Sluit deze videospeler
OCD bij peuters en kinderen vertoont overeenkomsten met OCD bij volwassenen, maar er zijn ook belangrijke verschillen. Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD) treft niet alleen volwassenen; in feite ontwikkelt tussen de 0,25% en 4% van de kinderen OCD. De gemiddelde leeftijd waarop OCD bij kinderen begint, is ongeveer 10 jaar oud, hoewel kinderen vanaf 5 jaar kunnen worden gediagnosticeerd.
Hoewel OCD bij peuters zeldzaam is, komt het in sommige gevallen wel voor. Een klein percentage kinderen vertoont symptomen rond de leeftijd van 3 jaar.
Als u zich zorgen maakt over het gedrag van uw kind, kan het helpen om de signalen van OCD bij peuters en kinderen te kennen. Leer meer over de signalen, wat OCD bij een kind triggert en wat u kunt doen om te helpen.
Inhoudsopgave
Kenmerken van OCD bij peuters en kinderen
OCD is een psychische aandoening die gekenmerkt wordt door obsessies en dwangmatigheden die het dagelijks leven verstoren.
-
Gedachten, beelden of ideeën die niet weggaan, ongewenst zijn en extreem stressvol of zorgwekkend zijn
-
Gedragingen waarvan het kind het gevoel heeft dat het deze herhaaldelijk moet uitvoeren om angst te verlichten
OCD werd vroeger geclassificeerd als een angststoornis omdat de obsessieve gedachten die kenmerkend zijn voor de aandoening kunnen leiden tot ernstige angst. De dwanghandelingen of rituelen die worden uitgevoerd, zijn doorgaans een poging om deze angst te verminderen. De meest recente editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) heeft OCD echter verplaatst naar zijn eigen klasse van “Obsessieve-compulsieve en gerelateerde stoornissen.”
Er wordt gezegd dat OCD in de kindertijd begint als obsessies en dwangmatigheden vóór de puberteit voorkomen. Interessant genoeg, hoewel OCD in de kindertijd vaker jongens treft, keert deze trend na de puberteit om. Jongens met OCD in de kindertijd lijken ook een groter risico te lopen op verwante aandoeningen, waaronder ticstoornissen.
Kinderen met OCD hebben vaak minder inzicht in hun obsessies dan volwassenen en missen het vermogen om de irrationaliteit van hun gedachten te begrijpen. Dit, gecombineerd met beperkte en/of ontwikkelende verbale vaardigheden, kan een juiste diagnose moeilijk maken.
De obsessies en dwangmatigheden van een kind verschillen vaak van die van volwassenen.
- Kinderen met OCD hebben vaak specifieke obsessies die verband houden met de dood van hun ouders.
- Bij kinderen ligt de nadruk zelden op seksuele obsessies, hoewel adolescenten vaker last kunnen hebben van seksueel gerichte obsessies .
- Rituelen of dwanghandelingen van kinderen hebben vaak vooral betrekking op familieleden of zijn daaromheen gecentreerd.
- Kinderen met OCD kunnen vaker hamsteren dan volwassenen met deze stoornis.
- OCD die in de kindertijd begint, lijkt ook te wijzen op een hoger risico op ticstoornissen en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD).
Het identificeren van OCD bij kinderen
De tekenen en symptomen van OCD bij kinderen kunnen worden gecategoriseerd als obsessies en dwangmatigheden. Veelvoorkomende obsessies bij kinderen met OCD zijn:
- Verontrustende en ongewenste gedachten of beelden van gewelddadige of verontrustende dingen, zoals het schaden van anderen
- Extreme bezorgdheid over slechte dingen die gebeuren, iets verkeerds doen of liegen
- Het gevoel dat alles ‘precies goed’ moet zijn
- Preoccupatie met orde, symmetrie of nauwkeurigheid
- Zorgen over ziek worden, of anderen ziek maken, of overgeven
Dwanghandelingen zijn vaak (maar niet altijd) gerelateerd aan obsessies. Als het kind bijvoorbeeld bang is voor bacteriën, kan het gedwongen worden om herhaaldelijk zijn handen te wassen. Veelvoorkomende dwanghandelingen bij kinderen met OCD zijn:
- Telkens weer dingen tellen
- Uitgebreide rituelen die elke keer op exact dezelfde manier moeten worden uitgevoerd (bijvoorbeeld een bedtijdritueel)
- Overmatig handen wassen, douchen of tandenpoetsen
- Overmatig herhalen van geluiden, woorden of getallen voor zichzelf
- Objecten op een bepaalde of symmetrische manier ordenen of herschikken
- Herhaaldelijk controleren (bijvoorbeeld of de deur op slot is, de oven uit staat of het huiswerk goed is gedaan)
- Herhaaldelijk geruststelling zoeken bij vrienden en familie
OCD kan samengaan met (en ook verward worden met) andere stoornissen die gepaard gaan met rigide routines en/of repetitieve gedragingen of rituelen, zoals:
- Angststoornissen
- Aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitstoornis
- Autismespectrumstoornissen
- Ticstoornissen/syndroom van Gilles de la Tourette
Het begrijpen van de motieven achter het gedrag van een kind is essentieel voor een juiste diagnose.
