Czy odejście z pracy może zdziałać cuda dla Twojego zdrowia psychicznego?

Kiedy mama Lindsey Lee Wallace zmarła pod koniec 2019 roku, nie była przy jej łóżku, ponieważ jej szef chciał, aby wykonała zadanie w pracy. Jako niedawny absolwent jej szef regularnie podkreślał potrzebę priorytetyzacji pracy. Wallace czuła się szczęściarą, że ma pracę i przekonała samą siebie, że z jej mamą wszystko będzie dobrze.

Skutki psychiczne były kolosalne. „Brak mojej mamy w pracy sprawił, że poczułem ogromną urazę do szefa, co spotęgowało mój proces żałoby, ponieważ byłem zmuszony widzieć ją i przeżywać to doświadczenie na nowo każdego dnia” — mówi Wallace.

Potem nadeszła pandemia, dom i biuro połączyły się, a wraz z nią pojawiło się poczucie, że powinna pracować nawet dłużej niż zwykle. Bezpieczeństwo również stało się przedmiotem troski, ponieważ musiała wprost odmawiać wchodzenia do zatłoczonych miejsc publicznych, aby wykonywać zadania dla klientów. „Czułam się stale zmęczona i niespokojna, i nigdy nie czułam się w pełni zrelaksowana z powodu obaw, że coś niespodziewanie spadnie mi na ramiona” — mówi Wallace. 

Wallace jest jedną z wielu osób w Stanach Zjednoczonych, które starają się znaleźć równowagę między pracą a zdrowiem psychicznym. Badanie przeprowadzone w 2021 r. przez American Psychological Association wykazało, że prawie dwie trzecie respondentów pracujących w domu zgłosiło, że czuje się odizolowanych lub samotnych, podczas gdy 17% stwierdziło, że czuje się tak cały czas. Jeśli chodzi o granice między życiem zawodowym a prywatnym, 22% uczestników zgłosiło, że zawsze mają problem z zaprzestaniem pracy pod koniec dnia, a 45% stwierdziło, że czasami ma ten problem.

 Jednocześnie wzrosło zrozumienie problemów, jakie praca może powodować. Ostatnio książę Harry nazwał osoby, które rzuciły pracę, aby zadbać o swoje zdrowie psychiczne, „czymś, co należy świętować” w wywiadzie dla Fast Company . 

Istnieje niezliczona ilość trudnych powodów, dla których osoba może zdecydować się odejść ze swojego stanowiska. „Osoby mogą zdecydować się odejść z pracy z powodu lekceważących menedżerów, nierównowagi między wysiłkiem a nagrodą, polityki w miejscu pracy, plotek w miejscu pracy, mobbingu w miejscu pracy, wysokich wymagań zawodowych, małej swobody decyzyjnej i ograniczonego wsparcia społecznego w miejscu pracy” — mówi dr Leela R. Magavi , psychiatra kształcony w Hopkins i regionalny dyrektor medyczny Mindpath Health .

Według Biura Statystyki Pracy , w październiku 4,2 miliona ludzi w Stanach Zjednoczonych rzuciło pracę . Jest to kontynuacja podobnie wysokich liczb z poprzednich miesięcy.

„Nie mogę przecenić tego, jak bardzo odejście z tej pracy poprawiło moje zdrowie psychiczne” — mówi Wallace, która znalazła nową pracę na kilka miesięcy przed przejściem do obecnej — co nazywa „drastyczną poprawą każdego pojedynczego problemu, z którym się mierzyłam”. Uważa również, że nauka granic i ich respektowanie w pracy są kluczowe.

Chociaż rzucenie pracy, która pozostawia Twoje zdrowie psychiczne w złym stanie, może brzmieć jak oczywista decyzja, jest zupełnie inne. Krytyczne znaczenie mają względy finansowe i społeczne, a także zobowiązanie — uzasadnione lub nie — jakie wiele osób odczuwa wobec swojego pracodawcy. Proces ten może wymagać wielu przemyśleń i czasu spędzonego na poszukiwaniu innych możliwości. Jednak pierwszym krokiem jest określenie wpływu Twojej pracy na zdrowie psychiczne.

Czy Twoja praca negatywnie wpływa na Twoje zdrowie psychiczne? 

Jak wyjaśnia dr Naomi Torres-Mackie , kierownik badań w The Mental Health Coalition , psycholog kliniczny w Lenox Hill Hospital w Nowym Jorku i profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Columbia, 
oznakami negatywnego wpływu pracy na zdrowie psychiczne są: lęk przed pójściem do pracy, uczucie wyczerpania, drażliwość, spadek motywacji i problemy ze snem spowodowane stresem w pracy.

Stresory zdrowia psychicznego z pewnością istniały w pracy przed marcem 2020 r. Jednak pandemia całkowicie zmieniła oczekiwania pracodawców i dodała dodatkowe problemy w pracy. Jak odkrył Wallace, jednym z kluczowych problemów jest brak precyzyjnych godzin i granic między pracą a życiem osobistym, gdy dom pełni również funkcję biura.

