Bardzo dobrze / Nusha Ashjaee
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Jeśli cierpisz na zaburzenia psychiczne, takie jak poważna depresja, możesz się zastanawiać, jakie prawa Ci przysługują, gdy ubiegasz się o pracę lub awans.
Oczywistym jest, że gdybyś miał niepełnosprawność fizyczną, pracodawca nie miałby prawa cię dyskryminować, ponieważ wprowadzono ustawę o osobach niepełnosprawnych (ADA), która weszła w życie w 1992 r., aby zapobiec dyskryminacji osób niepełnosprawnych przez prywatnych pracodawców, władze stanowe i lokalne, agencje zatrudnienia i związki zawodowe.
Dotyczy procedur składania podań o pracę, zatrudniania, zwalniania, awansów, wynagrodzeń, szkoleń zawodowych i innych. Firmy lub przedsiębiorstwa zatrudniające 15 lub więcej pracowników są zobowiązane do przestrzegania ADA.
W 2008 r. wprowadzono ważne zmiany w ustawie ADA, rozszerzając definicję niepełnosprawności, dzięki czemu osoby z „niewidocznymi” schorzeniami, takimi jak depresja, mogą być chronione, nawet jeśli ich objawy są kontrolowane za pomocą leków, zmian stylu życia lub terapii. Jeśli cierpisz na depresję , znajomość swoich praw w miejscu pracy może mieć znaczący wpływ na sposób radzenia sobie z nią.
Jeśli Ty lub ktoś Ci bliski zmaga się z depresją, skontaktuj się z Krajową Infolinią ds. Nadużywania Substancji i Usług Zdrowia Psychicznego (SAMHSA) pod numerem 1-800-662-4357 , aby uzyskać informacje o placówkach wsparcia i leczenia w Twojej okolicy.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego znajdziesz w naszej Krajowej Bazie Danych Pomocy .
Spis treści
Czy jesteś objęty ustawą ADA?
Ustawa ADA wraz z poprawką z 2008 r. stanowi, że osoby kwalifikują się do świadczeń z tytułu niepełnosprawności, jeśli:
- Posiadać upośledzenie fizyczne lub psychiczne, które znacznie ogranicza jedną lub więcej głównych czynności życiowych i/lub funkcji organizmu (układ odpornościowy, normalny wzrost komórek, funkcje trawienne, jelitowe, pęcherza moczowego, neurologiczne, mózgowe, oddechowe, krążeniowe, endokrynologiczne i rozrodcze). Główne czynności życiowe obejmują, ale nie ograniczają się do, dbania o siebie, wykonywania zadań manualnych, widzenia, słyszenia, jedzenia, spania, chodzenia, stania, podnoszenia, pochylania się, mówienia, oddychania, uczenia się, czytania, koncentracji, myślenia, komunikowania się i pracy.
- Mam historię takiego upośledzenia
- Uważa się, że mają takie upośledzenie
Czym jest upośledzenie umysłowe?
W rozumieniu ADA upośledzenie umysłowe obejmuje zaburzenia psychiczne lub psychologiczne (zgodnie z definicją DSM-V), takie jak ciężka depresja, choroba afektywna dwubiegunowa , zaburzenia lękowe (zaburzenie paniczne, zaburzenie obsesyjno-kompulsywne i zespół stresu pourazowego), schizofrenia i zaburzenia osobowości.
Problemy nieobjęte ustawą ADA obejmują zaburzenia adaptacyjne , problemy w związkach lub nielegalne używanie narkotyków. Ponadto, takie „cechy” zachowania jak drażliwość lub stres nie są uwzględnione.
Nawet jeśli schorzenia te nie mają charakteru przewlekłego, lecz powodują okresowe zaostrzenia zaburzeń, kwalifikują się zgodnie z ustawą ADA, o ile zaburzenie jest uznawane za problem długotrwały.
Zwykle stan musi trwać przez kilka miesięcy, zanim zostanie uznany za problem długotrwały. Zaburzenia, które są objęte definicją niepełnosprawności, to te, które są trwałe lub mają potencjalnie długotrwałe skutki, a nie te, które są tymczasowe, takie jak rozpad związku.
Istotne ograniczenie
Orzeczenie o znacznym ograniczeniu nie zawsze musi być dokonane przez eksperta. Czasami wiarygodne zeznania osoby ubiegającej się o niepełnosprawność, jej rodziny, przyjaciół lub współpracowników mogą być wystarczające.
