Toen ik opgroeide, hield ik van mode . Ik scheurde editorials uit Vogue, dromend over hoe het zou zijn om een concept voor een fotoshoot te ontwikkelen, te schrijven over nieuwe modecollecties of misschien, heel misschien, zelf voor de camera te stappen. Helaas woonde ik in een klein stadje, wist ik vrijwel niets over creatieve industrieën, paste ik niet in het stereotype ‘model’-archetype en was ik er niet zo van overtuigd dat ik oog had voor stijl. Ik dacht dat dit gewoon een passie was die ik privé, voor de lol en gratis zou koesteren.
Al vroeg in mijn volwassen leven werkte ik als creatief directeur en uiteindelijk tekende ik bij een modellenagent. Het voelde surrealistisch dat iets waarvan ik als meisje dacht dat het vergezocht was, nu de norm was. Ik hield van de uitdagingen van het schrijven en conceptualiseren van ideeën voor mode- en lifestylemerken. Het was altijd spannend om me te verdiepen in het genereren van een visie voor een fotoshoot. Werken op de set als model voelde als een droom, waardoor ik vaak versteld stond dat ik betaald kreeg om mooie kleren te dragen en mijn dagen door te brengen op prachtige locaties.
Ik had het gevoel dat ik in de flow zat van harmonieuze passie, een innerlijke drijfveer die resulteert in levenstevredenheid, positieve emoties en gezonde relaties. Maar ik wist niet dat ik in de greep was van een obsessieve passie, een voorloper van een burn-out die gekenmerkt wordt door een verstrengeling van iemands identiteit met zijn werk en een drijfveer die wordt gevoed door externe beloningen.
Inhoudsopgave
Druk op Play voor advies over hoe je een burn-out kunt voorkomen terwijl je doet wat je leuk vindt
Deze aflevering van The MindWell Guide Podcast , gepresenteerd door therapeut Amy Morin, LCSW, met wereldkampioen surfen Kelly Slater, deelt strategieën om je passie te volgen zonder op te branden. Klik hieronder om nu te luisteren.
Volg nu : Apple Podcasts / Spotify / Google Podcasts / Amazon Music
Van droom naar angst
Er veranderde iets een paar jaar nadat ik aan het werk was . Ik was niet langer enthousiast. In plaats daarvan voelde mijn werk als een baan en een waar ik niet meer zo in geïnteresseerd was. De voldoening was allang verdwenen en ik begon te verlangen naar een carrière waarin ik anderen kon helpen . Ik wist dat ik een talent had voor de artistieke ervaring, maar er was iets dat niet helemaal bevredigd werd.
In wat voor velen een verrassende verandering leek, begon ik mijn tijd te gebruiken om vrijwilligerswerk te doen in een overgangshuisvestingscentrum op Skid Row in Los Angeles en uiteindelijk solliciteerde ik naar een vervolgopleiding om therapeut te worden . Hoewel ik enthousiast en zeker was over deze beslissing, vroeg ik me in het geheim af of ik voorbestemd was om weer tegen dezelfde muur aan te lopen. Ik maakte me zorgen dat het niet mogelijk was om een carrière te hebben die zich concentreerde op mijn passies.
Het hoofd versus het hart: extrinsieke en intrinsieke motivatie
De strijd tussen extrinsieke en intrinsieke motivatie is een merkwaardige. Het oude gezegde, “Doe wat je leuk vindt, en je zult nooit een dag in je leven werken,” blijkt behoorlijk ingewikkeld te zijn. Het lijkt erop dat het idee om te doen wat je leuk vindt, kan veranderen van wat ooit een heilige passie was, in een baan die je doet om de rekeningen te betalen.
Dit dilemma is verbonden met extrinsieke motivatie. Extrinsieke motivatie is wanneer we een taak uitvoeren omdat we weten dat we er een externe beloning voor zullen ontvangen, bijvoorbeeld een salaris, promotie of bonus voor het voltooide werk. We kunnen extrinsieke motivatie zien als een directe link naar obsessieve passie, omdat ze beide afhankelijk zijn van externe beloningen en uiteindelijk kunnen leiden tot negatieve gevoelens over iemands werk.
