Zamknij ten odtwarzacz wideo
Dzieci i nastolatki z zaburzeniami lękowymi o podłożu społecznym (SAD) mogą żyć z objawami do dorosłości, nigdy nie otrzymując diagnozy . Chociaż SAD jest trzecim najczęściej występującym zaburzeniem zdrowia psychicznego, wielu rodziców i nauczycieli nie zna oznak i objawów u dzieci i nastolatków.
Zaburzenie lękowe społeczne obejmuje intensywny strach lub fobię przed sytuacjami społecznymi i występami. Chociaż większość nastolatków przechodzi okresy normalnego lęku związanego ze zmianami towarzyszącymi okresowi dojrzewania, osoby z SAD doświadczają strachu, który jest nieproporcjonalny do sytuacji, z którymi się mierzą.
U niektórych nastolatków lęk społeczny staje się problemem przewlekłym, wpływającym na wyniki w nauce, zajęcia pozalekcyjne i umiejętność nawiązywania przyjaźni.
Spis treści
Typy
U dzieci i nastolatków można zdiagnozować bardziej uogólnioną formę zaburzenia lękowego o podłożu społecznym lub zaburzenie, którego przyczyną są wyłącznie sytuacje wymagające wykonania (lęk powodują jedynie sytuacje wymagające wykonania).
Objawy
Objawy u dzieci mogą się różnić w zależności od wieku.
Jako rodzic lub bliska osoba musisz wiedzieć, że nie wszystkie z tych zachowań odzwierciedlają SAD. Jeśli jednak rozpoznajesz je stale i masz powody do obaw, rozważ dalszą diagnostykę u psychoterapeuty.
Dzieci w wieku przedszkolnym
- Strach przed czymś nowym
- Drażliwość, płacz lub marudzenie
- Zamrażanie lub przywieranie
- Odmowa mówienia
Dzieci w wieku szkolnym
- Strach przed czytaniem na głos lub odpowiadaniem na pytania na zajęciach
- Strach przed rozmową z innymi dziećmi
- Strach przed wystąpieniem przed klasą
- Strach przed rozmową z dorosłymi
- Strach przed występami muzycznymi lub sportowymi
- Strach przed zamawianiem jedzenia w restauracji
- Strach przed uczestnictwem w przyjęciach urodzinowych
- Strach przed wizytą przyjaciół
- Martwisz się, że inni Cię osądzą
- Odmowa udziału w zajęciach lub szkole
Ponadto u dzieci cierpiących na SAD częściej niż u dorosłych występują objawy fizyczne, takie jak bóle głowy, bóle brzucha i nudności.
Wiek dojrzewania
Temperament
Szukaj nastolatka, który…
- jest cicho
- trzyma się na uboczu
- staje się bardziej wycofany, jeśli jest zachęcany do rozmowy
- jest niezdecydowany
- jest pasywny
- jest nadmiernie zaniepokojony negatywną oceną
- Obawy przed zawstydzeniem lub upokorzeniem
- krzyżuje ramiona
- trzyma głowę nisko
- wykazuje niewiele wyrazów twarzy
- ma nerwowe nawyki, takie jak kręcenie włosami lub wiercenie się
Zachowanie w szkole
- potencjalnie słabo radzi sobie w szkole
- nie podnosi ręki na zajęciach
- unika kolegów z klasy poza zajęciami
- strach przed występowaniem przed innymi/ przemawianiem publicznym
- strach przed zabieraniem głosu na zajęciach
- czuje się niekomfortowo w świetle reflektorów
- siedzi sam w bibliotece lub kawiarni
- boi się poprosić nauczyciela o pomoc
- boi się przyjść na zajęcia spóźniony
- może odmówić pójścia do szkoły lub ją porzucić
Zachowanie wobec rówieśników
- czuje się niekomfortowo w sytuacjach grupowych
- ma niewielu przyjaciół
- boi się rozpoczynać lub uczestniczyć w rozmowach
- boi się prosić innych o spotkanie
- boi się dzwonić do innych
- unika kontaktu wzrokowego
- mówi cicho lub mruczy
- wydaje się być zawsze „na marginesie”
- zdradza niewiele o sobie, rozmawiając z innymi
Nastolatki z zaburzeniami lękowymi o podłożu społecznym są w niekorzystnej sytuacji we wszystkich dziedzinach życia. Mogą mieć słabe wyniki w szkole i mogą mieć problemy z uczęszczaniem na zajęcia. Uczniowie z zaburzeniami mają również mniejsze szanse na nawiązywanie przyjaźni i uczestnictwo w zajęciach pozalekcyjnych.
Osoby cierpiące na poważne zaburzenia afektywne sezonowe mogą rzucić szkołę lub odmówić opuszczenia domu.
Ponadto nieleczone zaburzenie lękowe o podłożu społecznym w okresie dojrzewania może prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia innych problemów ze zdrowiem psychicznym w późniejszym życiu, takich jak depresja , zaburzenia odżywiania , nadużywanie substancji psychoaktywnych , a nawet myśli samobójcze .
