Sluit deze videospeler
De cijfers liegen niet. Psychische aandoeningen en verslavingen overlappen elkaar vaak. Volgens de Substance Abuse and Mental Health Services Administration hebben bijna 9 miljoen mensen een co-occurring disorder . Toch krijgt slechts 7 procent van deze personen behandeling voor beide aandoeningen. En bijna 60 procent krijgt helemaal geen behandeling.
Inhoudsopgave
Comorbiditeit begrijpen
Comorbiditeit verwijst naar het feit dat twee aandoeningen, zoals een specifieke psychische stoornis en een stoornis in middelengebruik, vaak samen voorkomen. Dit betekent dat bij veel mensen met verslavingen er ook een onderliggend probleem met de psychische gezondheid is. Hoewel geen van beide aandoeningen de andere daadwerkelijk veroorzaakt, komen ze vaak wel samen voor. Bovendien kan de ene aandoening de symptomen van de andere verergeren.
Om beter te begrijpen hoe comorbiditeit mogelijk is, helpt het om te erkennen dat beide chronische hersenstoornissen zijn . Met andere woorden, wanneer iemand worstelt met een verslaving, is zijn of haar brein permanent opnieuw bedraad door de substantie die hij of zij misbruikt. Dit zorgt er op zijn beurt voor dat het brein anders functioneert dan voorheen. Net als diabetes of hartziekten moet een persoon met een verslaving de rest van zijn of haar leven met zijn of haar aandoening omgaan. Het is niet zo eenvoudig als stoppen met het drugsgebruik of de alcoholstoornis. Vaak is dit gewoonweg niet mogelijk.
Op dezelfde manier vinden de veranderingen die in de hersenen plaatsvinden als gevolg van middelenmisbruik plaats in dezelfde hersengebieden die worden beïnvloed door depressie , angst , schizofrenie en bipolaire stoornis . Het zou dan ook niet verrassend moeten zijn dat er een hoog percentage comorbiditeit is tussen verslaving en andere psychische aandoeningen. Hoewel de link complex is, verhogen sommige psychische problemen de risicofactoren voor middelenmisbruik. Dit betekent dat sommige mensen met psychische aandoeningen zich tot alcohol of drugs wenden om met de pijn van hun psychische problemen om te gaan.
Als u of een dierbare worstelt met middelenmisbruik of -verslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten in uw omgeving.
Voor meer informatie over geestelijke gezondheid kunt u terecht in onze Nationale Hulplijn Database .
Waarom verslaving en psychische aandoeningen samen voorkomen
Hoewel er een hoog percentage comorbiditeit is tussen verslaving en psychische aandoeningen, betekent dit niet dat de een noodzakelijkerwijs de ander veroorzaakte, zelfs als de ene aandoening eerst optrad. In plaats daarvan zijn er nog steeds een aantal factoren die in overweging moeten worden genomen, aldus het National Institute on Drug Abuse. Bijvoorbeeld:
- Drugsmisbruik kan ervoor zorgen dat mensen een of meer symptomen van een andere psychische aandoening ervaren. Zo is er bijvoorbeeld een verhoogd risico op psychose bij sommige marihuanagebruikers.
- Psychische stoornissen kunnen leiden tot drugs- of alcoholmisbruik omdat sommige mensen middelen gebruiken om zichzelf te medicijnen. Bijvoorbeeld, de nicotine in tabaksproducten kan soms bepaalde symptomen van schizofrenie verminderen en kan de cognitie verbeteren.
Er is ook enig bewijs dat aangeeft dat verslavingen en psychische aandoeningen worden veroorzaakt door onderliggende hersentekorten, genetische invloeden en/of blootstelling aan trauma vroeg in het leven. Zo wordt geschat dat 40 tot 60 procent van de kwetsbaarheid van een persoon voor verslaving kan worden toegeschreven aan genetica. Er zijn ook verschillende regio’s van het menselijk genoom die in verband zijn gebracht met een verhoogd risico op zowel middelenmisbruik als psychische aandoeningen.
