Hoe u uw psychische aandoening aan uw partner kunt vertellen

Als je een psychische aandoening hebt , kan het zeker eng zijn om mensen erover te vertellen. Ondanks alle vooruitgang die we de afgelopen jaren hebben geboekt op het gebied van destigmatisering, blijft er nog steeds geïnternaliseerd stigma bestaan ​​voor veel mensen, wat kan leiden tot zorgen over het delen van een diagnose met dierbaren.

Een psychische aandoening aan een romantische partner onthullen kan nog moeilijker zijn, omdat we niet beoordeeld willen worden en misschien ergens diep van binnen vrezen dat het invloed zal hebben op hoe ze over ons denken. Wees gerust, als ze echt in je geïnteresseerd zijn, zal dit niet het geval zijn.

Net als andere medische aandoeningen is een psychische aandoening niet iets dat je moet verbergen. ” Openbaarmaking helpt eerlijkheid, transparantie en communicatie in de relatie te bevorderen en voorkomt misverstanden en onnodige spanningen,” zegt Claudia de Llano , LMFT, een erkende huwelijks- en gezinstherapeut.

Idealiter zal het helpen om het begrip, medeleven en de zorg binnen de relatie te verdiepen. Het zal je partner ook de kans geven om je te steunen en te leren hoe hij/zij je beter kan liefhebben, wat jullie relatie kan versterken.

Wanneer is het juiste moment?

Volgens De Llano zijn hier een paar suggesties voor wanneer u uw psychische aandoening aan uw partner moet vertellen:

• Wanneer je je op je gemak voelt bij hen: Sommige mensen vinden het handig om te wachten tot ze zeker zijn van hun gevoelens voor hun partner en ze goed genoeg kennen om te bepalen dat ze een meelevend en ondersteunend individu zijn. Als je genoeg tijd met je partner hebt doorgebracht om je op je gemak te voelen bij hem of haar, voel je je misschien klaar om je toestand te onthullen.
• Wanneer u uw aandoening heeft geaccepteerd: U hebt misschien het gevoel dat u eerst zelf de kennis van wat u doormaakt moet begrijpen en verwerken. Wanneer u uw aandoening heeft geaccepteerd, voelt u zich misschien beter toegerust om het met een partner te delen.
• Wanneer u uw aandoening ontdekt: U kunt er ook voor kiezen om uw aandoening vanaf het begin met uw partner te delen, zodat u zijn of haar steun hebt terwijl u het verwerkt. Dit is vaak het geval voor mensen die al in een langdurige relatie zitten wanneer ze hun aandoening ontdekken.
• Wanneer de aandoening zichtbaar wordt: Mentale gezondheidsproblemen kunnen zich op elk moment in een relatie ontvouwen of openbaren. Uw partner kan veranderingen in uw gedrag opmerken en u ernaar vragen. Of er kan iets gebeuren wanneer u bij hem of haar bent. Hoewel u mogelijk niet over uw aandoening kunt praten wanneer uw symptomen ernstig zijn, kunt u het gesprek daarna met uw partner voeren wanneer u zich beter voelt. 
• Wanneer u steun nodig heeft: Als uw symptomen echter ernstiger worden, kunt u ervoor kiezen om uw aandoening aan uw partner te vertellen als u zijn of haar steun nodig heeft.
• Wanneer andere gezondheidstoestanden worden besproken: Als u en uw partner fysieke gezondheidstoestanden bespreken, kunt u ook uw mentale gezondheidstoestand ter sprake brengen. Als u en uw partner vertrouwen en communicatie in de relatie opbouwen, dan zou de openbaring van mentale gezondheid niet anders moeten zijn dan de openbaring van fysieke gezondheid.

“Er is geen goed of fout moment om dit gesprek te voeren; het is voor ieder individu heel persoonlijk en iedereen heeft recht op zijn of haar eigen grenzen”, aldus Llano.

Ze zegt bijvoorbeeld dat sommige mensen liever wachten tot de intieme relatie veilig is, terwijl anderen het misschien meteen willen vertellen. De timing hangt echt af van het comfort van de persoon die worstelt met zijn of haar geestelijke gezondheid.

Hoe je het ter sprake brengt

Dit zijn enkele strategieën die nuttig kunnen zijn wanneer u uw psychische aandoening aan uw partner vertelt.

