Sluit deze videospeler
Non-verbale leerstoornis is een neurologische ontwikkelingsstoornis die wordt gekenmerkt door problemen met visueel-ruimtelijke verwerking, uitvoerende functies, wiskundige concepten, fijne motoriek en sociale vaardigheden. Het wordt ook wel NVLD of kortweg NLD genoemd.
Mensen met non-verbale leerstoornissen hebben doorgaans geen moeite met lezen, het decoderen van taal, spelling, woordenschat of het herinneren van feiten. Ze kunnen echter wel moeite hebben met visuele, ruimtelijke of tactiele perceptie .
Deze aandoening begint zich doorgaans te manifesteren bij kinderen in de vijfde klas, wanneer hun schoolwerk minder draait om het uit het hoofd leren van woorden en feiten, en meer om het toepassen van theoretische concepten
Non-verbale leerproblemen worden niet erkend als een officiële diagnose. Geschat wordt echter dat ongeveer 5% van de mensen met leerproblemen deze aandoening heeft. Onderzoekers, professionals in de gezondheidszorg en onderwijsinstellingen bestuderen de aandoening en pleiten ervoor dat deze erkend wordt.
In dit artikel worden de symptomen, oorzaken en behandeling van non-verbale leerstoornissen besproken. Ook wordt ingegaan op de inspanningen om deze stoornis als officiële diagnose te erkennen.
Inhoudsopgave
Moeilijke gebieden geassocieerd met NVLD
Kinderen met non-verbale leerstoornissen kunnen problemen ondervinden op de volgende gebieden.
Visueel en ruimtelijk bewustzijn
Een kind met een non-verbale leerstoornis kan moeite hebben met het verwerken van visuele beelden . Als ze bijvoorbeeld gevraagd worden om een vorm zoals een vierkant of driehoek te kopiëren, kunnen ze iets heel anders en disproportioneels tekenen. Dit komt doordat ze de vorm, de elementen waaruit de vorm bestaat en de relaties tussen de elementen mogelijk niet nauwkeurig kunnen waarnemen.
Het kind kan ook moeite hebben met het evalueren van de visueel-ruimtelijke aspecten van hun omgeving, waardoor het moeilijk voor hen is om te begrijpen wat ze zien en waar het zich precies bevindt. Als gevolg hiervan kunnen ze onhandig of fysiek onhandig zijn.
Hogere-orde begrip
Hogere-orde begrip is de vaardigheid die ons helpt om ‘het grotere geheel’ te begrijpen, door het hoofdidee, de details die het ondersteunen en de krachten die er tegen werken te begrijpen.
Kinderen met non-verbale leerstoornissen kunnen moeite hebben met hogere-orde begrip, wat het voor hen moeilijk kan maken om de belangrijkste punten van wat ze lezen te begrijpen. Ze kunnen ook moeite hebben met het effectief vertellen of schrijven van een verhaal.
Moeilijkheden op dit gebied kunnen ook het maken van aantekeningen lastig maken, omdat kinderen mogelijk niet in staat zijn om onderscheid te maken tussen welke informatie belangrijk is en welke niet. Als gevolg hiervan kunnen ze alles opschrijven wat de leraar zegt, de verkeerde dingen opschrijven of helemaal niets opschrijven.
Wiskundige concepten
Kinderen met non-verbale leerstoornissen zijn goed in het uit het hoofd leren en kunnen daarom in de beginfase goed zijn in wiskunde . Ze kunnen echter moeite krijgen met wiskunde als het moeilijker wordt en het gaat om het herkennen van patronen of het toepassen van geavanceerde concepten.
Zelfs als het kind te maken krijgt met een rekenprobleem dat hij of zij al eerder heeft behandeld, kan het toch lastig zijn om het op te lossen als de aanpak anders is of als de aanpak enigszins is aangepast.
Uitvoerende functies
Uitvoerende functies zijn een reeks vaardigheden van hogere orde die ons helpen onze gedachten te ordenen, onze taken te plannen en erachter te komen hoe we met problemen of obstakels om moeten gaan.
Kinderen met non-verbale leerstoornissen kunnen moeite hebben met plannen en organiseren. Ze kunnen bijvoorbeeld moeite hebben met het bedenken van de stappen die nodig zijn om een taak uit te voeren, hun dag te organiseren of een stapsgewijze aanpak te hanteren om een probleem op te lossen.
Sociale vaardigheden
Kinderen met non-verbale leerstoornissen kunnen moeite hebben met het interpreteren van non-verbale signalen van communicatie, zoals gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal.
