Kinderamnesie: waarom kunnen we ons onze vroege jaren niet herinneren?

Als je hebt gemerkt dat je je eigenlijk niets meer kunt herinneren van toen je een baby, peuter of kleuter was, ben je niet de enige. De meeste mensen herinneren zich weinig tot niets van de vroege kindertijd, een fenomeen dat bekendstaat als infantiele amnesie. Deze aandoening wordt gekenmerkt door het onvermogen om gebeurtenissen en ervaringen te herinneren van vóór de leeftijd van ongeveer drie of vier jaar.

Experts weten niet helemaal zeker wat baby-amnesie veroorzaakt, hoewel het waarschijnlijk een mix is ​​van biologische en psychologische mechanismen. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat het niet zo is dat kinderen in deze tijd niet leren of ervaringen opdoen, maar dat er maar heel weinig van wat er gebeurt kan worden herinnerd. Hoewel het waarschijnlijker is dat ze gebeurtenissen na de leeftijd van drie of vier jaar herinneren, hebben experts ontdekt dat herinneringen gemakkelijk worden vergeten tot de leeftijd van ongeveer zeven jaar.

Lees verder en ontdek wat u moet weten over infantiele amnesie, inclusief voorbeelden, oorzaken, factoren die van invloed zijn op onze vroege herinneringen, wat het onderzoek zegt en mogelijke richtingen voor verder onderzoek.

Voorbeelden van infantiele amnesie

Voorbeelden van infantiele amnesie zijn onder andere het niet herinneren van je eerste verjaardagsfeestje, of het niet herinneren van de dag dat je je eerste stapjes zette. Je zult je ook waarschijnlijk minder belangrijke gebeurtenissen of omstandigheden niet herinneren, zoals hoe je favoriete speelgoed eruit zag, welke kleur je kinderkamer had of wat voor eten je als peuter at.

“Een voorbeeld van infantiele amnesie kan een situatie zijn waarin een individu, als volwassene, zich geen specifieke gebeurtenissen of ervaringen uit zijn leven van voor de leeftijd van drie jaar kan herinneren,” zegt Marissa Moore, gediplomeerd professioneel counselor, LPC en adviseur geestelijke gezondheid bij Mentalyc . “Ze hebben misschien wat vage gevoelens of vluchtige beelden die verband houden met die tijd, maar ze kunnen zich details of gebeurtenissen niet helder herinneren.”

De ontwikkeling van het geheugen in de vroege kindertijd

Dus waarom hebben we nou precies zoveel moeite met het herinneren van onze vroege kinderjaren? Onderzoekers weten niet helemaal zeker waarom het gebeurt, maar er zijn verschillende dominante theorieën die zich in de loop der jaren hebben ontwikkeld. Dit is wat u moet weten.

Freuds theorie

Infantiele amnesie werd voor het eerst besproken in de late jaren 1800 door Caroline Miles en door Victor en Caroline Henry. In 1935 suggereerde Sigmund Freud dat we onze vroegste herinneringen verdringen vanwege hun potentieel ongepaste seksuele inhoud. De precieze details van Freuds theorie hebben niet veel gewicht meer, maar het idee dat onze vroegste herinneringen op de een of andere manier vergeten of moeilijk toegankelijk zijn, wordt nog steeds in stand gehouden door onderzoek.

Cognitieve theorie

Cognitieve psychologen hebben de theorie dat onze meer persoonlijke en autobiografische herinneringen uit de vroege kindertijd vervagen omdat we nog niet de vaardigheden hebben verworven om ze te onthouden.

Ten eerste hebben we als we klein zijn onze taalvaardigheden nog niet volledig ontwikkeld, en dit kan van invloed zijn op hoe goed we dingen onthouden. “Een gebrek aan goed ontwikkelde taal- en vertelvaardigheden tijdens de zuigelingentijd maakt het voor kinderen lastig om herinneringen te coderen en op te slaan in een coherente en ophaalbare vorm”, zegt Moore. “Herinneringen worden vaak opgeslagen in de context van verhalen, en zonder deze linguïstische hulpmiddelen worden de herinneringen mogelijk niet goed onthouden.”

Bovendien draait de identiteit van een klein kind niet om het belang van geheugen. Het is niet iets waar ze nog op hebben leren focussen, zegt Robert Kraft, PhD , hoogleraar cognitieve psychologie aan de Otterbein University. Jonge kinderen zijn niet zo geïnteresseerd in geheugen; ze leven meestal gewoon in het moment, zegt hij. Maar uiteindelijk leren ze dat het herinneren van ervaringen een vaardigheid is die ze moeten beheersen.

“Wanneer ouders beginnen terug te denken aan eerdere vakanties of wanneer ze vragen beginnen te stellen over wat er bij een vriendje thuis is gebeurd, leren peuters dat herinneren iets is dat volwassenen doen en iets dat geoefend en geleerd moet worden”, zegt Dr. Kraft.

Biologische factoren

Net zoals ons lichaam groeit en rijpt naarmate we ouder worden, zo ook ons ​​brein, en het kan zijn dat ons brein, als we jong zijn, nog niet is gerijpt op een manier om herinneringen op te slaan en op te halen. Onderzoekers geloven dat het deel van de hersenen dat hippocampus heet, waar we herinneringen verwerken en opslaan, een rol speelt bij infantiele amnesie.

