Sluit deze videospeler
Trauma kan mensen op verschillende manieren raken en kan zelfs een blijvende impact hebben op de hersenen. In sommige gevallen kan het leiden tot posttraumatische stressstoornis (PTSS), een trauma- en stressorgerelateerde stoornis die resulteert in een onjuiste verwerking en opslag van traumatische herinneringen.
Vanwege de manier waarop deze herinneringen worden opgeslagen, vertonen mensen met PTSS symptomen als terugkerende herinneringen aan de gebeurtenis, traumatische nachtmerries, dissociatieve flashbacks , hyperalertheid , risicovol gedrag en een overdreven schrikreactie.
Niet alle mensen met PTSS ervaren dezelfde symptomen of hebben exact hetzelfde patroon van hersenveranderingen. Onderzoekers zijn er echter in geslaagd om neuroimagingtechnieken te gebruiken om naar een aantal verschillende hersengebieden te kijken die een rol spelen bij de ontwikkeling van de aandoening.
Het National Institute of Mental Health meldt dat naar schatting 3,6% van de Amerikaanse volwassenen in het afgelopen jaar PTSS heeft gehad. Ongeveer 6,8% van alle volwassenen zal deze aandoening op enig moment in hun leven ervaren.
Inhoudsopgave
Delen van de hersenen die worden beïnvloed door PTSS
Bepaalde structuren van de hersenen zijn nauw verwant aan sommige symptomen van PTSS . Deze structuren omvatten de amygdala en hippocampus (die deel uitmaken van het limbisch systeem); verschillende delen van de prefrontale cortex (PFC) ; de mid-anterior cingulate cortex en de rechter inferieure frontale gyrus.
Bij PTSS raken bepaalde hersengebieden overactief, terwijl andere gebieden juist onderactief worden.
Zowel de amygdala als de mid-anterior cingulate cortex raken overgestimuleerd wanneer iemand PTSS heeft. Echter, de hippocampus , rechter inferieure frontale gyrus, ventromediale PFC, dorsolaterale PFC en orbitofrontale cortex worden allemaal hypoactief, sommige tot het punt van atrofie.
De Amygdala
De amygdala is een klein, amandelvormig gebied in de hersenen dat een rol speelt bij verschillende functies, waaronder:
- Enkele paringsfuncties
- De beoordeling van bedreigingsgerelateerde stimuli (d.w.z. het beoordelen van wat in de omgeving als een gevaar wordt beschouwd)
- De vorming en opslag van emotionele herinneringen
- Angstconditionering
- Geheugenconsolidatie
De prefrontale cortex (PFC)
De prefrontale cortex (PFC) is een gebied in de hersenen dat zich in de frontale kwab bevindt. Dit gebied in de hersenen speelt een belangrijke rol bij PTSS. Enkele van de belangrijkste functies van de prefrontale cortex zijn:
- Emotionele regulatie
- Het initiëren van vrijwillig, bewust gedrag
- Aandacht reguleren
- Besluitvorming
- Emoties interpreteren
De ventromediale PFC helpt negatieve emoties te onderdrukken en speelt een rol bij persoonlijke en sociale besluitvorming. Het speelt ook een belangrijke rol in het laatste deel van geheugenconsolidatie en reguleert extinctie: de verzwakking en uiteindelijke verdwijning van een geconditioneerde reactie.
De dorsolaterale PFC moduleert besluitvorming en werkgeheugen. Werkgeheugen houdt actief vluchtige informatie vast voordat het onderdeel wordt van het langetermijngeheugen tijdens geheugenconsolidatie.
De orbitofrontale cortex , een van de minst begrepen delen van de hersenen, lijkt betrokken te zijn bij sensorische integratie en signalering van verwachte beloningen en/of straffen in een bepaalde situatie. Het moduleert ook emotie en besluitvorming.
De prefrontale cortex is in zijn geheel verbonden met veel hersenfuncties, waaronder geheugenconsolidatie en de regulering van de langzame slaap (non-REM-slaap, ook wel ‘diepe slaap’ genoemd).
De mid-anterieure cingulate cortex
De primaire functie van de mid-anterior cingulate cortex (ACC) is het monitoren van conflicten. De ACC speelt ook een rol in:
- Emotioneel bewustzijn (met name empathie )
- Het registreren van fysieke pijn
- Regulering van autonome functies zoals hartslag en bloeddruk
Uit onderzoek is gebleken dat een afname van de corticale dikte in de ACC verband houdt met een toename van PTSS-symptomen.
De hippocampus
De hippocampus helpt geur, ruimtelijke codering en geheugen te reguleren. Meer specifiek helpt de hippocampus langetermijngeheugens op te slaan, en helpt in principe te beslissen wat van een kortetermijngeheugen overgaat naar wat een langetermijngeheugen wordt. Dit proces van het omzetten van kortetermijngeheugen in langetermijngeheugen wordt geheugenconsolidatie genoemd.