Vertel je partner dat je iets persoonlijks met hem of haar wilt delen

Nodig je partner uit om mee te doen en laat weten dat je graag iets persoonlijks over jezelf met hem of haar wilt delen.

Je zou kunnen zeggen: “Ik vertrouw je en ik moet je iets belangrijks over mezelf vertellen. Dit vind ik moeilijk om te delen omdat ik me kwetsbaar voel en ik zou je steun erg waarderen. Bedankt dat je luistert en je best doet om het te begrijpen.”

Deze stap staat bekend als procesgesprek, waarbij je je partner vertelt over het gesprek dat gaat komen, in plaats van informatie te delen over je aandoening. Procesgesprek kan je partner helpen zich voor te bereiden op het gesprek dat gaat komen.

Vermijd vissen 

Wat je wilt vermijden is vissen of je partner in de val lokken, zegt de Llano. Ze zegt bijvoorbeeld dat je niet moet beginnen met vragen als “Hoe denk je over je mentale gezondheid ?” of “Wat vind je van mensen met aandoening X?”

Volgens De Llano kan dat tot verkeerde conclusies leiden.

Wees direct en eerlijk

Vertel je partner op een directe en ongecompliceerde manier over je aandoening. De Llano zegt bijvoorbeeld dat de dialoog er ongeveer zo uit kan zien: “Ik leef met aandoening X. Dit is niet wie ik ben, maar iets dat mijn leven beïnvloedt. Dit zijn enkele van de symptomen die ik ervaar…”

Delen Voorbeelden

Iedereen ervaart mentale gezondheidsproblemen anders. Het kan helpen om concrete voorbeelden van uw symptomen met uw partner te delen, zodat hij/zij uw ervaring met de aandoening kan begrijpen.

Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: “Soms voel ik me zo angstig dat het moeilijk kan zijn om te functioneren. Ik kan me niet concentreren op mijn werk, en dat maakt me angstiger.”

Vraag of ze vragen hebben

De Llano stelt voor om je partner te vragen hoe hij/zij zich voelt, of hij/zij vragen voor je heeft en of hij/zij meer wil weten over je aandoening. Dit kan hen helpen om deel te nemen aan het gesprek, eventuele vragen die ze hebben over je aandoening te verhelderen en het makkelijker voor hen maken om je later vervolgvragen te stellen.

Als ze vragen stellen waar je geen antwoord op hebt, voel je dan niet onder druk gezet om meteen te antwoorden. Je kunt aangeven hoe moeilijk het was om de onthulling te doen en om een ​​redelijke termijn vragen om het te controleren en er later op terug te komen om het verder te bespreken, zegt De Llano.

Als er delen van je ervaring zijn die je niet wilt delen , kun je zeggen: “Ik wil daar nu niet over praten” of “Ik vind het nog niet prettig om daarover te praten.”

Check in bij jezelf

Zelfzorg is belangrijk in een tijd als deze, zegt de Llano. Ze raadt aan om even de tijd te nemen om bij jezelf na te gaan hoe je je voelt. Als je je uitgedaagd voelde door de onthulling, zegt ze dat het belangrijk is om jezelf te erkennen voor je dapperheid en transparantie.

Oefen het gesprek

Als u zich zenuwachtig voelt om dit gesprek met uw partner te voeren, kan het nuttig zijn om van tevoren te bedenken wat u gaat zeggen en het te oefenen, alleen of met een goede vriend, familielid of therapeut.

Zal uw partner het accepteren?

Er is een kans dat uw partner zich ongemakkelijk voelt bij uw psychische aandoening. Maar vaak komt dit ongemak voort uit een gebrek aan ervaring of opleiding over uw diagnose. Na verloop van tijd kunnen ze met moeite en zorg steeds begripvoller worden, of misschien ook niet. “Het belangrijkste is dat u eerlijk en liefdevol bent tegenover uzelf, ongeacht de reactie van uw partner,” zegt de Llano.

Maar hopelijk zal je partner door moedig delen en meelevend ontvangen empathie voor je tonen en je steunen , en zich inzetten voor jullie verdere groei samen. Als je bij de juiste persoon bent, kan het delen van je ervaringen de relatie versterken door vertrouwen en wederzijdse steun op te bouwen.