Miłość z chorobą afektywną dwubiegunową: List do mojego męża

Kochana moja miłości,

Często opowiadałem wam zabawny cytat o chorobie afektywnej dwubiegunowej, który zawsze sprawia, że ​​jednocześnie się wzdrygam i chichoczę. „Choroba afektywna dwubiegunowa – dobra w łóżku, trudna do zniesienia”. Zawsze mnie bawiło, że jest w pewnym stopniu trafna. Przynajmniej ta druga część. 

Trudno ze mną żyć. Nasze języki miłości są różne i trudno mi wyrażać swoje emocje. Moja choroba psychiczna wpływa na moją zdolność jasnego i racjonalnego myślenia. Mam jednak nadzieję, że pisząc ten list, będę mogła wyjaśnić, w jaki sposób każdy język miłości może być używany, abyśmy mogli lepiej się komunikować w przyszłości. 

Dotyk fizyczny: 

Jednym z moich objawów choroby afektywnej dwubiegunowej są napady manii i hiperseksualizm. Uwielbiam dotyk. Myślę, że to jeden z głównych elementów naszego małżeństwa, który utrzymuje nas w intymności i bliskości. 

Kiedy jestem w stanie maniakalnym lub wpadam w spiralę, może się wydawać, że próbuję cię odepchnąć. Jednak dla mnie w tym momencie jest to całkowite przeciwieństwo tego, czego chcę. Chcę, żebyś mnie przytulił. Potrzebuję, żebyś fizycznie objął mnie ramionami i przypomniał mi: „Tak — to minie”. 

Akty służby:

Kiedy jestem w stanie maniakalnym i pełna energii, nie przeszkadza mi robienie wszystkich obowiązków, żeby zdjąć ten ciężar z twoich pleców. Będę gotować. Będę sprzątać. Będę losowo organizować dom w niedzielny poranek.

Ale kiedy jestem w stanie depresji? Oboje wiemy, że wszystko się zmienia. Są dni, kiedy nie mam nawet siły, żeby wstać z łóżka. Potrzebuję ciebie i „aktów służby” bardziej niż kiedykolwiek w tych trudnych chwilach. 

Uwielbiam to, że zabierasz dzieci ze sobą w długie podróże, żebym mogła odpocząć. Uwielbiam to, że odbierasz i odwozisz dzieci do szkoły, kiedy wydaje mi się, że nie jestem w stanie ich nawet wsadzić do samochodu. I wiesz, co naprawdę kocham? Ile czasu i miłości poświęcasz na robienie rzeczy dla mnie, które zdejmują ciężar z moich pleców i pomagają mi stanąć na nogi. 

Czas jakościowy:

Ach, czas jakościowy. Mamy czwórkę dzieci. Jak w dzisiejszych czasach znajdujemy czas dla siebie nawzajem? Zaczynam zdawać sobie sprawę, że liczą się małe chwile. To małe chwile, które mamy sami, sprawiają, że wszystko ma sens.  

Moje zaburzenie nastroju może mnie wznieść, przygnębić i rozchwiać. Ale kiedy jestem stabilny i naprawdę szczęśliwy? Cieszymy się tymi chwilami, choć mogą się wydawać ulotne. Staram się trzymać dobrych wspomnień z naszego czasu spędzonego z jakością, zamiast rozwodzić się nad uczuciami niezadowolenia. 

Otrzymywanie prezentów:

Moja mania często sprawia, że ​​wydaję za dużo. Czasami poczucie winy połączone z chęcią uspokojenia się poprzez zakupy sprawiło, że kupiłam duże, ekstrawaganckie prezenty dla ciebie i dzieci. Chociaż wiem, że doceniasz prezenty, wiem również, że wolałbyś, abym wydawała pieniądze odpowiednio, niż na prezenty będące gestem. 

Jak mogę okazać ci moją miłość poprzez prezenty, a jednocześnie upewnić się, że nie wydam za dużo? Cóż, ten list jest doskonałym przykładem. Mam nadzieję, że ten list i jego treść przełożą się na wszystkie sposoby, w jakie cię kocham i doceniam. 

Prezenty nie muszą mieć ceny pieniężnej. Jednymi z moich najszczęśliwszych prezentów są te, gdy ty i dzieci wychodzicie na dwór i przynosicie mi kwiat, który zerwaliście. Uwielbiam karteczki samoprzylepne, które zostawiacie mi na lustrze, przypominające o waszej miłości. Uwielbiam praktyczne prezenty, które mi dajecie, nawet jeśli są to tylko produkty z naszej listy zakupów. Te małe prezenty lub małe niespodzianki przynoszą mi tyle radości w chwilach rozpaczy, gdy moje zaburzenie afektywne dwubiegunowe wydaje się przejmować kontrolę nad moim życiem. 

Słowa potwierdzenia:

To mój ulubiony język miłości. Może to przeszłe traumy, a może to tylko ja, ale zawsze potrzebowałam dalszego potwierdzenia w słowach jako przypomnienia o twojej miłości. Czasami powoduje to nieporozumienia między nami, ponieważ wiem, że słowa nie są twoją mocną stroną. 

Ale słowa też mogą ranić. Wiem to osobiście, żyjąc z chorobą afektywną dwubiegunową. Przepraszam, że czasami nie mam całkowitej kontroli nad tym, co wychodzi z moich ust, gdy jestem w stanie maniakalnym lub pobudzonym. Nie każda mania jest euforyczna i powoduje wzniosłe uczucie radości. Czasami nie potrafię panować nad swoimi emocjami i wyładowuję je na osobach, które kocham najbardziej. 

Przepraszam, że nie jestem wszystkim, czego chcesz przez cały czas. Przepraszam, że czasami się załamuję i czuję ciężar mojej depresji. Nie chodzi o to, że chcę poddać się mojemu smutkowi, ale naprawdę nie mogę sobie pomóc. Ale kocham cię i nie ma końca tej miłości.