Zdjęcie Rafaela Eliasa / Getty Images
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Spis treści
Czym jest ADD lękowe?
Chociaż nie jest to diagnoza kliniczna, „lękowe ADD” odnosi się do osoby, która spełnia kryteria zaburzenia neurorozwojowego ADHD i doświadcza klinicznie istotnych objawów lęku. Objawy zazwyczaj zakłócają jej funkcjonowanie w wielu obszarach.
DODAĆ
Zaburzenia uwagi (ADD) to termin wcześniej używany w odniesieniu do tego, co obecnie w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, piąta edycja (DSM-5) diagnozowano by jako zaburzenia uwagi i nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD): Prezentacja z przewagą zaburzeń uwagi.
ADHD: prezentacja z przewagą zaburzeń uwagi to diagnoza neurorozwojowa, która objawia się problemami z koncentracją, w tym:
- Trudności ze skupieniem się na zadaniach szkolnych lub zawodowych
- Trudności ze zwracaniem uwagi na szczegóły
- Dezorganizacja
- Łatwe rozpraszanie się
- Trudności w wykonywaniu zadań
- Gubienie rzeczy
- Zapomnienie
- Trudności ze słuchaniem, gdy się do kogoś mówi
- Unikanie zadań wymagających ciągłego skupienia
Lęk
Klinicznie, lęk to nerwowość, zmartwienie lub strach, które przekraczają to, co jest odpowiednie lub oczekiwane w danej sytuacji. Każdy czasami doświadcza uczucia lęku, a uczucie lęku może ostrzegać przed niebezpieczeństwem, gdy jesteś w niebezpieczeństwie.
Kiedy ktoś doświadcza nadmiernego lęku, który powoduje niepokój lub zakłóca jego funkcjonowanie, może spełniać kryteria zaburzenia lękowego. Może to objawiać się jako uogólnione zaburzenie lękowe , zaburzenie lękowe społeczne, zaburzenie paniczne lub fobie specyficzne .
Związek między ADD a lękiem
Mimo że ADD o podłożu lękowym nie jest diagnozą kliniczną, wiele osób z ADHD odczuwa również lęk, a jednoczesne występowanie obu tych objawów wpływa na objawy oraz zalecenia dotyczące odpowiedniego leczenia.
Objawy lękowego ADD
Około 80% osób z ADHD ma co najmniej jedną dodatkową diagnozę, a niektóre badania pokazują, że nawet 50% osób z ADHD ma również zaburzenia lękowe .
Jak osoby z ADD odczuwają lęk
Osoby z ADHD i zaburzeniami lękowymi odczuwają swój lęk inaczej niż osoby z zaburzeniami lękowymi, ale bez ADHD. W szczególności osoby z ADHD doświadczają silniejszego lęku, wcześniejszego wystąpienia objawów i wyższego ryzyka zaburzeń związanych z używaniem substancji niż osoby bez ADHD.
Co więcej, współistniejące objawy lękowe mogą powodować, że diagnoza ADHD będzie
Diagnozowanie lękowego ADD
Ponieważ objawy lękowe mogą maskować objawy ADHD, lekarze diagnozujący ADHD muszą zrozumieć ten związek i wziąć pod uwagę możliwość, że u danej osoby występują obydwa zestawy objawów.
Ocena ADHD często obejmuje następujące elementy:
- Wywiad diagnostyczny: Lekarz zbiera szczegółowy wywiad na temat objawów i wydarzeń życiowych.
- Skale samooceny : Te pomiary dostarczają danych odniesionych do norm na temat objawów i pozwalają porównać je z objawami osób z ADHD i osób, które nie mają ADHD.
- Skala obserwatora: Są to informacje dostarczane przez bliską Ci osobę, która zna Twoje objawy.
- Testy ciągłej uwagi: Ewaluator może zlecić Ci wykonanie zadania, które mierzy Twoją zdolność do skupienia i zwracania uwagi w czasie rzeczywistym. Następnie Twoje wyniki są porównywane z wynikami osób z ADHD i osób bez ADHD.
Ocena lęku obejmuje również wywiad diagnostyczny oraz pomiary, które pozwalają określić poziom lęku w porównaniu z populacją ogólną.
Przyczyny lękowego ADD
Zaburzenia lękowe mają komponent genetyczny , co oznacza, że osoby z historią rodzinną lęku są bardziej narażone na występowanie objawów. Jednak czynniki środowiskowe i stresory mogą również powodować u kogoś rozwój lęku.
ADHD jest spowodowane przede wszystkim czynnikami genetycznymi . Jako zaburzenie neurorozwojowe, ADHD jest czymś, co ujawnia się na wczesnym etapie rozwoju, a nie czymś, co rozwija się wraz z wiekiem.
Jeśli ktoś ma niezdiagnozowane ADHD, może rozwinąć objawy lękowe w związku z trudnościami z koncentracją lub impulsywnymi zachowaniami. Rodzice i nauczyciele mogą nieświadomie wzmacniać tę reakcję lękową, chwaląc lub nagradzając dziecko, które mniej się zachowuje, nie zdając sobie sprawy, że lęk dziecka wzrasta.
Zamiast karać zachowania związane z ADHD, opiekunowie powinni delikatnie przekierowywać dziecko do bardziej odpowiednich wyborów. Mogą również poznać wyjątkowe mocne strony dziecka i zachęcać do zachowań i aktywności, które odpowiadają tym mocnym stronom.
Jak leczy się ADD na tle lękowym?
Każda osoba z lękowym ADHD może postępować zgodnie ze szczegółowym planem leczenia, który spełnia jej wyjątkowe potrzeby. Nie ma jednego sposobu leczenia, który byłby odpowiedni dla każdego, a Ty możesz współpracować ze swoim zespołem terapeutycznym, aby ustalić, które opcje są dla Ciebie odpowiednie.
Opcje leczenia lękowego ADHD obejmują:
- Leki na ADHD. Objawy uwagi, nadpobudliwości i impulsywności związane z ADHD można leczyć lekami stymulującymi (takimi jak Adderall ) i lekami niestimulującymi (w tym Strattera ).
- Leki na lęk. Osoby z lękiem mogą skorzystać z selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), klasy leków, które zapobiegają wchłanianiu serotoniny przez mózg, neuroprzekaźnika związanego z uczuciem spokoju i szczęścia. SSRI przyjmuje się codziennie. Niektórzy lekarze przepisujący leki mogą również zalecać benzodiazepiny , leki, które można przyjmować w razie potrzeby w przypadku ataków paniki lub poważnych objawów lękowych.
- Psychoterapia. Leczenie z terapeutą może pomóc w objawach ADHD i lęku.
Radzenie sobie i życie z lękowym ADD
Dzięki terapii możesz nauczyć się zdrowszych umiejętności radzenia sobie z objawami ADHD i doświadczyć zmniejszenia objawów lęku. Konkretne metody leczenia, które mogą pomóc zarówno w przypadku lęku, jak i ADHD, obejmują:
- Terapia poznawczo-behawioralna
- Terapia uważności
- Terapia skoncentrowana na rozwiązaniach
Wsparcie społeczne jest również niezbędne w leczeniu lęku i ADHD. Osoby z obydwoma diagnozami korzystają z pomocy bliskich przyjaciół i rodziny, którzy pomagają im, gdy ich objawy stwarzają wyzwania.
Osoby udzielające wsparcia osobom z lękiem i ADHD mogą pomóc im utrzymać stały rytm dnia, pamiętać o zadaniach i spotkaniach oraz śledzić ważne rzeczy i dokumenty.