Intrinsieke motivatie verwijst naar de motivatie om een activiteit te doen, simpelweg omdat we het leuk vinden. Misschien is het schilderen voor de lol in plaats van schilderen om je werk te verkopen. Misschien is het wandelen om van het landschap te genieten in plaats van calorieën te verbranden. Intrinsieke motivatie biedt verschillende voordelen, zoals een groter leervermogen, hogere niveaus van creativiteit en psychologisch welzijn. Intrinsieke motivatie is afgestemd op harmonieuze passie: ze functioneren beide vanuit een geïnternaliseerd verlangen naar de gekozen activiteit.
Als we van intrinsiek gemotiveerd zijn, bijvoorbeeld, ik las Vogue als tiener omdat ik van mode hield, naar extrinsiek gemotiveerd zijn, wat gebeurde toen ik Vogue begon te lezen om op de hoogte te blijven van trends voor mijn werk, vindt er een verandering van mindset plaats. Mijn kostbare uren die ik besteedde aan het doornemen van modebladen waren niet meer leuk . In plaats daarvan werd het saai onderzoek.
Dit fenomeen is goed gedocumenteerd in psychologisch onderzoek. Lepper, Greene en Nisbett voerden een van de eerste experimenten uit met intrinsieke en extrinsieke motivatie. In dit experiment beloonden onderzoekers kinderen voor een activiteit die ze al leuk vonden, terwijl andere kinderen niet werden beloond voor het doen van dezelfde activiteit.
Toen de beloonde kinderen werden uitgenodigd om deze activiteit opnieuw te doen, waren ze niet geïnteresseerd. De kinderen die de onderzoekers niet hadden beloond, bleven echter meedoen en genoten van de activiteit. Interessant genoeg voelt dit experiment herkenbaar voor velen van ons die beloningen begonnen te ontvangen voor werk waar we van houden. Plotseling kan het werk muf en saai aanvoelen na geld of erkenning.
Kunnen we echt ons favoriete beroep uitoefenen?
Niet geïnteresseerd in alleen mijn eigen ervaring, nam ik contact op met de in Los Angeles gevestigde fotograaf en kunstenaar Magdalena Wosinska . “Als ik projecten doe waar ik geen geld mee verdien, voel ik me er bijna altijd meer gepassioneerd over,” zei ze. Ze legde uit dat het creëren zonder enige prikkel, behalve om haar gevoelens te uiten, haar passie aanwakkert. Dit wil niet zeggen dat haar commerciële werk geen enthousiasme bevat.
“Als het aankomt op werken en betaald krijgen? Dat blaast me gewoon omver, want ik voel me zo vereerd dat ik geld kan verdienen met iets wat ik graag doe,” legt ze uit. Magdalena begon 25 jaar geleden met fotograferen, wat bewijst dat het mogelijk is om je passie als je carrière na te streven en die opwinding op de lange termijn vast te houden.
Magdalena’s ervaring laat zien hoe diep persoonlijk de kunst is om te doen wat je leuk vindt. Ik nam contact op met Kim Bielak , een associate marriage and family therapist en voormalig career coach, om te bespreken hoe variabel de ervaring van extrinsieke en intrinsieke motivatie is. Bielak valideerde als eerste hoe uniek iemands vermogen is om gemotiveerd te blijven wanneer hij doet wat hij leuk vindt.
Magdalena Wosinska, fotograaf en kunstenaar
Als het aankomt op werken en betaald krijgen? Dat blaast me gewoon omver, want ik voel me zo vereerd dat ik geld kan verdienen met iets wat ik graag doe.
“Zijn er onderzoeken die aantonen dat wanneer je mensen betaalt om videogames te spelen, het intrinsieke gevoel van plezier dat ze krijgen van het spelen ervan afneemt? Absoluut. Zijn er ook veel onderzoeken die ons vertellen dat betekenis, doel en het gebruiken van onze sterke punten op het werk een enorm positieve impact hebben op onze ervaring ermee? En ja,” legde ze uit. Ze gaf aan dat het verleidelijk kan zijn om te veel te simplificeren wat wel en niet mogelijk is bij het nastreven van een passie, maar een carrière van 30 jaar of langer is veel complexer.
Hoe je van je passie werk kunt maken
Magdalena’s verhaal is er een vol hoop, een verhaal waar veel door passie gedreven mensen naar kunnen kijken als een stralend voorbeeld van wat er mogelijk is wanneer ze hun vreugde nastreven als hun carrière. Ik vroeg Bielak hoe mensen hun welzijn kunnen behouden terwijl ze volgen wat ze leuk vinden.