Tak było w przypadku Nayaniki Guhy, której praca zmieniła się diametralnie cztery miesiące po tym, jak świat został zamknięty. Przed pandemią pracowała od 9 do 18, ale gdy zaczęła pracować z domu, 14-godzinny dzień stał się normą. Pracodawca Guhy oczekiwał, że będzie w nocy i w weekendy, podczas gdy będzie miała znacznie więcej obowiązków, często wykraczających poza jej obowiązki. Stała się stale niespokojna, zestresowana i drażliwa, nie mając czasu na spędzanie czasu z rodziną lub dla siebie.

„Jeśli spędzasz znaczną ilość czasu na myśleniu o sprawach zawodowych, będąc w domu, lub sprawdzasz pocztę elektroniczną w domu lub poza godzinami pracy, jest to poważny znak, że Twoja praca może negatywnie wpływać na Twoje zdrowie psychiczne” – mówi Kally Doyle , licencjonowana doradczyni zdrowia psychicznego i członkini społeczności Frame Therapy . 

Sytuacja pogorszyła się, gdy Guha i jej współpracownicy musieli wrócić do biura pod koniec lata 2020 r., pomimo wysokiego wskaźnika zakażeń i braku dostępnych szczepionek. „Pomimo wielu próśb o pracę z domu, odmówiono mi tej możliwości” – mówi. 

Chociaż Guha chciała odejść, martwiła się o finanse i o to, jak pozostanie na tym stanowisku przez mniej niż rok będzie wyglądać w jej CV. „Praca powoli mnie wykańczała i musiałam odejść. Upewniłam się, że mam oszczędności na co najmniej dwa miesiące jako bufor, dopóki nie poprawię się w freelancingu, i podjęłam ryzyko” — mówi Guha, która poczuła natychmiastową ulgę. „Znalazłam trochę czasu na relaks, układałam puzzle z rodzeństwem i tworzyłam sztukę. Teraz jestem o wiele spokojniejsza, potrafię podejmować dobre dla siebie decyzje, a moje zdrowie psychiczne i fizyczne jest lepsze”. Ponadto przypisuje elastyczność freelancingu zapewnianiu o wiele lepszej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym.

Innym oczywistym problemem dla pracowników w czasie pandemii było bezpieczeństwo — czego Stann Fransisco nie miał, pracując w studiu jogi. Przed pandemią Fransisco uczęszczał na zajęcia przez kilka lat i po podjęciu tam pracy stwierdził, że był jedyną niepełnosprawną i transseksualną osobą w zespole. Hey spotkał się z bezpodstawnym nazywaniem , błędnym określaniem płci i nękaniem z powodu swojego psa przewodnika. Kiedy wybuchła pandemia, a obowiązki Fransisco rozszerzyły się o egzekwowanie masek, skanowanie temperatury i bardziej rozległą dezynfekcję, stanął przed dodatkowymi problemami ze strony współpracowników i gości. Chociaż miał wsparcie właściciela, ciągłe narzekanie było niesamowicie uciążliwe. Kiedy właściciel musiał się wycofać, twierdzi, że nowy właściciel skrócił godziny pracy Fransisco i oddał je nauczycielowi, który często łamał zasady.

Hey postanowił odejść. „Wtedy stało się dla mnie oczywiste, że mój czas się skończył i nie potrzebowałem ciągłego stresu związanego z agresją ze strony personelu i studentów w miejscu pracy” — wspomina Fransisco. „Pomimo obecności niepełnosprawnej osoby transseksualnej błagającej o pomoc i szacunek, wszyscy potrafili zracjonalizować nadużycia wobec mnie, twierdząc, że było to «słuszne»”. Jednak utrata dochodów i dostępu do placówki, a także zachwiane zaufanie do nauczycieli, którym ufał od lat, były trudne.

„To, co zobaczyłem w tym czasie, otworzyło mi oczy na wyzwania, z którymi przyjdzie mi się zmierzyć, próbując odbudować to, jak wygląda dla mnie społeczność w tej nowej rzeczywistości” — dodaje Fransisco, który nadal praktykuje jogę. „Jestem niepełnosprawny, więc nigdy tak naprawdę nie «staje się lepiej». Właśnie odsunąłem się od głównego źródła krzywdy, więc nie pochodzi ona już od nich z zewnątrz”.

Decyzja o tym, czy rzucić pracę

W niektórych przypadkach rezygnacja może wydawać się nieunikniona. Ale jeśli nie jesteś pewien, czy to słuszne, Torres-Mackie zaleca poleganie na zaufanych systemach wsparcia.