Powoduje
Podobnie jak u dorosłych, zaburzenie lękowe u dzieci i nastolatków może być spowodowane czynnikami genetycznymi, środowiskowymi, społecznymi i mózgowymi/biologicznymi. Wielu rodziców może obwiniać siebie, ale wiedzą, że to zazwyczaj kombinacja czynników powoduje zaburzenie. Najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest wspieranie dziecka i pomoc w znalezieniu pomocy.
Diagnoza
Diagnoza zaburzeń lękowych u dzieci i nastolatków obejmuje ocenę objawów w kilku kontekstach. Ocena ta często obejmuje perspektywę rodziców i nauczycieli i może obejmować wykorzystanie dokumentacji szkolnej.
Dzieci i nastolatki z SAD mogą pozostać niezauważone, jeśli rodzice i nauczyciele interpretują zachowanie ucznia jako nieśmiałość. Jednak świadomość SAD jest krytyczna, a wczesne wykrycie i interwencja są potrzebne, aby zapobiec długotrwałemu upośledzeniu.
Badane są potencjalne schorzenia podstawowe i rozważane są również inne wyjaśnienia zachowania, takie jak znęcanie się. Jeśli uczeń jest narażony na ryzyko samookaleczenia lub samobójstwa, kwestie te są rozwiązywane natychmiast.
Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 988, aby uzyskać wsparcie i pomoc od przeszkolonego doradcy. Jeśli Ty lub ktoś Ci bliski jest w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego znajdziesz w naszej Krajowej Bazie Danych Pomocy .
Te same kryteria diagnostyczne, które są stosowane do diagnozowania dorosłych, dotyczą również dzieci i nastolatków. Istnieją jednak pewne dodatkowe zastrzeżenia. Dzieci i nastolatki mogą nie zdawać sobie sprawy, że ich strach jest nieuzasadniony, a ich lęk musi być obecny podczas interakcji z rówieśnikami, a nie tylko dorosłymi.
Leczenie
Leczenie SAD u dzieci i nastolatków ma na celu pomoc w złagodzeniu lęku i umożliwienie uczniowi radzenia sobie ze szkołą i codziennym funkcjonowaniem. Skuteczne metody leczenia mogą obejmować:
- Terapia poznawczo-behawioralna ( CBT )
- Terapia rodzinna
- Leki takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), na przykład: Zoloft i Prozac
Oprócz standardowych metod leczenia istnieje szereg strategii radzenia sobie, które nauczyciele, rodzice i uczniowie mogą stosować, aby radzić sobie z lękiem społecznym zarówno w szkole, jak i poza nią.
Szkoły mogą odegrać ważną rolę w tym procesie, ponieważ to właśnie tam zaburzenia lękowe społeczne mogą mieć najbardziej negatywny wpływ na funkcjonowanie nastolatka. Interwencje w szkołach prowadzone przez psychologów, szkolenia z zakresu umiejętności społecznych i szkolenia z zakresu umiejętności akademickich to pomocne sposoby, w jakie szkoły mogą interweniować w przypadkach SAD.
Jako rodzic czytaj o zaburzeniu i zwiększ swoją świadomość tego, czego doświadcza Twój nastolatek. Bądź w kontakcie ze swoją szkołą, aby koordynować działania z nauczycielami, doradcami szkolnymi i innymi pracownikami. Razem możecie pracować nad poprawą sytuacji dziecka lub nastolatka z SAD.
Porady dla rodziców
Jako rodzic dziecka z lękiem społecznym, trudno jest wiedzieć, jak najlepiej zaoferować wsparcie. Ważne jest, aby radzić sobie z lękiem społecznym dziecka w sposób konstruktywny.
Daj swojemu dziecku lub nastolatkowi szansę na wystawienie się na sytuacje budzące strach. Nie mów za swoje dziecko lub nastolatka i nie chwal go, gdy znajdzie się w sytuacji budzącej strach.
Wybierz realistyczne cele dla swojego dziecka lub nastolatka, takie jak dołączenie do klubu lub znalezienie nowego przyjaciela. Następnie nakreśl kroki, które można podjąć, aby osiągnąć ten cel. Zachęcaj również do aktywności, które pomagają Twojemu dziecku lub nastolatkowi się zrelaksować, takich jak sztuka i rzemiosło, muzyka, joga i pisanie.
Bądź dobrym słuchaczem i daj swojemu dziecku lub nastolatkowi znać, że to, czego doświadcza, można przezwyciężyć. Przypomnij swojemu dziecku lub nastolatkowi o wcześniejszych sukcesach i buduj jego pewność siebie.
Na koniec, poszukaj pomocy dla swojego dziecka lub nastolatka, jeśli lęk stanie się poważny. Niektóre problemy są zbyt duże, abyś mógł sobie z nimi poradzić sam i wymagają interwencji, takiej jak leki lub profesjonalna terapia.
Słowo od Verywell
Jeśli masz dziecko lub nastolatka, u którego podejrzewasz lęk społeczny, ważne jest, aby umówić się na wizytę w celu postawienia diagnozy i potencjalnego leczenia . Im dłużej to zaburzenie nie zostanie zdiagnozowane, tym większego upośledzenia doświadczy Twoje dziecko. Podobnie, jeśli jesteś nastolatkiem żyjącym z lękiem społecznym, skontaktuj się z rodzicem, nauczycielem lub doradcą zawodowym w sprawie objawów, których doświadczasz, aby uzyskać pomoc.