Microgen Images/Science Photo Library/Getty Images
Sluit deze videospeler
Inhoudsopgave
Wat is abnormale psychologie?
Abnormale psychologie is een tak van de psychologie die zich bezighoudt met psychopathologie en abnormaal gedrag, of de patronen van emotie, gedachte en gedrag die tekenen kunnen zijn van een psychische aandoening. De term omvat een breed scala aan stoornissen, van depressie tot obsessieve-compulsieve stoornis (OCD) tot persoonlijkheidsstoornissen.
De term “abnormaal” is onderwerp van veel debat. Wat is “normaal” precies en wie mag dat bepalen? De sociale normen die vaak worden gebruikt om te bepalen wat normaal is en wat abnormaal, kunnen in de loop van de tijd veranderen, dus het vaststellen van een standaarddefinitie is niet eenvoudig of rechttoe rechtaan.
Counselors, psychologen en psychotherapeuten werken vaak direct in dit veld, vaak in een klinische context. In plaats van het onderscheid tussen normaal en abnormaal, richten psychologen zich in dit veld op het niveau van stress dat gedrag, gedachten of emoties kunnen veroorzaken.
Dit artikel bespreekt wat abnormale psychologie is en de verschillende onderwerpen die door dit gebied van psychologie worden bestudeerd. Het behandelt ook hoe abnormaliteit wordt gedefinieerd en enkele kritiekpunten op abnormale psychologie.
Abnormaliteit definiëren
Als een bepaald gedrag problemen in iemands leven veroorzaakt of verstorend is voor andere mensen, dan is dit een “abnormaal” gedrag. In zulke gevallen kan het gedrag een vorm van mentale gezondheidsinterventie vereisen.
Volgens het National Institute of Mental Health (NIMH) leeft bijna één op de vijf volwassenen in de VS met een psychische aandoening.
Meestal zijn de volgende kenmerken inbegrepen:
- Abnormaal gedrag komt zelden voor . Statistische infrequentie alleen is echter geen voldoende definitie. Sommige gezonde, wenselijke en gunstige gedragingen komen ook zelden voor. En andere ongewone gedragingen of kenmerken hebben geen invloed op hoe een persoon zich gedraagt of functioneert. Dus alleen omdat iets ongewoon of ongebruikelijk is, betekent nog niet dat het als abnormaal moet worden gedefinieerd.
- Abnormaal gedrag veroorzaakt stress . Deze gedragingen kunnen het individu storen, of ze kunnen anderen van streek maken en verstoren.
- Abnormaal gedrag beïnvloedt het vermogen van een persoon om te functioneren . Mensen die dit gedrag vertonen, kunnen moeite hebben om normaal te functioneren in hun dagelijks leven, wat hun relaties, werk, school en thuisleven kan beïnvloeden.
- Abnormaal gedrag is sociaal verstorend . Het kan sociale normen schenden en het voor mensen moeilijk maken om te functioneren in sociale settings en sociale relaties te onderhouden.
Samenvatten
Abnormale psychologie richt zich niet alleen op gedragingen die statistisch gezien niet vaak voorkomen. In plaats daarvan richt het zich op gedragingen die stress veroorzaken, het functioneren bemoeilijken en die sociaal verstorend kunnen zijn.
Wat zijn de vier benaderingen van abnormale psychologie?
Er zijn een aantal verschillende perspectieven die worden gebruikt in abnormale psychologie. Terwijl sommige psychologen of psychiaters zich op één gezichtspunt kunnen richten, gebruiken veel professionals in de geestelijke gezondheidszorg elementen uit meerdere gebieden om psychologische stoornissen beter te begrijpen en te behandelen.
Psychoanalytische benadering
Dit perspectief vindt zijn oorsprong in de theorieën van Sigmund Freud. De psychoanalytische benadering suggereert dat veel afwijkend gedrag voortkomt uit onbewuste gedachten, verlangens en herinneringen.
Hoewel deze gevoelens buiten ons bewustzijn vallen, wordt aangenomen dat ze wel degelijk bewuste handelingen beïnvloeden.
Therapeuten die deze aanpak hanteren, geloven dat mensen door het analyseren van hun herinneringen, gedrag, gedachten en zelfs dromen , een aantal gevoelens kunnen ontdekken en aanpakken die tot maladaptief gedrag en stress leiden.
Gedragsbenadering
Deze benadering van abnormale psychologie richt zich op observeerbaar gedrag. Bij gedragstherapie ligt de nadruk op het versterken van positief gedrag en niet op het versterken van maladaptief gedrag.
