Het identificeren van een purgeerstoornis

Als u purgeert of overmatig sport, vraagt ​​u zich misschien af ​​of u boulimia nervosa heeft . Maar wat als u purgeert, maar geen eetbuien heeft ? Dit kan betekenen dat u een ander probleem hebt: purgeerstoornis.

Wat is een purgeerstoornis?

Purgeerstoornis is een eetstoornis die wordt vastgesteld wanneer iemand purgeert om de lichaamsvorm of het gewicht te beïnvloeden, maar geen eetbuien heeft. Het kan worden gezien als boulimia nervosa zonder eetbuien. Velen die over de stoornis schrijven, lijken aan te nemen dat braken de standaardvorm van purgeren is, maar laxeermiddelen en diuretica misbruiken komen ook vaak voor. Sommige mensen vertonen ook ander gedrag om het eten te compenseren, waaronder overmatige lichaamsbeweging en extreem vasten.

Hoewel purgeerstoornis waarschijnlijk al een tijdje bestaat, werd het pas in 2005 officieel erkend door Keel en collega’s. Purgeerstoornis is veel minder onderzocht dan boulimia nervosa. Sterker nog, veel mensen met purgeerstoornis zijn mogelijk ten onrechte gediagnosticeerd met boulimia nervosa of hebben mogelijk helemaal geen diagnose gekregen.

Purgeerstoornis staat niet vermeld als een officiële stoornis in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5). In plaats daarvan is het opgenomen als een beschreven aandoening binnen de categorie Other Specified Feeding and Eating disorder (OSFED) . Deze categorie omvat personen met klinisch significante eetstoornissen die niet voldoen aan de criteria voor een van de primaire eetstoornissen, waaronder anorexia nervosa, boulimia nervosa of eetbuistoornis . Hoewel het geen eigen officiële categorie heeft in de DSM-5, kan purgeerstoornis net zo ernstig zijn als al deze andere stoornissen.

Een onduidelijke en evoluerende definitie

Omdat purgeerstoornis niet goed gedefinieerd is, zijn onderzoekers het er nog niet helemaal over eens wat het inhoudt. Een van de uitdagingen met ons huidige diagnostische systeem is het bepalen in welke mand een persoon met een bepaalde groep symptomen geplaatst moet worden.

Zo is bijvoorbeeld gedreven lichaamsbeweging recentelijk opgenomen als een potentieel purgeergedrag. Hoewel lichaamsbeweging doorgaans wordt beschouwd als gezond en sociaal aanvaardbaar gedrag (op een manier waarop braken of het gebruik van laxeermiddelen dat niet is), kan overmatige lichaamsbeweging een ernstig probleem zijn.

Het is echter nog niet duidelijk of overmatig bewegingsgedrag op zichzelf voldoende is voor een diagnose van purgeerstoornis. Eén groep onderzoekers gelooft dat dit wel het geval zou moeten zijn. In hun recente studie ontdekten ze dat mensen die regelmatig aan gedreven beweging doen (maar geen andere methoden van purgeren gebruiken) een vergelijkbare psychopathologie hebben als mensen die regelmatig purgeren door te braken of laxeermiddelen te misbruiken.

Het onderzoek is nog gaande en het is nog onduidelijk hoe purgeerstoornis uiteindelijk gedefinieerd zal worden.

Wie krijgt een purgeerstoornis?

Purgeerstoornis komt het vaakst voor in de late adolescentie en vroege volwassenheid. Het treft voornamelijk vrouwen en mensen die worden geclassificeerd als normaal gewicht of groter. Vanwege het huidige diagnostische systeem, dat prioriteit geeft aan de diagnose van anorexia nervosa, kan purgeerstoornis specifiek niet worden gediagnosticeerd bij mensen die ondergewicht hebben. Mensen die ondergewicht hebben en purgeren, zouden in plaats daarvan worden gediagnosticeerd met anorexia nervosa, eetbui/purge subtype.

Uit onderzoek blijkt dat 5% tot 10% van de volwassen patiënten en 24% tot 28% van de adolescente patiënten een purgeerstoornis heeft als percentage van de mensen die behandeling zoeken voor een eetstoornis. Het zou een vaker voorkomende diagnose kunnen worden als overmatige lichaamsbeweging wordt geclassificeerd als onderdeel van een purgeerstoornis.

Hoe purgeerstoornis verschilt van boulimia nervosa en anorexia nervosa

Per definitie hebben mensen met purgeerstoornis niet de episodes van het eten van ongewoon grote hoeveelheden voedsel die kenmerkend zijn voor boulimia nervosa (anders zouden ze voldoen aan de criteria voor boulimia nervosa). Ze kunnen echter vaak het gevoel hebben dat ze “te veel” hebben gegeten, terwijl ze in werkelijkheid slechts een normale hoeveelheid voedsel hebben gegeten. Ze kunnen purgeren na maaltijden. Ze kunnen vergelijkbare niveaus van schuld en schaamte ervaren als degenen die purgeren na het eten van grote hoeveelheden voedsel.