Rozmowa pomogła Stevenowi Langbroekowi być pewnym, kiedy odchodził z pracy. Kiedy w kwietniu 2020 r. zaczynał nową pracę, był podekscytowany. Jednak w ciągu nieco ponad roku zaczął czuć się pobudzony, tracić energię i brać dni chorobowe, aby dojść do siebie po stresujących tygodniach pracy. Wiedział, że decyzja o odejściu z pracy, na której mu zależało, i pracowników, za których czuł się odpowiedzialny, wymagała pomocy. „Dojście do decyzji o odejściu zajęło mu kilka tygodni i wiele rozmów. Z przyjaciółmi, bliskimi, współpracownikami, terapeutą, każdym, czyją opinię naprawdę ceniłem” — wyjaśnia Langbroek.

Langbroek wspomina, że ​​przez dwa tygodnie po odejściu w czerwcu nie miał energii, żeby cokolwiek robić. Jednak w kolejnych miesiącach poświęcił czas na powrót do zdrowia i zaczął lepiej o siebie dbać, w tym zdiagnozowano u niego ADHD i rozpoczął leczenie.

Jeśli odejście wydaje się zbyt drastycznym krokiem, inną drogą jest próba zmiany problemów, które Cię dręczą. „Zalecam udzielanie informacji zwrotnych i orędowanie za pozytywnymi zmianami przed odejściem z pracy” — mówi Magavi. „Burza mózgów na temat sposobów, w jakie rzeczy można realistycznie zmodyfikować w miejscu pracy, aby lepiej wspierać czyjeś potrzeby, i otwarte omawianie tych opcji może prowadzić do pozytywnych i terminowych zmian”.

Bądź szczery co do tego, co czujesz, nie podając więcej szczegółów niż to konieczne, w przeciwnym razie możesz się tym podzielić. Jednak niektórzy ludzie mogą nie czuć się komfortowo, robiąc to. Badanie American Psychological Association wykazało, że czterech na dziesięciu uczestników obawia się odwetu za wzięcie urlopu z powodu zdrowia psychicznego lub szukanie opieki w tym zakresie.

Załóżmy, że rozmawiasz z przełożonym, który wprowadza te zmiany w życie, ale nadal odczuwasz niepokój, depresję lub wypalenie. W takim przypadku Magavi zaleca poszukanie innej pracy lub wzięcie urlopu na problemy ze zdrowiem psychicznym.

Pomyśl o długoterminowym wpływie na Twoje zdrowie psychiczne , gdy wyobrażasz sobie odejście z pracy. Jeśli planujesz wziąć urlop, czy będzie to dla Ciebie korzystne, czy też będzie trudne w inny sposób? „Długotrwałe okresy bezczynności mogą nasilać uczucie beznadziei i letargu. Wiele osób korzysta ze struktury i rutyny pracy — mogą więcej się socjalizować i czuć się bardziej pewni siebie i niezależni” — mówi Magavi. Oczywiście, różni się to w zależności od osoby, więc bądź szczery co do tego, co ma dla Ciebie sens.

Ponadto spójrz, jak realnie będzie wyglądać Twoje życie pod względem społecznym i finansowym. „Twoje zdrowie psychiczne zasługuje na uwzględnienie — po prostu upewnij się, że masz plan płacenia rachunków, priorytetowo traktujesz swoją opiekę nad sobą i że określiłeś, jak długo potrwa ta przerwa od pracy” — mówi Doyle.

Mechanizmy radzenia sobie z problemami, które należy stosować w pracy

W wielu przypadkach rzucenie pracy z powodu problemów ze zdrowiem psychicznym jest po prostu niemożliwe, zwłaszcza bez długoterminowego planowania. Jeśli obecnie tkwisz w pracy, która negatywnie wpływa na Twoje zdrowie psychiczne, specjaliści od zdrowia psychicznego, z którymi przeprowadzono wywiady, zalecają następujące techniki radzenia sobie: 

• Wypisz pozytywne afirmacje na swój temat każdego ranka
• Przed pierwszym codziennym spotkaniem weź głęboki oddech
• W miarę możliwości rób przerwy w ciągu dnia 
• Praktykuj wdzięczność wobec ludzi w swoim życiu 
• Zastanów się nad pomocą, jaką zapewniasz poprzez swoją pracę
• Skontaktuj się ze swoimi współpracownikami lub przełożonym, aby rozwiązać trudne sytuacje
• Wybierz świadomy spacer
• Zanim pójdziesz spać, wypisz trzy rzeczy, z których jesteś dumny tego dnia
• Wzmocnij swoje granice w pracy, niezależnie od tego, czy oznacza to wyłączenie powiadomień e-mail, czy wychodzenie o określonej porze każdego wieczoru
• Zrób coś, co sprawia, że ​​czujesz się dobrze po pracy, może to być gorący prysznic lub spacer z psem
• Poszukaj połączeń ze współpracownikami  
• Pomyśl o sposobach, w jakie możesz znaleźć głębszy sens w swojej pracy
• Skup się na ludziach i aktywnościach, z którymi lubisz spędzać czas lub które lubisz odkrywać poza pracą