Chaay_Tee / Getty Images
Sluit deze videospeler
Inhoudsopgave
Wat is intergenerationeel trauma?
Intergenerationeel trauma verwijst naar trauma dat van generatie op generatie wordt doorgegeven. Het is een veelvoorkomend fenomeen onder de AAPI-populatie. Volgens Molly Wang , een LPC-S bij Thriveworks , kan het “zich voordoen binnen een familie en binnen een grotere gemeenschap die een identiteit deelt.”
Intergenerationeel trauma ontstaat als gevolg van negatieve ervaringen die een bedreiging vormen voor de overleving, zoals genocide, racisme en seksueel misbruik. Deze ervaringen, bekend als negatieve ervaringen in de kindertijd (ACE’s) , verhogen het risico op psychische aandoeningen, lichamelijke klachten en vroegtijdig overlijden.
Intergenerationeel trauma kan ook worden overgedragen op jongere generaties door immigranten, gedwongen migranten en vluchtelingen die traumatische stress, acculturatiestress, hervestigingsstress en isolatie hebben ervaren.
Hoe intergenerationeel trauma zich manifesteert in de AAPI-gemeenschap
Intergenerationeel trauma kan zich op dezelfde manier manifesteren als posttraumatische stressstoornis (PTSS) . Personen met PTSS kunnen stemmingsstoornissen, hypervigilantie en beperkingen in de kwaliteit van leven vertonen. Opdringerige gedachten of nachtmerries gerelateerd aan traumatische gebeurtenissen kunnen ook voorkomen. Het is belangrijk om op te merken dat in het geval van intergenerationeel trauma, men de effecten ervan kan ervaren, zelfs als men zelf niet direct trauma heeft ondergaan.
Dit komt door wat wetenschappers het bevriezen, vechten, vluchten, schrikken-concept noemen. Evolutionair gezien zijn mensen geprogrammeerd om te reageren op gevaar en zichzelf te beschermen tegen risico’s. Wanneer deze reactie echter te sterk wordt geactiveerd, zoals bij seksueel misbruik, brute of plotselinge dood van een geliefde of ernstig lichamelijk letsel, verandert de hersenchemie om constant ‘alert’ te blijven. Dit resulteert in veranderingen in iemands DNA, dat vervolgens wordt doorgegeven aan volgende generaties. Studies hebben aangetoond dat PTSS sterk erfelijk is van ouder op kind.
Angela Wu , een Taiwanese Amerikaanse LMFT, weegt in op hoe intergenerationeel trauma kan verschijnen binnen AAPI-gemeenschappen. “Het niet hebben van het voorrecht van emotioneel en psychologisch welzijn zorgt ervoor dat individuen geen contact hebben met hun emoties”, zegt Wu. “Ik zie veel Aziatische Amerikanen van de tweede generatie worstelen met het identificeren en uiten van hun gevoelens, omdat emoties iets waren waar in hun huishouden niet over werd gesproken. Wanneer we niet in staat zijn om te identificeren, begrijpen of zelfs af te wijzen hoe we ons voelen, verliezen we een groot deel van wat ons menselijk maakt.”
Angela Wu, LMFT
Ik zie veel tweedegeneratie-Aziatisch-Amerikanen worstelen met het identificeren en uiten van hun gevoelens, omdat emoties iets waren waar in hun huishouden niet over werd gesproken. Als we niet in staat zijn om te identificeren, begrijpen of zelfs af te wijzen hoe we ons voelen, verliezen we een groot deel van wat ons menselijk maakt.
Wu zegt ook dat intergenerationeel trauma het stereotype van de ‘modelminderheid’ in stand kan houden.
De mythe van de modelminderheid werd in 1966 voor het eerst geopperd door een blanke socioloog, William Peterson, die suggereerde dat Japanse Amerikanen geprezen moesten worden voor hun vermogen om succes en kapitaal te verwerven in Amerika.
Deze mythe is niet alleen problematisch in het inboezemen van stereotypen, maar weerspiegelt ook een algemeen gebrek aan cultureel bewustzijn en is een goed voorbeeld van maatschappelijk systemisch racisme. Het dreef een raciale wig tussen Aziaten en zwarte/Latijns-Amerikaanse mensen, waarbij blanke mensen aan de macht Aziaten lieten weten dat ze geaccepteerd konden worden en dichter bij blankheid mochten komen (maar nooit gelijkwaardig) als ze “modelburgers” waren. Veel Aziaten die dichter bij blankheid/”veiliger” wilden zijn, raakten in het proces verder verwijderd van hun BIPOC-broeders en -zusters.
