Alvaro Medina Jurado / Getty Images
Sluit deze videospeler
Wanneer een gebied door een natuurramp is verwoest, worden levens en huizen volledig verstoord. Mensen moeten niet alleen hun leven heropbouwen, maar ook verzoenen met wat ze verloren hebben. Dit kan degenen onder ons die iets als een orkaan, overstroming of bosbrand hebben meegemaakt, echt in een depressieve staat brengen. Er is zelfs een naam voor dit specifieke type depressie: solastalgie .
Wanneer de plekken die het meest voor ons van belang zijn – onze huizen, ons land en onze gemeenschappen – verstoord, veranderd of bedreigd worden, kunnen we ook een minder zichtbare maar niet minder schadelijke impact ondervinden die we emotioneel met ons meedragen.
Andere effecten zijn onder meer een verstoring van het identiteitsgevoel , het gevoel van verbondenheid en de veiligheid van een persoon met betrekking tot de plek waar hij of zij woont.
Inhoudsopgave
In één oogopslag
Wanneer mensen getroffen worden door natuurrampen, volgt er vaak een diepe droefheid. Huizen en gemeenschappen zijn niet meer zoals ze ooit waren en mensen moeten hun leven opnieuw opbouwen. Deze vorm van depressie staat bekend als solastalgia. Deze aandoening kan behandeld worden met cognitieve gedragstherapie en/of medicatie.
De soorten natuurrampen die kunnen leiden tot solastalgie
Kortom, een ecosysteem in nood kan aanzienlijke, chronische nood veroorzaken bij de mensen die deze plekken hun thuis noemen.
Voorbeelden van situaties die solastalgie kunnen veroorzaken zijn:
- Droogte
- Bosbrand
- Overstroming
- Droogte
- Kaalkap (verwijderen van bomen)
- Mijnbouw
- Smog
- Extreem weer
Solastalgie en klimaatangst zijn gerelateerd
Solastalgie, dat soms ook breder wordt aangeduid als klimaatangst, verstoort de normale wisselwerking tussen het welzijn van onze fysieke omgeving en dat van onze geestelijke gezondheid. En naarmate onderzoekers, therapeuten en artsen zich er steeds meer van bewust worden, heeft schade aan de ene de neiging om de andere negatief te beïnvloeden.
Wanneer de plekken die het meest voor ons van belang zijn – onze huizen, ons land en onze gemeenschappen – verstoord, veranderd of bedreigd worden, kunnen we ook een minder zichtbare maar niet minder schadelijke impact ondervinden die we emotioneel met ons meedragen.
Een kleine geschiedenisles over de oorsprong van de term solastalgie
De term voor deze aandoening, solastalgie, werd begin jaren 2000 bedacht door de Australische milieufilosoof Glenn Albrecht om de unieke mentale pijn te beschrijven die ontstaat door te moeten leven met negatieve veranderingen in de omgeving.
Latijn en Grieks botsen
Het woord zelf is een combinatie van het Latijnse woord solacium, dat troost betekent (of het Engelse woord troost), en het stamwoord -algia, afkomstig van het Griekse woord algos (wat pijn betekent), zoals in neuralgie (zenuwpijn) en nostalgie.
In feite is de naam van deze aandoening eigenlijk geïnspireerd door het concept van nostalgie . Er zijn echter belangrijke verschillen in deze emotionele toestanden.
Solastalgie versus Nostalgie
Nostalgie beschrijft heimwee of een staat van verdriet of verlangen die wordt veroorzaakt door het feit dat men niet thuis is. Het kan worden verholpen door erheen terug te keren.
Dit is het tegenovergestelde van solastalgie, wat de ervaring van chronisch trauma, verlangen of hopeloosheid beschrijft als gevolg van negatieve of stressvolle veranderingen in de woning of het ecosysteem waarin u zich nog bevindt, veroorzaakt door de gevolgen van klimaatverandering, weersomstandigheden, brand of andere omgevingsfactoren.
Bij solastalgie is het niet mogelijk om terug te keren naar het thuis waar je naar verlangt. Het is er nog steeds, maar niet hetzelfde.
Aarde Emoties
Albrecht, erelid van de School of Geosciences aan de Universiteit van Sydney, heeft een boek over dit onderwerp geschreven, Earth Emotions: New Words for a New World , waarin hij ingaat op de relatie tussen het landschap van een persoon en zijn geestelijke gezondheid en algemene welzijn .
Met andere woorden, solastalgie is een unieke vorm van nood die specifiek voortkomt uit verontrustende, onstuitbare, vaak abrupte veranderingen in iemands huis en/of grotere omgeving. Deze veranderingen komen steeds vaker voor naarmate de klimaatverandering escaleert.
Hoewel deze aandoening lastig te omschrijven is, kan solastalgie worden gezien als een diepe vorm van heimwee naar het huis of land van je recente verleden, die je ervaart terwijl je nog in dat huis of die plek woont. Mensen met deze aandoening kunnen het gevoel hebben dat hun gevoel van plaats, verbondenheid en comfort is aangetast of wordt aangevallen, wat milde tot ernstige en chronische symptomen van angst, depressie, verlies, nood en machteloosheid veroorzaakt.
