Sluit deze videospeler
De term manische depressie werd veranderd in bipolaire stoornis met de publicatie in 1980 van de derde herziening van de “Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders.” De term manisch-depressief en manisch was sterk gestigmatiseerd, dus het veranderen van het label was bedoeld om negatieve houdingen ten opzichte van de aandoening te minimaliseren. Door de aandoening een andere naam te geven, kunnen clinici de aandoening ook beter diagnosticeren.
Volgens het National Institute of Mental Health heeft ongeveer 2,8% van de volwassenen in de VS een bipolaire stoornis.
Inhoudsopgave
Oude oorsprong
De term ‘ manische depressie ‘ vindt zijn oorsprong in het oude Griekenland, waar de term al in de eerste eeuw werd gebruikt om symptomen van een psychische aandoening te beschrijven.
In haar boek “Bipolar Expeditions: Mania and Depression in American Culture” schrijft auteur Emily Martin: “De Grieken geloofden dat geestelijke stoornissen te wijten konden zijn aan een disbalans tussen de lichaamssappen, zoals wanneer melancholie, verhit door de bloedstroom, overging in het tegenovergestelde, manie.”
Eind 1800 identificeerde Jean-Pierre Falret, een Franse psychiater, “folie circulaire”, of circulaire waanzin, manische en melancholische episodes die werden gescheiden door perioden zonder symptomen. Het is door zijn werk dat de term manisch-depressieve psychose de naam werd van deze psychiatrische stoornis. Het is opmerkelijk dat “psychose” werd opgenomen, waardoor alle soorten van wat we kennen als bipolaire stoornis die geen psychotische kenmerken bevatten , werden uitgesloten .
In 1902 organiseerde en classificeerde Emil Kraepelin wat vroeger werd beschouwd als unitaire psychose in twee categorieën. Manisch-depressie was de term die hij gebruikte om psychische aandoeningen te beschrijven die zich centreerden in emotionele of stemmingsproblemen. Dementia praecox , letterlijk “voortijdige waanzin” en later hernoemd tot schizofrenie , was zijn titel voor psychische aandoeningen die voortkwamen uit gedachten of cognitieve problemen.
Begin jaren 50 introduceerde Karl Leonhard de term bipolair om unipolaire depressie ( major depressive disorder ) te onderscheiden van bipolaire depressie. In 1980, met de publicatie van de derde editie van de “Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders” (DSM), werd de term manische depressie officieel veranderd in het classificatiesysteem naar bipolaire stoornis .
Bipolaire stoornis versus manische depressie
In de afgelopen decennia heeft de medische professie, en met name de psychiatrie, een gezamenlijke poging gedaan om de volkstaal te verschuiven naar de officiële diagnostische DSM-term voor bipolaire stoornis. Er worden een aantal redenen genoemd voor deze verschuiving, waaronder:
- De term manische depressie wordt over het algemeen gebruikt om een breed scala aan psychische aandoeningen aan te duiden. Naarmate classificatiesystemen geavanceerder zijn geworden, biedt de nieuwe term bipolaire stoornis meer duidelijkheid in de diagnose.
- De termen “manisch” en “manie” zijn enorm gestigmatiseerd. Denk aan populaire uitdrukkingen zoals “Manic Monday”, Animaniacs, homicidal maniac en dergelijke. Op dezelfde manier wordt de term “depressie” door het grote publiek lichtzinnig gebruikt voor periodes van verdriet die niet echt als klinische depressie kunnen worden beschouwd .
- Bipolaire stoornis is meer een klinische term en daarom minder emotioneel beladen.
- Bij een manische depressie zijn de emotionele symptomen overheersend, maar lijken de fysieke en/of cognitieve symptomen die ook aanwezig zijn, te worden uitgesloten.
- De term manische depressie sluit de cyclothymische of hypomanische (bipolaire II-stoornis) versies van de stoornis uit.
Soorten bipolaire stoornis
Er worden drie typen bipolaire stoornissen erkend in DSM-5. Deze omvatten:
- Bipolaire stoornis I: Om dit type te diagnosticeren, moet u manische of gemengde episodes hebben die minstens een week duren of manische symptomen die zo ernstig waren dat u in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Depressieve episodes zijn vaak ook aanwezig.
- Bipolaire stoornis II: Bij dit type komen hypomanische of depressieve episodes voor, maar geen manische episodes
- Cyclothyme stoornis of cyclothymie: Dit type is een mildere vorm van bipolaire stoornis en wordt vastgesteld als u gedurende ten minste twee jaar zowel hypomanische als mildere depressieve episodes hebt gehad.
Recente bevindingen
Naast het veranderen van de manier waarop de stoornis in de DSM wordt geclassificeerd, hebben onderzoekers een beter begrip ontwikkeld van hoe de symptomen zich in verschillende populaties voordoen. Bijvoorbeeld, terwijl de aandoening mannen en vrouwen ongeveer even vaak treft, kunnen ze symptomen anders ervaren.
Mannen hebben vaker last van heftigere stemmingswisselingen en hebben vaker last van een comorbide stoornis in middelengebruik. Vrouwen wisselen vaker af tussen manische en depressieve episodes en hebben vaker last van depressieve episodes.
Er is geen genezing voor de aandoening, maar er zijn behandelingen ontwikkeld die mensen kunnen helpen hun symptomen effectief te beheersen. Medicijnen die worden gebruikt om bipolaire stoornis te behandelen, zijn onder andere anticonvulsiva, antipsychotica, antidepressiva, benzodiazepinen en andere medicijnen. Psychotherapie wordt ook vaak gebruikt naast medicatie en kan dialectische gedragstherapie (DGT) en cognitieve gedragstherapie (CGT) omvatten.