Schade aan de hippocampus kan ook leiden tot het vrijkomen van overtollig cortisol (een stresshormoon).
De rechter inferieure frontale gyrus
De rechter inferieure frontale gyrus is betrokken bij het moduleren van risicomijding. Studies tonen aan dat transcraniële magnetische stimulatie (TMS) van deze hersenregio een deel van het risicogedrag kan verminderen.
De reactie van de hersenen op trauma
Wanneer je hersenen een bedreiging identificeren, is de amygdala verantwoordelijk voor het initiëren van een snelle, automatische reactie die bekend staat als de vecht-of-vluchtreactie. Denk aan de amygdala als het alarm dat afgaat wanneer iets een gevaar vormt. Dit alarm bereidt je lichaam voor om te reageren, door de bedreiging aan te pakken of ervan weg te komen.
De amygdala communiceert ook met andere delen van de hersenen, waaronder de hypothalamus, die vervolgens het stresshormoon cortisol vrijgeeft. Het is de prefrontale cortex van de hersenen die vervolgens de bron van de dreiging moet beoordelen en moet bepalen of het lichaam in staat van paraatheid moet blijven om met de dreiging om te gaan of dat de hersenen het lichaam moeten kalmeren.
De prefrontale cortex fungeert als een remsysteem dat uw lichaam helpt om terug te keren naar een normale toestand wanneer u zich realiseert dat de bedreiging niet langer gevaarlijk is of nadat de bedreiging is geweken.
Wanneer mensen symptomen van een posttraumatische stressstoornis hebben, wordt de amygdala hyperactief, terwijl de mediale prefrontale cortex hypoactief wordt.
Met andere woorden, het deel van de hersenen dat een vecht-of-vluchtreactie triggert, reageert te sterk, vaak op een manier die niet in verhouding staat tot het gevaar dat de dreiging met zich meebrengt. Tegelijkertijd werkt het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het kalmeren van deze reactie niet goed genoeg.
De gevolgen van trauma
Wanneer we de functies van de verschillende hersenstructuren onderzoeken, wordt de correlatie tussen een verandering in het activiteitsniveau van die structuren en bepaalde PTSS-symptomen duidelijker.
Overmatige waakzaamheid
De overactiviteit van de amygdala uit zich in symptomen van hyperalertheid en een overdreven schrikreactie. Omdat de amygdala overreageert, wordt noradrenaline vrijgegeven, maar vervolgens niet adequaat gecontroleerd of verwerkt door de prefrontale cortex.
Als gevolg hiervan ervaren mensen met PTSS symptomen van hypervigilantie. Ze raken overprikkeld en staan op scherp, wat het moeilijk kan maken om te ontspannen en te slapen. Een persoon kan het gevoel hebben dat hij/zij altijd gespannen is en zelfs kleine triggers kunnen ertoe leiden dat hij/zij reageert alsof hij/zij geconfronteerd wordt met of opnieuw ervaart wat het oorspronkelijke trauma is.
Vervormde herinnering
De hippocampus is betrokken bij expliciete geheugenprocessen en bij het coderen van context tijdens angstconditionering. Wanneer de hippocampus niet optimaal functioneert, heeft dit invloed op de manier waarop iemand herinneringen onthoudt en oproept, met name herinneringen die een angstelement bevatten, zoals herinneringen die gerelateerd zijn aan trauma.
Wat betreft PTSS-symptomen resulteert dit in:
- Terugkerende herinneringen aan de gebeurtenis
- Verdraaide negatieve overtuigingen
- Dissociatieve flashbacks
Impulsief gedrag
Veranderingen in de rechter inferieure frontale gyrus helpen verklaren waarom mensen met PTSS plotseling risicovolle activiteiten kunnen ondernemen .
Uit onderzoek is gebleken dat een verminderde corticale dikte in bepaalde hersengebieden die verband houden met emotionele regulatie en responsremming, waaronder de rechter frontale gyrus, verband houdt met problemen met impulscontrole bij PTSS.
Een woord van Verywell
Wanneer de relatie tussen hersenfunctie en de symptomen van een persoon grondig wordt onderzocht, wordt het gemakkelijker om veel van de complexe manifestaties van PTSS te begrijpen. Hoewel het begrijpen van de hersenen op deze manier mogelijk geen directe symptomatische verlichting biedt aan iemand die met PTSS leeft, kan het nuttig zijn om te begrijpen waarom de symptomen optreden en op zijn beurt de medische gemeenschap helpen om effectievere interventies te blijven ontwikkelen.