Wat zijn de symptomen van solastalgie?
Solastalgia omvat een breed scala aan overlappende tekenen en symptomen die vaak gepaard gaan met andere psychische aandoeningen. Bovendien presenteert deze aandoening zich vaak anders bij verschillende mensen en kan het optreden als reactie op een breed scala aan omstandigheden.
De ernst van de solastalgia-symptomen kan ook sterk variëren. Sommige mensen ervaren slopende, aanhoudende, langdurige symptomen, terwijl anderen milde tot matige symptomen hebben die in de loop van de tijd komen en gaan.
Typische tekenen en symptomen van deze aandoening zijn onder meer:
- Woede
- Spanning
- Depressie
- Wanhoop
- Angst
- Vermoeidheid en slaapproblemen
- Je ongegrond of onrustig voelen
- Onveilig voelen
- Rouw
- Schuld
- Hulpeloosheid
- Hopeloosheid
- Verlies van eetlust of te veel eten
- Verlies van identiteit
- Herstel vermoeidheid
- Rusteloosheid
- Zelfmoordgedachten
Als u of een geliefde suïcidale gedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op 988 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Als u of een geliefde in direct gevaar verkeert, bel dan 911.
Voor meer informatie over geestelijke gezondheid kunt u terecht in onze Nationale Hulplijn Database .
Hoe lang duren de symptomen van solastalgie?
Een ander belangrijk onderdeel van solastalgie is dat de symptomen van deze aandoening vaak chronisch worden ervaren. De gevoelens van nood kunnen komen en gaan, maar worden niet snel of gemakkelijk verlicht en zijn niet voorbijgaand zoals nostalgie dat vaak is. Wanneer een persoon met heimwee naar huis gaat, verdwijnt zijn nostalgie.
Hoe wordt de diagnose solastalgie gesteld?
Artsen, therapeuten en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg kunnen solastalgie diagnosticeren. Uw geestelijke gezondheidszorgverlener zal uw symptomen, medische geschiedenis en levensomstandigheden evalueren, in het algemeen en de specifieke omgevingssituaties die uw aandoening kunnen hebben veroorzaakt.
Uw arts beoordeelt ook bestaande en comorbiditeiten, zoals angststoornissen, depressie en andere stemmingsstoornissen, en alle andere relevante medische aandoeningen.
Bijvoorbeeld, een persoon met astma kan verhoogde symptomen van solastalgie ervaren die gerelateerd zijn aan gebeurtenissen met vuur of vervuiling. De fysieke symptomen van moeite met ademhalen kunnen hun emotionele reactie intensiveren en vice versa.
De Solastalgia Paradox
Voor een persoon met solastalgie is hij/zij al thuis, dus de snelle oplossing om naar huis terug te keren is niet mogelijk. Het kan voelen alsof er geen plek is om te ontsnappen aan de verwoesting die gepaard gaat met de vernietiging of andere permanente veranderingen in hun omgeving.
Bovendien gaat deze aandoening vaak gepaard met een diep gevoel van hulpeloosheid, omdat de veranderingen meestal buiten iemands controle liggen .
Solastalgie kan leiden tot PTSS
Posttraumatische stressstoornis (PTSS) is een aparte, maar verwante aandoening die wordt veroorzaakt door het meemaken of aanschouwen van traumatische gebeurtenissen van allerlei aard, zoals seksueel geweld, oorlog, terroristische aanslagen of natuurrampen.
Een ervaren professional in de geestelijke gezondheidszorg kan bepalen of iemand naast solastalgia ook PTSS heeft of dat er maar één van de twee aandoeningen aanwezig is. Hetzelfde geldt voor depressie, angst en andere psychische aandoeningen.
Wat zegt het onderzoek over solastalgie?
Hoewel wetenschappelijke studies specifiek naar solastalgie schaars zijn (maar het onderzoeksgebied groeit wel), is er een solide hoeveelheid onderzoek dat wijst op de aanzienlijke gevolgen die klimaatverandering kan hebben voor de geestelijke gezondheid van mensen in het algemeen.
In een reviewstudie uit 2019 worden de cumulatieve effecten van klimaat- en milieuveranderingen op de mentale, emotionele en spirituele gezondheid van deze aandoening benoemd.
Uit een beschrijvend onderzoek uit 2020 blijkt dat er duidelijke verbanden zijn tussen het optreden van verstoringen van het milieu en extreme of langdurige weersgerelateerde gebeurtenissen, waaronder natuurrampen, extreme hitte en droogte, met pieken in de frequentie van psychische stoornissen.
Krijgt iedereen die een natuurramp meemaakt last van solastalgie?
Nee, niet alle mensen die een natuurramp of milieuverandering meemaken, zullen solastalgie ontwikkelen. Aan de andere kant kan alleen al de ervaring van het meemaken van klimaatverandering genoeg zijn om deze aandoening bij sommige mensen te triggeren.