In tegenstelling tot andere kinderen, die automatisch sociale signalen oppikken, kunnen kinderen met deze aandoening moeite hebben met het lezen van sociale situaties. Als gevolg hiervan zijn ze zich er mogelijk niet van bewust wat er in de interactie gebeurt en weten ze mogelijk niet wat het juiste gedrag is voor de situatie.
Kinderen met deze aandoening voelen zich daarom mogelijk meer op hun gemak bij communicatievormen zoals sms’en of chatten dan bij persoonlijke communicatie, omdat hierbij geen non-verbale signalen betrokken zijn.
Symptomen van NVLD
Iemand met non-verbale leerstoornissen kan moeite hebben met de volgende taken:
- Een potlood vasthouden
- Veters strikken
- Schaar gebruiken
- Een bal gooien
- Fietsen
- Vermijden dat je ergens tegenaan botst
- Visuele informatie herinneren
- Gefocust blijven op een taak
- Multitasking
- Vooruit plannen
- Georganiseerd blijven
- Essays schrijven
- Verhalen vertellen
- Aantekeningen maken
- Geometrische vormen tekenen
- Breuken begrijpen
- Wiskundige problemen oplossen
- Grafieken of kaarten ontcijferen
- Sociale signalen interpreteren
- Nieuwe omstandigheden evalueren
- Gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal lezen
- Humor, idiomen en sarcasme begrijpen
- Vrienden maken
Als gevolg van hun symptomen kunnen kinderen met non-verbale leerstoornissen zich geïsoleerd en gemarginaliseerd voelen en tot ver in de volwassenheid met sociale barrières te maken krijgen
Oorzaken van NVLD
Non-verbale leerstoornissen worden geclassificeerd als een neurologische ontwikkelingsstoornis waarvan men denkt dat deze voortkomt uit een disfunctie in de rechterhersenhelft . Afwijkingen in de witte stof van de hersenen kunnen de overdracht van neurologische signalen in deze regio belemmeren, wat resulteert in de symptomen van deze aandoening.
Een non-verbale leerstoornis wordt daarom gekenmerkt door moeite met taken die door de rechter hersenhelft worden uitgevoerd en relatief gemak met taken die door de linker hersenhelft worden uitgevoerd.
Behandeling van NVLD
Mensen met non-verbale leerstoornissen kunnen baat hebben bij de volgende soorten behandelingen:
- Cognitieve gedragstherapie , om hun zelfvertrouwen en sociale vaardigheden te verbeteren
- Ergotherapie , om hen te helpen zich beter aan te passen op school en thuis
- Fysiotherapie, om de coördinatie en fijne motoriek te verbeteren
- Onderwijsinterventies om hen te helpen omgaan met schoolproblemen
Erkenning van NVLD als officiële diagnose
Non-verbale leerstoornissen worden niet erkend als een officiële diagnose door de Individuals with Disabilities Education Act (IDEA) of het diagnostische handboek van de American Psychiatric Association, de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) .
Kinderen die symptomen van deze aandoening vertonen, krijgen doorgaans ook de diagnose aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) .
Professionals in de gezondheidszorg, organisaties en onderwijsinstellingen die van mening zijn dat de symptomen van deze kinderen niet adequaat worden weergegeven door deze diagnoses, doen onderzoek naar non-verbale leerstoornissen, werken aan de ontwikkeling van gestandaardiseerde diagnostische criteria en pleiten ervoor dat deze worden erkend als leerstoornis .
Door non-verbale leerstoornissen te erkennen als gezondheidsprobleem, kunnen mensen die ermee leven niet alleen de aandoening en de symptomen ervan beter definiëren, maar krijgen ze ook toegang tot de juiste behandeling. Ook is zorgverleners beter op de hoogte van de aandoening, komen patiënten in aanmerking voor vergoedingen door verzekeringen en krijgen kinderen de educatieve ondersteuning die ze nodig hebben
De afdeling kinder- en jeugdpsychiatrie van de Columbia University merkt op dat het ‘NVLD-profiel’ van symptomen al brede erkenning krijgt onder pedagogen en neuropsychologen.
Een woord van Verywell
Hoewel NVLD niet als officiële diagnose wordt erkend, omvat het een reeks symptomen die niet adequaat worden weergegeven door andere leerstoornissen of gezondheidsproblemen. Het is een aandoening die het voor kinderen moeilijk kan maken om te leren , zichzelf uit te drukken, concepten te begrijpen en met anderen te communiceren.
Als u vermoedt dat u of uw kind deze aandoening heeft, kan het nuttig zijn om een professional in de geestelijke gezondheidszorg te raadplegen die hiervan op de hoogte is en met anderen heeft gewerkt die ook deze aandoening hebben. Zo krijgt u de juiste behandeling en ondersteuning.