Czym jest zaburzenie schizofreniczne?

Czym jest zaburzenie schizofreniczne?

Zaburzenie schizofrenopodobne to rozpoznanie, które mieści się w spektrum schizofrenii zgodnie z piątą edycją Podręcznika diagnostycznego i statystycznego zaburzeń psychicznych (DSM-5). Jest to krótkotrwałe zaburzenie psychotyczne charakteryzujące się objawami podobnymi do schizofrenii.

Objawy zaburzeń schizofrenicznych

Osoby z zaburzeniami schizofrenicznymi doświadczają objawów psychotycznych , które trwają krócej niż sześć miesięcy, a następnie ustępują. Jeśli objawy utrzymują się przez okres dłuższy niż sześć miesięcy, osoba cierpi na inne zaburzenie, takie jak schizofrenia lub zaburzenie schizoafektywne, a nie zaburzenie schizofreniczne.

Aby móc otrzymać diagnozę zaburzenia schizofrenicznego, u osoby chorej muszą występować co najmniej dwa z poniższych objawów przez okres co najmniej jednego miesiąca:

• Urojenia: silne, utrwalone przekonanie, które nie ma oparcia w rzeczywistości; na przykład ktoś wierzy, że otrzymuje wiadomości od kosmitów lub że ktoś go śledzi, podczas gdy nie ma na to żadnych dowodów.
• Halucynacje: postrzeganie czegoś, co w rzeczywistości nie istnieje; na przykład słyszenie głosów mówiących do ciebie lub widzenie kogoś, kto nie istnieje. Większość osób z zaburzeniami schizofrenicznymi doświadcza halucynacji słuchowych lub „słyszenia rzeczy”, ale mogą również doświadczać halucynacji wzrokowych.
• Mowa i myśli zdezorganizowane : mówienie w sposób niespójny i pozbawiony sensu.
• Zachowanie niezorganizowane: zachowanie, które wydaje się nieprzewidywalne lub przypadkowe.
• Zachowanie katatoniczne: brak ruchu i komunikacji. Osoba katatoniczna może wydawać się niereagująca, mimo że jest świadoma.
• Objawy negatywne: objawy, które mają tendencję do zmniejszania się u osoby doświadczającej epizodu psychotycznego, w tym obniżone poczucie przyjemności, spłycone reakcje emocjonalne, wycofanie się i trudności z samoopieką.

Epizod związany z zaburzeniem schizofrenopodobnym trwa od jednego do sześciu miesięcy i musi wystąpić w przypadku braku epizodu dużej depresji lub manii. Objawy nie mogą być spowodowane stanem chorobowym lub używaniem substancji (choć osoby z tą diagnozą mogą również mieć problemy z
używaniem substancji).

Częścią oceny diagnozy zaburzeń schizofrenopodobnych jest również upewnienie się, że urojenia nie są w rzeczywistości oparte na rzeczywistości. Na przykład niektórzy ludzie z objawami psychotycznymi wierzą, że rząd ich obserwuje lub zwraca na nich szczególną uwagę. Chociaż zdarzają się przypadki, w których ktoś może doświadczyć urojenia, że ​​jest śledzony, niektórzy ludzie mają prześladowców. Lekarze muszą wykluczyć tę możliwość przed postawieniem diagnozy.

Rodzaje zaburzeń schizofrenicznych

Chociaż schizofrenia jest uleczalna, lekarz stawiający diagnozę wskaże, czy objawy występują z dobrymi cechami prognostycznymi, czy bez nich. Dobre cechy prognostyczne obejmują początek w okresie krótszym niż cztery tygodnie, dobre funkcjonowanie przed wystąpieniem objawów i brak spłaszczonego afektu.

Jeśli występują dwie lub więcej dobrych cech prognostycznych, zostanie zdiagnozowane zaburzenie schizofrenicznopodobne z dobrymi cechami prognostycznymi. Jeśli występują mniej niż dwie dobre cechy prognostyczne, to będzie to zaburzenie schizofrenicznopodobne bez dobrych cech prognostycznych.

Czy mam zaburzenia schizofreniczne?

Ponieważ zadaniem mózgu jest ostrzeganie o problemach w ciele, trudno jest zauważyć, kiedy mózg podaje nieprawidłowe informacje. Wiele osób z zaburzeniami psychotycznymi nie zdaje sobie sprawy, że doświadcza objawów psychotycznych i często nie wierzy lekarzom, gdy po raz pierwszy otrzymują diagnozę.

