Co osoby queer z marginalizowanymi tożsamościami mają nadzieję, że zapamiętasz po Paradzie Równości

Podczas gdy wszystkie osoby queer zmagają się z presją heteronormatywności , istnieją inne wyzwania, które mogą dotyczyć tylko niektórych członków społeczności LGBTQ+. Osoby, które są również BIPOC , mają większe ciała, są niepełnosprawne itp., doświadczają dumy i queerowości, które nie są tak żywo eksponowane pod tęczowymi banerami.

Najnowsze badania Gallupa szacują, że 5,6% dorosłych Amerykanów identyfikuje się jako część społeczności LGBTQ+ , przy czym wiele osób może doświadczać marginalizacji ze względu na inne aspekty tożsamości.

Choć dla wielu czerwiec jest okresem jedności LGBTQ+ Pride, nie dotyczy to wszystkich osób identyfikujących się jako queer, dlatego może pomóc zrozumieć, w jaki sposób możemy lepiej przyjąć osoby, które mogą być również uciskane na inne sposoby.

Interseksualne doświadczenia LGBTQ+

Nie da się zaprzeczyć, że członkowie społeczności LGBTQ+ są obecnie traktowani o wiele lepiej niż kilka dekad temu, jednak łatwo popaść w samozadowolenie, gdy tak wiele jeszcze pozostaje do zrobienia.

Badanie z 2013 r. wykazało, że uczniowie LGBTQ+ zgłaszali gorsze objawy depresji, większy stres, niższą samoocenę itp., więc zrozumiałe jest, że wielokrotne doświadczenia marginalizacji mogą zwiększać związane z tym wyzwania.

Bez względu na to, czy osoby LGBTQ+ są również uciskane ze względu na rasę, sprawność, religię, status imigracyjny, klasę, rozmiarizm lub inny aspekt swojej tożsamości, tożsamości te mogą utrudniać im odnalezienie się w społeczności podczas Parady Równości.

Doświadczenia autystycznej pisarki żydowskiej i lesbijskiej

Lara Boyle , autystyczna, żydowska lesbijka i niezależna pisarka mieszkająca w Charlotte w Karolinie Północnej, mówi: „Chciałabym, żebyśmy mogli uczynić przestrzenie Pride bardziej dostępnymi! Z powodu przeciążenia sensorycznego i ataków tików nie radzę sobie z barami ani paradami”.

Ponieważ nie pije alkoholu, Boyle zauważa, że ​​doceniłaby inkluzywne alternatywy, takie jak kluby książki czy kawiarnie. „Chcę celebrować wszystkie moje tożsamości, ale zazwyczaj czuję się po prostu pominięta” – mówi.

Boyle wyjaśnia, że ​​często czuje, jakby musiała wybierać spośród swoich tożsamości. „Mam nadzieję, że zjednoczymy się jako społeczność, aby każdy mógł poczuć, że należy do niej, nie zmieniając tego, kim jest” – mówi.

Badanie z 2015 r. wykazało powiązania między umiejętnością bycia otwartym i we wspólnocie z innymi a zdrowiem psychicznym, dlatego wydarzenia LGBTQ+ muszą podejmować większe wysiłki, aby były dostępne dla wszystkich uczestników.

Spostrzeżenia czarnoskórego biseksualnego edukatora

TJ Tallie, doktor , dyrektor i profesor nadzwyczajny historii i studiów afrykańskich na University of San Diego opisuje, w jaki sposób queerowość może sprawić, że jednostki będą coraz bardziej podatne na inne osie tożsamości. „Na przykład kobiety queer mają dodatkowe słabości prawne i fizyczne pod względem swojej queerowości, które są już zrozumiałe w społeczeństwie zdominowanym przez mężczyzn” – mówi.

Jako czarnoskóra osoba queer, Tallie wyjaśnia, w jaki sposób jego słabości jako osoby czarnoskórej są często uwidaczniane w strukturalnych dysproporcjach rasowych w Stanach Zjednoczonych, a następnie również w społecznościach queer.