Een andere gemeenschappelijke factor tussen psychische problemen en verslaving is de leeftijd waarop de symptomen verschijnen. Tijdens de tienerjaren zijn mensen nog in ontwikkeling, rijping en groei. Als gevolg hiervan vinden er significante veranderingen in de hersenen plaats tijdens de adolescentie. Tieners zijn bijvoorbeeld meer geneigd om risico’s te nemen en impulsief te handelen. Deze gedragingen, hoewel gebruikelijk onder tieners, kunnen het risico op verslaving en andere psychische stoornissen beïnvloeden.
Tot slot lopen mensen die fysiek of emotioneel getraumatiseerd zijn een veel groter risico op middelenmisbruikstoornissen. Deze verbinding is met name zorgwekkend voor veteranen die terugkeren naar het land. Sterker nog, één op de vijf militairen die terugkomen uit Irak en Afghanistan, heeft symptomen van posttraumatische stressstoornis (PTSS) of ernstige depressie gemeld.
Uit sommige onderzoeken blijkt dat de helft van alle veteranen bij wie PTSS is vastgesteld, ook een gelijktijdig probleem met middelenmisbruik heeft.
Waarom het moeilijk is om beide aandoeningen te diagnosticeren
Co-occuring disorders zijn soms moeilijk te diagnosticeren. Een reden hiervoor is dat de symptomen vaak complex zijn en in ernst kunnen variëren. Als gevolg hiervan is het niet ongewoon dat mensen een behandeling voor de ene stoornis krijgen terwijl de andere stoornis onbehandeld blijft. Soms gebeurt dit omdat de symptomen zo vergelijkbaar zijn of overlappen. Met andere woorden, zowel psychische problemen als verslaving kunnen vergelijkbare biologische, psychologische en sociale componenten hebben.
Een andere reden om beide aandoeningen niet te diagnosticeren, kan zijn dat er onvoldoende training of screening is. In ieder geval kunnen de gevolgen van ongediagnosticeerde, onbehandelde of onvoldoende behandelde co-occuring disorders leiden tot een grotere kans op dakloosheid, gevangenisstraf, medische aandoeningen en zelfs zelfmoord .
Bovendien lopen mensen met psychische problemen die ook middelen als drugs of alcohol misbruiken een groter risico op impulsieve of gewelddadige handelingen, waardoor ze mogelijk in juridische problemen komen. Het bereiken van blijvende nuchterheid wordt steeds moeilijker voor hen.
Behandeling bij comorbiditeit
Onderzoek suggereert dat gelijktijdig voorkomende aandoeningen tegelijkertijd behandeld moeten worden. Voor het beste resultaat is het zelfs handig als mensen met zowel een verslaving als een psychisch probleem een geïntegreerde behandeling krijgen. Met een geïntegreerde behandeling kunnen artsen en counselors beide aandoeningen tegelijkertijd aanpakken en behandelen. Dit verlaagt op zijn beurt vaak de behandelingskosten en zorgt voor betere resultaten voor patiënten.
Bovendien kan vroege detectie en behandeling van beide aandoeningen het herstel en de kwaliteit van leven van de persoon aanzienlijk verbeteren. Het is echter belangrijk om op te merken dat mensen die zowel een verslaving als een andere psychische aandoening hebben, vaak symptomen hebben die hardnekkiger, ernstiger en resistenter zijn tegen behandeling in vergelijking met patiënten die alleen een van beide aandoeningen hebben. Om deze reden kan het voor hen erg moeilijk zijn om nuchter te blijven.
Een woord van Verywell
Het stellen van een juiste diagnose van zowel een verslaving als een psychisch probleem is van vitaal belang voor het succes van een patiënt. Wanneer dit gebeurt, neemt de kans op herstel toe. Maar er moet meer bewustzijn zijn van comorbiditeit om dit te laten gebeuren. Te vaak blijft een van de aandoeningen ongediagnosticeerd en onbehandeld. Naarmate de erkenning en behandeling van co-existerende aandoeningen verbetert, zal dit helpen het sociale stigma te verminderen dat mensen zo terughoudend maakt om de behandeling te ondergaan die ze nodig hebben.