Schizoaffectieve stoornis en schizofrenie: wat zijn de verschillen?

Het kan lastig zijn om de verschillen te kennen tussen schizoaffectieve stoornis en schizofrenie , vooral omdat beide de psychotische kernsymptomen van hallucinaties, waanideeën en gedesorganiseerd denken omvatten. Maar het zijn twee verschillende stoornissen, elk met zijn eigen diagnostische criteria en behandeling.

Zo zijn prominente stemmingskenmerken vereist voor de diagnose schizoaffectieve stoornis, maar niet voor de diagnose schizofrenie. Lees meer over de belangrijkste verschillen tussen schizoaffectieve stoornis en schizofrenie, inclusief de verschillen met betrekking tot hun symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling.

Symptomen

Bij zowel schizoaffectieve stoornis als schizofrenie komen hallucinaties en wanen vaak voor. Hallucinaties zijn valse zintuiglijke waarnemingen en omvatten het horen van stemmen, het zien van beelden of het voelen van sensaties die er niet zijn.

Waanideeën zijn onjuiste overtuigingen, bijvoorbeeld de gedachte dat iemand door de tijd reist of dat iemand zich stiekem als iemand anders heeft vermomd.

Bij beide aandoeningen beginnen de symptomen meestal wanneer iemand begin twintig is en vaak is er sprake van een familiegeschiedenis van de ziekte.

Hoewel de verschillen in symptomen subtiel zijn, kunnen ze helpen bij het onderscheiden van de twee aandoeningen. Bijvoorbeeld:

• Iemand met schizofrenie kan depressief of manisch worden , maar deze stemmingsstoornissymptomen zijn over het algemeen geen prominent of aanhoudend onderdeel van hun aandoening. Omgekeerd zal een persoon met een schizoaffectieve stoornis chronische en aanhoudende stemmingsstoornissen ervaren.
• Psychotische symptomen bij schizofrenie zijn doorgaans aanhoudend, terwijl iemand met een schizoaffectieve stoornis doorgaans kortere episodes van psychotische symptomen heeft die komen en gaan.

Oorzaken

Onderzoekers weten niet precies wat schizofrenie of schizoaffectieve stoornis veroorzaakt. Ze geloven dat er een aantal verschillende factoren bij betrokken zijn.

Genetica speelt naar men aanneemt een rol bij het vergroten van het risico van een persoon om schizofrenie te ontwikkelen. Andere factoren die een rol lijken te spelen bij het veroorzaken van schizofrenie zijn verschillen in hersenchemie en afwijkingen in de hersenen.  

Net als schizofrenie wordt aangenomen dat schizoaffectieve stoornis een genetische component heeft. Het hebben van een familielid met de aandoening verhoogt de kans dat iemand een schizoaffectieve stoornis zal ontwikkelen. Afwijkingen in de hersenstructuur en -chemie zijn ook mogelijke oorzaken.  

Bij beide aandoeningen kunnen omgevingsfactoren, waaronder trauma , stress of middelenmisbruik, de symptomen veroorzaken bij mensen met een genetische aanleg voor de aandoening.

Schizoaffectieve stoornis versus schizofreniediagnose

Zowel schizofrenie als schizoaffectieve stoornis worden in de nieuwste versie van de ” Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders ” (DSM-5) gedefinieerd als psychotische stoornissen. Om beide aandoeningen te diagnosticeren, beoordelen zorgverleners de symptomen van het individu om te zien of ze voldoen aan de diagnostische criteria van DSM-5.

Diagnostische criteria voor schizofrenie

De kans op een diagnose van schizofrenie is groter als de persoon ten minste twee van de volgende symptomen ervaart :

• Verward denken of spreken
• Waanideeën
• Hallucinaties
• Negatieve symptomen, zoals gebrek aan expressie
• Ongebruikelijke lichaamsbewegingen

Een persoon met schizofrenie kan stemmingsstoornissen ervaren, maar de totale duur van de stemmingssymptomen is kort vergeleken met de duur van de psychotische symptomen. Bij schizofrenie worden stemmingssymptomen niet verwacht zonder psychotische symptomen.

Diagnostische criteria voor schizoaffectieve stoornis

Schizoaffectieve stoornis kan worden onderscheiden van schizofrenie op basis van de aanwezigheid van stemmingssymptomen. Een persoon met een schizoaffectieve stoornis ervaart waarschijnlijk ernstige stemmingssymptomen die meer dan de helft van de totale duur van de ziekte uitmaken.