Tallie podkreśla: „Często myślimy o zjednoczonej tożsamości LGBTQIA+. Kiedy tego nie wyjaśniamy, mamy tendencję do zakładania, że ​​każdy, kto identyfikuje się jako LGBTQ+, jest białym, sprawnym fizycznie, konwencjonalnie atrakcyjnym mężczyzną”.

W artykule z 2017 r. zwrócono uwagę na potrzebę ponownego spojrzenia na seksualność i płeć, aby skuteczniej zburzyć problematyczny status quo heteronormatywności. Doświadczenia Tallie potwierdzają potrzebę przyjęcia perspektywy interseksjonalnej.

Pozycja doradcy panseksualnego o rasowym pochodzeniu

Brandi Garza, MA, LPC , terapeutka w  Mindpath Health , która mieszka w Dallas, w stanie Teksas, mówi: „Jestem kobietą panseksualną, adoptowaną z ubóstwa w wieku 13 lat. Jestem i zawsze byłam świadoma tragicznej utraty ludzkiego ducha przez osoby marginalizowane przez większość osób na stanowiskach władzy”. 

Garza, która od blisko 20 lat zajmuje się zdrowiem psychicznym, zbudowała swoją karierę na nieustannym dążeniu do tego, by pomóc ludziom dostrzec prawdę o sobie. Opowiada, jak radziła sobie z tradycyjnymi, południowymi dziadkami, gdy używali języka promującego opresyjne przekonania.

Garza podkreśla: „Moją nadzieją jest, że każda flaga [Pride] pomoże ‘tym’ ludziom poczuć się włączonymi, zaakceptowanymi i dumnymi. Istnieją całe życia doświadczeń, które sprawiły, że ta sama grupa ludzi czuje się beznadziejnie, bezwartościowa i zawstydzona swoim autentycznym ja”.

Zachęcając wszystkich do zadania sobie pytania o to, co jeszcze można zrobić, Garza zauważa, jak podstępne może być uciskanie. „Na przykład, gdy widzisz bezdomnego młodzieńca lub osobę cierpiącą na uzależnienie, zadaj sobie pytanie, z czym jeszcze może mieć do czynienia” – mówi.

Perspektywa niepełnosprawnego czarnoskórego wizjonera transseksualnego

Van Bailey, MA, EdD , pierwszy dyrektor centrów studenckich LGBTQ+ na Harvard College i University of Miami, który ma siedzibę w Temple Hill w stanie Maryland, mówi: „Czarne osoby trans często stają przed wyzwaniami w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, dostępu do kompetentnych lekarzy, dyskryminacji w pracy itp.”

Bailey zauważa, że ​​czarnoskóre osoby transpłciowe często doświadczają problemów takich jak bezdomność, które są bezpośrednim skutkiem trudności, jakie napotykają w znalezieniu akceptujących miejsc pracy, w których docenia się ich wiedzę i umiejętności.

Dlatego Bailey podkreśla luki w polityce, które nie biorą pod uwagę queerowych realiów. „Zmarło wiele osób, które były mi bliskie, ale nie było polityki żałoby, która odnosiłaby się do wybranej rodziny” – mówi.

Zwłaszcza gdy badanie z 2019 r. wykazało, że dynamika rodziny wpływa na zdrowie psychiczne młodzieży w złożony sposób, kluczowe jest uznanie, że „rodzina” może być wyborem, a nie tylko kwestią biologii, zwłaszcza w przypadku osób queer.

Myśli starszej imigrantki należącej do mniejszości rasowej queer

Renato „Rainier” M. Liboro, doktor , adiunkt psychologii na Uniwersytecie Nevady, mówi: „Stoimy na ramionach wielu przed nami, którzy walczyli o nasze równe prawa, sprawiedliwy dostęp do usług i programów, aby zaspokoić nasze potrzeby, uznanie i solidarność ze strony tych, którzy widzą nas takimi, jakimi naprawdę jesteśmy i co możemy mieć”.

Jako małe dziecko Liboro wspomina, że ​​nigdy nie wyobrażał sobie, że poślubi najwspanialszego mężczyznę w swoim życiu, będzie uczył i prowadził badania społeczne na temat nierówności w dostępie do opieki zdrowotnej oraz że jako osoba queer będzie akceptowany, doceniany, wspierany i kochany przez rodzinę, przyjaciół i rówieśników.