“Onze ouders, die tegenslagen hebben doorstaan, wisten dat ze harder moesten werken dan de gemiddelde ‘Amerikaan’ om succesvol te zijn. Aziaten hebben ook een traumareactie ontwikkeld die de ‘ fawn response ‘ wordt genoemd, waarbij individuen leren om de misbruiker ‘te behagen en te sussen’.”
Omdat ze werden blootgesteld aan en ondergedompeld in de machtsstructuren die voortkwamen uit het blanke superioriteitsdenken, namen veel Aziaten traumatische reacties over, zoals vechten, vluchten, bevriezen en sussen om te overleven.
“Om ‘succesvol’ te zijn, hebben Aziaten geleerd om ‘model’-burgers te zijn,” zegt Wu. “Dit omvatte het wegstoppen van delen van hun identiteit die niet acceptabel werden geacht – de ‘andersheid’ die hen tot doelwit van discriminatie maakte. Dit zorgde ervoor dat veel Aziatische Amerikanen hun eigen cultuur, taal, eten, namen, gemeenschap, etc. verwierpen.”
Het onevenredige gebruik van geestelijke gezondheidszorg door AAPI maakt het moeilijk om prevalentiecijfers van psychische aandoeningen in hun gemeenschappen te onderscheiden. Een onderzoek uit 2019 onder Pacific Islanders toonde echter aan dat de gevallen van gegeneraliseerde angststoornis, ernstige depressie en alcoholmisbruik respectievelijk 12%, 21% en 22% waren. Onder de algemene Amerikaanse bevolking kwamen deze zelfde stoornissen voor bij 2,7%, 6,8% en 3,1%.
Intergenerationeel trauma kan ook tot uiting komen in fysieke ziektes. Uit een onderzoek bleek dat vluchtelingen uit de Cambodjaanse genocide meer kans hadden om diabetes type 2 te ontwikkelen als gevolg van voedselonzekerheid en ondervoeding eerder in hun leven. Mensen met diabetes type 2 hadden een slechtere bloedsuikerspiegel, maar het probleem werd opgelost toen het onderliggende trauma werd aangepakt.
Waarom intergenerationeel trauma veel voorkomt in de AAPI-gemeenschap
Subgroepen binnen de AAPI-gemeenschap zijn door de geschiedenis heen het slachtoffer geworden van verschillende wreedheden. Bijvoorbeeld, Japans-Amerikaanse interneringskampen, de Cambodjaanse genocide, de verdeling van India, het trauma van het kolonialisme en het staat van beleg in de Filipijnen, het bloedbad van Nanjing in China en de Vietnamoorlog hebben geleid tot grootschalige dood, geweld, hongersnood, verkrachting en geografische ontheemding.
Hoewel de meeste van deze gebeurtenissen in het verleden plaatsvonden, zijn hun impact en effecten nog steeds voelbaar voor degenen die ze hebben meegemaakt. Deze personen kunnen op hun beurt hun woede, angsten, emotionele stress en maladaptieve copingstrategieën doorgeven aan hun kinderen en kleinkinderen.
Bovendien is de kans groter dat de AAPI-gemeenschap in de Verenigde Staten raciaal trauma ervaart als gevolg van voortdurende ervaringen met racisme, microagressies en macroagressies, discriminatie, racistische vooroordelen in de media en gericht raciaal geweld. Herhaalde blootstelling aan deze gebeurtenissen kan leiden tot op ras gebaseerde traumatische stress of complexe PTSS .
Velen in de AAPI-gemeenschap hebben te maken gehad met raciaal trauma toen ze getuige waren van, meemaakten met en hoorden over de duizenden haatmisdrijven tegen Aziaten die sinds het begin van de pandemie hebben plaatsgevonden.
Zonder de juiste interventies worden maladaptieve patronen doorgegeven, waardoor een cyclus van emotionele dysregulatie in stand blijft .