Nadużywanie narkotyków i alkoholu
Ponieważ samoleczenie za pomocą narkotyków i alkoholu jest tak powszechne wśród osób z depresją, ważne jest, aby pamiętać, że ADA nie obejmuje osób z problemem nadużywania substancji . Każdy pracownik z problemem nadużywania substancji może być pociągnięty do odpowiedzialności za te same standardy, co inni pracownicy. Jeśli Twój pracodawca nie wie o Twojej depresji, a następnie odkryje problem nadużywania substancji, nie będziesz chroniony.
Uzasadnione zakwaterowanie
Zgodnie z ustawą ADA pracodawcy są zobowiązani do zapewnienia „rozsądnych udogodnień” (jedno z praw pracowników) osobom ze znaną niepełnosprawnością, pod warunkiem że nie powoduje to nadmiernych trudności, takich jak znaczne trudności lub koszty dla firmy.
Przykładami uzasadnionych udogodnień dla pracownika cierpiącego na depresję są: elastyczny harmonogram pracy lub dzielenie się obowiązkami, czas wolny na terapię lub spotkania grupy wsparcia , ciche lub oddalone od centrum miejsce pracy, dłuższy urlop po hospitalizacji oraz umożliwienie pracownikowi okresowej pracy w domu.
Negocjowanie rozsądnych dostosowań
Jeśli musisz wynegocjować dla siebie rozsądne udogodnienia, warto rozważyć poniższe pytania:
- Jakie jest twoje najtrudniejsze zadanie w pracy? Co by je ułatwiło?
- Czy jakaś część Twojej pracy łagodzi lub nasila objawy depresji?
- Czy w Twoim miejscu pracy jest coś, co Cię rozprasza?
- Czy zmodyfikowany tydzień pracy byłby pomocny? Na przykład zmniejszenie liczby godzin?
- Czy praca zdalna jest możliwa w ramach Twojej pracy, na pełen etat lub w określone dni?
Ujawnienie swojego stanu
Prawo zabrania pracodawcom pytać o niepełnosprawność pracownika, a nawet zadawać pytania o znaną mu niepełnosprawność.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie depresję, Twoim obowiązkiem jest powiadomić o tym swojego szefa lub kierownika i poprosić o wszelkie udogodnienia, których potrzebujesz, aby móc wykonywać swoją pracę.
Może być trudno to zrobić, biorąc pod uwagę piętno i błędne przekonania otaczające chorobę psychiczną. Ale o wiele lepiej jest być szczerym i uzyskać to, czego potrzebujesz, niż ryzykować słabą ocenę wyników lub nawet utratę pracy, ponieważ postanowiłeś to przeczekać.
Należy pamiętać, że celem ustawy ADA jest ochrona osób takich jak Ty — osób, które chcą wykonywać daną pracę, ale obawiają się, że ich niepełnosprawność psychiczna może wpłynąć na ich wydajność.
Radzenie sobie z dyskryminacją
Jeśli podejrzewasz, że padłeś ofiarą dyskryminacji ze względu na stan zdrowia psychicznego, skontaktuj się z US Equal Employment Opportunity Commission (EEOC), aby złożyć skargę. Zarzut dyskryminacji musi zostać złożony w ciągu 180 dni. Możesz mieć do 300 dni na złożenie zarzutu, jeśli istnieje prawo stanowe lub lokalne, które zapewnia ulgę w przypadku dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność.
Aby złożyć skargę o dyskryminację, skontaktuj się z dowolnymi biurami terenowymi EEOC . Biura te znajdują się w miastach w całych Stanach Zjednoczonych.
Jeśli okaże się, że padłeś ofiarą dyskryminacji, masz prawo do środka zaradczego, który umieści cię w sytuacji, w której byś się znalazł, gdyby dyskryminacja nigdy nie miała miejsca. Możesz mieć prawo do zatrudnienia, awansu, przywrócenia do pracy, zaległego wynagrodzenia lub rozsądnego dostosowania, w tym przeniesienia. Możesz również mieć prawo do honorariów adwokackich.
Podobnie jak w przypadku ujawnienia, pamiętaj, że ADA ma na celu pomoc ludziom takim jak ty. Nie tylko bronisz swoich praw, gdy ubiegasz się o ochronę na mocy ustawy o niepełnosprawności, ale także dajesz przykład, który pomoże innym osobom z chorobami psychicznymi uniknąć dyskryminacji z powodu choroby, z którą nigdy nie chcieli się zmagać.