Introductie: Neurodivergentie op het werk

De Amerikaanse kantoorcultuur en de algemeen geaccepteerde normen van professionaliteit in elke werkcontext, hebben er historisch gezien op aangedrongen dat we allemaal in hetzelfde hokje passen.

Een goede werknemer zijn betekent punctueel, georganiseerd en lineair productief zijn… maar wat gebeurt er als je hersenen niet volgens die parameters functioneren?

Dit is de grote vraag die werknemers in de VS zich stellen, nu het bewustzijn en de acceptatie van neurodiversiteit toenemen. 

Wat is neurodiversiteit eigenlijk?

Neurodivergentie is de term voor mensen wiens hersenen zich anders ontwikkelen of anders functioneren dan wat als ‘typisch’ wordt beschouwd (ook wel neurotypisch genoemd ).

Het is belangrijk om te erkennen dat zulke verschillen in de hersenen niet alleen hun eigen unieke uitdagingen met zich meebrengen, maar ook sterke punten met zich meebrengen die neurotypische mensen mogelijk niet bezitten.

Geen twee hersenen zijn precies hetzelfde, en om die reden is er geen duidelijke definitie van wat een “normaal” brein zou moeten kunnen. Daarom worden termen als neurodivergent en neurotypisch gebruikt om mensen te beschrijven in plaats van wat als “abnormaal” en “normaal” wordt beschouwd.

Dus, mede- neurodivergenten , hoe leren wij om te gedijen in plaats van alleen maar te overleven in omgevingen die de natuurlijke neigingen van onze eigenzinnige hersenen vaak onderdrukken? 

Dat is waar deze serie om de hoek komt kijken. Wij zijn twee redacteuren van MindWell Guide die zichzelf identificeren en begrijpen hoe het is om neurodivergent te zijn op de moderne werkplek. We richten ons in elk artikel op een ander aspect van het werkleven dat wordt beïnvloed, krijgen de primeur over inzichten en strategieën van experts in de ruimte en nemen zelfs enkele ervaringen van onze lezers en hun beproefde trucs op. 

Maar voordat we in details treden, wilden we een idee krijgen van hoe neurodivergenten over het algemeen over het werkleven denken. Wat zijn enkele van de grootste dagelijkse uitdagingen? Zijn de bedrijfsbeleidslijnen sympathiek? En hoe succesvol zijn we geweest in het maken van de sprong van online bewustzijn naar acceptatie in het echte leven? 

Waarom is het werkleven zo lastig voor mensen met neurodiversiteit?

Dit is wat enkele van onze lezers te zeggen hadden:

Je incompetent voelen als je niet in het plaatje past…

Een grote uitdaging bij ADHD is dat mensen met de stoornis vaak zeer intelligent zijn, maar omdat hun sterke punten zich anders manifesteren dan bij neurotypicals, kunnen ze als incompetent worden bestempeld voordat ze de kans krijgen om zichzelf te bewijzen. Zoveel werkomgevingen werken rond een specifieke organisatorische infrastructuur met een vaste strategie en protocol waar ADHD-hersenen zich niet altijd aan willen houden.

Rose Lauren Hughes, specialist op het gebied van neurodiversiteit en beperkingen bij Bened Life, belicht de kwestie:

“Ik denk dat het moeilijkste voor mij was om te weten dat ik met de juiste aanpak of begrip, omgeving of methoden, uitblink in vrijwel alles waar ik mijn zinnen op zet. De meeste mensen in onze neurodiverse omgeving hebben zich inderdaad uiteindelijk een last gevoeld en zijn soms enorm betutteld gaan voelen.”

“Veel hiervan komt voort uit de maatschappij of gebrek aan opleiding, maar ik denk ook omdat we in een maatschappij/wereld leven waar de werkplek efficiënt moet zijn, in het hokje moet passen en werknemers zich in een bepaalde opstelling moeten afbeulen. Als je daarvan afwijkt of een diverse manier van werken nodig hebt, word je het gevoel gegeven dat je moeilijk bent of niet goed in je werk. In het ergste geval ben ik vaak uitgelachen of bespot of incompetent gemaakt, terwijl ik, als ze het gewoon op een andere manier hadden uitgelegd of hadden gevraagd wat ik nodig had, de diepte van mijn intelligentie en mijn vermogen om nieuwe dingen te leren had laten zien.” 