Onderzoek toont aan dat mensen die purgeren maar geen eetbuien hebben, ernstige symptomen hebben, waaronder restrictief eten, een preoccupatie met eetstoornisgedachten en zorgen over het lichaamsbeeld . Een primair verschil tussen purgeerstoornis en boulimia is mogelijk dat mensen met boulimia nervosa een groter verlies van controle over eten melden. Sommige onderzoeken suggereren dat purgeerstoornis mogelijk minder ernstig is dan boulimia nervosa.

Patiënten met purgeerstoornis melden vaak gevoelens van gastro-intestinale nood na het eten en meer nood dan gezonde mensen en patiënten met boulimia nervosa. Sommige patiënten met purgeerstoornis kunnen het gevoel hebben dat hun braken automatisch is.

Volgens Keel en collega’s in “Clinical Handbook of Complex and Atypical Eating Disorders” lijken patiënten met purgeerstoornissen “vaak meer op patiënten met anorexia nervosa in temperament en interpersoonlijke interacties dan op patiënten met boulimia nervosa.”

Andere aandoeningen die samengaan met de purgeerstoornis

Patiënten met een purgeerstoornis hebben vaak ook andere psychische stoornissen:

• Tot 70% heeft een stemmingsstoornis
• Tot 43% heeft een angststoornis
• Tot 17% heeft een stoornis in het middelengebruik

Een purgeerstoornis wordt ook in verband gebracht met een verhoogd risico op zelfmoord en opzettelijke zelfbeschadiging.

Risico’s van purgeerstoornis

Purgeren door braken is een uiterst zorgwekkend gedrag omdat het talrijke medische risico’s met zich meebrengt, variërend van metabolische stoornissen, elektrolytenonevenwichtigheden die kunnen leiden tot een hartaanval, gebitsproblemen, slokdarmscheuren en gezwollen speekselklieren. Purgeren kan ook problemen veroorzaken met de botten en het maag-darmstelsel en wordt geassocieerd met een verhoogd sterfterisico . Misbruik van laxeermiddelen kan leiden tot afhankelijkheid ervan en de verstoring van de normale darmfunctie. Misbruik van diuretica kan ook leiden tot aanzienlijke medische gevolgen.

Behandeling voor purgeerstoornis

Helaas zijn er op het moment van schrijven nog geen gerandomiseerde gecontroleerde behandelingsonderzoeken uitgevoerd voor personen met purgeerstoornis. Er zijn geen op bewijs gebaseerde behandelingen specifiek voor de stoornis. Er is enige indicatie van de deelname van patiënten met purgeerstoornis aan transdiagnostische behandelingsonderzoeken dat zij baat kunnen hebben bij cognitieve gedragstherapie (CGT-E) , de meest succesvolle behandeling voor volwassenen met boulimia nervosa. Modules die ingaan op stemmingsintolerantie en probleemoplossing kunnen bijzonder nuttig zijn. Deze strategieën helpen patiënten om gevoelens van volheid en angst te verdragen en helpen hen om andere copingvaardigheden te ontwikkelen.

Mensen met purgeerstoornis kunnen ook baat hebben bij blootstelling aan responspreventie, wat kan inhouden dat ze normale hoeveelheden voedsel eten, leren om fysieke sensaties te herinterpreteren als een normaal onderdeel van het spijsverteringsproces en purgeren voorkomen. Adolescenten met purgeerstoornis kunnen het beste geholpen worden door gezinsgerichte behandeling (FBT) , de belangrijkste behandeling voor adolescenten met anorexia nervosa, hoewel er nog maar beperkt onderzoek naar is gedaan.

Volgens Keel en collega’s reageren patiënten met purgeerstoornis die purgeren na wat zij zien als oncontroleerbaar eten – een gedrag dat vergelijkbaar is met dat van patiënten met boulimia nervosa – mogelijk beter op behandeling.  Dit kan komen doordat het gevoel van verlies van controle over eten zo onaangenaam is. Daarentegen kunnen patiënten die purgeren maar geen gevoel van verlies van controle over eten ervaren, minder gemotiveerd zijn voor behandeling omdat hun gedrag niet problematisch voor hen aanvoelt. Ze lijken mogelijk meer op patiënten met anorexia nervosa die hun beperking niet als een probleem ervaren. Deze laatste groep is mogelijk ook minder bereid om deel te nemen aan behandeling vanwege angst voor gewichtstoename als ze stoppen met purgeren.

Een woord van Verywell

Mensen die zich bezighouden met purgeren en soortgelijke gedragingen kunnen zich schamen en aarzelen om hulp te zoeken. Het is echter belangrijk om professionele aandacht te krijgen en hoe eerder hoe beter. Als u of een geliefde zich bezighoudt met eetstoornisgedragingen zoals overgeven, misbruik van laxeermiddelen of diuretica, of overmatige lichaamsbeweging, zoek dan hulp.