Liboro zauważa: „Posiadanie tych rzeczy wiąże się z przywilejami, jakie mi przyznano dzięki niektórym przecinającym się domenom mojej tożsamości i mojej ciężkiej pracy, ale ważne jest, aby pamiętać o szansach, jakie stworzyli dla nas ci, którzy walczyli, wytrwali i utorowali nam drogę”.

Jeśli Liboro jest w stanie przypomnieć sobie te zmagania poprzednich pokoleń LGBTQ+, może to pomóc w napędzaniu jeszcze większego postępu. „To zainspiruje nas do kontynuowania pracy, która naprawdę daje nam dumę” – mówi.  

Opinie queerowej, solo-poliamorycznej pracownicy socjalnej

Brian Ackerman, LMSW , queerowy, solo-poliamoryczny pracownik socjalny, mówi: „Zauważ szeroką widoczność i świętowanie osób LGBTQIA+ podczas Miesiąca Dumy. Przez resztę roku ta widoczność i świętowanie są zwykle ograniczone do przestrzeni LGBTQIA+ (barów, klubów, miejsc, przestrzeni społecznościowych itp.), a domyślny tryb dla reszty świata jest heteronormatywny”.

Ackerman zaleca: „Okazanie współczucia osobom LGBTQIA+, połączenie empatii z powodu braku tej widoczności przez resztę roku i zaangażowanie w działania, aby uczynić świat bardziej akceptującym miejscem dla osób LGBTQIA+ w swojej społeczności i sieciach społecznościowych”. 

Biorąc pod uwagę lekcje z doświadczenia queer, Ackerman pyta, czy istnieje twoja własna szafa, w której pozostajesz z powodu strachu przed wyobcowaniem. „Czy istnieje inny sposób, w jaki chcesz podchodzić do swoich intymnych relacji i relacji z rodziną pochodzenia” – pyta.

Ackerman wyjaśnia dalej: „Ludzie niebędący LGBTQIA+ mogą się wiele nauczyć od aktywizmu i dumy społeczności LGBTQIA+, a jak pokazuje Miesiąc Dumy, wiele z tych lekcji może doprowadzić do poczucia wyzwolenia i akceptacji siebie w twoim własnym życiu”.

Soczewka czarnej matki niebinarnej

Shanéa Thomas, LICSW, LCSW-C, LCSW, EdD , specjalistka ds. szkoleń LGBTQ+ i adiunkt badawczy na University of Maryland, mówi: „Wydarzenia Pride mogą być okazją do rozpoczęcia budowania społeczności. Chociaż wiem, że ludzie mają trudności z komercjalizacją Pride, może to pomóc subkulturom, takim jak kink”.

Jako edukator, który używa zamiennie zaimków męskich i żeńskich, Thomas zauważa, że ​​różne aspekty jego tożsamości nie wykluczają się wzajemnie. „Ludzie mówią, że najpierw jesteś czarny, a potem jesteś queer, albo że wybierasz trans, ale potrzebuję, żeby zrozumieli, że ta praca jest pozioma, a nie pionowa, ani nie jest ułożona jedna na drugiej”.

Thomas wyjaśnia: „Patrick Johnson mówi, że bycie czarnoskórym to bycie queer. Moja tożsamość wpływa na wszystko. Wpływa na sposób, w jaki się ubieram, sposób, w jaki płacę czynsz, sposób, w jaki rejestruję szkołę mojego dziecka, płeć, którą wpisuję w jego akcie urodzenia, sposób, w jaki kupuję dom, wszystkie te rzeczy naprawdę mają znaczenie dla tego, jak czarnoskórzy transseksualni queerowi niebinarni ludzie postrzegają świat”. 

Badanie z 2021 r. wykazało, że konieczne są dalsze badania w celu zmierzenia skuteczności podejść do szkoleń w zakresie zdrowia psychicznego afirmujących queer. To częściowo dlatego Thomas poczuła powołanie do nauczania, ponieważ po pracy w alternatywnej szkole średniej dostrzegła luki w sposobie działania tych systemów