“Grenzen! Een van de meest voorkomende uitdagingen die gepaard gaat met het nastreven van een passie als carrière is dat precies datzelfde vuur, als het niet onder controle wordt gehouden, ons gemakkelijk zal uitbranden,” legde ze uit.
Een voorbeeld van een grens om te handhaven is om tijd vrij te maken om terug te keren naar je gekozen uitlaatklep, gewoon voor jezelf, zonder enige externe beloning. Je kunt ook overwegen om deze uitlaatklep alleen te verkennen als grens.
Kim Bielak, AMFT
Grenzen! Een van de meest voorkomende uitdagingen die gepaard gaat met het nastreven van een passie als carrière is dat precies datzelfde vuur, als het niet onder controle wordt gehouden, ons gemakkelijk zal uitbranden.
“Als je je eigen kunstwerk maakt, zijn samenwerkingen soms lastig. Je moet het oké vinden om een deel van die creatieve vrijheid op te geven om met een ander samen te werken,” legde Magdalena uit. Als je je aan een solo-ervaring committeert, kun je jezelf in de greep van de ononderbroken opwinding bevinden waar je naar verlangt.
Hoe werkgevers kunnen helpen intrinsieke motivatie te behouden
Werken in een omgeving waarin mensen samenwerken om zinvol werk te verrichten, vereist een ander soort overweging.
“Als we ons vermogen om werk te doen dat ertoe doet willen uitbreiden, moeten we het welzijn van onze mensen evenveel gewicht geven”, legt Bielak uit. Dit begint met werkgevers die grenzen stellen , of dat nu is door nee te zeggen tegen meer klanten als je team al overbelast is of door extra handen aan te nemen om te helpen tijdens drukke periodes. Zulke grenzen kunnen voor sommigen een te grote opgave lijken.
“Ik vind dat dit met name lastig kan zijn op servicegerichte werkplekken zoals scholen en non-profitorganisaties, omdat deze beperkingen van invloed zijn op wie en hoeveel je kunt helpen”, vervolgt Bielak. Maar het ontbreken van deze grenzen kan ongelooflijk talent ervan weerhouden om doelgerichte rollen te vervullen. “Het welzijn van werknemers is grotendeels een systemisch probleem. We moeten benoemen dat er in deze situatie een inherente machtsdynamiek is”, concludeert Bielak.
Als u als werkgever of manager vindt dat het stellen van dit soort grenzen in het belang van het algemeen belang lastig is, kan het helpen om steun te zoeken bij mentoren, collega’s of zelfs een erkende professional op het gebied van geestelijke gezondheidszorg .
Je kunt doen wat je leuk vindt en houden van wat je doet
Ik ben nu diep in mijn werk als schrijver en psychotherapeut. Ik schrijf over geestelijke gezondheid en mijn eigen ervaringen om anderen te inspireren tot verandering. Mijn klinische praktijk richt zich op het ondersteunen van creatievelingen van kleur die genezen van angst, depressie en trauma. Nogmaals, ik doe wat ik leuk vind voor de kost, maar ik pas deze keer veel meer grenzen toe. Toen ik werkte als creatief directeur en model, had ik geen grenzen, werkte ik lange dagen op de meeste dagen van de week en omringde ik mezelf uitsluitend met vrienden waarmee ik werkte. Wat aanvankelijk voelde als een droom, werd uitputtend omdat het allesomvattend was.
Tegenwoordig kan ik maar een beperkt aantal uren per dag werken, op een beperkt aantal dagen per week. Ik neem regelmatig pauzes, of dat nu een lange pauze is halverwege de dag of een paar weken weg van kantoor om te reizen.
Ik heb een kleurrijk collectief van mensen om me heen, waarvan ik er velen in het verleden heb ontmoet, sommigen die ook therapeut zijn, en velen die een totaal ander leven leiden dan het mijne. Mijn werk is niet mijn identiteit, hoe groot mijn passie ook wordt. En het allermooiste is dat ik mijn strijd als doelgerichte creatieveling kan gebruiken om te doen wat ze leuk vindt, om andere artiesten te helpen hun passie voor werk op de lange termijn te behouden.
Het blijkt dat het beste van beide werelden bestaat. Soms is het gewoon een kwestie van een beetje vallen en opstaan.