Als iemand met ADHD niet in staat is om iets te doen op de manier waarop het “hoort te gebeuren”, lijkt het misschien alsof hij de taak niet aankan. In werkelijkheid hebben ze waarschijnlijk genoeg creatieve manieren om de taak te voltooien die misschien niet zijn wat de manager in gedachten had. Veel bedrijven beginnen eindelijk te beseffen hoe belangrijk het is om werknemers aan te nemen die echt “out of the box” kunnen denken, maar ze moeten ook accepteren dat mensen met het potentieel om echt innovatieve denkers te zijn, de neiging hebben om net iets anders te werken. 

Maskeren en aanpassen aan een neurotypische wereld veroorzaakt burn-out…

Een van de belangrijkste manieren waarop neurodivergente mensen omgaan met een neurotypische wereld is door maskering. Maskering is een fenomeen waarbij neurodivergente individuen de moeite doen om “normaal” over te komen door hun neurodivergente eigenschappen te onderdrukken en hun best te doen om te presteren als een neurotypisch persoon. 

Alyssa Jean Salter, een specialist in autistische neurodiversiteit en handicaps, zinspeelt op deze uitdaging: “Ik kreeg pas de diagnose van mijn vele neurodiversiteiten toen ik ouder was dan 24. Het is iets dat ik later in mijn leven over mezelf heb geleerd, het heeft zoveel ervaringen verklaard, maar het betekent ook dat ik onlangs heb geleerd hoe ik op de juiste manier voor mezelf kan zorgen en kan opkomen voor wat ik nodig heb.”

Salter vervolgt: “Ik ben opgegroeid met een volledige studie zonder aanpassingen. Ik werkte en ploeterde zonder aanpassingen. Ik liet mijn batterij zo ver leeglopen dat ik 12 tot 14 uur per dag sliep, wakker werd voor werk, werkte en sliep. Ik was een huls van een persoon omdat ik mezelf constant aanpaste als een kameleon om te overleven in mijn omgeving.”

Hoewel dit gedrag in bepaalde omstandigheden gunstig is, kan het leiden tot een ernstige burn-out als een neurodivergent persoon in een omgeving werkt die hem/haar dwingt om 24/7 een masker te dragen. Het is een overlevingsstrategie, maar het is niet duurzaam en nog een reden waarom werkgevers acceptatie moeten bevorderen van mensen wiens behoeften mogelijk verschillen van die van hun collega’s.  

Je ontmoedigd voelen wanneer je creativiteit de status quo uitdaagt…

Weten dat er belangrijke verschillen zijn in de hersenen van mensen met ADHD vergeleken met de hersenen van mensen zonder ADHD kan een bevestiging zijn voor mensen met ADHD. Maar deze nuances worden niet altijd erkend in een neurotypisch personeelsbestand. Een belangrijke uitdaging voor mensen met ADHD is dopamine-dysregulatie .

Sunny Cash, een gemeenschapsdirecteur met ADHD, vertelt hoe dit op de werkvloer tot uiting kan komen:

In plaats van hun manieren te zien als onconventioneel of als ‘verstoorders’ van de norm, kunnen managers in plaats daarvan de vloer openen voor alternatieve manieren van denken van hun neurodivergente werknemers. Ze kunnen ook aanpassingen doen voor mensen met ADHD om het voortouw te nemen op andere gebieden van de baan of het bedrijf die meer stimulatie kunnen bieden en hen in staat stellen hun volledige potentieel te benutten.

Een woord van Verywell

Eerlijk gezegd staan ​​we nog maar aan het begin van de veelzijdige ervaringen waarmee de neurodivergente gemeenschap te maken kan krijgen.

In de komende maanden gaan we dieper in op onderwerpen als hoe ADHD je relatie met collega’s beïnvloedt, hoe je je manager vertelt wanneer je op je best bent of juist niet, en hoe je omgaat met afwijzingsgevoelige dysforie. We hopen dat deze serie je kan helpen je gesteund, gezien en begrepen te voelen, want we verdienen het allemaal om te floreren, niet alleen om te overleven.