Peeterv / Getty Images
Sluit deze videospeler
Milieuracisme is de onevenredige impact van milieugevaren op mensen van kleur als gevolg van rassendiscriminatie bij beleidsvorming, richtlijnen en de handhaving van regels en wetten die opzettelijk of onopzettelijk individuen, groepen of gemeenschappen benadelen op basis van ras.
Wanneer mensen aan racisme denken , denken ze meestal alleen aan de vooroordelen die individuen hebben ten opzichte van een bepaalde groep mensen of de systemen van macht en onderdrukking. Milieuracisme is echter een belangrijk aspect van dit bredere systeem van onderdrukking. In de Verenigde Staten treft milieuracisme onevenredig veel zwarte Amerikanen, Aziatische Amerikanen, indianen, Pacific Islanders en Latino-bevolkingen.
Bijvoorbeeld, industriële infrastructuren worden vaak in de buurt van gemeenschappen van kleur geplaatst, omdat ze niet de middelen hebben om terug te vechten. Daarentegen krijgen gemeenschappen met veel blanke inwoners vaak gezondheidsbeschermende infrastructuur, zoals groene plekken (land in stedelijke gebieden dat is gereserveerd voor groen, bomen, struiken of andere vegetatie).
Deze bevinding werd ondersteund door een studie uit 2019 die aantoonde dat milieuracisme een belangrijke rol speelde bij de ontwikkeling van White spaces. De onderzoekers van dit artikel bedachten de term “creatieve extractie” om het proces te beschrijven van het wegnemen van middelen van Black places om te investeren in White places. De studie benadrukte hoe ontwikkeling, infrastructuur en schade aan het milieu verbonden waren door politieke en juridische betwisting en de distributie van middelen. Creatieve extractie omvatte dus meerdere ogenschijnlijk niet-verbonden belangen die naar een gemeenschappelijk doel werkten.
Vaak ondervinden gekleurde gemeenschappen cumulatieve gezondheidseffecten door meerdere gelijktijdige blootstellingen, maar toch worden ze vaak uitgesloten van deelname aan besluitvormingsraden, commissies en regelgevende instanties.
In dit artikel wordt milieuracisme en de gevolgen ervan voor BIPOC-gemeenschappen besproken. Ook wordt de geschiedenis van milieuracisme besproken, worden voorbeelden ervan gegeven en wordt besproken wat er gedaan kan worden om dit probleem te verminderen.
Inhoudsopgave
De geschiedenis van milieuracisme
De effecten van milieuracisme werden voor het eerst erkend in het rapport van de United States General Accounting Office uit 1983. Ze vergeleken mensen die in de buurt van plasticfabrieken, energiecentrales en snelwegen woonden en ontdekten dat 75% van de gemeenschappen in de buurt van deze locaties overwegend zwart was.
Een kwestie van burgerrechten
Sindsdien heeft nieuw onderzoek uitgewezen dat de voortdurende nabijheid van gekleurde gemeenschappen tot deze gevaarlijke omgevingen een structureel probleem is voor de burgerrechten.
Roodlijnen
Bijvoorbeeld, in de jaren 1930, werd door redlining — een discriminerende hypotheektaxatiepraktijk van de federale Home Owners’ Loan Corporation (HOLC) — een hypotheek geweigerd aan mensen van kleur (die in stedelijke gebieden woonden). Dit betekende dat ze geen huizen konden kopen op bepaalde locaties en geen leningen konden krijgen om hun huis te renoveren. Uiteindelijk kregen veel mensen uit deze gemeenschappen een woning in gebieden die als “D” waren geclassificeerd voor gevaarlijk.
Dit beleid werd ingetrokken, maar de effecten ervan zijn nog steeds voelbaar. Zo vond een onderzoek uit 2022 een sterke correlatie tussen de luchtvervuilingsniveaus in 2010 en de historische patronen van redlining.
Maar dat is nog niet alles; onderzoekers hebben gewezen op redlining als een factor achter de huidige vermogensverschillen tussen zwarte en witte Amerikanen. Er wordt ook geschat dat zwarte gezinnen de afgelopen 40 jaar ten minste $ 212.000 aan vermogen hebben verloren vanwege de discriminerende huisvestingspraktijk.
Hieruit blijkt hoe deze praktijk de verschillen in blootstelling aan het milieu in de Verenigde Staten blijft beïnvloeden.
Hoewel rijkdom bijdraagt aan de mate waarin iemand wordt blootgesteld aan deze vervuilende stoffen, blijkt uit onderzoek dat het verband tussen ras en milieurisico’s veel sterker is.
