waaromframestudio/iStock/Getty Images
Sluit deze videospeler
Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door een alomtegenwoordig patroon van onoplettend, hyperactief en impulsief gedrag. Deze aandoening wordt doorgaans gediagnosticeerd tijdens de kindertijd en tienerjaren , hoewel sommigen pas een diagnose krijgen als ze al ver in de volwassenheid zijn. ADHD komt relatief vaak voor: 8,7% van de adolescenten en 4,4% van de volwassenen in de Verenigde Staten ervaart ADHD.
ADHD kan een zeer uitdagende aandoening zijn, vooral als het onbehandeld blijft. Mensen met ADHD hebben vaak moeite om details nauwkeurig bij te houden, ervaren uitdagingen met emotionele regulatie in relaties en kunnen overmatig praten. Om deze redenen kan het zoeken naar behandeling extreem belangrijk zijn om dagelijkse ondersteuning te bieden. Echter, een nauwkeurige diagnose is vereist om toegang te krijgen tot behandeling.
Een ADHD-zelfrapportageschaal kan de eerste stap zijn om hulp te krijgen. Lees verder om meer te weten te komen over de ADHD-zelfrapportageschaal, hoe u deze kunt gebruiken en hoe deze het diagnostische proces kan beïnvloeden.
Inhoudsopgave
Wat is de ADHD Self-Report Scale?
De ADHD-zelfrapportageschaal is een hulpmiddel waarmee personen zichzelf kunnen screenen op ADHD. Dit is met name nuttig omdat het mensen de mogelijkheid biedt om te zien of een diagnose van ADHD mogelijk is voordat ze naar de volgende stap gaan, namelijk een medische professional raadplegen. Dat gezegd hebbende, gebruiken veel professionals de ADHD-zelfrapportageschaal ook als hulpmiddel om patiënten te screenen tijdens een beoordeling.
De schaal is gebaseerd op de diagnostische criteria die in de DSM-5 staan en heeft 18 vragen over de frequentie van ADHD-symptomen. Dankzij de nauwkeurige resultaten is het geïdentificeerd als een betrouwbaar hulpmiddel.
Een voordeel van de schaal is dat het de mogelijkheid biedt om eerst zelf de diagnostische criteria te bekijken, zonder de extra zenuwen of druk van het praten over gevoelige informatie met een professional in de geestelijke gezondheidszorg . Bovendien kan het worden gebruikt om een diagnose uit te sluiten. Dus als u moeite hebt om te begrijpen waarom u zich voelt zoals u zich voelt, kan deze zelfrapportageschaal u helpen te weten of ADHD al dan niet een bijdragende factor is.
Het is opmerkelijk dat de diagnose vaker voorkomt bij mannen dan bij vrouwen . Onderzoekers vermoeden dat dit komt doordat de symptomen van ADHD bij jongens in de kindertijd uitgesprokener zijn, waardoor de symptomen bij meisjes onopgemerkt blijven.
Deze discrepantie maakt de zelfrapportageschaal des te kritischer. Het kan meisjes en vrouwen ondersteunen die zich afvragen of ze ADHD hebben, zelfs als de mensen om hen heen anders denken.
Voor- en nadelen van de ADHD-zelfrapportageschaal
Een enorm positief aspect van de zelfrapportageschaal is dat het individuen de mogelijkheid geeft om duidelijkheid te krijgen over de symptomen die ze in hun dagelijks leven opmerken. ADHD kan interpersoonlijke relaties schaden, waardoor sommigen zich afvragen wat er mis met hen is en waarom ze zoveel moeilijkheden ervaren. Deze schaal kan mensen in staat stellen om vast te stellen wat hun vermogen om aanwezig te zijn , taken te voltooien en contact te maken met anderen beïnvloedt .
Een belangrijk nadeel van deze schaal is dat het slechts een hulpmiddel is en geen definitieve diagnose oplevert. U moet een afspraak maken met een medische zorgverlener om een officiële diagnose te krijgen.
Is de ADHD Self-Report Scale betrouwbaar?
De ADHD-zelfrapportageschaal biedt een betrouwbare diagnose, met een paar kanttekeningen. Een onderzoek dat in 2013 werd gepubliceerd, bevestigde dat de zelfrapportageschaal zeer nauwkeurig is. U kunt deze schaal echter niet gebruiken als hulpmiddel om uzelf een officiële diagnose te geven. Alleen een opgeleide medische professional kan bevestigen of u ADHD hebt. Het is van vitaal belang om een medische professional te raadplegen, omdat dit de eerste stap is bij het zoeken naar medische behandeling voor deze aandoening.
Behandeling voor ADHD
Zodra u hebt vastgesteld dat u ADHD hebt, is de volgende stap om een behandeling te zoeken , zodat u verlichting kunt ervaren. Het goede nieuws is dat de behandeling vaak enorm succesvol is. Psychiaters en andere medische professionals schrijven doorgaans een stimulerend middel voor . Stimulantia bieden snelle verlichting. In sommige gevallen wordt een niet-stimulant aanbevolen. Niet-stimulantia kunnen wat langer nodig hebben om te werken, maar ze zijn vooral nuttig wanneer een stimulerend middel negatieve bijwerkingen heeft of niet werkt.
Naast medicatie zijn therapie en educatie erg belangrijk. Therapie kan gedragsondersteuning bieden, wat betekent dat het mensen met deze diagnose helpt leren hoe ze met hun symptomen om moeten gaan. Oudervaardighedentraining en klasinterventies kunnen nodig zijn voor kinderen en tieners die met deze diagnose omgaan.
Omgaan met ADHD
Het krijgen van deze diagnose kan extreem vervelend zijn. Bedenk echter dat het relatief vaak voorkomt en goed reageert op behandeling. Het zoeken naar een steungroep kan een belangrijke eerste stap zijn in het leren omgaan met deze ziekte.
Het kan ook nuttig zijn om uw dierbaren bij het proces te betrekken. U kunt delen hoe uw symptomen uw dagelijkse leven beïnvloeden en manieren verkennen waarop zij u emotionele en logistieke ondersteuning kunnen bieden. Vergeet niet dat u het niet alleen hoeft te doen.