Er zijn echter nog steeds interne barrières in AAPI-gemeenschappen, waardoor velen worden belemmerd om een behandeling te volgen. Volgens Divya Robin, MHC , “is er veel stigma rond geestelijke gezondheid in de AAPI-gemeenschap, en hierdoor worstelen of lijden velen onder hun trauma in plaats van gebruik te maken van geestelijke gezondheidszorgbronnen om te genezen. Bovendien kan het vanwege discriminatie in de gezondheidszorg voor veel leden van de AAPI-gemeenschap moeilijk zijn om clinici voor geestelijke gezondheid te vinden met culturele competentie om de raciale en culturele problemen te begrijpen die gepaard gaan met intergenerationeel AAPI-trauma.”
Divya Robin, MHC
Er heerst binnen de AAPI-gemeenschap een groot stigma rondom geestelijke gezondheidsproblemen. Hierdoor worstelen velen met hun trauma’s in plaats van gebruik te maken van geestelijke gezondheidszorg om te genezen.
Behandeling
Aziatische Amerikanen hebben een levenslange kans op psychiatrische stoornissen van 17,3%. Sterker nog, 70% van de vluchtelingen in Zuidoost-Azië die een behandeling voor geestelijke gezondheid ondergingen, kreeg een PTSS-diagnose. Maar zoals eerder vermeld, ligt de moeilijkheid in het feit dat Aziatische Amerikanen drie keer minder kans hebben om behandeling te zoeken dan hun blanke tegenhangers. Onderzoek heeft aangetoond dat Aziatische Amerikanen positiever reageren op professionals in de geestelijke gezondheidszorg met een vergelijkbare culturele, etnische en taalkundige achtergrond als zijzelf.
Door middel van een behandeling voor geestelijke gezondheid kunnen emoties worden verwerkt en gedachten worden aangepakt als reactie op huidig en historisch trauma. Verschillende reacties die tot verschillende resultaten leiden, kunnen worden geleerd en geoefend. Zo wordt de cyclus van maladaptief gedrag doorbroken.
Trauma-geïnformeerde therapeutische behandeling kan effectief de effecten van intergenerationeel trauma verzachten door rekening te houden met het trauma van cliënten en voorzorgsmaatregelen te nemen om te voorkomen dat cliënten getriggerd worden. Trauma-geïnformeerde therapeuten benadrukken emotionele en fysieke veiligheid, transparantie, competentie en samenwerking bij het werken met cliënten om emotionele nood te verlichten.
Tijdens trauma-geïnformeerde therapie helpen professionals in de geestelijke gezondheidszorg om ingesleten patronen van disfunctioneel gedrag te helen en cliënten te voorzien van copingvaardigheden om hun specifieke symptomen te beheersen. Het erkennen van deze traumasymptomen is de eerste stap om vooruit te komen en los te komen van de schadelijke effecten van intergenerationeel trauma.
Manieren om ermee om te gaan
Psychische aandoeningen blijven een taboeonderwerp binnen AAPI-gemeenschappen. Het is echter belangrijk om steun te zoeken om het stigma te verminderen en de effecten van intergenerationeel trauma aan te pakken, zodat uiteindelijk het fysieke, mentale en emotionele welzijn van de getroffenen kan worden hersteld.
Molly Wang, LPC-S, geeft tips over hoe je hiermee om kunt gaan. Ze zegt: “Het is belangrijk om te voelen dat je toestemming hebt om te rouwen om verloren mondelinge geschiedenissen omdat je je ouderen niet in hun taal kunt benaderen, of om jaren van je adolescentie te rouwen die je verloor door te proberen te passen in de mainstreamcultuur. Zoek anderen met deze gedeelde ervaringen van intergenerationeel trauma, wissel verhalen uit en bouw solidariteit op in gedeelde ervaringen.”
Bovendien moet emotionele genezing worden gezien als verwant aan het genezen van een fysieke wond of verwonding. In eerste instantie kan de pijn van het opnieuw bekijken en verwerken van trauma’s uitdagend aanvoelen. Maar met tijd en toewijding is er potentieel voor groei en verbeterde kwaliteit van leven.
Een woord van Verywell
Het is van cruciaal belang om zelfcompassie te hebben. Bedenk ook dat hulp zoeken geen teken van zwakte is, maar juist een teken van kracht.
Er zijn talloze geestelijke gezondheidsbronnen voor Aziatische Amerikanen en Pacific Islanders . De Asian Mental Health Collective en Asians for Mental Health bieden uitgebreide directory’s van AAPI-professionals op het gebied van geestelijke gezondheid in de VS en Canada.