Mensen die in gebieden met een hoog risico wonen, lopen mogelijk meer kans op klimaatgerelateerde depressies
Omdat we allemaal op een planeet leven die de effecten van klimaatverandering ondergaat, zijn we mogelijk allemaal in verschillende mate vatbaar voor deze aandoening. Mensen die echter in gebieden wonen die gevoeliger zijn voor milieurampen of schade of die worden bedreigd door dergelijke gebeurtenissen, lopen een groter risico op solastalgie.
Mensen die bijvoorbeeld in het noordwesten van de Stille Oceaan wonen, is verteld dat er in de komende 50 jaar waarschijnlijk een catastrofale aardbeving of “grote” in de regio zal plaatsvinden. Zorgen over de mogelijkheid van deze dreigende natuurramp kunnen bij sommige mensen solastalgie veroorzaken, net zoals het ervaren van de verwoesting van een echte aardbeving er ook toe kan leiden dat iemand aan deze aandoening lijdt.
Enkele factoren die mensen een verhoogd risico op solastalgie geven, zijn:
- Directe impact van een verontrustende verandering in het milieu
- Indirecte (maar emotioneel significante en stressvolle) ervaring van veranderingen in de omgeving
- Wonen in gebieden met een hoger risico op natuurrampen, zoals in overstromingsgebieden, langs breuklijnen, bij een lage zeespiegel en in landschappen die gevoelig zijn voor erosie en brand.
- Leven in armoede en/of gemeenschappen van kleur – overlappende groepen die de neiging hebben om te leven in gebieden die vatbaarder zijn voor grotere schade door natuurrampen en gentrificatie of die worden verdreven door stedelijke groei. Deze groepen hebben ook de neiging om minder financiële middelen en/of toegang tot politieke steun te hebben om hun leven weer op te bouwen.
- Andere psychische aandoeningen hebben, zoals angst, depressie en posttraumatische stressstoornis
Onderzoek maakt duidelijk dat klimaatverandering en de negatieve impact ervan op de geestelijke gezondheid onevenredig veel invloed hebben op mensen in gemarginaliseerde of onderbediende gemeenschappen. Mensen die in deze gemeenschappen wonen, lopen mogelijk een groter risico om solastalgie te ontwikkelen – en om niet goed gediagnosticeerd of behandeld te worden.
Hoe kan solastalgie worden behandeld?
Hoewel veel mensen deze aandoening doorstaan zonder hulp te zoeken, zijn er effectieve behandelingen beschikbaar. Standaardbehandelingen voor deze stoornis omvatten verschillende vormen van psychotherapie met gekwalificeerde professionals in de geestelijke gezondheidszorg .
Cognitieve gedragstherapie
Cognitieve gedragstherapie is een type gesprekstherapie dat gebaseerd is op het idee dat iemands gedachten, emoties en gedragingen allemaal met elkaar verbonden zijn. Deze benadering van counseling probeert negatieve gedachten te herleiden en/of te veranderen om de mentale gezondheid en iemands algemene kijk op het leven te verbeteren.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is effectief gebleken bij de behandeling van zowel angst als depressie en is de eerstelijnsbehandeling voor solastalgie.
Medicatie
Antidepressiva, angstremmende medicijnen en/of andere medicijnen kunnen worden voorgeschreven om symptomen te verlichten. Medicijnen worden doorgaans gebruikt in combinatie met het werken met een professional in de geestelijke gezondheidszorg voor counseling.
Behandelingsuitdagingen
Een van de grootste moeilijkheden bij de behandeling van solastalgie is dat veel van wat zo pijnlijk is aan deze aandoening buiten de controle van de persoon ligt. Tijdens de behandeling werken mensen met solastalgie aan manieren om hun gevoel van controle, hoop, doel en plannen voor de toekomst terug te krijgen.
Intergenerationeel trauma kan een risico zijn
Bovendien geloven veel onderzoekers dat de gevolgen van milieuverstoring op de link tussen de gezondheid van mens en ecosysteem niet alleen langdurig kunnen zijn, maar dat deze nood en wanhoop ook doorgegeven kunnen worden aan toekomstige generaties. Dit maakt de noodzaak om solastalgie aan te pakken nog relevanter.
Wat kunnen we doen om met solastalgie om te gaan?
Solastalgie is niet eenvoudig te verhelpen, vooral omdat de oorzaken overal om u heen zijn en wat normaal gesproken als toevluchtsoord zou dienen – uw huis, land en/of gemeenschap – is beschadigd.
Erken uw gevoelens van verlies
Praat over en erken je verlies—en vraag om hulp als dat nodig is. Erken en accepteer dat veranderingen in de omgeving grote gevolgen kunnen hebben voor de psyche en dat het verwerken van die veranderingen tijd, moeite, zelfcompassie, steun van de gemeenschap en vaak ook geld kan kosten.
Maak van herinrichting en interieurontwerp uw beste vrienden
Plannen maken voor de toekomst, groot of klein, van verhuizen naar een nieuwe locatie tot het opnieuw inrichten van uw slaapkamer, kan helpen. Probeer uw huis weer om te vormen tot een oase van comfort, wat dat ook voor u betekent.
Misschien wilt u het volgende proberen:
- Meubels verplaatsen
- Verf je muren in een rustgevende kleur zoals blauw
- Bloemen of kunst toevoegen aan uw huis