Behandelingen voor eetstoornissen

Eetstoornissen omvatten een aantal verschillende eetgedragingen die wel of niet als eetstoornis kunnen worden gediagnosticeerd. Eetstoornissen gaan vaak gepaard met problematische (en vaak stressvolle) gedachten en overtuigingen over eten, vorm en gewicht, zoals:

• “Eten zorgt ervoor dat ik me beter voel.”
• “Als ik een donut eet, word ik dik.”
• “Als ik mijn dieet niet goed in de gaten houd, zal mijn gewicht uit de hand lopen.”
• “Ik moet alleen eten als ik echt honger heb.”

Dergelijk gedrag en de gedachten die daarmee gepaard gaan, kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van een eetstoornis, zoals anorexia nervosa , boulimia nervosa , eetbuienstoornis of een andere gespecificeerde voedings- en eetstoornis (OSFED).

In dit artikel worden een aantal behandelstrategieën voor eetstoornissen besproken. Deze kunnen nuttig zijn bij het veranderen van gedachten en gedragingen met betrekking tot eten, eten, vorm en gewicht.

Hoe gedachten een verstoord eetpatroon voeden

We verwerken dagelijks duizenden gedachten. Veel van onze gedachten zijn automatisch en we staan ​​er meestal niet bij stil of ze feiten zijn of dat ze überhaupt nuttig zijn.

Disfunctionele gedachten, ook wel cognitieve vervormingen genoemd , zijn gedachten die onjuist en destructief zijn. Deze vervormingen kunnen bijdragen aan problematisch eetgedrag zoals beperking, eetbuien, braken en overmatige lichaamsbeweging.

Soorten behandelingen voor eetstoornissen

Gedragsveranderingen zijn het meest cruciaal voor herstel van eetstoornissen. Er zijn ook behandelingen voor eetstoornissen die gebruikmaken van strategieën om patiënten te helpen disfunctionele gedachten aan te pakken.

Enkele behandelingen die nuttig kunnen zijn, zijn cognitieve gedragstherapie (CGT), een veelvoorkomende behandeling voor eetstoornissen, maar ook psychotherapieën zoals Acceptance and Commitment Therapy (ACT) en dialectische gedragstherapie (DGT).

Cognitieve gedragstherapie

CGT wordt beschouwd als de eerstelijnsbenadering voor de behandeling van eetstoornissen, en het kan ook een effectieve behandeling zijn voor eetstoornissen. Deze benadering houdt in dat mensen worden geholpen te begrijpen hoe hun automatische negatieve gedachten over eten, eten, gewicht en vorm hun gedrag voeden. Vervolgens werken mensen aan het veranderen van die gedachten en gedragingen.

Acceptatie- en commitmenttherapie

ACT is een type CGT dat mensen helpt hun gedachten en gedragingen te accepteren terwijl ze werken aan het nastreven van gezonde en behulpzame acties. Deze aanpak suggereert dat het proberen om bepaalde gedachten te vermijden of te stoppen problemen kan verergeren. Acceptatie oefenen terwijl je naar doelen toewerkt, kan helpen om meer psychologische flexibiliteit op te bouwen.

Onderzoek suggereert dat ACT kan helpen om gevoelens van ongemak over innerlijke ervaringen te verminderen en tegelijkertijd mensen kan helpen om zich te committeren aan gedrag dat in lijn is met hun waarden.

Dialectische gedragstherapie

DBT werd oorspronkelijk ontwikkeld om borderline persoonlijkheidsstoornis te behandelen, maar het is ook effectief gebleken voor andere aandoeningen, waaronder eetstoornissen. Het is een type CGT dat strategieën zoals mindfulness en acceptatie omvat om mensen te helpen nieuwe vaardigheden te ontwikkelen, hun emoties te reguleren en psychologische stress te tolereren.

Strategieën voor de behandeling van eetstoornissen

Eén ding dat CGT, ACT en DGT gemeen hebben, is dat ze allemaal helpen de onderliggende gedachten aan te pakken die bijdragen aan eetstoornissen. Ze kunnen vergelijkbare methoden gebruiken om disfunctionele gedachten aan te pakken.

Externaliseer en ontmantel uw gedachten

Voordat u uw gedachte accepteert als een bevel om te volgen, externaliseert u deze. Bijvoorbeeld, wanneer u de gedachte heeft, ” Ik kan geen bagel eten “, labelt u deze als “een eetstoornisgedachte” en herformuleert u deze als “Mijn eetstoornis vertelt me ​​dat ik geen bagel mag eten.”