Er zijn twee soorten schizoaffectieve stoornissen:

• Bipolaire stoornis : Gekenmerkt door episodes van manie en ernstige depressie
• Depressief type : Gekenmerkt door episodes van ernstige depressie zonder manie

Een diagnose van schizoaffectieve stoornis is waarschijnlijker als het individu langduriger stemmingsgerelateerde symptomen ervaart, samen met kortere periodes van psychotische symptomen. Dat gezegd hebbende, vereist de diagnose van schizoaffectieve stoornis dat de psychotische symptomen enige tijd aanwezig zijn (ten minste een paar weken) wanneer een persoon geen ernstige stemmingsklachten ervaart.

Behandeling

Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen deze twee aandoeningen, omdat de behandelingen voor beide aandoeningen verschillen. Bijvoorbeeld, behandeling van stemmingsstoornissymptomen is noodzakelijk voor schizoaffectieve stoornis, maar is mogelijk niet noodzakelijk voor schizofrenie.

De meeste mensen die de diagnose schizofrenie krijgen, hebben een chronisch en aanhoudend ziekteverloop. De behandeling van schizofrenie is voornamelijk gebaseerd op een speciale groep voorgeschreven medicijnen, antipsychotica genaamd .

Hieronder vallen oudere antipsychotische medicijnen zoals Haldol (haloperidol) en Thorazine ( chloorpromazine ). Er zijn ook nieuwere medicijnen, waaronder Risperdal ( risperidon ), Zyprexa (olanzapine), Geodon ( ziprasidon ), Seroquel ( quetiapine ), Saphris ( asenapine ) en Latuda ( lurasidon ).

De behandeling van de psychotische symptomen van schizoaffectieve stoornis omvat ook antipsychotica. Paliperidon ( invega ), een atypisch tweedegeneratie-antipsychoticum, is het enige door de FDA goedgekeurde medicijn dat is geïndiceerd voor de behandeling van schizoaffectieve stoornis, hoewel alle andere antipsychotische medicijnen algemeen worden gebruikt.

Bij stemmingsstoornissen worden aan mensen met een schizoaffectieve stoornis antidepressiva voorgeschreven als ze het depressieve type hebben en stemmingsstabilisatoren , zoals valproaat of lithium , als ze het bipolaire type hebben.

Preventie

Er is geen manier om schizofrenie of schizoaffectieve stoornis te voorkomen. Het is echter wel mogelijk om behandelresultaten en prognose te verbeteren door zo vroeg mogelijk hulp te zoeken.

Als iemand symptomen van psychose of stemmingsstoornissen opmerkt , is het belangrijk om met een zorgverlener te praten om een ​​passende diagnose te krijgen. Snelle behandeling kan helpen de ernst en frequentie van de symptomen te verminderen. Het kan ook de schadelijke effecten minimaliseren die symptomen kunnen hebben op iemands leven en relaties.

Psychotherapie en vaardigheidstraining kunnen ook nuttig zijn als ze samen met medicatie worden gebruikt. Het kan mensen helpen hun symptomen beter te begrijpen, doelen te stellen en om te gaan met de dagelijkse uitdagingen die verband houden met de aandoening.

Een woord van Verywell

Leven met een schizoaffectieve stoornis kan vergelijkbaar zijn met leven met schizofrenie, behalve dat er bij een schizoaffectieve stoornis sprake is van een prominente stemmingscomponent.

Deze twee aandoeningen zijn niet hetzelfde als een schizoïde persoonlijkheidsstoornis of een schizotypische stoornis , wat persoonlijkheidsstoornissen zijn die ook invloed hebben op het denkvermogen en het vermogen om met anderen om te gaan. Mensen met deze persoonlijkheidsstoornissen hebben niet dezelfde mate van psychose en gebrek aan inzicht die kenmerkend zijn voor schizofrenie en schizoaffectieve stoornis.

Als u zich zorgen maakt dat u symptomen van schizofrenie of schizoaffectieve stoornis ervaart, of als een geliefde symptomen heeft, zoek dan hulp bij een zorgprofessional. Hoewel deze stoornissen ernstig zijn en het dagelijks leven aanzienlijk kunnen verstoren, kunnen ze ook worden beheerd met de juiste behandeling.