Oorzaken van OCD bij peuters en kinderen
Wat triggert OCD bij een kind? Hoewel de exacte oorzaken van OCD bij kinderen onbekend zijn, geloven onderzoekers dat verschillende factoren een rol spelen, waaronder hersenstructuur, vroeg trauma, genetica en stress.
- Hersenstructuur : Beeldvormende studies hebben een verband gevonden tussen OCD en afwijkingen in de frontale cortex en subcorticale structuren van de hersenen.
- Trauma in de vroege levensfase : Sommige onderzoeken hebben een verband gevonden tussen trauma in de vroege levensfase, zoals seksueel misbruik, en symptomen van OCD bij meisjes in de prepuberteit.
- Genetica : Hoewel er geen “OCD-gen” is, is er bewijs voor bepaalde versies (allelen) van bepaalde genen die mogelijk een grotere kwetsbaarheid aangeven. Bovendien is gebleken dat OCD in families voorkomt: hoe hechter het familielid en hoe jonger ze waren toen de symptomen begonnen, hoe hoger uw risico.
- Stress : Stress door relatieproblemen, problemen op school en ziekte kunnen sterke triggers zijn voor symptomen van OCD bij kinderen.
Uit een recent onderzoek is gebleken dat kinderen en adolescenten een verergering van OCD, angst en depressieve symptomen vertoonden die verband hielden met de COVID-19-pandemie en het daarmee samenhangende trauma.
Plotseling optredende OCD
Bij ongeveer 5% van de kinderen wordt OCD veroorzaakt door een auto-immuunreactie in de hersenen, bekend als PANDAS of auto-immuun subtype . PANDAS OCD wordt vermoedelijk veroorzaakt door een infectie met de bacterie die keelontsteking en roodvonk veroorzaakt. Het immuunsysteem van het kind raakt in de war terwijl het de infectie bestrijdt en de basale ganglia van de hersenen aanvalt.
De PANDAS-vorm van OCD heeft een paar belangrijke kenmerken die artsen helpen deze te onderscheiden van meer typische vormen van OCD bij kinderen; deze omvatten het snelle begin van symptomen. Onderzoek heeft aangetoond dat alleen kinderen die genetisch gepredisponeerd zijn voor OCD of tics kwetsbaar zijn voor het ontwikkelen van deze vorm van OCD. De PANDAS-vorm van OCD kan een andere behandeling vereisen.
Als uw kind kampt met OCD, neem dan contact op met de nationale hulplijn van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelcentra in uw omgeving.
Behandeling van OCD bij kinderen
Professionele behandeling zoeken is het meest effectieve wat u kunt doen om uw kind met OCD te helpen. In de meeste gevallen combineert de aanbevolen behandeling voor OCD die in de kindertijd begint individuele of groepscognitieve gedragstherapie (CGT) met medicijnen die de serotoninespiegels verhogen , zoals selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s).
Wat is serotonine?
Serotonine (ook bekend als 5-hydroxytryptamine of 5-HT) is een neurotransmitter die signalen tussen neuronen door het hele lichaam transporteert. Het helpt bij stemmingsregulatie, geheugen en andere lichaamsfuncties. De darmen, niet de hersenen, produceren het grootste deel van de serotoninevoorraad van het lichaam.