Er wordt gedacht dat infantiele amnesie verband houdt met de onderontwikkeling van geheugengerelateerde hersenstructuren zoals de hippocampus, zegt Sumeet Kumar, PhD, geneticus en oprichter van Geneswellness.com . “Rond de leeftijd van vier jaar rijpt de hippocampus en verandert het aantal synapsen, waardoor onnodige verbindingen worden weggesnoeid, wat mogelijk geheugenverlies veroorzaakt”, legt hij uit.

Opmerkelijk onderzoek en bevindingen op het gebied van infantiele amnesie

Naast de bovenstaande theorieën over de oorzaken van infantiele amnesie, zijn er de afgelopen jaren nog andere interessante onderzoeken gedaan naar de oorzaken van infantiele amnesie en welke gevolgen dit kan hebben als we ouder worden.

Hieronder staan ​​enkele opmerkelijke bevindingen.

Mobiliteit kan een factor zijn

Een artikel uit 2016 dat werd gepubliceerd in Frontiers in Psychology stelde dat het feit dat baby’s en peuters minder mobiel zijn dan oudere kinderen, hun vermogen om herinneringen vast te houden beïnvloedt. “Kortom, wanneer een dier zichzelf niet kan voortbewegen, is er geen mogelijkheid voor de hippocampusplaats en rastercellen om zich aan te passen aan de omgeving”, zo stellen de auteurs.

De auteurs leggen uit dat herinneringen sterker en meer beschikbaar worden nadat mensen van kruipen naar lopen zijn gegaan. Nog meer ontwikkelde geheugenvaardigheden ontstaan ​​wanneer mensen fysiek meer geografisch uitgestrekte en diverse omgevingen kunnen verkennen, aldus de auteurs.

“Neurale sporen” theorie

Verdwijnen al onze vroege ervaringen zomaar in het niets of worden ze ergens in onze hersenen opgeslagen ? Een review uit 2014, gepubliceerd in Learning and Memory , besprak de theorie dat hoewel we ons de meeste details uit onze vroege jaren misschien niet meer herinneren, het waarschijnlijk is dat hints of schaduwen van deze herinneringen in de een of andere vorm in onze hersenen achterblijven. In hun review stellen de auteurs voor dat een “neuraal spoor” van onze vroege herinneringen in onze hersenen blijft, zelfs als we de herinnering niet kunnen oproepen of beschrijven.

Factoren die het geheugenbehoud in de kindertijd beïnvloeden

Hoewel de overgrote meerderheid van de herinneringen aan de vroege kindertijd niet worden herinnerd, zijn er enkele gebeurtenissen die we ons misschien wel herinneren. Over het algemeen zijn de dingen die we ons uit deze tijd herinneren meestal belangrijke gebeurtenissen, zoals de geboorte van een broertje of zusje of een noodgeval in de familie. Bovendien hebben herinneringen die door anderen aan ons werden doorgegeven de neiging om te kristalliseren in herinneringen.

“We hebben de neiging om gebeurtenissen te onthouden die gevolgen hebben voor ons leven, inclusief gebeurtenissen die helpen om de familieband te versterken (of te verzwakken), zegt Dr. Kraft. “We herinneren ons emotionele gebeurtenissen en perceptueel stimulerende gebeurtenissen.”

Bijvoorbeeld, zegt Dr. Kraft, je kunt je nog levendig herinneren dat je verdwaald raakte in een supermarkt toen je vier jaar oud was. Misschien herinner je je nog dat je door de gangpaden rende en riep: “Mama, mama!”

“Je herinnert je dit misschien nu gewoon omdat het een primeur was of omdat het emotioneel was,” zegt Dr. Kraft. “Of je herinnert het je misschien omdat je nu verlatingsangst hebt en deze herinnering je angst om verlaten te worden ondersteunt.”

Andere keren worden vroege herinneringen vastgehouden omdat ze door de jaren heen aan je werden herhaald. “Herinneringen die vaak worden besproken, gerepeteerd of herhaald, blijven waarschijnlijk langer behouden”, zegt Moore. “Als een bepaalde gebeurtenis vaak door familieleden wordt besproken, kan het een levendigere en blijvende herinnering worden.”

Onbeantwoorde vragen en toekomstige onderzoeksrichtingen op het gebied van infantiele amnesie

Hoewel er al onderzoek is gedaan naar infantiele amnesie, hopen deskundigen dat er meer onderzoek zal worden gedaan, zodat we het fenomeen beter kunnen begrijpen.

“Ondanks bestaand onderzoek hebben we nog steeds veel onbeantwoorde vragen”, zegt Dr. Kumar. “Verdere studies zijn nodig om de exacte oorzaken van infantiele amnesie te begrijpen, factoren die de eindleeftijd beïnvloeden, mechanismen van vroeg geheugenverlies, de rol van taal en de relatie ervan met andere vormen van geheugenverlies, zoals trauma-geïnduceerde amnesie.”

Moore hoopt dat onderzoekers ook naar cross-culturele variaties kijken, en hoe cultuur en socialisatie de vorming en het ophalen van vroege herinneringen beïnvloeden. Ze wil ook weten hoe onze vroege herinneringen, of hun afwezigheid, ons op de lange termijn kunnen beïnvloeden en welke impact dit kan hebben op onze psychologische ontwikkeling.

Infantiele amnesie wordt beïnvloed door veel factoren, waaronder biologische mechanismen, onze emotionele realiteit, onze taalvaardigheden en kan zelfs worden beïnvloed door de cultuur waarin we opgroeien. “Hoewel er vooruitgang is geboekt in het begrijpen van de onderliggende mechanismen, is er meer onderzoek nodig om de mysteries volledig te ontrafelen”, aldus Moore.