Piętno otaczające zaburzenia psychotyczne również się do tego przyczynia. Jeśli ktoś ma negatywny pogląd na psychozę lub na to, co oznacza mieć zaburzenie psychotyczne, jest bardziej prawdopodobne, że będzie się opierał uwierzeniu, że mogłoby to spotkać jego.

Objawy, które mogą świadczyć o psychozie, to m.in.:

• Słyszenie lub widzenie rzeczy, których ludzie wokół ciebie nie postrzegają.
• Doświadczanie dziwnych, niezwykłych myśli i przekonań, których nie potrafisz się pozbyć, nawet gdy przedstawiono ci dowody na ich nieprawdziwość.
• Wycofanie się z życia rodzinnego i towarzyskiego.
• Nagłe trudności z podstawowymi czynnościami pielęgnacyjnymi, np. kąpielą czy jedzeniem.
• Nagłe trudności z myśleniem i koncentracją.

Co powoduje zaburzenia schizofreniczne?

Zaburzenia psychotyczne są silnie uwarunkowane genetycznie i indywidualną chemią mózgu. Objawy psychotyczne, szczególnie halucynacje i urojenia, są związane z nadaktywnością neuroprzekaźnika dopaminy, a wiele innych substancji chemicznych mózgu przyczynia się do rozwoju objawów psychotycznych. Wysoce stresujące lub traumatyczne wydarzenia mogą wywołać rozwój zaburzeń schizofrenicznych.

U większości mężczyzn, u których występują zaburzenia schizofrenicznopodobne, objawy pojawiają się między 18. a 24. rokiem życia, natomiast u większości kobiet objawy pojawiają się między 24. a 35. rokiem życia.

Leczenie zaburzeń schizofrenicznych

W zależności od indywidualnych potrzeb zaburzenia schizofreniczne można leczyć różnymi sposobami.

• Leki: Typowe i atypowe leki przeciwpsychotyczne są często przepisywane na zaburzenia schizofrenopodobne. Jeśli dana osoba ma również objawy nastroju, można również przepisać leki przeciwdepresyjne lub stabilizatory nastroju .
• Psychoterapia ambulatoryjna : Terapeuta może udzielić Ci wsparcia, gdy będziesz dowiadywać się więcej o swoich objawach, radzić sobie z chorobą i rozwijać umiejętności, które pomogą Ci w powrocie do zdrowia.
• Leczenie stacjonarne: Jeśli dana osoba ma obawy dotyczące bezpieczeństwa, takie jak myśli samobójcze, może wymagać leczenia stacjonarnego w celu zapewnienia sobie bezpieczeństwa. Osoby z zaburzeniami schizofrenicznymi mogą mieć takie myśli z powodu stresu wywołanego przez chorobę. Niektórzy mają również halucynacje nakazujące im zrobienie krzywdy sobie lub komuś innemu, i mogą wymagać lub szukać leczenia stacjonarnego w celu rozwiązania tych problemów. Ważne jest, aby pamiętać, że większość osób, które doświadczają halucynacji nakazujących, nie podporządkowuje się halucynacji.

Chociaż zalecenia mogą się różnić w zależności od objawów i okoliczności, osobom cierpiącym na zaburzenia schizofrenii może być wskazane kontynuowanie leczenia przez około rok po ustąpieniu objawów, aby upewnić się, że są one stabilne i mają wsparcie, którego potrzebują w powrocie do zdrowia.

Radzenie sobie z zaburzeniami schizofrenicznymi

Co możesz zrobić, aby poradzić sobie z zaburzeniem schizofrenicznym? Możesz potrzebować urlopu, aby rozpocząć leczenie i dojść do siebie. Wsparcie społeczne ze strony bliskich i szerszej społeczności może pomóc w dostępie do leczenia. Ważne jest również, aby realizować potrzeby związane z samoopieką, w tym odżywczą dietę, utrzymywać rutynę ćwiczeń i dbać o dobrą higienę snu.

Choć dowiedzenie się, że cierpisz na zaburzenie psychotyczne może być przerażające, zaburzenie schizofreniczne jest chorobą, którą można leczyć i którą można kontrolować.