Cognitieve gedragstherapie
Een van de populairste en meest effectieve therapieën voor OCD is kind-gemodificeerde exposure en responspreventietherapie (ERP), een type cognitieve gedragstherapie (CGT) . Hierbij worden kinderen blootgesteld aan de angst die hun obsessies oproepen en wordt vervolgens het gebruik van rituelen om die angst te verminderen, voorkomen. Deze cyclus van exposure en responspreventie wordt herhaald totdat de obsessies en/of dwangmatigheden de kinderen niet langer hinderen.
Zowel volwassenen als kinderen met OCD vragen anderen vaak om mee te doen aan hun dwanghandelingen. Familieleden verplichten zich vaak om de angst van hun geliefde te verminderen, vooral als de persoon een kind is. Om de behandeling te laten werken, moeten dwanghandelingen stoppen en familieleden moeten zich hiervan bewust zijn.
Bij het uitvoeren van CGT met kinderen, moeten ouders worden opgeleid en betrokken. Onderzoek suggereert dat ouderbetrokkenheid een sterke voorspeller is van CGT-succes.
Medicijnen
In ernstige gevallen van OCD bij kinderen kan de behandeling bestaan uit een combinatie van CGT en medicijnen zoals SSRI’s om de angst van een kind te verminderen. Deze medicijnen moeten echter voorzichtig worden gebruikt bij kinderen en adolescenten, omdat ze het risico op zelfmoord kunnen vergroten.
Als uw kind suïcidale gedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op 988 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Als u of een geliefde in direct gevaar verkeert, bel dan 911. Voor meer mentale gezondheidsbronnen, zie onze National Helpline Database .
Drie SSRI’s zijn door de FDA goedgekeurd voor gebruik bij kinderen en adolescenten met OCD:
- Luvox (fluvoxamine) : Goedgekeurd voor kinderen van 8 jaar en ouder
- Prozac (fluoxetine) : Goedgekeurd voor kinderen van 8 jaar en ouder
- Zoloft (sertraline) : Goedgekeurd voor kinderen van 6 jaar en ouder
Als OCD wordt veroorzaakt door PANDAS, kan de behandeling het volgende omvatten:
- Antibiotica (penicilline, azitromycine)
- Intraveneuze immunoglobuline
- NSAID’s en corticosteroïden
- Plasma-uitwisseling
- Tonsillectomie
Omgaan met OCD bij peuters en kinderen
Het opvoeden van kinderen met OCD kan een uitdaging zijn, maar er zijn manieren om ermee om te gaan. Geïnformeerd raken over OCD, met name zoals ervaren door kinderen, is de essentiële eerste stap die elke ouder moet nemen om een effectieve pleitbezorger te worden voor hun kind en gezin. Dit kan u helpen uw eigen stressniveau te verlagen en door te gaan met blootstellingsoefeningen thuis.
Andere strategieën die u kunt proberen:
- Werk aan het opbouwen van een sterke samenwerking met de professionals die betrokken zijn bij de zorg voor uw kind.
- Wees niet bang om vragen te stellen en informeer naar bronnen die u thuis kunt gebruiken om complexe nieuwe informatie beter in kleine stukjes te kunnen verwerken.
- Betrek uw partner en/of familie erbij . Als u moeite hebt om uw partner te betrekken bij het informeren of helpen met thuisoefeningen, praat er dan over. Veeg het niet onder het tapijt. Vaak weerspiegelt de terughoudendheid van een partner om te helpen zijn/haar eigen angst over de situatie en betekent niet dat hij/zij het kind niet wil helpen.
- Zoek steun . Kijk naar beschikbare bronnen in uw gemeenschap. Een goed startpunt zou een steungroep kunnen zijn waar mensen tips delen over hoe om te gaan met een kind met OCD.
Een woord van Verywell
Geef nooit de hoop op. Hoewel er geen genezing is voor OCD, zijn er veel effectieve behandelingen beschikbaar. Als de eerste strategie niet werkt, blijf het proberen; soms is het gewoon een kwestie van de juiste therapeut vinden of een combinatie van medicatie en psychotherapie.
Met de juiste behandeling vinden veel kinderen verlichting van hun symptomen en leren ze copingstrategieën om te floreren in het dagelijks leven. Als u denkt dat uw kind OCD heeft, praat dan zo snel mogelijk met uw arts.