Zodra je de gedachte onschadelijk hebt gemaakt, wordt het makkelijker om een ​​meer werkbare handelwijze te kiezen die kan inhouden dat je de eetstoornis niet gehoorzaamt, zoals: “Dank je wel, eetstoornis, maar ik ga niet naar je luisteren. Ik wil niet dat mijn geest me pest.” 

Daag de gedachte uit

Stel uzelf een combinatie van de volgende vragen:

Wat is het bewijs voor die gedachte? Bijvoorbeeld: “Als ik een bagel eet, kom ik 5 pond aan.” Er is geen bewijs voor deze gedachte; een bagel kan onmogelijk genoeg calorieën bevatten om mij 5 pond aan te laten komen.

Wat zijn alternatieve overtuigingen? Bijvoorbeeld: “Ik zou niet moeten eten tenzij ik echt honger heb.” Een alternatieve overtuiging is: “Omdat ik graag met familieleden eet, moet ik soms mijn maaltijden aanpassen aan de behoeften van anderen. Dit kan betekenen dat ik eet wanneer het tijd is voor een maaltijd, zelfs als ik geen honger heb.”

Wat zijn de consequenties van die gedachte? Bijvoorbeeld: “Ik heb het al verknald, dus ik ga de doos koekjes leegeten en morgen beginnen met mijn dieet.” Het gevolg van die gedachte is dat ik er een eetbui van krijg, wat het erger maakt omdat ik uiteindelijk nog meer eet dan wanneer ik gewoon zou proberen te accepteren wat ik al heb gegeten.

Maak een copingkaart

Neem een ​​indexkaart en schrijf de automatische of problematische gedachte aan de ene kant en de rationele reactie aan de andere kant. Dit is een geweldige strategie voor die problematische gedachten die herhaaldelijk opkomen. Het is een goed idee om de kaarten dagelijks te bekijken en ze bij de hand te houden. Je kunt ze ook tevoorschijn halen wanneer je merkt dat je de automatische gedachte hebt.

Een veelvoorkomende problematische gedachte zou bijvoorbeeld kunnen zijn: “Ik verveel me. Eten zorgt ervoor dat ik me beter voel.” Schrijf aan de andere kant van deze kaart: “Eten als ik me verveel, zorgt er alleen maar voor dat ik me slechter voel.”

Wees ongehoorzaam aan je eetstoornis

Maak op papier een lijst met twee kolommen. Schrijf in de ene kolom: “Ed zegt…” en in de andere kolom: “Herstel vereist…” Schrijf op elke regel onder “Ed zegt…” wat eetstoornis je vertelt te doen.

Schrijf op de overeenkomstige regel onder de kolom ‘Herstel vereist’ hoe u specifiek die opdracht zult negeren. Bijvoorbeeld:

• “Ed zegt dat ik het ontbijt moet overslaan.” “Herstel vereist dat ik ontbijt.”
• “Ed zegt dat ik vandaag moet sporten.” “Om te herstellen moet ik een dag vrij nemen.”

Voer een gedragsexperiment uit

Doe een voorspelling: “Als ik mezelf vier avonden dessert toesta deze week, kom ik vijf pond aan.” Doe een experiment om het uit te testen. Weeg jezelf aan het begin en het einde van de week. Eet vier avonden dessert deze week. Controleer of je voorspelling uitkomt.

Na verloop van tijd zul je zien dat een aantal overtuigingen niet kloppen. Dit is een andere CGT-benadering.

Een woord van Verywell

Behandelingen voor eetstoornissen kunnen een belangrijke rol spelen bij het verbeteren van eetgedrag en lichaamsbeeld. Omdat eetstoornissen kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van eetstoornissen, kan het vroegtijdig aanpakken van deze gedachten en gedragingen helpen voorkomen dat problemen erger worden.

Het is belangrijk om op te merken dat cognitieve strategieën op zichzelf een eetstoornis doorgaans niet oplossen. Ze kunnen echter voor veel mensen een belangrijk en nuttig hulpmiddel zijn bij hun herstel.

Veel zorgverleners en patiënten merken ook op dat cognitieve symptomen vaak als laatste verbeteren en dat herstel vaak gedragsverandering vereist, zelfs als er sprake is van aanhoudende eetstoornissen.