Martin-dm / Getty Images
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Depresja to zaburzenie psychiczne, które może potencjalnie powodować silne uczucie smutku i beznadziei. Istnieje wiele form tego stanu, a podwójna depresja jest często pomijana.
Podwójna depresja może rozwinąć się w kontekście uporczywego zaburzenia depresyjnego (PDD), dawniej znanego jako dystymia . Jest to nieformalny termin używany do opisu uporczywego zaburzenia depresyjnego i dużego zaburzenia depresyjnego występujących w tym samym czasie.
Stan ten zwykle zaczyna się jako uporczywe zaburzenie depresyjne (PDD) i staje się podwójną depresją, gdy osoba z PDD rozwija również duże zaburzenie depresyjne (MDD). Podwójna depresja to forma depresji, która może znacząco wpłynąć na jakość życia i codzienne funkcjonowanie.
Badania pokazują, że osoby cierpiące na podwójną depresję doświadczają intensywniejszego uczucia beznadziei niż osoby cierpiące wyłącznie na ciężką depresję lub na przewlekłą depresję.
Osoby cierpiące na tę chorobę są bardziej narażone na rozwój cukrzycy, chorób serca i nadużywanie substancji psychoaktywnych niż osoby zmagające się z innymi formami depresji.
Jest to mniej powszechne niż inne formy depresji, ale jest to stan, który nieleczony może prowadzić do poważnych powikłań. Aby właściwie zrozumieć podwójną depresję, należy najpierw przyjrzeć się dwóm głównym składnikom tego stanu.
Spis treści
Uporczywe zaburzenie depresyjne (PDD)
Uporczywe zaburzenie depresyjne jest formą depresji o niskim stopniu nasilenia. Kiedy osoba jest w depresji od co najmniej dwóch lat i wykazuje niektóre z poniższych objawów, zazwyczaj można postawić diagnozę PDD:
- Utrata apetytu
- Zmęczenie
- Niska samoocena
- Bezsenność lub nadmierna senność
- Unikanie aktywności społecznych
- Łatwo się irytować lub wpadać w złość
U dzieci i młodzieży objawy te muszą utrzymywać się przez co najmniej rok, aby można było postawić diagnozę PDD.
Osoby z PDD często zgłaszają, że czują się, jakby były przykryte zasłoną ciemności lub głęboką mgłą. Nieleczone PDD może czasami utrzymywać się przez dziesięciolecia.
Ciężkie zaburzenie depresyjne (MDD)
Duże zaburzenie depresyjne ma tendencję do bycia epizodyczną formą depresji. Charakteryzuje się intensywnymi i nawracającymi uczuciami smutku i beznadziei, utratą zainteresowania aktywnościami i towarzyszą mu różnorodne objawy poznawcze i fizyczne. Niektóre z objawów tej szczególnej formy depresji obejmują:
- Bezsenność lub nadmierna senność
- Utrata energii
- Trudności z koncentracją
- Zmęczenie lub pobudzenie
- Myśli samobójcze
U osób z przewlekłą, ciężką depresją mogą zdarzać się okresy bez jakichkolwiek objawów depresyjnych.
Diagnoza
Nie ma konkretnych testów do diagnozowania podwójnej depresji. Lekarz przeprowadzi szczegółowy wywiad dotyczący objawów nastroju, aby sprawdzić, czy spełniasz kryteria dystymii i czy obecnie spełniasz kryteria poważnego zaburzenia depresyjnego.
Obecnie nie ma kryteriów diagnozowania podwójnej depresji w Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5). Diagnozę zazwyczaj stawia się, stosując kryteria DSM-5 do diagnozowania MDD i PDD. Ponieważ nie ma konkretnych kryteriów diagnozowania podwójnej depresji, często pozostaje ona nierozpoznana i może być trudniejsza do leczenia niż MDD lub PDD osobno.
Innym problemem w diagnozowaniu podwójnej depresji jest to, że osoby z przewlekłą depresją często nie szukają pomocy. Mogą myśleć, że po prostu tak jest i nie rozpoznać, że jest to poważny stan medyczny, który wymaga odpowiedniego leczenia.
Powoduje
Nie ma jasnej przyczyny podwójnej depresji. Za rozwój schorzenia może odpowiadać kombinacja czynników genetycznych i środowiskowych.
Czynniki środowiskowe, które mogą wywołać tę chorobę, to m.in. bezrobocie, poważne zmiany w życiu, nadużywanie substancji psychoaktywnych i traumy.
Leczenie
W leczeniu podwójnej depresji zazwyczaj stosuje się połączenie leków i terapii.
Leczenie podwójnej depresji koncentruje się na łagodzeniu ostrzejszych objawów poważnej depresji i zajmowaniu się bardziej przewlekłymi problemami związanymi z uporczywym zaburzeniem depresyjnym. Lekarz najprawdopodobniej dostosuje plan leczenia do Twoich konkretnych potrzeb.
Lek
Istnieje wiele opcji leczenia objawami depresji . Leki dostępne w leczeniu depresji są zazwyczaj podobne w różnych typach depresji. Zazwyczaj obejmują one leki przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI).
Większość ludzi nie zauważy od razu wpływu leków na objawy depresyjne. Może to potrwać kilka tygodni, a w niektórych przypadkach kilka miesięcy, aby zobaczyć pożądane rezultaty.
Terapia
Terapia poznawczo-behawioralna jest najczęściej stosowana w leczeniu podwójnej depresji.
Ta forma terapii koncentruje się na pomocy w rozpoznaniu zniekształconych procesów myślowych, przekonań i zachowań, które przyczyniają się do depresji, a także pomaga w ich kwestionowaniu.
Pomaga osobie z podwójną depresją zobaczyć siebie w nowy sposób i lepiej radzić sobie z objawami depresji. Jednak aby terapia była najbardziej skuteczna, często konieczne jest połączenie leków i terapii.
Korona
Podwójna depresja może być trudną chorobą do życia, ale nie musi być wyniszczająca. Przy odpowiednim leczeniu i opiece objawy depresyjne charakteryzujące tę chorobę można leczyć.
Oprócz leczenia zaleconego przez lekarza, możesz także zastosować pewne mechanizmy radzenia sobie z problemami.
Dokonywanie zdrowszych wyborów stylu życia, takich jak ćwiczenia i odpowiednie odżywianie, a także bardziej optymalne radzenie sobie ze stresorami w życiu, takimi jak praca, może znacznie poprawić objawy depresji. Odpowiednie leczenie i umiejętności radzenia sobie mogą również pomóc w zapobieganiu nawrotom i nawrotom podwójnej depresji.