De gedragsbenadering richt zich alleen op het gedrag zelf, niet op de onderliggende oorzaken. Bij het omgaan met abnormaal gedrag kan een gedragstherapeut strategieën gebruiken zoals klassieke conditionering en operante conditionering om ongewenst gedrag te elimineren en nieuw gedrag aan te leren.
Medische aanpak
Deze benadering van abnormale psychologie richt zich op de biologische oorzaken van psychische aandoeningen, met de nadruk op het begrijpen van de onderliggende oorzaak van aandoeningen, waaronder genetische overerving, gerelateerde fysieke ziekten, infecties en chemische onevenwichtigheden. Medische behandelingen zijn vaak farmacologisch van aard, hoewel medicatie vaak wordt gebruikt in combinatie met een of andere vorm van psychotherapie.
Cognitieve benadering
De cognitieve benadering van abnormale psychologie richt zich op hoe interne gedachten, percepties en redeneringen bijdragen aan psychologische stoornissen. Cognitieve behandelingen richten zich doorgaans op het helpen van het individu om zijn gedachten of reacties te veranderen.
Cognitieve therapie kan ook worden gebruikt in combinatie met gedragsmatige methoden in een techniek die bekend staat als cognitieve gedragstherapie (CGT).
Samenvatten
Psychologen kijken vaak naar abnormaal gedrag vanuit verschillende perspectieven, waaronder de psychoanalytische, gedragsmatige, cognitieve en medische benaderingen. Zulke perspectieven kunnen van invloed zijn op de manier waarop een aandoening wordt behandeld, maar therapeuten maken ook vaak gebruik van technieken uit meerdere benaderingen.
Onderwerpen in abnormale psychologie
De belangrijkste onderwerpen in abnormale psychologie zijn de studie, het begrip, de diagnose, de behandeling en de preventie van psychologische stoornissen. Psychologische stoornissen worden gedefinieerd als patronen van gedrags- of psychologische symptomen die meerdere gebieden van het leven beïnvloeden. Deze aandoeningen veroorzaken stress voor de persoon die symptomen ervaart.
Professionals in de geestelijke gezondheidszorg gebruiken de ” Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders “, uitgegeven door de American Psychiatric Association (APA), voor verschillende doeleinden. De handleiding bevat een lijst met psychiatrische stoornissen, diagnostische codes, informatie over de prevalentie van elke stoornis en diagnostische criteria. Enkele categorieën van psychologische stoornissen zijn:
- Angststoornissen , zoals sociale angststoornis, paniekstoornis en gegeneraliseerde angststoornis
- Stemmingsstoornissen , zoals depressie en bipolaire stoornis
- Neurologische ontwikkelingsstoornissen, zoals een verstandelijke beperking of een autismespectrumstoornis
- Neurocognitieve stoornissen, waaronder delirium
- Persoonlijkheidsstoornissen , zoals borderline persoonlijkheidsstoornis, vermijdende persoonlijkheidsstoornis en obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis
- Stoornissen in het middelengebruik
Kritiek op abnormale psychologie
Het vakgebied van abnormale psychologie is niet zonder kritiek. Naast de debatten over het gebruik van de term “abnormaal” zelf, geloven sommigen dat dit vakgebied een aantal tekortkomingen heeft.
Sommigen vinden met name dat dit gebied kwetsbare en onderdrukte mensen stigmatiseert . Critici suggereren ook dat het veld van abnormale psychologie de neiging heeft om normale variaties in menselijk gedrag te pathologiseren.
Sommigen stellen ook dat de medische benadering van psychische aandoeningen zich vaak alleen richt op biologische en genetische factoren die de stress bepalen, in plaats van een holistischer perspectief te hanteren . Ook houdt deze benadering geen rekening met het feit dat er grote culturele verschillen zijn in wat als normaal en abnormaal wordt beschouwd.
Onderzoek heeft ook uitgewezen dat meer leren over abnormale psychologie weinig lijkt te doen om het stigma rondom psychische aandoeningen te bestrijden. Eén onderzoek vond dat het onderwijzen van studenten over abnormale psychologie het stigma rondom psychische aandoeningen niet verminderde, de houding ten opzichte van psychische aandoeningen niet verbeterde en het hulpzoekende gedrag onder studenten niet deed toenemen.
Samenvatting
Abnormale psychologie richt zich misschien op atypisch gedrag, maar het is niet de bedoeling dat alle mensen binnen een nauwe definitie van ‘normaal’ vallen. In de meeste gevallen is het gericht op het identificeren en behandelen van problemen die mogelijk stress of beperkingen in een bepaald aspect van iemands leven veroorzaken. Door beter te begrijpen wat ‘abnormaal’ is, kunnen onderzoekers en therapeuten nieuwe manieren bedenken om mensen te helpen gezonder en bevredigender te leven.