Dit betekent dat milieuracisme primair een kwestie van ras is. De geografische segmentatie (en segregatie) van gemeenschappen is immers een fundamenteel onderdeel van racisme.
Impact van milieuracisme
Als het gaat om milieuracisme, zijn het vooral de gekleurde gemeenschappen die het meest te lijden hebben onder de lucht-, water- en afvalproblemen. Als gevolg hiervan is de kans groter dat deze gemeenschappen in de Verenigde Staten te maken krijgen met overtredingen van de drinkwaterregels in vergelijking met blanke gemeenschappen.
Onderzoek hiernaar heeft aangetoond dat deze toxines een bedreiging vormen voor de endocriene, neurologische , respiratoire en cardiovasculaire gezondheid van deze personen.
Spermakwaliteit
Er is ook gebleken dat blootstelling aan het milieu de kwaliteit van sperma negatief beïnvloedt. Het onderzoek is niet doorslaggevend, maar het vermoeden bestaat dat milieugifstoffen zoals pesticiden, lood , luchtvervuiling en weekmakers de oorzaak zijn.
Helaas wordt onderzoek op dit gebied voornamelijk uitgevoerd onder blanke mannen, ook al is de (blootstellings)risicolast groter voor gekleurde mannen. Dit onderstreept de beperkingen van onderzoek op dit gebied.
Kinderen
Milieuracisme heeft ook een grote impact op kinderen vanwege hun biologische kwetsbaarheden. Een baanbrekend onderzoek uit 2007 vond bijvoorbeeld dat zwarte kinderen vijf keer meer kans hadden op loodvergiftiging door nabijheid van afval dan blanke kinderen.
Bovendien vond een ander onderzoek een hogere prevalentie van astma, loodvergiftiging en obesitas bij kinderen die werden blootgesteld aan gevaren in de omgeving.
Voorbeelden van milieuracisme
Hieronder worden twee opvallende gevallen van racisme in de Verenigde Staten beschreven.
De watercrisis in Flint
In april 2014 schakelde Flint, Michigan, over op de Flint River als tijdelijke drinkwaterbron, zonder corrosiebestrijding te implementeren. Binnen tien maanden was het water dat door bewoners werd verzameld voor bemonstering verkleurd en vertoonde het stijgende loodgehaltes .
In september 2015 toonde een bloedanalyse van de kinderen van Flint stijgende loodniveaus aan en werd de noodtoestand uitgeroepen. Echter, binnen de 18 maanden die het duurde voordat er actie werd ondernomen, stierven minstens 12 inwoners aan de Legionellaziekte (een soort longontsteking) en vele anderen kregen last van haaruitval, huidaandoeningen en andere symptomen.
De watercrisis in Flint duurde voort totdat het advies om gefilterd water te koken voor de stad Flint op 13 februari 2023 werd opgeheven.
Dakota Access-pijpleiding
De Dakota Access Pipeline (DAPL) is een 1.888 kilometer lange pijpleiding die wordt gebruikt voor het transport van ruwe olie in het noorden van de Verenigde Staten. De pijpleiding werd in juni 2014 aan het publiek aangekondigd en de bouw begon in juni 2016. De voorgestelde locatie van de pijpleiding lag echter op slechts een halve mijl van de Standing Rock Sioux Tribe.
Inbreuk op inheems grondgebied
De Standing Rock Sioux-stam betoogde dat de bouw ervan in strijd was met Artikel II van het Fort Laramie-verdrag, dat de Standing Rock Sioux-stam “ongestoord gebruik en bezetting” van de reservaten rond de pijpleiding garandeerde.
Aanvankelijk werd gemeld dat de pijpleiding de Missouri-rivier bij Bismarck zou kruisen. De aanleg werd echter verplaatst vanwege zorgen dat een olielek het drinkwater van de hoofdstad van de staat zou verontreinigen.
Daarom werd de pijpleiding beschouwd als een ernstig risico voor het voortbestaan van de stam vanwege waterverontreiniging. Bovendien zou de bouw van de DAPL het opgraven van oude begraafplaatsen, heilige plekken en culturele bronnen vereisen.
Van 2016 tot 2017 vonden er massaprotesten plaats, maar de stam en haar bondgenoten konden de aanleg van de pijpleiding niet tegenhouden. De aanleg ervan onteerde de voorouderlijke begraafplaatsen van de stam ten gunste van de blanke ruwe-olieklanten, maar ging ten koste van de gezondheid en het welzijn van de inheemse gemeenschap.
