Zamknij ten odtwarzacz wideo
Emocje rządzą tak wieloma aspektami naszego życia. Nawet pisarze i poeci wydają się niezdolni do opisania pełnego zakresu i doświadczenia ludzkich emocji.
Emocje są jednocześnie nieuchwytne, a jednocześnie są aspektem, za pomocą którego komunikujemy najsubtelniejsze uczucia tym, którzy nas otaczają. Nie możemy bez nich istnieć, ale rzadko zatrzymujemy się, aby zastanowić się, ile ich tak naprawdę jest. To pytanie intryguje i stanowi wyzwanie dla naukowców i filozofów od pokoleń i nadal to robi.
Spis treści
Badanie emocji
Już w IV wieku p.n.e. Arystoteles próbował określić dokładną liczbę podstawowych emocji u ludzi. Filozof, opisany jako Lista emocji Arystotelesa, zaproponował 14 odrębnych ekspresji emocjonalnych: strach, pewność siebie, gniew, przyjaźń, spokój, wrogość, wstyd, bezwstydność, litość, życzliwość, zazdrość, oburzenie, emulacja i pogarda.
W swojej publikacji z 1872 r. The Expression of the Emotions in Man and Animals Charles Darwin wysunął teorię, że emocje są wrodzone, ewoluowały i mają cel funkcjonalny. Chociaż Darwin nie zdefiniował wprost tych „podstawowych emocji”, uważa się, że przewidział krótszą listę podstawowych emocji, w tym strach, gniew, smutek, szczęście i miłość.
W XX wieku, wraz z pojawieniem się psychoterapii , liczba ta znacznie wzrosła. Według Roberta Plutchicka, emerytowanego profesora Albert Einstein College of Medicine, psychologowie przedstawili ponad 90 różnych definicji „emocji”, których celem było dokładne opisanie tego, co stanowi i różnicuje ludzkie emocje.
W ostatnich latach psychologowie próbowali identyfikować i kategoryzować te emocje w sposób, który jest uważany za empiryczny i uniwersalny . Jednak liczba emocji, na których badacze się zdecydują, w dużej mierze zależy od tego, jak konkretnie zdefiniowano emocje i jakie kryteria zastosowano. Na przykład w badaniu z 2017 r. badacze zidentyfikowali 27 unikalnych emocji. Mimo to, jeśli chodzi o najbardziej podstawowe emocje, większość psychologów powie ci, że jest ich znacznie mniej, niż można by sądzić, a większe rozliczenia ekspresji emocjonalnej wynikają z bardziej niuansowanych odmian tych podstawowych uczuć.
Jakie emocje odczuwasz? Zrób quiz
Nasz szybki i bezpłatny test emocji pomoże Ci lepiej zrozumieć swoje reakcje emocjonalne w określonych sytuacjach oraz powody, dla których możesz myśleć i zachowywać się w określony sposób.
Niniejszy quiz dotyczący emocji został poddany ocenie medycznej przez dr Rachel Goldman, FTOS.
Koło emocji Plutchika
Jedną z najbardziej znanych teorii XX wieku jest koło emocji Roberta Plutchika. W nim Plutchik zaproponował osiem podstawowych emocji — radość, smutek, zaufanie, wstręt, strach, gniew, zaskoczenie i oczekiwanie — które jego zdaniem nakładały się na siebie i przechodziły w kolejne jak odcienie na kole barw.
Plutchick wyjaśnił dalej, że podstawowe emocjonalne „kolory” mogą łączyć się, tworząc drugorzędne i uzupełniające emocjonalne „kolory”. Na przykład oczekiwanie i radość mogą łączyć się, tworząc optymizm, podczas gdy strach i zaskoczenie mogą razem opisywać podziw.
System kodowania mimiki twarzy Eckmana
Wielu badaczy kwestionowało model Plutchika i argumentowało, że jego emocje wtórne i uzupełniające mogą często różnić się w zależności od kultury lub społeczeństwa. Twierdzą, że aby emocja mogła być uznana za fundamentalną, musi być powszechnie doświadczana we wszystkich kulturach.
W tym celu psycholog Paul Ekman stworzył to, co nazwał systemem kodowania czynności twarzy (FACS), model klasyfikacyjny, który mierzy i ocenia ruchy mięśni twarzy, oczu i głowy. Opierając się na swojej teorii, Ekman zaproponował, że istnieje siedem ekspresji emocjonalnych uniwersalnych dla ludzi na całym świecie: szczęście, smutek, zaskoczenie, strach, gniew, wstręt i pogarda.
Chociaż praca Ekmana pomogła podkreślić wpływ „ natury i wychowania ” na reakcje emocjonalne, duża część jego teorii spotkała się później z krytyką, gdy w 2004 r. zaproponował, że tę samą technikę można wykorzystać jako środek wykrywania kłamstw .
Cztery nieredukowalne emocje
Podążając śladem Ekmana, zespół badawczy z Uniwersytetu w Glasgow w 2014 r. postawił sobie za cel identyfikację emocji na podstawie mimiki twarzy, niezależnie od wpływów społeczno-kulturowych.
Naukowcy odkryli, że pewne emocje wywoływały tę samą reakcję twarzy. Na przykład strach i zaskoczenie angażowały te same mięśnie twarzy i zamiast reprezentować dwie emocje, można było je postrzegać jako jedną. To samo można było zastosować do wstrętu i gniewu lub ekscytacji i szoku.
Na podstawie swoich ustaleń naukowcy zredukowali liczbę nieredukowalnych emocji do zaledwie czterech: szczęścia, smutku, gniewu i strachu. Ponadto, jak argumentowali, bardziej złożone odmiany emocji ewoluowały przez tysiąclecia pod wpływem licznych wpływów społecznych i kulturowych.
Twierdzą, że wspólne cechy mimiki twarzy są przede wszystkim biologiczne (coś, z czym się rodzimy), podczas gdy rozróżnienie między subtelnymi i złożonymi wyrazami emocji ma głównie podłoże socjologiczne (coś, czego my, jako kultura, nauczyliśmy się i rozwinęliśmy z biegiem czasu).
Pamiętać o
Emocje i sposób, w jaki je doświadczamy i wyrażamy, mogą być zarówno bardzo widoczne, jak i niezwykle subtelne. Ogólny konsensus wśród dzisiejszych naukowców jest taki, że podstawowe emocje, niezależnie od tego, jak wiele ich może być, stanowią podstawę dla bardziej złożonych i subtelnych emocji, które składają się na ludzkie doświadczenie.