whyframestudio/iStock/Getty Images
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) to choroba psychiczna charakteryzująca się powszechnym wzorcem zachowań nieuważnych, nadpobudliwych i impulsywnych. Choroba ta jest zazwyczaj diagnozowana w dzieciństwie i okresie dojrzewania , chociaż niektórzy mogą nie otrzymać diagnozy aż do osiągnięcia wieku dorosłego. ADHD jest stosunkowo powszechne — 8,7% nastolatków i 4,4% dorosłych w Stanach Zjednoczonych doświadcza ADHD.
ADHD może być bardzo trudnym schorzeniem, zwłaszcza jeśli nie jest leczone. Osoby z ADHD często mają trudności ze śledzeniem szczegółów, doświadczają problemów z regulacją emocjonalną w związkach i mogą nadmiernie mówić. Z tych powodów poszukiwanie leczenia może być niezwykle ważne w oferowaniu codziennego wsparcia. Jednak uzyskanie dokładnej diagnozy jest wymagane, aby uzyskać dostęp do leczenia.
Skala samooceny ADHD może być pierwszym krokiem do uzyskania pomocy. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o skali samooceny ADHD, jak jej używać i jak może ona wpłynąć na proces diagnostyczny.
Spis treści
Czym jest skala samooceny ADHD?
Skala samooceny ADHD to narzędzie, które pozwala osobom badać siebie pod kątem ADHD. Jest to szczególnie przydatne, ponieważ daje ludziom możliwość sprawdzenia, czy diagnoza ADHD jest możliwa, zanim przejdą do następnego etapu, czyli wizyty u lekarza. Mimo to wielu specjalistów używa również skali samooceny ADHD jako narzędzia do badania pacjentów podczas oceny.
Skala opiera się na kryteriach diagnostycznych wymienionych w DSM-5 i zawiera 18 pytań dotyczących częstości występowania objawów ADHD. Dzięki dokładnym wynikom została uznana za wiarygodne narzędzie.
Zaletą skali jest to, że daje ona możliwość samodzielnego przejrzenia kryteriów diagnostycznych, bez dodatkowych nerwów lub presji związanej z rozmową o delikatnych informacjach ze specjalistą od zdrowia psychicznego . Ponadto można jej użyć do wykluczenia diagnozy. Tak więc, jeśli masz trudności ze zrozumieniem, dlaczego czujesz się tak, jak się czujesz, ta skala samooceny może pomóc Ci dowiedzieć się, czy ADHD może być czynnikiem przyczyniającym się, czy nie.
Warto zauważyć, że u chłopców diagnoza ta występuje częściej niż u kobiet . Naukowcy podejrzewają, że może to być spowodowane tym, że objawy ADHD w dzieciństwie są bardziej widoczne u chłopców, co sprawia, że u dziewcząt objawy nie są zauważane.
Ta rozbieżność sprawia, że skala samooceny jest tym bardziej krytyczna. Może ona pomóc dziewczynom i kobietom, które zastanawiają się, czy doświadczają ADHD, nawet jeśli otoczenie uważa inaczej.
Zalety i wady skali samooceny ADHD
Ogromnie pozytywnym aspektem skali samooceny jest to, że daje ona osobom możliwość uzyskania jasności co do objawów, które zauważają w swoim codziennym życiu. ADHD może zaszkodzić relacjom interpersonalnym, co sprawia, że niektórzy zastanawiają się, co jest z nimi nie tak i dlaczego doświadczają takich trudności. Ta skala może pozwolić ludziom ustalić, co może mieć wpływ na ich zdolność do bycia obecnym , wykonywania zadań i łączenia się z innymi .
Istotną wadą tej skali jest to, że jest ona po prostu narzędziem i nie daje ostatecznej diagnozy. Musisz spotkać się z lekarzem, aby otrzymać oficjalną diagnozę.
Czy skala samooceny ADHD jest wiarygodna?
Skala samooceny ADHD zapewnia wiarygodną diagnozę, z kilkoma zastrzeżeniami. Badanie opublikowane w 2013 r. potwierdziło, że skala samooceny jest bardzo dokładna. Jednak nie można używać tej skali jako narzędzia do postawienia sobie oficjalnej diagnozy. Tylko przeszkolony personel medyczny może potwierdzić, czy występuje u Ciebie ADHD. Wizyta u lekarza jest niezbędna, ponieważ jest to pierwszy krok w poszukiwaniu leczenia medycznego tego schorzenia.
Leczenie ADHD
Gdy już zidentyfikujesz, że masz ADHD, następnym krokiem jest podjęcie leczenia , aby zacząć odczuwać ulgę. Dobra wiadomość jest taka, że leczenie jest często bardzo skuteczne. Psychiatrzy i inni pracownicy służby zdrowia zazwyczaj przepisują jakiś rodzaj stymulanta . Stymulanty zapewniają szybką ulgę. W niektórych przypadkach zalecany jest środek niestimulujący. Środki niestimulujące mogą potrzebować trochę więcej czasu, aby zadziałać, ale są szczególnie przydatne, gdy środek pobudzający ma negatywne skutki uboczne lub nie działa.
Oprócz leków, terapia i edukacja są bardzo ważne. Terapia może zapewnić pomoc behawioralną, co oznacza, że pomaga osobom z tą diagnozą nauczyć się, jak radzić sobie z objawami. Szkolenie umiejętności rodzicielskich i interwencje w klasie mogą być konieczne dla dzieci i nastolatków radzących sobie z tą diagnozą.
Radzenie sobie z ADHD
Otrzymanie tej diagnozy może być niezwykle przygnębiające. Należy jednak pamiętać, że jest ona stosunkowo powszechna i dobrze reaguje na leczenie. Poszukiwanie grupy wsparcia może być znaczącym pierwszym krokiem w nauce radzenia sobie z tą chorobą.
Włączenie bliskich w ten proces również może być pomocne. Możesz podzielić się tym, jak objawy wpływają na Twoje codzienne życie i zbadać sposoby, w jakie mogą zapewnić Ci wsparcie emocjonalne i logistyczne. Pamiętaj, nie musisz robić tego sam.