Milieuracisme is een wereldwijd probleem
Hoewel de bovenstaande voorbeelden betrekking hebben op de Amerikaanse context, is het belangrijk om te beseffen dat milieuracisme, mede door globalisering en technologische vooruitgang, een wereldwijd probleem is. De verantwoordelijkheid is echter niet overal gelijk.
Het mondiale Noorden is immers verantwoordelijk voor 92% van de overtollige mondiale koolstofemissies. Hoewel zij misschien meer verantwoordelijkheid dragen, gebruiken veel landen in het mondiale Noorden het mondiale Zuiden juist als stortplaats voor giftig afval.
Neem bijvoorbeeld de verwijdering van afgedankte elektronische en elektrische apparatuur (e-waste). Het proces is gevaarlijk als het niet correct wordt uitgevoerd vanwege de vrijkomende gifstoffen. Een onderzoek uit 2014 schatte echter dat 75% tot 80% van de 20-50 miljoen ton die jaarlijks wordt gegenereerd, naar Azië of Afrika zou worden verscheept voor recycling en verwijdering.
Uit een ander onderzoek uit 2021, gericht op de Afrikaanse context, bleek dat toen deze producten in informele settings werden ontmanteld voor waardevolle metalen, dit leidde tot aanzienlijke blootstelling van mensen aan giftige stoffen. Ook ontdekten ze dat het ontmantelen (en verbranden) van e-afval vaak plaatsvond op e-afvallocaties die zich in of nabij huizen bevonden.
Als gevolg hiervan worden kinderen en andere bewoners in de buurt van deze activiteiten nog steeds blootgesteld aan giftige stoffen. Hoewel milieuracisme een impact heeft op gemeenschappen van kleur over de hele wereld, worden de gemeenschappen in het Globale Zuiden nog meer getroffen.
Hoe we milieuracisme kunnen bestrijden
Er moet actie worden ondernomen op zowel nationaal als mondiaal niveau om milieuracisme aan te pakken. Maar hoe ziet dat eruit?
- Financiële hulp : Ten eerste moeten zowel het publiek als de mondiale overheidsinstanties accepteren dat milieu- en sociale kwesties onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Vanuit dit oogpunt moeten juridische en financiële middelen beschikbaar worden gesteld aan degenen die het meest worden getroffen door blootstelling aan het milieu.
- Meer inclusiviteit in de milieubeweging . Daarnaast moet er meer moeite worden gedaan om de milieubeweging inclusiever te maken, inclusief academische studies naar de effecten van blootstelling aan het milieu. Betrek degenen die het meest worden getroffen.
- Steun grassroots-organisaties . Tot slot moet er meer steun worden gegeven aan grassroots-bewegingen die strijden voor milieurechtvaardigheid. Een wereldwijd probleem kan immers niet alleen worden opgelost. Kijk op sites als Grassroots International of GreenAction om te doneren of bewustzijn te creëren over deze doelen. U kunt ook een standpunt innemen en zelf geld inzamelen via speciale evenementen of door uw eigen goederen te verkopen.
- Informeer anderen. Onderwijs en vergroot het bewustzijn over milieuracisme en het belang van klimaatrechtvaardigheid.
- Werk samen tussen sectoren om de impact te vergroten. Laat bedrijven klimaatrechtvaardigheid en raciale gelijkheid centraal stellen in klimaatactiviteiten.
- Beoefen intersectioneel environmentalisme . Intersectioneel environmentalisme streeft naar rechtvaardigheid voor de kolonisatie van gestolen land, een einde aan milieuracisme, gelijke toegang tot groene ruimte en gelijke vertegenwoordiging en toegang voor de LGBTQIA+- en gehandicaptengemeenschappen in de buitenlucht. Intersectioneel environmentalisme pleit voor de bescherming van zowel mensen als de planeet. Deze vorm van activisme erkent dat klimaatrechtvaardigheid sociale rechtvaardigheid vereist, en vice versa.
Samenvatting
De strijd voor klimaatrechtvaardigheid kan als een zware opgave voelen, maar het is belangrijk om de impact die je kunt hebben niet te onderschatten. Gevoelens van hopeloosheid zijn terecht, maar het is belangrijk om te weten dat je niet alleen bent in deze strijd. Als je het nuttiger vindt om steun te hebben bij je activisme, kan het nuttig zijn om collectieve milieuacties na te streven, zoals outreach en advocacy.
Als u daarnaast iemand bent die is getroffen door milieuracisme, kan het nuttig zijn om contact op te nemen met een professional in de geestelijke gezondheidszorg voor emotionele ondersteuning. Daarnaast kunt u contact opnemen met anderen in uw gemeenschap voor advies, ondersteuning of misschien uw eigen beweging starten.