordt genoemd). Dit criterium is verwijderd omdat niet iedereen zijn menstruatie verliest en amenorroe ervaart, maar door dat criterium te verwijderen, kunnen mannen ook voldoen aan de criteria voor AN.
Body Mass Index (BMI) is een gedateerde, bevooroordeelde maatstaf die geen rekening houdt met verschillende factoren, zoals lichaamssamenstelling, etniciteit, ras, geslacht en leeftijd. Ondanks dat het een gebrekkige maatstaf is, wordt BMI tegenwoordig veel gebruikt in de medische gemeenschap omdat het een goedkope en snelle methode is om de potentiële gezondheidsstatus en -resultaten te analyseren.
Boulimia Nervosa
Boulimia nervosa wordt gekenmerkt door purgerend (zelfopwekkend braken of het gebruik van laxeermiddelen) of niet-purgerend (vasten of overmatige lichaamsbeweging) gedrag, en de definitie van de DSM-V is op drie belangrijke manieren veranderd:
- Frequentie van het gedrag: Volgens de DSM-V-criteria voor boulimia nervosa moeten eetbuien en compenserende handelingen minimaal eenmaal per week plaatsvinden gedurende minimaal drie maanden, terwijl de definitie van de DSM-IV-TR een smaller venster heeft van minimaal tweemaal per week gedurende minimaal drie maanden.
- Categorieën: Terwijl de vorige editie aparte classificaties gaf voor het purgerende type van boulimia nervosa en het niet-purgerende type, worden deze typen in de DSM-V samengevoegd, omdat clinici nu erkennen dat mensen met de stoornis verschillende gedragingen kunnen vertonen.
- Herstelfases: Professionals kunnen momenteel aangeven of de persoon in gedeeltelijke of volledige remissie is van de stoornis en hoe ernstig de stoornis is op basis van de frequentie van eetbuien en purgeeraanvallen, evenals in hoeverre de stoornis het dagelijks leven beïnvloedt.
Andere soorten voedings- of eetstoornissen
De DSM-V-update bevatte ook twee andere vormen van eetstoornissen: “andere gespecificeerde voedings- of eetstoornis” en “eetstoornis niet anderszins gespecificeerd”, die eerder in de DSM-IV-TR waren samengevoegd als eetstoornis niet anderszins gespecificeerd (EDNOS). Dit zijn de manieren waarop ze verschillen, volgens de nieuwe editie:
- Andere gespecificeerde eet- of voedingsstoornis: Deze term is specifieker en is voornamelijk van toepassing op mensen met enkele of de meeste symptomen van anorexia nervosa, boulimia nervosa of eetbuistoornis, maar die niet vaak genoeg symptomen ervaren of niet lang genoeg lijden om in aanmerking te komen voor een volledige diagnose. Het omvat ook purgeerstoornis, die optreedt wanneer iemand purgeergedrag vertoont, maar geen eetbuigedrag vertoont (zoals bij boulimia nervosa). Om te voldoen aan de criteria voor OSFED, moet een persoon zich presenteren met klinisch significante nood en beperking, maar niet voldoen aan de volledige criteria voor een van de andere stoornissen. Een ander voorbeeld van OSFED is wanneer iemand voldoet aan de criteria voor eetbuistoornis, maar minder vaak of gedurende een beperkte periode eetbuigedrag vertoont.
- Eetstoornis niet anderszins omschreven: Deze bredere categorie omvat problemen die niet in een van de huidige categorieën passen of waarbij de professional die de diagnose stelt, niet over voldoende informatie beschikt (zoals op de eerste hulp).
Diagnostische criteria zijn een werk in uitvoering
Het is belangrijk om op te merken dat de DSM altijd, en altijd al, een work in progress is geweest. Er zijn nog steeds debatten en meningsverschillen tussen professionals over zelfs de meest actuele diagnostische criteria.
De definities in de DSM bieden onderzoekers en clinici echter een taal om de symptomen te beschrijven waar veel mensen mee worstelen en die behandeling behoeven.
Een woord van Verywell
Eetstoornissen kunnen een ingewikkelde, emotionele reis zijn voor zowel de persoon die met de stoornis leeft als voor zijn of haar familie en geliefden. Hoewel herstel een fysieke en mentale strijd kan zijn, is het mogelijk. Als u of iemand die u kent enkele of alle symptomen van een eetstoornis ervaart , raadpleeg dan een arts, diëtist of professional in de geestelijke gezondheidszorg voor beoordeling en behandeling.